ตอนที่ 46 : บทที่ 7 - 6
บทที่ 7 – 6
“ตกลงนะ ไปดูหนังกัน”
“ก็ได้ค่ะ สาไม่ได้ดูนานแล้วเหมือนกัน”
“น่ารักที่สุดคุณแฟน” เขาโน้มปากมาหอมแก้มอีกแล้ว เมื่อรถติดสัญญาณไฟจราจร อืม กว่าจะได้ดูหนังแก้มระสาคงช้ำหมดแน่ๆ
หนังที่เธอกับเขาดูเป็นหนังแอคชั่น คนดูเยอะพอสมควรกว่าจะออกมาก็เป็นเวลาห้าโมงเย็น เขาชวนเธอไปดินเนอร์บนชั้นดาดฟ้าของห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง มีดนตรีขับกล่อมให้ความเพลิดเพลิน อาหารระดับฝีมือเชฟแถวหน้าของเมืองไทย ราคาไม่ต้องพูดถึง ให้ระสามาเองก็คงไม่
“ถูกปากไหม”
“ค่ะ อร่อยมาก”
“ที่นี่เขาขึ้นชื่อ ฉันมากับลูกค้าบ่อยๆ”
“รวมถึงสาวๆ ด้วยหรือเปล่าคะ” ไม่รู้อะไรสินะดลใจให้พูดออกไปแบบนั้น ปกติระสาไม่ใช่คนชอบค่อนขอดคนอื่น หากไม่รู้ทำไมตั้งแต่คบกับเขา ดูเธอจะเสียการควบคุมตัวเอง
“หึง?”
“ไม่ค่ะ สาไม่ได้หึง”
“ก็แค่ยอมรับ แล้วถ้าเป็นจริงตามนั้นขอบอกว่าฉันจะดีใจมาก เพราะมันทำให้รู้ว่าสาแคร์ฉัน”
“คุณกรณ์หลงตัวเอง”
“และฉันก็หลงเธอมากด้วย จนโงหัวไม่ขึ้น”
เลี่ยนไหมถามใจดู โอเคว่าก่อนคบระสาเขาอาจไปไหนมาไหนกับสาวๆ แต่นั่นมันก็แค่เทคแคร์เล็กๆ น้อยๆ ไม่ใช่เธอที่นั่งอยู่ตรงหน้า เธอซึ่งเป็นคนสำคัญในชีวิต คนที่ทำให้เขายอมเปิดหัวใจรับเข้ามา ทั้งที่ประตูทั้งสี่ห้องนั้นมันปิดตายมานานแล้ว
“ปากหวานนะคะ”
“ยอมรับ หวานกับเมียตัวเล็ก”
“ไม่คุยด้วยแล้ว” สาวเจ้าก้มหน้าซ่อนความเขินอาย ตักอาหารตรงหน้าเข้าปาก รับรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังจ้องมองตัวเองอยู่ จนถึงตอนนี้ระสาก็ยังไม่ชินกับสถานะระหว่างกัน มันรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ดีใจนะแต่ก็อดสั่นไหวไม่ได้
“กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ”
“สาก็โตได้เท่านี้ละค่ะ” อ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงนัก
“โตได้กว่านี้ ถ้ามีลูกจะยิ่งโต” อืม ไอ้กรณ์ นี่แกมาเล่นมุกอะไรกลางวงข้าววะเนี่ย เขาหัวเราะในลำคอ และสิ่งที่เขาหมายถึงว่าจะโตน่ะ ก็คือหน้าอกของเธอ แม้ตอนนี้จะคัพซีแต่เชื่อเถอะว่าถ้ามีลูกรับรองดีคัพไซซ์แน่ๆ หรืออาจจะยิ่งใหญ่กว่านั้น ว่าแล้วก็คิดตามคำพูดของมารดา ท่านอยากอุ้มหลาน แน่นอนว่าเขาจะจัดให้
“คุณกรณ์พูดจาไม่น่ารักนะคะ”
“รักเถอะ เพราะฉันก็รักเธอจนจะบ้าอยู่แล้วตัวเล็ก” เอาอีกแล้ว มาทำให้หัวใจของเธอพองโต
“รู้บ้างไหมว่าตัวเองสำคัญขนาดไหน ถ้ายังไม่รู้ ก็รู้ไว้นะครับระสา ว่าสาคือคนสำคัญในชีวิตฉัน” เขายิ้มใส่ตาของเธอ ก่อนตักอาหารในจานแล้วป้อนเธอ
“อ้าปากสิครับ”
“ไม่ได้ค่ะ คนเยอะแยะ”
“เรื่องของสามีภรรยา เขาไม่ยุ่งหรอก อยากป้อนเมีย สิ อ้าปาก”
เพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้าสายตาคนรอบข้าง ระสาจำต้องอ้าปากรับและรีบเคี้ยว
“พอค่ะ คำเดียวพอ สากินเองได้” หวานเกินทนจริงๆ ผู้ชายคนนี้
“อยากป้อนจริงๆ นะ”
“ไม่เอาค่ะคุณกรณ์ มัน...”
ระสาที่กำลังร้องห้ามคนเอาแต่ใจ พลันเหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งที่นั่งห่างออกไปหลายโต๊ะ ใบหน้าของทั้งคู่เรียบนิ่งแทบไร้รอยยิ้ม จะมีก็แต่ผู้ชายคนนั้น ใช่ เขาคือคุณชินเขต และผู้หญิงคือคุณนิต้า ทั้งคู่มาด้วยกัน
อาการของคนตรงหน้าเรียกสายตาของปกรณ์ให้มองตาม ภาพที่เห็นบอกทุกอย่างแล้ว คิดว่าคนรักของเขาคงต้องการคำอธิบาย เมื่อเธอละสายตาจากทั้งคู่มามองหน้าของเขา
“เขาทั้งสอง...”
“อย่างที่เห็น รีบกินเถอะ ถึงห้องฉันจะเล่าให้ฟัง”
“ค่ะ”
ตอบเสียงเบาไม่เซ้าซี้ ไม่ได้เสียใจหรือผิดหวัง เพราะอย่างที่รู้ว่าคุณเขตหรือพี่เขตเราคุยกันเข้าใจ เขาเองก็บอกว่าเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาว
...............................................
หวานต่อไปไม่แคร์สื่อ นี่แหละบอสปกรณ์ ฝากติดตามรูปเล่มด้วยนะคะ นิยายจะลาจอแล้ว ขอบคุณทุกการติดตาม ซื้อได้ที่ นายอินทร์ ซีเอ็ด บีทูเอส หรือสั่งซื้อได้ที่เวป สนพ.ไลต์ออฟเลิฟ ค่ะ
ขอบคุณจากใจ
กานต์มณี ช่อศิญา
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
???????????? หวานจนตาร้อนผ่าว
หวานมากๆๆๆ
หวานมากรักเมียมากนะบอส
อยากรู้เรื่องคู่รองอะคะ