ตอนที่ 5 : ปฐมบท - 4
ปฐมบท – 4
“สั่งอะไรก็ตามนั้น”
“ไร้เหตุผลที่สุดเลย”
เธอพูดเสียงเบาแต่เขาได้ยิน ปกรณ์หรี่ตามองใบหน้าเนียนใสที่รีบเบนหน้าหนีไปทางอื่น เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้จนลมหายใจร้อนๆ ปะทะผิวหน้าของเธอจนแดงระเรื่อ มันเป็นบรรยากาศคุกรุ่นเล็กๆ ที่ทำให้เริ่มรู้สึกอึดอัดวางตัวไม่ถูก แววตาตลอดจนสีหน้าของเขามันส่งผลมากมาย ให้ตาย ผู้ชายคนนี้ไม่ต้องอ่อยเหยื่ออะไรระสาก็แทบละลายกับความหล่อเหลา แม่เจ้าๆ เขากำลังทำเธอใจหวิว
“อย่าหาเหตุผล อย่าสงสัย อะไรก็ตามที่มันเกิดขึ้น ปล่อยเวลาให้มันดำเนิน เมื่อถึงจุดหนึ่ง มันจะชัดเจนด้วยตัวของมันเอง”
เอิ่ม ระสาอยากบอกบอสตัวเองเหลือเกิน ว่าหากพูดอะไรแล้วก็จงชัดเจนอย่าอ้อมโลกไปไกล อ้อมไปถึงดาวอังคารแล้ววกกลับมาโลก สมองของเธอไม่ได้มีรอยหยักมากพอประมวลผลกับคำพูดแปลกๆ ของเขาหรอกนะ คิดตามแต่ก็งงไง เลยทำหน้างงใส่ เอาหัวคิ้วมาผูกโบ
“ยายซื่อบื่อ”
“อย่ามาว่าสานะคะ”
“ก็เธอมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่ต้องพยายามเข้าใจ สักวันหนึ่ง...”
เขาก็ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น สาวเจ้าจึงหมดความสนใจ เมื่ออีกฝ่ายออกรถขับไปจนถึงคอนโด โดยระหว่างนั้นไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย
เสียงโทรศัพท์ในห้องพักดังขึ้นทำเอาคนที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราสะดุ้งตื่น ใครกันนะโทรมา สาวเจ้าลุกงัวเงียคว้าโทรศัทพ์ไร้สายมากดรับด้วยความง่วง
“สวัสดีค่ะ ระสาพูดค่ะ”
“มาที่ห้องผมเดี๋ยวนี้ ให้เวลาจัดการตัวเองสิบนาที” ประโยคคำสั่งอันคุ้นชินไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นเสียงของใคร ถ้าไม่ใช่มายบอสของฉัน
“คุณกรณ์มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“สั่งอะไรก็ทำตาม ไม่ได้ให้มาย้อนถาม แค่นี้นะ อย่าให้ต้องรอ”
ระสายังไม่ได้ตอบอะไรเจ้านายบ้าอำนาจก็วางสายไปแล้ว อ่อย... ชีวิตแสนสุขของระสาต้องปั่นป่วนเพราะคนคนนี้ เขาชักจะลามปามคุกคามเวลาอันเป็นส่วนตัวของเธอมากไปแล้ว วันนี้พูดอะไรแปลกๆ ตอนเย็นยังทำอะไรแปลกๆ
ต้องลุกเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยระยะเวลาอันรวดเร็ว เธอสวมกางเกงผ้าขายาว กับเสื้อคอวีสีชมพูดทาแป้งทาปากเล็กน้อยก็รีบเปิดประตูออกมารวดเร็ว กดออดหน้าห้องพักชั่วครู่ประตูก็ถูกเปิดออก
“ช้าไปสามนาที”
เจ้าของห้องเอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูรับ ใบหน้านิ่งๆ จุดรอยยิ้มเหมือนที่ชอบทำ
“สาขอโทษค่ะคุณกรณ์”
“ช่างเถอะ เข้ามาสิ”
ว่าแต่ว่าทำไมเขาต้องถอดเสื้อด้วยละ สวมกางเกงตัวเดียวแบบนี้ไม่ดีต่อใจของเธอเลย มันทำให้ลมหายใจของสาวหน้าจืดติดๆ ขัดๆ ใบหน้าหล่อเหลามันเล็กน้อย ผมก็ดูยุ่งๆ เหมือนไปทำอะไรมา แล้วพอถูกเดินนำมายังห้องรับประทานอาหาร ทุกอย่างก็กระจ่าง
“นั่งสิ ผมชวนสามากินอาหารเย็นด้วยกัน”
แขกสาวอึ้งไปเลยทีเดียว ทราบว่าอีกฝ่ายทำอาหารได้ เพราะเขาเคยทำให้กิน ตอนนี้เป็นเวลาทุ่มตรงสาเหตุแห่งความยุ่งๆ หน้ามันๆ ของเขาคงเพราะเข้าครัว แม่เจ้า เขาเป็นผู้ชายที่โคตรจะเพอร์เฟคต์เลยจริงๆ ผู้ชายหล่อ รวย นิสัยดี มีความเป็นพ่อบ้านอีกต่างหาก อ่อย อย่ามาทำให้ใจสั่นจะได้ไหมคะคุณกรณ์ ระสาร่ำร้องในใจทำหน้าตาเคลิ้มๆ สะเทิ้นอายบิดมือกับผ้าเช็ดปากที่วางบนหน้าตัก
“เป็นอะไร บิดตัวทำไม เมื่อยเหรอ”
โดนจับได้ซะงั้น แล้วแววตาตลกขบขันของเขามันทำให้เธอหน้าแดง รีบดึงสติกลับมารวดเร็ว ยายระสานี่หล่อนเป็นบ้าอะไรอีกแล้วเนี่ย
“กินสิ กำลังร้อนๆ เดี๋ยวจะเย็นเสียหมด วันนี้ผมใจดี ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่ผมจะทำอาหารให้กิน”
เขาพูดเรื่อยๆ ด้วยใบหน้าที่จุดรอยยิ้มแปลกๆ แต่เธอไม่มีเวลาสนใจ ขืนมองมากๆ จะถูกจับได้อีก มันน่าอายนะว่าไหม ที่จ้องมองผู้ชายคนนี้ได้ตลอดเวลายามมีโอกาส แล้วก็ถูกจับได้ตลอด
“อร่อยมากเลยค่ะ”
เธอชิมอาหารทั้งสี่อย่างบนจานกระเบื้องเคลือบสีขาว มันถูกปากมากๆ ไม่ได้ชื่นชมอีกฝ่ายเพื่อเอาใจ
“ผมรู้ว่าตัวเองมีฝีมือ”
มั่นหน้าไปอีกเจ้านายฉัน มิไยยังยักคิ้วให้อีกด้วย
“บอสของสามีเสน่ห์จังเลยค่ะ”
“หึ แล้วเธอหลงเสน่ห์ของผมไหมล่ะระสา”
เจอคำถามแบบนี้เข้าไปมือที่กำลังตักข้าวเข้าปากถึงกับชะงักค้าง ก้มหน้าหลบตาอับจนคำตอบเคี้ยวอาหารกลืนลงคอ
“ว่าไง ถามทำไมไม่ตอบ”
“สาไม่ใช่เสป็กสักหน่อย แล้วจะหลงคุณกรณ์ได้ยังไงล่ะคะ”
“เข้าใจคำถามผิดหรือเปล่า ผมถามว่าสาหลงผมไหม ไม่ได้ถามว่าสาคือสเป็กของผม”
เขาเลิกคิ้วน้อยๆ หัวเราะเบาๆ เมื่อทำให้เธอรู้สึกขายหน้า
“ไม่หลงค่ะ สาบอกแล้วว่าชาตินี้จะเป็นโสด แล้วสาไม่นิยมหลงคนหล่อ”
“มีด้วยหรือไม่หลงคนหล่อ”
“มีสิคะ ก็สานี่ไง ขืนหลงคุณกรณ์ สาคงเจ็บหนักแน่ๆ”
ก็มันจริงไหมล่ะ นี่ขนาดใกล้ชิดกันยังหวั่นไหว ถ้าเผลอไปหมดทั้งใจร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ๆ เพราะฐานะอย่างเธอก็เป็นได้แค่คนที่แอบรักเท่านั้นหรอก
เอ๊ะ เมื่อกี้ความคิดของเรา มันยังไงกันแน่ แอบรัก! อย่างนั้นเหรอ
“ทำหน้าตื่นๆ มีอะไรหรือเปล่า”
สาวเจ้าแสดงออกทางสีหน้าเสมอ คนที่นั่งฝั่งตรงกันข้ามขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เธอได้สติยิ้มแห้งๆ ส่งให้กลบเกลื่อนพิรุธ
“มะไม่มีค่ะ”
โปรดอย่ายิ้ม โปรดอย่าหัวเราะ ยายหน้าจืดคนนี้หวั่นไหว เฮ้อ... ความหวั่นไหวมันอันตราย เพราะความหวั่นไหวมันจะพัฒนาเป็นความรู้สึกอื่น
“ไม่มีก็ดี กินให้เยอะๆ ให้หมด ตัวผอมจนปลิวลมแล้ว”
“สากินได้แค่นี้ละค่ะคุณกรณ์”
“ถึงบอกให้กินเยอะๆ ไว้วันหลังจะทำให้กินอีก ชอบอะไรเป็นพิเศษไหม”
เขาถามเหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักกันอย่างนั้นแหละ มาทำดีด้วยแบบนี้ ระสาไม่โอเคเลยค่ะ สาวเจ้าคิดในใจไม่ได้พูดออกมา
“สาเป็นคนกินง่ายค่ะ อะไรก็ได้ ชีวิตคนเราถ้าไม่เรื่องมาก มันก็จะสบายๆ ไม่วุ่นวายค่ะ อาหารเลิศหรูดูดีแค่ไหนมันก็ทำให้ได้แค่อิ่มท้อง”
เธอเอ่ยยิ้มๆ เป็นรอยยิ้มที่เรียกได้ว่าไร้การปั้นแต่งเสแสร้ง เธอยิ้มใส่ดวงตาคู่คมอย่างไร้จริต ตักอาหารในจานกินต่อหน้าตาเฉย โดยทำให้คนตัวใหญ่นั่งมองอยู่อย่างนั้น
“คุณกรณ์ไม่กินหรือคะ”
“แค่เห็นเธอกินท่าทางอร่อย ก็อิ่มแล้ว”
“มโนไปค่ะ สากินสาก็อิ่ม คุณกรณ์ไม่กินระวังจะหิวตอนดึก แบบนั้นไม่ดีต่อสุขภาพแน่ๆ กินต่อสิคะ”
เธอเอ่ยยิ้มๆ แถมยังตัดกับข้าวมาใส่ในจานของเขาด้วย
การกระทำเล็กๆ น้อยๆ นี้ไม่ใช่มีแค่เธอหรอก คู่ควงคู่นอนของเขาก็ทำให้ แต่สาบานว่าคอนโดแห่งนี้เขาไม่เคยพาผู้หญิงคนอื่นมา ระสาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เข้ามา เขามีห้องพักหลายแห่ง แต่สำหรับบ้านกับที่นี่เขาต้องการความเป็นส่วนตัว ต้องการความเงียบสงบโดยไม่ให้ใครมารบกวน
“โอเค งั้นมาดูสิว่าใครจะกินข้าวในจานหมดก่อนกัน”
มันเหมือนเด็กๆ นะว่าไหม เมื่อสองหนุ่มสาวต่างแย่งกันตักอาหารตรงหน้า ไม่ถึงยี่สิบนาทีก็หมดเกลี้ยง ระสาหัวเราะออกมาในแบบที่ปกรณ์ไม่เคยได้เห็น เพราะสาวเจ้าเป็นฝ่ายชนะและกินไวกว่า ปกรณ์หรี่ตายกมือยอมแพ้
“คุณกรณ์แพ้สานะคะ”
“โอคะ แพ้ก็แพ้สิ ว่าแต่คนชนะอยากได้อะไร”
“เอ... อะไรดีน้า...”
สาวแว่นหน้าจืดใช้มือเคาะแก้มไปมาสีหน้าครุ่นคิด เธอกรอกตาไปมาหลายครั้งเหมือนคิดไม่ออก
“ว่าไง ให้เวลาตัดสินใจหนึ่งนาที”
“อ่อย สาคิดไม่ทันหรอกค่ะ งั้นให้คุณกรณ์ติดสาไว้ก่อนนะคะ ไว้นึกออกแล้วจะมาทวงสัญญา ห้ามเบี้ยวนะคะ”
รอยยิ้มสดใสของเธอเป็นธรรมชาติที่หาดูได้ยากในยุคที่สาวๆ เกินแปดสิบเปอร์เซ็นต์มักใส่จริตจะก้าน โดยเฉพาะผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยสุดฮอต ของสวยๆ งามๆ ใครบ้างไม่อยากเชยชม แต่มันก็แค่อยากเชยชมนะ ไม่เคยมีความรู้สึกอยากเป็นเจ้าของ ต่างจาก... ตรงหน้าที่นานวัน มันเหมือนเริ่มมีผลกระทบกับเขาขึ้นเรื่อยๆ
“ไปนั่งดูนั่งกันไหม ยังไม่ดึก”
“จะดีเหรอคะ สาเกรงใจคุณกรณ์”
“เกรงใจอีกแล้ว โคตรไม่ชอบเลยระสาเวลาเธอพูดคำนี้” น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของคุณบอส
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งบุคลิก หรือเรียกว่ามันเป็นอีกด้านที่ระสาได้เห็น ว่าหากไม่ชอบอะไรมากๆ คำศัพท์แสลงหูที่มันค่อนข้างห่ามจะหลุดมากจากปากบางสีแดงของเขา ที่แม้แต่ผู้หญิงอย่างระสายังอดอิจฉาไม่ได้เลย ผู้ชายอะไรปากบางสวยสดในแบบที่ผู้หญิงยังอาย
.................................................
บอสสุดฮอตมีความรุกเบาๆ ระสาของเราจะตั้งรับยังไง มีความมุ้งมิ้งกันด้วยนะคะ อ่านแล้วดีต่อใจจริงๆ ฝากติดตาม รักบอสกับระสา น้อยๆ แต่รักนานๆ ฝากแอดติดตามด้วยจ้า ใครอ่านแล้วยิ้มคอมเม้นกันมาค่ะ เผื่อเย็นนี้จิมาอีกตอน
ปล. ฝากแอดติดตามนิยายอีกเรื่องที่เปิดไว้รอแล้ว งานนี้มาเฟียกับสาวห้าวค่ะ ปะทะกันแน่นนอน เพื่อนของเฮียปกรณ์ มีความเถื่อน เกรียน ปากร้ายทั้งคู่ คลิกภาพไปหน้านิยายได้เลย
วิกฤตรักจอมอิทธิพล อิทธิพล (ไลก์) VS โซ่รัก
ขอบคุณด้วยหัวใจ
กานต์มณี ช่อศิญา
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
โอ๊ยยยเฮียยยย มีชวนสาวดูหนังด้ยยยย
รุกหนักมากนะบอส
คุณกรณ์รุกสาตลอดเลย
555 รุกๆๆๆ
คือมีความไม่อยากให้เกรงใจ ไม่อยากให้ขอโทษบ่อยๆ และที่สำคัญไม่อยากให้ขัดใจบอสที่สุด
คุณกรณ์มีความหลงยัยจืดของเราด้วย...