ตอนที่ 48 : บทที่ 8 - 2
บทที่ 8 – 2
สองวันมาแล้วที่นิต้ารู้สึกอึดอัดกับบรรยากาศรอบกาย ความจริงเธอไม่ได้รับงานมาตลอดสัปดาห์ ทั้งสภาพจิตใจและร่างกายที่ยังไม่พร้อมเผชิญหน้า และโดยเฉพาะเวลาต้องการพักผ่อนอยู่คนเดียวเงียบๆ กลับต้องมีคนในอดีตเข้ามารุกล้ำความเป็นส่วนตัว และเขาดื้อด้านไม่ต่างจากสมัยที่คบหากัน
วันนี้เขาชวนเธอไปข้างนอกและดูหนังรอบค่ำ กลับมาถึงตอนเกือบห้าทุ่มคิดว่าเขาจะกลับไปคอนโดของตัวเอง แต่เปล่าเลย ชินเขตยังทำตัวมึนๆ อยู่กับเธอต่อไป จนตอนนี้เธออาบน้ำเรียบร้อย เขาก็ยังนั่งดื่มเครื่องดื่มในห้องรับแขก ไม่คิดจะย้ายก้นออกจากที่นี่สักที
“ดึกมากแล้วนะคะ คุณควรกลับได้แล้ว”
“ไล่?”
เขาเลิกคิ้วมองหน้าเธอ วางเครื่องดื่มบนโต๊ะกระจก ไม่ได้สนใจรายการทีวีช่องต่างประเทศ แต่สนใจคนสวยที่ยืนหน้าเคร่งในชุดนอนตัวยาวแบบเสื้อเชิ้ต เธอถอนหายใจหลายครั้งเหมือนพยายามระงับอารมณ์ แน่ละ วันนี้หัวใจของเธอกำลังโดนเขาปั่นป่วน
“พรุ่งนี้คุณต้องทำงานไม่ใช่เหรอคะ”
“เป็นห่วง?”
เขาทำหน้ากวนๆ เหมือนเมื่อครู่ ให้ตายเธอ ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากเธอกันแน่ เขาก็รู้ว่าเธอเบื่อสถานการณ์ตอนนี้อย่างที่สุด แต่เขาก็ยังเฉย และหลายครั้งก็เหมือนจะทำให้เธอหวาดผวา ปราการในหัวใจของนิต้ามันกำลังถูกสั่นคลอน จากคนที่เคยทำร้ายกันอย่างเลือดเย็นโดยไร้เหตุผล
“ฉันเองก็ต้องทำงานเหมือนกัน ฉันมีถ่ายแบบที่พัทยา”
“โอเค เดี๋ยวไปด้วย”
“ไม่ต้องค่ะ ฉันไปเอง คุณควรกลับไปพักผ่อนที่คอนโดได้แล้ว ฉันเองก็ง่วงเหมือนกัน”
พูดขนาดนี้ก็หวังว่าผู้ชายร้ายกาจจะเข้าใจ แต่...
“ผมจะนอนที่นี่ เข้าใจตรงกันนะ อย่าให้ต้องพูดซ้ำ”
ไงล่ะนี่แหละผู้ชายเอาแต่ใจสุดโต่ง นิต้าคิดว่าอีกฝ่ายคงอาการหนัก หรือเข้าขึ้นโรคจิตที่ชอบกวนประสาทเธอ เขากำลังยั่วให้เธอคลั่ง เขาลิดรอนเสรีภาพที่เธอมีมาหลายปี ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไร และเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเขายังทำร้ายเธอทั้งร่างกายและจิตใจ
“คุณชินเขต เลิกสักทีเถอะค่ะ แค่นี้มันก็เกินพอแล้ว เราไม่ควรยุ่งเกี่ยวกันอีก อย่าลืมว่าเป็นคุณที่ต้องการให้ฉันเดินออกมาจากชีวิต เมื่อฉันทำแล้วก็หวังว่าคุณจะ...”
“หุบปาก รำคาญ ไปเตรียมน้ำอุ่น”
เขายกมือห้าม การตอกย้ำความจริงของหญิงสาว มันทำให้เขาเจ็บปวด และสมองก็ผุดเรื่องราวต่างๆ ภาพที่เห็นเธอนอนกับชายอื่น ภาพที่เห็นออเซาะชายอื่น มันเจ็บปวดสุดๆ เพราะความไว้ใจทั้งหมดของเขามันถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดี
“แค่นี้ฉันยังเจ็บไม่พออีกเหรอคะ”
“แล้วไง ไปสิ ไปทำตามคำสั่ง”
“หัวใจของฉันช้ำมามากพอแล้ว ยิ่งเราใกล้กัน มันก็ยิ่งเจ็บ คุณไม่รู้สึกแต่ฉันรู้สึกนะคะ น้ำตาของฉันไม่มีจะไหลแล้ว หากต้องร้องไห้เพราะคุณ มันคง... ไหลออกมาเป็นสายเลือด”
เงยหน้าขับไล่ม่านน้ำตา ก็ทั้งที่ไม่อยากร้อง อยากเข้มแข็ง แต่เมื่อเขายังดื้อดึงอยู่แบบนี้ ชีวิตของเธอคงยิ่งจมจนหาความสุขไม่ได้ หมุนกายหันหลังแต่แล้วก็ต้องยืนแข็งทื่อ เมื่อถูกโอบกอดจากด้านหลังด้วยวงแขนที่แสนอบอุ่น
“อย่าร้องไห้”
“มันเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะเจ็บอย่างไร คุณไม่เคยฟัง ฉันไม่ได้ทำ ถ้าจะบอกว่าถูกแกล้งคุณก็คงไม่เชื่อ เพราะฉันมันคือผู้หญิงแพศยาในสายตาคุณไปแล้ว ฉันมัน อื้อ...”
วดเร็วเกินตั้งตัว เมื่อถูกเขาหมุนตัวหันไปเผชิญหน้าพร้อมปากร้อนๆ ที่ทาบทับลงมาหนักหน่วงดูดซับความหวานฉ่ำในโพรงปาก
“ไม่ชอบน้ำตา ไม่อยากเห็น หยุดร้อง”
“เอาแต่บังคับ”
เธอเค้นเสียงตอบ ก่อนจะเม้มปากเมื่อเขาโน้มใบหน้าลงมาอีก
“เราจะเริ่มต้นกันใหม่”
น้ำเสียงเย็นยะเยือกก่อนหน้าเปลี่ยนเป็นนุ่มทุ้มน่าฟัง และน่าแปลกที่ดวงตาสีดำของเขากำลังสะกดเธอให้ยินยอมรับฟัง หัวใจดวงน้อยๆ เต้นกระหน่ำอีกครั้งหลังจากที่มันเผชิญกับความปวดร้าวมาหลายวันจนเกือบจะหยุดเต้นไปแล้ว
“มะ หมายความว่าไง”
“ตามที่พูดนิต้า ผมจะไม่พูดซ้ำ”
“อย่ามาทำร้ายกันอีกเลย คุณเกลียดฉัน คุณคงไม่...”
“แค่ไม่อยากทรมาน แค่อยากหยุดทรมานหัวใจ เขาใจใช่ไหม ในเมื่อแก้ไขอดีตไม่ได้ เราก็วางทุกอย่างแล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง”
นั่นคือคำพูดของเขาก่อนจะดึงมือบางเข้าไปในห้องนอน ห้องที่เขากับเธอจะต้องนอนร่วมกัน คนที่ยังอยู่ในอาการตกใจยืนนิ่ง อยากจะดีใจมากกว่านี้ ถ้าเพียงแต่สมองไม่หวาดหวั่นถึงอดีต กลัวเขาจะมาหลอกให้เธอรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น แล้วขยี้ทำร้ายให้หัวใจแหลกสลาย
“ขอเวลา...”
“ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น เราห่างกันนานเกินพอแล้ว”
ชินเขตพูดเมื่อถอดเสื้อผ้าแล้วคว้าผ้าขนหนูสีขาวมาพันกายไว้อย่างหมิ่นเหม่ จ้องมองใบหน้าเนียนที่ตอนนี้แดงก่ำ รีบหันหลังเมื่อเตรียมน้ำอุ่นให้อีกฝ่ายเสร็จแล้ว หากแม้จะหันไปมองสักนิด นางแบบสาวคงได้เห็นรอยยิ้มอ่อนโยน ซึ่งมันอ่อนโยนเสมอในช่วงที่รักหวานชื่น และเขาตัดสินใจแล้วว่าจะลองเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เขาจะไม่ปล่อยมือเธอ เหมือนกับที่ผ่านมา แม้ว่าในอดีตเธอจะทำให้เขาเจ็บแค่ไหนก็ตาม
“ไม่มีคำว่าสาย สำหรับเรื่องของเรา”
“คุณกล้าไว้ใจเหรอคะ คุณไม่กลัวหรือว่าฉันจะเลวทรามเหมือนที่ผ่านมา”
คำประชดของเธอหวังเรียกสติอีกฝ่าย แต่เขากลับนิ่งและยิ้มร้ายกาจ
“ช่างมัน ต่อให้เลวกี่ครั้ง ผมก็จะไม่ปล่อยคุณไปแน่นอนนิต้า”
“เขต ฉันกลัว กลัวอารมณ์ร้ายๆ ของคุณ กลัวว่าสักวันสิ่งที่คุณหยิบยื่นให้อาจเป็นความตาย”
“ผมไม่เลวขนาดนั้นนิต้า ผมก็มีหัวใจ รับรู้ไว้แค่นี้”
เขากระชากเธอเข้าหาอก แล้วมอบจูบรุนแรงให้เธอ นึกโมโหต่อคำดูถูก ก็เพราะรักไงเขาถึงวนเวียนปล่อยมือจากเธอไม่ได้สักที บางทีก็นึกขำ เมื่อนึกถึงคำพูดของเพื่อนรัก ใช่ ว่าเราต่อยกันจนบอบช้ำ แต่ไอ้กรณ์มันก็ทำให้เขาฉุกคิดได้ว่า เวลาของคนเรามันสั้นนัก เพราะฉะนั้นเราต้องเลือก ว่าจะใช้ชีวิตนับจากนี้หาความสุขให้ตัวเอง หรือเลือกจะจมกับความเจ็บปวดไปจนวันตาย แน่นอน เขาเลือกอย่างแรก มานึกย้อนดูในตอนนั้น เขาเองก็โมโหจนฟิวส์ขาด บางที อาจมีใครจัดฉากทำลายรักของเราสองคนก็ได้
...............................................
ยังมาอยู่นะคะ แต่กำลังจะลาจอแล้วค่ะ ฝาติดตามรูปเล่มด้วยนะคะ จะได้ฟินยาวไม่ขาดตอนค่ะ ซื้อได้ที่ นายอินทร์ ซีเอ็ด บีทูเอส หรือสั่งซื้อที่เวป สนพ.ไลต์ออฟเลิฟ ค่ะ ค่าตัว 309 บาท
ปล. ฝากเฮียอิท กับ โซ่รัก ด้วยนะคะ วิกฤตรักจอมอิทธิพล สาวห้าว กับ มาเฟียค่ะ
ขอบคุณจากใจ
กานต์มณี ช่อศิญา
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
???????????? ใครกันนะที่จัดฉากให้ทั้งคู่มีปัญหากัน ร้ายนะ
คู่นี้เข้าใจกันสักทีลุ้นคู่มากกกกก
ค่อยยังชั่ว พี่เขตมีสติสักที
ยังไงต่อออ
เริ่มเข้าใจกันแล้ว
เข้าใจกันซักที