ตอนที่ 30 : บทที่ 5 - 3
บทที่ 5 - 3
ระสาเลือกขับรถกระป๋องของตัวเองมา ด้วยไม่อยากใช้บริการแท็กซี่อย่างน้อยก็เพื่อความปลอดภัย สถานบันเทิงแห่งนี้คุณเขตพามาเมื่อสัปดาห์ก่อน วันนี้เธอกล้าที่จะมาคนเดียว บอกตัวเองให้ดื่มได้แค่เล็กน้อย มาฟังเพลงเพราะๆ นั่งชิวๆ เพื่อผ่อนคลายดีกว่าจับเจ่าตามลำพัง และที่สำคัญคืออยากหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับบอส
แม้อยากจะเชื่อใจในคำพูดต่างๆ นานา แต่พอเอาเข้าจริงระสาคิดว่าตัวเองไม่สามารถตั้งรับทุกๆ เรื่อง ผู้หญิงมีอารมณ์หึงหวงไม่ต่างจากผู้ชาย ทุกอย่างมันรวดเร็วไปหมด เธอสุดลมหายใจเข้าปอดทำหน้าสดชื่น วันนี้ระสาแต่งหน้าอ่อนๆ เครื่องสำอางที่มีถูกนำมาใช้ สวมชุดเดรสสีทองขยับผิวแบบเปิดไหล่หนึ่งข้างพร้อมกระเป๋าและรองเท้า ที่คุณเขตซื้อให้ ผมยาวถูกดัดเป็นลอนบริเวณปลายแบบสมัยนิยาม สวมคอนแทกเลนส์แทนแว่นตา
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม ตั้งใจว่าสักเที่ยงคืนก็จะกลับ เธอไม่ได้เปิดมือถือตั้งใจปิดมัน ไม่อยากยอมรับความจริงหลายๆ เรื่อง ปิดกั้นทุกการติดต่อต้องการอยู่กับตนเอง ทันทีที่ถึงคลับหรูทุกสายตาก็จับจ้องมายังเธอ ระสาไม่ได้ยิ้มอะไรมาก แต่ใบหน้าของเธอน่ารักอยู่แล้ว เธอเลือกนั่งโซนด้านนอกสั่งเครื่องดื่มเบาๆ
“มาคนเดียวหรือครับ”
บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่กำลังผสมเครื่องดื่มอยู่ด้านหน้าชวนคุยอย่างเป็นมิตร คงเพราะเห็นว่าระสาไม่มีใครมาด้วย
“ค่ะ ขอนั่งตรงนี้แล้วกันนะคะ”
“ได้สิครับ นี่เครื่องดื่มของคุณ แอลกอฮอล์น้อยมาก”
ชายหนุ่มยิ้มให้ มองแววตาหญิงสาวที่พยายามยิ้ม รู้ได้ไม่ยากว่าคงมีเรื่องในใจ สถานบันเทิง มันมีไม่กี่อย่างหรอกที่คนจะมา หนึ่งสังสรรค์ด้วยความสุข กับสองมาปลอดปล่อยเพื่อคลายความทุกข์ คนตรงหน้าคืออย่างหลัง
“ขอบคุณค่ะ ฉันเองก็ไม่อยากเมา”
“ว่าแต่ สวยน่ารักแบบคุณไม่น่ามาคนเดียวเลย”
“เรียกฉันว่าสาก็ได้ค่ะ”
“ครับคุณสา ยินดีที่ได้รู้จัก ผมเอสครับ เป็นบาร์เทนเดอร์ของที่นี่”
เขาส่งยิ้มให้เธอ ผสมเครื่องดื่มอย่างคล่องแคล่วมองแล้วเพลินตาสุดๆ เครื่องดื่มหลากสีสันถูกนำไปเสิร์ฟยังโต๊ะอื่นๆ บริเวณโซนด้านนอก ด้านในนั้นเป็นโซนผับเสียงบีทหนักดังออกแว่วมาให้ได้ยิน
“ยินดีมากๆ เลยค่ะ กับเพื่อนใหม่”
“ว่าแต่คุณสามาคนเดียวใช่ไหมครับ”ย้ำถามอีกครั้งเพราะเธอยังไม่ได้ตอบคำถาม
“ออ ค่ะ มาคนเดียว อยากมานั่งเล่น”
ตอบเสียงเบา ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบ ไม่กล้าดื่มพรวดๆ เพราะต้องระมัดระวังตัว ถึงที่นี่ไม่ได้เป็นผับเถื่อนแต่ก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี ขึ้นชื่อว่าคลับหรือผับสถานที่ย่ำราตรี ยังไงเสียก็มีความเสี่ยง
“อย่าดื่มหนักนะครับ ผมจะผสมให้แบบอ่อนๆ”
“ทราบค่ะ”
“หนุ่มๆ มองคุณสาตาเป็นมัน เชื่อเถอะครับไม่เกินครึ่งชั่วโมงจะต้องมีคนแวะเวียนมาทักทายแน่ๆ”
เอสเอ่ยขึ้น เขากวาดมองรอบกายเห็นหนุ่มๆ หลายโต๊ะจับจ้องมายังสาวน้อยตรงหน้าหลายคนทีเดียว แล้วก็เป็นจริงดังที่พูด แต่ระสาก็บอกปัดไปอย่างน่ารักเหมือนใบหน้าของเธอ
“คุณสามีแฟนแล้วเหรอครับ”
“คือว่า... บางทีก็ไม่รู้ว่าจะเรียกแบบนั้นได้หรือเปล่า”
ตอบยิ้มๆ ตอนนี้มีหนุ่มถูกปฏิเสธไปถึงห้าคนแล้ว ซึ่งเธอก็บอกไปว่ามีแฟนแล้ว ทุกคนก็เข้าใจไม่เซ้าซี้ เป็นข้อดีของคลับไฮโซที่ไม่มีพวกเถื่อนมาวุ่นวายให้ต้องรำคาญใจ แค่เราชัดเจนทุกคนก็ไม่เข้ามาถามอีก
“น้องสา!”
เสียงเรียกจากด้านหลังทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง เธอหันไปมองคนด้านหลังทันที
“คุณเขต”
ปากอิ่มเรียกชื่อเขาแผ่วเบาราวกับจะไม่ได้ยิน ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ มองสภาพอีกฝ่ายที่เรียกได้ว่าหลุดลุคไปมากพอสมควร เสื้อเขาดูยับๆ เหมือนไปเปิดศึกกับใครมา เน็คไทหลุดลุยก่อนเจ้าตัวจะกระชากออกพันๆ เก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง เขาเดินเข้ามาหาเธอถือวิสาสะนั่งใกล้เก้าอี้ตัวใกล้
“ใบหน้าคุณเขต อุ้ย”
ยังไม่ทันได้พูดอะไรมาก อ้อมแขนแกร่งก็โอบรัดร่างบางไว้แน่น วางคางบนไหล่เนียนจนระสาทำอะไรไม่ถูก หลายสายตาจับจ้องด้วยความสงสัย เพราะหลายคนเล็งจะเข้ามาขายขนมจีบ เอสยิ้มเล็กน้อยไม่รู้สถานะของทั้งคู่แต่ก็พอเดาได้ไม่ยากว่าอาจเป็นมากกว่าคนรู้จัก
“เรียกพี่สิ อย่าเรียกคุณ ไม่อยากห่างเหิน”
น้ำเสียงของเขาฟังแปลกๆ มันทุ้มแต่ไม่มีแววขี้เล่นเหมือนที่เจ้าตัวชอบแสดงออก แถมใบหน้าที่เห็นไม่ชัดเมื่อครู่นี้ มันย้ำชัดต่อสภาพเสื้อผ้า ระสาปล่อยให้อีกฝ่ายกอดเป็นนานไม่กล้าผลักไส ไม่รู้สิ นิสัยเสียๆ ของเธอก็คือชอบเกรงใจนี่แหละ และเพราะคนตรงหน้าไม่ได้อยู่ในสภาพปกติจึงยอมเป็นหลักให้เขากอด
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”
“น้องสามาที่นี่คนเดียวทำไม พี่โทรหาก็ติดต่อไม่ได้ โทรเป็นสิบๆ สายแล้ว”
ก่อนมาที่นี่เขาโทรหาเธอตั้งแต่เย็น เหมือนปิดเครื่องหรือไม่ก็แบตหมด ทั้งที่บอกตัวเองว่าไม่มีหน้ามาพบหญิงสาว เขานึกถึงเธอเมื่อมีเรื่องว้าวุ่นในใจ จะด้วยสถานะใดเขาก็ไม่อยากจะคิด แค่อยากมีใครสักคนรับฟัง
“ออ มือถือสาแบตหมดค่ะ” ตอบอ้อมแอ้ม
ชินเขตคลายอ้อมแขนออกดันตัวเองห่างเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ แถมยังมีรอยเลือดแห้งๆ บริเวณมุมปากติดอยู่ ระสารีบหันไปดังกระดาษทิชชู่ออกมาแล้วแตะเบาๆ บนมุมปากนั้นจนรอยเลือดค่อยๆ จางออกไป ก่อนจะเลื่อนดวงตาสบกับอีกฝ่าย ชินเขตก็มองจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว
“พี่เขตไปมีเรื่องกับใครมาคะ ยังไม่ได้ตอบสาเลย”
“หึ ฟัดกับหมามาครับ”
เขาตอบน้ำเสียงไม่ยี่หระ ปัญหาโลกแตกของตัวเอง มันควรจบแต่เขาก็ไม่จบ ทุกอย่างชินเขตยอมรับว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด แต่เจ้าหล่อนก็ผิดเหมือนกันที่ยั่วยุอารมณ์จนเขาฟิวส์ขาด แม่งโครตเกลียดเลย เกลียดน้ำตาผู้หญิงคนนั้น หล่อนมันมารยา แต่ก็เป็นหล่อนนั่นแหละที่ทำให้เขาทั้งรักทั้งชิงชังจนไม่สามารถรับใครเข้ามาในชีวิต ถ้าไม่เจอก็ไม่เป็นไร แต่พอมาเจออดีตวันวานมันก็เข้ามาทิ่มแทงหัวใจจนไม่อาจอยู่เฉย
“ไม่เอาสิคะ ไม่ประชด”
“น้องสาล่ะครับ ทำไมมาคนเดียว”
“เอ่อ... สาแค่อยากดื่มค่ะ”
ตอบไม่มองหน้า แค่นี้ก็พอรู้แล้วว่าเกิดอะไร เขาไม่ได้หูหนวกตาบอด รับรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้ากับเพื่อนรักกำลังรู้สึกเหมือนกัน นั่นเป็นเหตุว่าทำไมเขาจึงไม่มาหาหญิงสาวเลยตลอดสัปดาห์
“น้องสาโกหกพี่ไม่ได้หรอกครับ เพราะไอ้กรณ์ใช่ไหม”
……………………………….
รูปเล่มเปิดให้จองแล้วที่เวป สนพ.ค่ะ ส่วนซีเอ็ด นายอินทร์ บีทูเอสใช้เวลากระจายสินค้าหนึ่งสัปดาห์นะคะ ค่าตัว 309 บาทค่ะ
ใครรอเย็นนี้อีกตอน ปูเสื่อรอ สามสิบคน จะมาอัพให้นะคะ
ปล. ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วย เรื่องของอิทธิพล เพื่อนของบอส กับสาวห้าวโซ่รัก แอดไปหน้านิยายได้ที่รูปเลยค่ะ อัพแล้ว
วิกฤตรักจอมอิทธิพล
ขอบคุณจากใจ
กานต์มณี ช่อศิญา
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

???????????? ต่างคนต่างมีปม ใครจะปลอบใครดีล่ะ
บอสนะบอส
แหมๆๆๆ..... อย่างนี้ต้องปูเสื่อรอซิคะ รอไร 5555
ทีมระสากับพี่เขต
รอเลยค่ะ
รอค่ะ...รอเทอีบอส
รอเย็นนี้ลุ้นแทนระสา
ปูเสื่อนอนรอ บอสมากับพายุหึงหวงเเน่ๆๆ
บอสคงนั่งไม่ติดแล้ว
#รอลุ้นตอนต่อไปอยู่จ้า
รอๆๆๆๆๆๆค่ะ