วิกฤตรักCEO

ตอนที่ 33 : บทที่ 5 - 6

บทที่ 5 - 6

        “หมายถึงคนรักเก่าหรือคะ”

        “พี่ไม่อยากให้ค่ากับคนแพศยา คำว่าคนรักมันสูงส่งเกินไป”

        “พี่เขตปากร้ายจังเลย สากลัวแล้วนะคะ”

        เธอจะละมือแต่ฉับพลันเขายิ้มอ่อนโยน นั่นสินะ ชินเขตรู้ว่าตัวเองน่ากลัวขนาดไหนยามโมโห

        “ขอโทษ น้องสาง่วงหรือยัง พี่จะได้ไปส่ง หึ แต่คงไม่ได้ไปส่งหรอก เชื่อว่าจะมีคนมารับ”

        “สาไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอกค่ะ”

        ถ้าสำคัญเขาคงขับรถตามมาแล้วละ ในเมื่อเขาก็เห็นว่าเธออยู่กับคุณเขต ก็แค่นี้สินะความรัก เพิ่งเริ่มต้นก็พังลงแล้ว

        “อย่าดูถูกตัวเอง น้องสาไม่รู้หรอกว่าตัวเองมีเสน่ห์มากแค่ไหน แม้แต่พี่ยังรู้สึก ไอ้กรณ์มันก็ต้องรู้สึกเหมือนกัน เมื่อกี้พี่คุยโทรศัพท์กับมัน บอกได้เลยว่ามันโมโหมาก พี่ชักจะห่วงน้องสาแล้วสิ เตรียมใจตั้งรับด้วยนะ”

        เขาบอกสีหน้าเป็นกังวล แล้วเสียงออดหน้าประตูก็ดังขึ้น ผิดจากที่คิดแค่ไหน สิบนาทีพอดีเป๊ะ

        “มันคงมาแล้ว”

        “สา...”

        “อย่ากลัว อะไรจะเกิดก็ช่าง เผชิญหน้ากับมันนะครับ”

        บอกคนอื่นแนะนำคนอื่นได้เก่งนัก ทว่าเรื่องตัวเองชินเขตกลับรู้สึกว่ามันมืดแปดด้านหาทางออกไม่เจอ

        “พี่เขต”

        เธอเรียกเขายิ้มเนือยๆ นั่นสินะ คนเรามีใครบ้างหนีความจริงได้ ถึงจะกลัวหรือแม้ว่ามันอันตราย เราก็ต้องกล้าที่จะยืนหยัด ไม่ดีใจก็เสียใจมีอยู่สองอย่าง

        ประตูถูกกระชากเปิดออกในเวลาไม่ถึงนาที ปกรณ์ไม่พูดพร่ำทำเพลงง้างมือตะบันหมัดแข็งเข้าหาใบหน้าที่ยับด้วยร่องรอยอยู่แล้วของเพื่อนรัก โมโหจนเลือดขึ้นหน้าและโมโหมากเมื่อเห็นว่าระสาอยู่ที่นี่กับเพื่อนด้วยจริงๆ นี่คำพูดของเขาที่เคยกรอกหูยายหน้าจืดไม่เคยฟังเลยใช่ไหม

        “กรณ์คะ พอได้แล้ว”

        นิต้าขยับเข้ามาร้องห้าม เมื่อปกรณ์ง้างมือจะประเคนหมัดใส่ชินเขต น้ำตาของนิต้ารื้นขึ้น มองอีกฝ่ายด้วยความผิดหวัง

        หึ เขาสิต้องมองอย่างนั้น ชินเขตคิดในใจ เขาเองก็พร้อมสู้เหมือนกัน ผลักไหล่ของเพื่อนรักจนเซไปด้านหลังเตรียมง้างมือโต้ตอบแต่ระสาเข้ามาห้ามแล้วดึงแขนไว้จนเสียหลักเกือบล้ม ชินเขตรีบใช้อีกมือรวบเอวบ้างรั้งไว้แนบแน่น ภาพนั้นทำเอาเพลย์บอยของขึ้น

        ระสาเจ็บปวดไม่ต่าง แต่เธอยังวางหน้าให้เป็นปกติ บอสบอกว่าเธอคือแฟน แต่การกระทำตรงกันข้าม เพราะเขาไปโอบประคองนางแบบสาว ใช่สินะ เขารู้จักกันมาก่อนเธอ เป็นข่าวด้วยกันก่อนมาเจอเธอ ผู้หญิงหน้าจืดๆ มันน่าเบื่อ แม้แต่ระสายังรู้สึกเบื่อตัวเอง ตั้งแต่เพื่อนรักอย่างคะน้าแต่งงานไป ชีวิตของเธอมันขาดสีสันไปมาก ต่อให้แต่งตัวแต่งหน้ายังไงพยายามเปลี่ยนแปลงแค่ไหน ยายจืดมันก็ยังคงจืด

        “ดื้อนักนะระสา บอกอะไรไม่เคยฟัง ไม่เคยเชื่อ อยากคบกับไอ้เขตมันมากใช่ไหม”

        ปกรณ์ตะคอกถามมองเพื่อนรัก กับมองหญิงสาวในอ้อมแขนนั้นด้วยแรงโทสะ

        “คือสา...”

        “หึ แกก็ด้วยนะไอ้เขต ทำเลวระยำอะไรเอาไว้ก็ไม่เคยรับผิดชอบ แกนี่มัน...”

        “แล้วไง แกก็ดูมีความสุขดี แถมยัง.... ปกป้องนิต้ายังกับรู้จักหล่อนมานาน ทั้งที่... หึๆ”

        ชินเขตหัวเราะในลำคอกระชับอ้อมแขนกับร่างบางมากขึ้น

        “ปล่อยคนของฉัน ระสาต้องกลับกับฉัน”

        “น้องสามากับฉัน ฉันจะไปส่งเอง ส่วนแกไอ้กรณ์ ก็ต้องไปส่งผู้หญิงของแกเหมือนกัน”

        “แกยังเป็นเพื่อนฉันอยู่หรือเปล่าไอ้เขต”

        “เป็น และหวังว่าเรื่องผู้หญิงจะไม่ทำให้ความสัมพันธ์นี้เปลี่ยนแปลง”

        เขาย้ำชัดถ้อยคำจงใจว่าหมายถึงใคร เพราะดวงตากร้าวกระด้างหันมองนางแบบสาวนิ่ง ระสาพอเข้าใจแล้ว เธอจึงเงียบไม่ตอบโต้อะไร

        “พี่เขตคะ ช่วยไปส่งสาด้วยนะคะ”

        ทนไม่ไหวแล้วละ สถานการณ์แบบนี้มันย่ำแย่สุดๆ ไม่ดีต่อใจเลยสักนิด การจะรักใครสักคนมันเจ็บปวดเหลือเกิน

        “ครับพี่จะไปส่งน้องสา ขอบคุณมากนะครับที่มาช่วยประคบรอยแผลพวกนี้ให้พี่”

        จงใจพูดเรื่องนี้ ให้มันไปกระแทกใจอีกสองคนที่ยืนประจันหน้าห่างกันไม่มาก

        “แกกับเธอออกไปได้แล้ว ฉันจะปิดห้องไปส่งน้องสา” ชินเขตพูดเรียบๆ หลังระงับอารมณ์ได้แล้ว

        “จำสิ่งที่แกทำในวันนี้ไว้ด้วยไอ้เขต”

        “ก็จำมาตลอด จำมานาน แม่งไม่เคยลืมเลยว่ะ ว่าผู้หญิงแพศยามันเป็นยังไง โคตรดีใจที่ได้รู้จักผู้หญิงชั่วๆ คนหนึ่ง ที่ไม่มีทางน่ารักอ่อนหวานได้เท่าน้องสา”

        ระสาอยากจะหายตัวไปจริงๆ สงครามประสาทนี้มันน่ากลัวเหลือเกิน สายตาของบอสก็ด้วย วาวโรจน์จนน่ากลัวในแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

        ส่วนคุณนิต้าก็เอาแต่เม้มปากเป็นเส้นตรงตัดพ้อมาทางพี่เขตทางสายตา ทำไมเรื่องมันจึงวุ่นวายอย่างนี้นะ พี่เขตก็เหมือนกัน บอกว่าเธอเป็นน้องสาวแท้ๆ แต่พูดออกไปแบบนี้พลอยให้ทุกคนเข้าใจผิดไปใหญ่

…………………………

งานนี้มีแต่คนอยากจะเทบอส คริๆ แต่บอสรักเมียมาก รักยังไง อ่านเต็มเล่มได้แล้วค่ะ รูปเล่มวางแผงแล้ว ซื้อได้ที่นายอินทร์ ซีเอ็ด บีทุเอส ใช้เวลากระจายสินค้าราวหนึ่งสัปดาห์ค่ะ หรือสั่งซั้อที่เวป สนพ.ไลต์ออฟเลิฟ ได้เลยค่ะ ค่าตัว 309 บาท

ปล. ฝากเรื่องเฮียอิทด้วยนะคะ ตอนนี้เริ่มอัพแล้วค่ะ ความรักของมาเฟียกับสาวห้าว

วิกฤตรักจอมอิทธิพล

ขอบคุณจากใจ

กานต์มณี ช่อศิญา

คู่ปรับร้ายจอมใจชีค กานต์มณี www.mebmarket.com           เพราะมีเหตุการณ์ผู้ก่อการร้ายจับตัวประกันในพื้นที่ที่ พันเอกชีคอาเดล  บิน คัลลิฟาร์  อัลนายา  ดูแล ทำให้เขาต้องเข้าไปช่วยชิงตัวประกันคืน สู้กับผู้ร้ายน่ะพอว่า แต่ต้องมาปะทะคารมกับตัวประกันสาวแสนดื้อ แองเจิ้ล  หรือ ช่อฟ้า  เขาละปวดหัว ชื่อเธอไม่สมกับตัวเลย เหมาะเป็นนางมารร้ายมากกว่า ปิดบังซ่อนเร้นตัวตนเก่งนัก เดี๋ยวเขาจะซักฟอกให้ขาวยิ่งกว่าผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดผ้าอีก          บอกเลยคนอย่างช่อฟ้าสู้ยิบตาไม่เคยยอมใคร อึดและถึกยิ่งกว่าผู้ชายอกสามศอก แต่ต้องมาถูกชีคโรคจิตอย่างเขาจับตัวขังไว้ เพียงสงสัยว่าเป็นสายลับ เขามันก็ดีแต่หาเหตุผลรังแกเธอ ขังได้ขังไป แต่ถ้าเธอหลุดได้ละน่าดู ผู้ชายเห็นแก่ตัว!          “แองเจิ้ล ฉันชื่อแองเจิ้ล”          “นางฟ้างั้นเหรอ อืม แต่สีผิวไม่ให้เลยนะ”          “มันเรื่องของฉัน อย่ามาวิจารณ์คนอื่นทั้งที่ตัวเองก็เป็นแค่ทหารขี้ขลาด”          “ฉันไม่ใช่ทหารขี้ขลาด”          “แล้วยอมให้ไอ้โจรบ้าพวกนั้นจับผู้หญิงมา ทำไมไม่ช่วยตั้งแต่แรก เพราะขี้ขลาดหวาดกลัวสิท่า ถึงต้องปลอมเป็นโจร อย่าคิดว่าฉันมองไม่ออก”          จบคำพูดของหญิงสาว พันเอกชีคอาเดลก็ยกมือสองข้างมาปรบให้หล่อนหลายครั้ง บังคับอูฐเข้ามาใกล้ หล่อนคงจำเขาได้ทางแววตา พออีกฝ่ายมาใกล้สาวเจ้าก็เบี่ยงหน้าไปทางอื่น          “ฉันเป็นทหาร แล้วเธอเป็นอะไร ออกอาวุธเก่ง สู้ยิบตาขนาดนี้ คงไม่ใช่แค่เด็กหลงทาง จริงไหมสาวน้อย” ยิ้มเย็น ยิ้มแค่ปาก แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มด้วย ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเธอเกร็งลำตัวเบี่ยงหลบจนเกือบตกจากหลังอูฐ          “ถอยไปสิ ฉันจะตกอยู่แล้ว”          “กลัวหรือ”          “ฉันไม่ได้กลัว แต่รังเกียจ”

อุบัติรักจอมใจชีค กานต์มณี www.mebmarket.com          เพลินตา  พรหมจันทร์  ตั้งใจจะมาทำงานในประเทศที่มีค่าเงินสูงลิ่วเพื่อสร้างฐานะของตัวเอง แต่เธอกลับถูกหลอกมาขายในสถานที่อโคจร โชคดีที่ใช้ความกล้าของตัวเองหนีออกมาได้ หญิงสาวปลอมตัวเป็นหนึ่งในคณะระบำกำลังจะขึ้นแสดงในงานแต่งงาน และใช้ความกล้าบ้าบิ่นโมเมว่ากำลังตั้งท้องกับเจ้าบ่าวของงาน แต่เธอกลับเล่นผิดคน!          ชีคคาริม  บิน  คัลลิฟาร์  อัลนายา  ไม่ใช่เจ้าบ่าวในงาน!  นอกจากเธอจะปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อแล้ว ชุดเต้นระบำที่ปล้นมาจากผู้หญิงนางหนึ่งดันกลายเป็นหลักฐานสำคัญว่าเธอเป็นสมาชิกในขบวนการก่อการร้ายที่เขาต้องจับตัวมาสอบสวนขั้นเด็ดขาด          “รับไม่ได้ที่มีคนกล้าต่อกรด้วยใช่ไหมฮึ ฉันเจอมานักต่อนักไอ้พวกใจคับแคบแบบท่าน ภูมิคุ้มกันฉันถึงดีไงล่ะ”           “ดีจนต้องไปประกาศว่าท้องกับฮัมดาน เธอมันสิบแปดมงกุฎ เล่นละครไม่เนียน ตัวเองมีความผิดมาก คนเราถ้าไม่ผิดก็ไม่ต้องหนี จะกลัวอะไรกับความจริง”          “ก็เพราะความจริงมันถูกคนมีอำนาจบิดเบือนความถูกต้องมานักต่อนักแล้วน่ะสิ” อย่าคิดว่าจะเงียบหรือหุบปากนะ มาแนวไหนเพลินตาตอบโต้ไปแบบเดียวกัน           “ยังไม่รู้ตัวอีกใช่ไหม ว่าเธออาจเป็นที่หมายหัว กล้องวงจรปิดในบ้านของฮัมดานมีภาพเธอ แต่เธอกลับหายไป คิดสิว่าถ้าทหารจากรัฐซายันมาเจอตัวจะเป็นยังไง”          “ท่านถึงต้องส่งฉันให้สถานทูตไทย”          “ฉันจะไม่ทำแบบนั้น เพราะฉันต้องสอบสวนเธอด้วยตัวเอง” ดวงตาคู่คมวาววับ บีบแขนหญิงสาวแรงขึ้นจนเจ้าตัวนิ่วหน้า          “ท่านจะทำอะไร ปล่อยนะ ปล่อยสิ”