วิกฤตรักCEO

ตอนที่ 4 : ปฐมบท - 3

ปฐมบท - 3

        “แอร์เย็นขนาดนี้ เธอยังร้อนอีกนะระสา เชื่อเลยจริงๆ แล้วดูเหมือนเจอกันเมื่อไรก็คอยแต่จะหน้าแดง ยกเว้นตอนงานแต่งเพื่อนของเธอ ที่กลายเป็นเด็กขี้แยเป่าปี่”

        แน่นอนเขาจำวันนั้นได้ดี วันนั้นที่ยายระสาเลขาหน้าจืดดูสวยหวานเย้ายวนจนไม่อยากให้ใบหน้าสวยๆ น่ารักนั้นเปื้อนน้ำตา เขาจึงยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ

        “อย่ามาล้อกันนักได้ไหมคะ ตอนนั้นสาไม่ได้อยากร้อง น้ำตามันไหลเอง ผู้ชายอย่างคุณกรณ์ไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกเซ้นท์ซิทีฟแบบผู้หญิงหรอกค่ะ”

        ยายหน้าจืดแอบย่นจมูกให้อย่างลืมตัว ปกรณ์ก็เลยหัวเราะดังกว่าเดิม ทั้งที่ไม่ได้หันมามองก็พอนึกออก ว่าสาวเจ้าจะมีสีหน้าแบบไหน

        “ถ้าวันหนึ่งเธอได้แต่งงาน น้ำตาคงท่วมงานแน่ๆ ขนาดงานเพื่อนยังดราม่าขนาดนั้น”

        “คงไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ เพราะสาตั้งใจแล้วว่าชาตินี้จะไม่แต่งงานกับใคร ผู้ชายอันตรายและน่ากลัว เราไม่ควรเอาหัวใจไปเสี่ยง ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะโชคดีเหมือนคะน้าหรอกค่ะ” คำตอบตรงๆ พาซื่ออย่างมั่นหน้าทำให้เพลย์บอยหนุ่มต้องหันมามองสาวเจ้าด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกอีกแล้ว

        “ทำไมเหรอคะ สาพูดอะไรผิด”

        “แน่ใจหรือไงที่พูด”

        “แน่สิคะ” ตอบอย่างมั่นใจ คนฟังเพียงจุดรอยยิ้ม

        “คุณกรณ์ยิ้มอีกแล้ว”

        “รู้ไหมว่าคำพูดแบบนี้ หลายคนต้องกลืนน้ำลายมานักต่อนักแล้ว”

        เขาเอ่ยยิ้มๆ หากยังไม่ทันเอ่ยอะไรต่อก็ถึงอพาร์ทเม้นของระสาพอดี

        เขาขึ้นไปช่วยหอบหิ้วของจากห้องรูหนูสี่เหลี่ยมลงมาไว้ในรถ ใบหน้าและร่างกายของเขาเริ่มมีเหงื่อซึมเพราะที่นี่มีหกชั้นแต่กลับไม่มีลิฟต์แล้วระสาก็อยู่ชั้นห้า น่าแปลกไหมที่ผู้ชายเพียบพร้อมอย่างบอสของเธอควรเอาเวลาวันว่างแบบนี้ไปกับคู่ควงคนไหนสักคน มากกว่าจะมาช่วยพนักงานต๊อกต๋อยขนย้ายข้าวของ

        “มองอะไร”

        “อะ ปะ เปล่าค่ะ”

        ตอบรวดเร็วเมื่อโดนจับได้ ใบหน้าแดงขึ้นมาเหมือนอย่างเคย

        “สักวันนะระสา สักวัน”

        เขาพูดแบบนั้นคือพูดขึ้นมาแบบลอยๆ จ้องหน้าหรี่ตาหมายมาดบางอย่าง บางอย่างที่ตนเองคนเดียวเท่านั้นที่รู้

        สายตาของบอสจะจาบจ้วงมองเธออย่างผู้ชายมีตัณหา เพราะเขาไม่เคยมองด้วยสายตาแบบนั้นไง เธอจึงไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเอง อีกอย่างหนึ่ง ข้างกายของบอสมีสาวๆ มากมาย สวย เซ็กซี่ ระดับแถวหน้า จึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมาชอบเธอ อ่อย... แต่ในใจก็แอบหวังเหมือนกันแหละ ระสาหน้าจืดแต่ก็มีหัวใจ

        “หมดแล้วค่ะ เดี๋ยวสาไปคืนกุญแจก่อนนะคะ”

        “อืม” ตอบแต่เดินตามมาด้วย

        ระสาส่งยิ้มให้แม่บ้านร่างอ้วนที่มองเธอกับเจ้านายด้วยสายตาประเมินยิ้มๆ มันเป็นสายตาที่ไม่ค่อยดีเท่าไร เหมือนกับว่ากำลังดูแคลน

        “นังหนู ว่าก็ว่าเถอะ เองแน่ใจเรอะว่าจะไปรอดกับพ่อรูปหล่อนี่ ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีคงไม่ได้มีแกคนเดียวหรอก” เอ่ยพลางรับกุญแจมากจากเด็กสาว

        “ไม่ใช่อย่างงั้นนะป้า ป้าเข้าใจผิด ฉันกับผู้ชายท่านนี้ เป็นเจ้านายกับลูกน้องค่ะ”

        “หึ ระวังเถอะ จะกลายเป็นเจ้านายกับลูกน้องท้องชนกัน”

        “ป้า! พูดแบบนี้ไม่น่ารักเลยรู้ไหมคะ” 

          ระสาเม้มปากออกอาการไม่พอใจ ซึ่งเป็นอาการเดียวของสาวหน้าจืดเมื่ออยู่ในโหมดโมโห ก่อนผ่อนลมหายใจระงับความหงุดหงิด

        “เอ้า ที่พูดเนี่ยเพราะหวังดี ผู้ชายหล่อรวยมันก็ชอบเคลมผู้หญิงทั้งนั้นละ” ป้ายังพูดไม่สะทกสะท้าน

        “มันก็ไม่เสมอไปนะครับ ผู้ชายก็มีหัวใจ พวกเราอาจคบใครมากมายมีสตรีผ่านเข้ามาในชีวิตให้เลือก แต่ก็มีเพียงคนเดียวที่จะได้หัวใจ และจะมีเพียงคนเดียวที่ได้ยืนเคียงข้างเป็นคู่ชีวิตเป็นแม่ของลูก”

        ซีอีโอหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หากดวงตาชัดเจนว่าไม่ชอบใจคำพูดของป้าเจ้าของห้องพัก จับมือบางฉวยให้เดินมาขึ้นรถที่สตาร์ทรอไว้แล้ว เขาเปิดประตูด้านฝั่งข้างคนขับให้หญิงสาว พอเธอขึ้นนั่งปิดประตูให้ ก่อนเดินอ้อมเร็วๆ ไปประจำด้านฝั่งคนขับ รถยนต์แล่นมาสักพักอยู่ในทางหลัก ระสาหันมองเจ้านายเป็นระยะ ไม่รู้ทำไมต้องคอยแอบลอบชำเลืองมอง

        “มีอะไร”

        “อะ เอ่อ สาขอบคุณนะคะเมื่อครู่นี้”

        “ไม่จำเป็น ผมพูดในสิ่งที่ควรพูด”

        “คุณกรณ์มีน้ำใจไงคะ สาก็ต้องขอบคุณ”

        สาวหน้าจืดยิ้มบางๆ การปกป้องของเขาแม้ไม่ได้โอเว่อ แต่มันก็ทำให้ระสารู้สึกดีพอสมควร

        “ถนัดขอบคุณ ถนัดขอโทษ ถนัดทำหน้างงๆ และถนัดแอบมองผมตลอด”

        “โอเค ต่อไปสาจะไม่มองคุณกรณ์ก็ได้ ชิ มีผู้ชายเยอะแยะให้มอง”

        สาวเจ้าขมุบขมิบในตอนท้าย แล้วทำเอาสาวเจ้าต้องร้องวี๊ดขึ้นมา เมื่อรถที่วิ่งอยู่ดีๆ ถูกแตะเบรกกะทันหันพร้อมพวงมาลัยที่หักเข้าข้างริมฟุตบาทกะทันหัน ดีว่าถนนโล่งจึงไม่ถูกบีบแตรไล่จากรถคันหลัง

        “ตกใจเหมดเลย หัวใจจะวาย” ยกมือทาบอกเป่าปากฟู่

        “ถ้าจะมองก็มองแค่ผมคนเดียว อย่าริอาจไปมองคนอื่น”

        น้ำเสียงห้าวทุ้มบ่งบอกว่าเจ้าตัวหงุดหงิดไม่พอใจกับคำพูดของเธอเมื่อสักครู่

        “น่าจะดีไม่ใช่เหรอคะ คุณกรณ์ไม่ชอบนี่นา สาก็...”

        สาวเจ้าถึงกับผงะ เมื่อจู่ๆ คนตัวใหญ่โน้มกายเข้ามาจนเธอต้องขยับไปชิดประตูรถจนแทบกลืนหายเป็นเนื้อเดียว จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่ดูดุจนน่ากลัว และใบหน้าแบบนี้ก็ไม่ได้จะมีให้เห็นบ่อยๆ เพราะเขามันจะฉาบไว้ด้วยรอยยิ้มหล่อเหลาทุกย่างก้าวเวลาอยู่ในออฟฟิศ

        “บอกอะไรก็ทำตาม”

        “ทำไมชอบสั่งจังคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”

        “เป็นสิ ผมเป็นเจ้านายของสา สั่งอะไรก็ทำตาม แล้วโดยเฉพาะไอ้เรื่องชอบแอบมองผู้ชาย ถ้าเลิกนิสัยแบบนี้ไม่ได้ก็มองแค่ผม เข้าใจไหม”

        มองใบหน้าจืดๆ ตอนนี้ชักเริ่มทำหน้างอไม่พอใจ และให้ตายดับเขาโคตรเกลียดความดื้อรั้นของเจ้าหล่อนที่สุด

        “สายังงงๆ อยู่เลยค่ะ ก็คุณกรณ์เหมือนไม่พอใจ แล้วทำไมต้องให้สามองแค่คุณกรณ์ล่ะคะ”

        สาวเจ้าสบตากลับถามพาซื่อ มันเป็นอะไรที่ซื่อสุดๆ

……………………………….

อัพแล้วจ้า บอสของเรานี่มาแปลกว่าไหมคะ มาบอกว่าให้ยายหน้าจืดมองแค่ตัวเองคนเดียว บอสคิดอะไรอยู๋เนี่ย ระสาของเราทำตัวไม่ถูกนะคะแบบนี้   ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค รับรอง ฟิน หวาน หื่น  รูปเล่มมาเดือน มิย. นี้จ้า

ขอบคุณจากใจ

กานต์มณี  ช่อศิญา

เขย่ารักนายหัวเถื่อน กานต์มณี www.mebmarket.com           พาฝัน  พกความมั่นใจมั่นหน้ามาเต็มร้อย เพื่อสอย นายหัวดาม  เดชพงษ์ คาร์เตอร์  ลงจากคานอีกครั้ง อายุที่ห่างกันถึงสิบหกปีไม่เป็นอุปสรรคทำให้เธอนึกกลัว เพราะรักที่ฝังใจมาตั้งแต่วัยเด็ก พาฝันจึงกล้าที่จะเสี่ยงเพื่อหัวใจตัวเอง          แน่ละ! การมาของเธอคงจะทำให้นายหัวสุดเคร่งขรึมผู้มีอดีตต้องปั่นป่วน มันก็ยิ่งเข้าทางให้หญิงสาวค่อยๆ ลดระยะห่างแล้วสร้างแรงดึงดูดต่อหัวใจของผู้ชายมาดดุผู้นี้!           “เด็กนี่ อยากโดนหักคอหรือไง อย่าทำให้ฉันโมโห”          “ก็เอาสิคะ จะหักคอฝันเพราะความหวังดีลุงดามก็ทำเลย” สาวเจ้ายืดคอให้อีก แต่เจ็บแขนนี่สิร้าวระบมเพราะแรงบีบยังคงเน้นหนัก          “อย่าท้าทายฉันจะดีกว่า”          “ไม่ได้ท้าทายค่ะ ฝันแค่อยากให้ลุงดามทำตามใจ เอาสิคะ หักคอเลย โมโหนักก็ทำสิ” ร้องเย้วๆ เสียงเหมือนแมวท้าทาย           “พาฝัน” เรียกชื่อหญิงสาวเสียงต่ำลอดไรฟัน          “หรือว่าไม่กล้าคะ อย่าดีแต่ขู่หน่อยเลย หึ คนแก่ ตาแก่คิดมากคิดเยอะ คิดอยู่นั่น    คิดๆๆ  ผู้ชายอะไรงี่เง่าที่สุด อื้อ....”

ปราบรักพ่อเลี้ยงเถื่อน กานต์มณี www.mebmarket.com          ภาพลักษณ์บุรุษหนุ่มผู้เย่อหยิ่ง ดุดัน ของ   พ่อเลี้ยงดอม  ดนัยภัทร  คาร์เตอร์   ไม่ได้ทำให้ อารยา   หวั่นเกรงแต่อย่างไร สาวน้อยที่เพิ่งจะย้ายมาอยู่ไร่ข้างเคียงพยายามจะเข้ามาเปิดประตูหัวใจที่ปิดตายมานานด้วยมารยาร้อยเล่มเกวียน สิ่งที่เขาจะปฏิบัติต่อเธอจึงมีเพียงความเมินเฉย แต่...เจ้าหล่อนก็ท้าทายร่างกายและหัวใจของเขาโดยไม่คิดย่อท้อ เพราะอารยาวางเดิมพันไว้สูงมาก ถ้าเธอชนะ สิ่งที่ได้คือหัวใจของพ่อเลี้ยง!          “เด็กคนนี้ รู้จักคำว่ามารยาทไหม ที่นี่ไร่ของฉัน”          “อายบอกพ่อเลี้ยงแล้วไงคะ ว่าเตรียมรับมือให้ดี อารยาคนนี้ไม่ได้มาเล่นๆ”          “ฉันไม่สนุกกับสิ่งที่เธอทำ”          “ถ้าพ่อเลี้ยงไม่กลับไปกินข้าวเย็น อายก็จะนั่งสวยๆ ดูวิวลำธารนี้เป็นเพื่อน” เลิกคิ้วเล็กๆ ชอบใจที่ได้ทำให้อีกฝ่ายโมโหต่อการอยากเอาชนะ          “เธอมันนางมารร้ายชัดๆ”          “นางฟ้าต่างหากล่ะคะ สวยขนาดนี้ เอ...สงสัยพ่อเลี้ยงจะตาไม่ถึง จึงเห็นว่าคนสวยกลายเป็นนางมารไปเสียได้” ต่อว่าอย่างไรก็ไม่โกรธหรอก รู้ว่าหัวใจพ่อเลี้ยงคงกำลังแปรปรวนระส่ำระสายกับการมาของเธอ          “หลงตัวเอง”"