วิกฤตรักCEO

ตอนที่ 17 : บทที่ 3 - 2

บทที่ 3 - 2

        นานเหมือนจะเป็นชาติให้ได้ที่เขาจูบเธอแบบนั้น จูบแล้วก็จูบอีกเฝ้าวนเวียนแบ่งปันลมหายใจ หลายครั้งคนตัวเล็กอึกอักคล้ายหายใจไม่ออก ปกรณ์ยอมผ่อนปรนแต่ก็ทาบจูบลงมาใหม่ไม่ปล่อยให้หญิงสาวทันตั้งตัว ยิ่งจูบก็ยิ่งหวง

        ใช่เขาหวงแล้วหวงมากเมื่อรู้ว่าเพื่อนรักกำลังจะเล่นสงครามประสาท

        “ปะ ปล่อยสานะคะ”

        “ไม่อยากปล่อย”

        ตอบหน้าตาย หรือเรียกง่ายๆ ว่าหน้าด้านหน้าทนนั่นแหละสาวเจ้าใบหน้าแดงก่ำพยายามข่มความประหม่าและความรู้สึกหลากหลายที่ประเดประดังเข้ามารบกวนจิตใจ เดิมทีมันมากมายอยู่แล้ว เขายังมาตอกย้ำทำให้หัวใจเธอว้าวุ่นกว่าเดิม

        “ปากเธอหวานมากรู้ไหมยายตัวเล็ก หวานที่สุด”

        ทำท่าจะทาบลงมาใหม่ ระสารีบยกมือปิดปากตัวเอง ปากร้อนรุ่มสีแดงของเขาจึงทาบทับบนหลังมือของเธอ แต่มันไม่แค่นั้นไง สะดุ้งเฮือกเมื่อบอสรูปหล่อจงใจยั่วปั่นประสาทด้วยการละเลงลิ้นบนหลังมือของเธอแล้วดูดเบาๆ ก่อนผละออก

        “คุณกรณ์อย่ามาทำรุ่มร่ามกับสานะคะสาไม่ชอบ”

        บอกเสียงรัวเร็ว พยายามดิ้นอีกแล้วแต่ก็ไม่พ้น เพราะเจ้านายรูปหล่อกลับรัดแน่น ใบหน้าหล่อเหลาที่บางครั้งดุกร้าว บางครั้งเรียบเฉย ตอนนี้กรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ ให้ตายสิ เขามีหลากหลายบุคลิกจนระสาตามไม่ทัน

        “ผมชอบก็พอแล้ว”

        “เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยนะคะ นอกจากเจ้านายกับเลขา”

        “แล้วอยากเป็นหรือเปล่า”

        ถามยิ้มๆ เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นบ่อยนัก นี่มันเกิดอะไรขึ้น เขาจูบแล้วยังไม่สำนึก แถมยังพูดจากำกวมชวนเวียนหัว ระสาหมุนกายจะเปิดประตูแต่อีกฝ่ายโอบกอดจากทางด้านหลัง

        “อย่าคบไอ้เขตเลยนะ”

        “คุณกรณ์อย่ามาก้าวก่ายสาได้ไหมคะ”

        “อยากเห็นบอสคนนี้เป็นบ้าหรือไงระสา ห้ามอะไรก็ฟังบ้าง ขอเวลาสักนิดได้ไหม ขอเวลา”

        ปกรณ์ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาให้คนไปสืบมันกำลังจะกระจ่าง สิ่งที่ไอ้เขตทำมันเหมือนกำลังประชดใคร ปากของมันก็พูดดีไปงั้น แท้จริงมันก็ไม่ต่างจากเขาเมื่อในอดีต

        อดีตไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้แม้แต่ตัวของเขา แต่สำหรับเขาเมื่อตัดก็ตัดขาดไม่ญาติดี แม้ทุกวันนี้พยายามหาเหตุผลร้อยแปดมาเชื่อมโยง ทว่ามันก็ไม่ทำให้อะไรดีไปจากเดิม และเมื่อตอนนี้หัวใจเต้นแรงอีกครั้งเขาก็พร้อมจะเดินหน้า เพียงแต่เขาต้องเคลียร์อะไรหลายๆ อย่าง โดยเฉพาะเรื่องของเพื่อนรัก

        “เงียบคือ?”

        “ปล่อยสาได้แล้วค่ะคุณกรณ์ สาต้องทำงาน”

        “ห้ามเบี้ยวนัด ถ้าดื้อละน่าดู รู้ใช่ไหมว่าผมจะลงโทษแบบไหน”

        แน่ละเขาค้นพบวิธีลงโทษยายหน้าจืดได้แล้ว ก็วิธีถึงเนื้อถึงตัวแบบเมื่อครู่ ความใกล้ชิดที่ก้าวไปอีกขั้นมันทำให้เขากล้า ไม่ใช่ต้องการควบคุมหรือครอบครองอย่างเดียว แต่เขาอยากได้หัวใจยายแม่ชีมาไว้ในมือด้วย

        “บ้าอำนาจที่สุดเลย”

        แค่อุบอิบ ไม่กล้าว่าดัง ตอนนี้หัวใจมันยังพองฟู คือยังไงล่ะ จูบมันให้ความรู้สึกแปลกๆ เธอไม่ทันตั้งรับ แล้วพอออกมาเห็นดอกกุหลาบช่อโต ระสาก็ต้องถอนหายใจ คำตอบที่เตรียมไว้ให้คุณเขตมันเริ่มสั่นคลอนแล้วน่ะสิ

        เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนเวลาเลิกงาน ระสาขมวดคิ้วด้วยปกติเวลางานแบบนี้คนทางบ้านไม่มีใครโทรมาหรอก พอคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นว่าเป็นเบอร์ใครก็ลังเลที่จะรับ เพราะเมื่อตอนเที่ยงบอสของเธออกว่าเย็นนี้จะพาไปดินเนอร์ เธอไม่ได้รับปากหรอกนะแต่ว่า

        “สวัสดีค่ะคุณเขต”

        “สวัสดีครับน้องสา บอกแล้วไงให้เรียกพี่”

        ทำไมเสียงโทรศัพท์ถึงดังแบบนี้นะ ดังมากด้วยราวกับว่า... แล้วระสาก็หายข้องใจ เมื่อร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสบายๆ เดินมาหยุดหน้าโต๊ะทำงาน ยิ้มกริ่มมองเธอด้วยสายตาที่เรียกได้ว่าเปิดเผยสุด หากแม้ในหัวใจไม่มีใครก้าวล่วงล้ำมาก่อน บางทีเธอคงจะหลงเสน่ห์ของคนตรงหน้า แม้เขาจะสวมแว่นแต่บอกเลยมันเป็นลุคที่ให้ความรู้สึกไปอีกแบบ แว่นตาไม่ทำให้ความหล่อทรงเสน่ห์ของอีกฝ่ายลดลง

        “ว้าวๆ มีคนมาขายขนมจีบถึงหน้าโต๊ะทำงานเลยเหรอเนี่ย”

        “สวัสดีครับคุณธิดา”

        “สวัสดีค่ะคุณเขต ว่าแต่ไม่เข้าไปพบบอสหรือคะ”

        “ไม่ล่ะ ผมไม่อยากรบกวน แต่คนที่ผมอยากรบกวนคือผู้ช่วยของคุณธิดามากกว่าครับ”

        ชัดเจนละตรงมาก ระสาคือคนนั้น ได้แต่ยิ้มแห้งๆ อีกแล้ว พูดอะไรไม่ออก นึกอะไรไม่ได้ ยิ้มไว้ก่อน แม้มันจะเหมือนแสยะมากกว่าก็เหอะ

        “ถ้าจะตรงขนาดนี้ ก็พาน้องสาไปดินเนอร์เถอะค่ะ”

        “เอ่อ แต่ว่าสา...”

        “นะครับ เมื่อตอนเที่ยงเราก็ไม่ได้รับประทานอาหารด้วยกัน น้องสาอย่าปฏิเสธพี่เลย”

        น้ำเสียงอ่อนโยนดวงตาเว้าวอนของเขาทำให้ระสาไม่กล้าปฏิเสธ บอสคงไม่ว่าหรอก ใช่ แล้วเมื่อกี้เธอก็แอบได้ยินด้วยนะว่าคุณนิต้าจะเข้ามาหา ฉะนั้นเราอย่าอยู่ให้เป็นที่รำคาญดีกว่า

……………………………………..

‘งานนี้ชินเขตรุกหนัก รุกเพราะอะไร ฝากติดตามลุ้นกันต่อนะคะ วันนี้มาอัพแต่เช้าพอดีมีนัดพาแม่ไปหาหมอ  ยังไงตอนเย็นจะมาอัพเพิ่มนะคะ รักกันรอหน่อย บอสใกล้มาแล้วนะคะ ค่าตัว 309 บาท เก็บค่าสินสอดไว้สู่ขอบอสด้วยนะคะ

ขอบคุณจากใจ

กานต์มณี  ช่อศิญา

คู่ปรับร้ายจอมใจชีค กานต์มณี www.mebmarket.com           เพราะมีเหตุการณ์ผู้ก่อการร้ายจับตัวประกันในพื้นที่ที่ พันเอกชีคอาเดล  บิน คัลลิฟาร์  อัลนายา  ดูแล ทำให้เขาต้องเข้าไปช่วยชิงตัวประกันคืน สู้กับผู้ร้ายน่ะพอว่า แต่ต้องมาปะทะคารมกับตัวประกันสาวแสนดื้อ แองเจิ้ล  หรือ ช่อฟ้า  เขาละปวดหัว ชื่อเธอไม่สมกับตัวเลย เหมาะเป็นนางมารร้ายมากกว่า ปิดบังซ่อนเร้นตัวตนเก่งนัก เดี๋ยวเขาจะซักฟอกให้ขาวยิ่งกว่าผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดผ้าอีก          บอกเลยคนอย่างช่อฟ้าสู้ยิบตาไม่เคยยอมใคร อึดและถึกยิ่งกว่าผู้ชายอกสามศอก แต่ต้องมาถูกชีคโรคจิตอย่างเขาจับตัวขังไว้ เพียงสงสัยว่าเป็นสายลับ เขามันก็ดีแต่หาเหตุผลรังแกเธอ ขังได้ขังไป แต่ถ้าเธอหลุดได้ละน่าดู ผู้ชายเห็นแก่ตัว!          “แองเจิ้ล ฉันชื่อแองเจิ้ล”          “นางฟ้างั้นเหรอ อืม แต่สีผิวไม่ให้เลยนะ”          “มันเรื่องของฉัน อย่ามาวิจารณ์คนอื่นทั้งที่ตัวเองก็เป็นแค่ทหารขี้ขลาด”          “ฉันไม่ใช่ทหารขี้ขลาด”          “แล้วยอมให้ไอ้โจรบ้าพวกนั้นจับผู้หญิงมา ทำไมไม่ช่วยตั้งแต่แรก เพราะขี้ขลาดหวาดกลัวสิท่า ถึงต้องปลอมเป็นโจร อย่าคิดว่าฉันมองไม่ออก”          จบคำพูดของหญิงสาว พันเอกชีคอาเดลก็ยกมือสองข้างมาปรบให้หล่อนหลายครั้ง บังคับอูฐเข้ามาใกล้ หล่อนคงจำเขาได้ทางแววตา พออีกฝ่ายมาใกล้สาวเจ้าก็เบี่ยงหน้าไปทางอื่น          “ฉันเป็นทหาร แล้วเธอเป็นอะไร ออกอาวุธเก่ง สู้ยิบตาขนาดนี้ คงไม่ใช่แค่เด็กหลงทาง จริงไหมสาวน้อย” ยิ้มเย็น ยิ้มแค่ปาก แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มด้วย ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเธอเกร็งลำตัวเบี่ยงหลบจนเกือบตกจากหลังอูฐ          “ถอยไปสิ ฉันจะตกอยู่แล้ว”          “กลัวหรือ”          “ฉันไม่ได้กลัว แต่รังเกียจ”

อุบัติรักจอมใจชีค กานต์มณี www.mebmarket.com          เพลินตา  พรหมจันทร์  ตั้งใจจะมาทำงานในประเทศที่มีค่าเงินสูงลิ่วเพื่อสร้างฐานะของตัวเอง แต่เธอกลับถูกหลอกมาขายในสถานที่อโคจร โชคดีที่ใช้ความกล้าของตัวเองหนีออกมาได้ หญิงสาวปลอมตัวเป็นหนึ่งในคณะระบำกำลังจะขึ้นแสดงในงานแต่งงาน และใช้ความกล้าบ้าบิ่นโมเมว่ากำลังตั้งท้องกับเจ้าบ่าวของงาน แต่เธอกลับเล่นผิดคน!          ชีคคาริม  บิน  คัลลิฟาร์  อัลนายา  ไม่ใช่เจ้าบ่าวในงาน!  นอกจากเธอจะปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อแล้ว ชุดเต้นระบำที่ปล้นมาจากผู้หญิงนางหนึ่งดันกลายเป็นหลักฐานสำคัญว่าเธอเป็นสมาชิกในขบวนการก่อการร้ายที่เขาต้องจับตัวมาสอบสวนขั้นเด็ดขาด          “รับไม่ได้ที่มีคนกล้าต่อกรด้วยใช่ไหมฮึ ฉันเจอมานักต่อนักไอ้พวกใจคับแคบแบบท่าน ภูมิคุ้มกันฉันถึงดีไงล่ะ”           “ดีจนต้องไปประกาศว่าท้องกับฮัมดาน เธอมันสิบแปดมงกุฎ เล่นละครไม่เนียน ตัวเองมีความผิดมาก คนเราถ้าไม่ผิดก็ไม่ต้องหนี จะกลัวอะไรกับความจริง”          “ก็เพราะความจริงมันถูกคนมีอำนาจบิดเบือนความถูกต้องมานักต่อนักแล้วน่ะสิ” อย่าคิดว่าจะเงียบหรือหุบปากนะ มาแนวไหนเพลินตาตอบโต้ไปแบบเดียวกัน           “ยังไม่รู้ตัวอีกใช่ไหม ว่าเธออาจเป็นที่หมายหัว กล้องวงจรปิดในบ้านของฮัมดานมีภาพเธอ แต่เธอกลับหายไป คิดสิว่าถ้าทหารจากรัฐซายันมาเจอตัวจะเป็นยังไง”          “ท่านถึงต้องส่งฉันให้สถานทูตไทย”          “ฉันจะไม่ทำแบบนั้น เพราะฉันต้องสอบสวนเธอด้วยตัวเอง” ดวงตาคู่คมวาววับ บีบแขนหญิงสาวแรงขึ้นจนเจ้าตัวนิ่วหน้า          “ท่านจะทำอะไร ปล่อยนะ ปล่อยสิ”