วิกฤตรักCEO

ตอนที่ 13 : บทที่ 2 - 3

บทที่ 2 - 3

        คำชักชวนมาคบกันของชินเขตยังดังก้องในโสตประสาทของระสา ความจริงเธอก็แยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ แต่ทำไมมันจึงมีผลจนรู้สึกสับสนบอกไม่ถูก กระทั่งเลิกงานเธอก็ยังปัดความรู้สึกแบบนั้นออกจากหัวไม่ได้ การมาของคุณชินเขตเพื่อนของคุณปกรณ์บอสสุดหล่อ ไม่แน่ใจว่าเขาต้องการอะไร วันนี้ก็เห็นอยู่ว่าเขากับคุณนิต้ามีอาการแปลกๆ ขนาดเธอยังเห็นแล้วบอสจะไม่เห็นเชียวหรือ

        เฮ้อ...       

        “ถอนหายใจหลายครั้งแล้วนะระสา มีเรื่องอะไรเครียดนักหนากันฮึเด็กน้อย”

        พี่ธิดายิ้มกว้างยกมือมาดีดหน้าผากของเธอ เพราะความหน้าเด็กพี่ธิดาจึงชอบเรียกเธอแบบนี้

        “ปะ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”

        ถึงมีก็ไม่กล้าบอกหรอก คนเดียวที่ระสาไว้ใจเล่าทุกเรื่องให้ฟังก็คือเพื่อนสาวสุดที่รักที่ตอนนี้กลายเป็นชายาของชีคฮัมดานแล้ว ไม่อิจฉาหรอกแต่ดีใจกับเพื่อนมาก ยังก้ำกึ่งว่าคืนนี้ควรโทรหาเพื่อนรักดีไหม เพื่อปรึกษาปัญหาหัวใจ!

        “ฮันแน่ ไม่ใช่ว่ากำลังมีความรักหรอกนะคะ”

        “ไม่มีหรอกค่ะ คนอย่างสาใครจะมาจีบ หน้าตาก็จืด แถมยังเตี้ยอีกค่ะ”

        แล้วก็หัวเราะกับสภาพตัวเอง ก็ขี้เหร่แบบนี้ใครถึงไม่กล้าจีบ อืม... ก็มีแล้วไง คุณชินเขต สมองน้อยๆ แวบขึ้นมา หรือว่าเราควรจะให้โอกาสตัวเอง แต่... ก็กลัวอีกฝ่ายจะไม่คิดจริงจังด้วยมากกว่า

        เกิดมาไม่สวย แล้วยังเลือกไม่ได้อีก

        “อย่าเอาแต่ถอนหายใจเป็นป้าแก่ๆ สิน้องสา คนเรามันต้องมีดีในตัว เชื่อพี่เถอะ แล้วถ้าเกิดมีหนุ่มๆ มาขายขนมจีบก็รับพิจารณาไว้ไม่เสียหายหรอก ตราบใดที่เรายังคอนโทรลตัวเองได้ น้องสาไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ เรียนจบมีงานมีการทำ ต้องเปิดใจบ้าง ไม่งั้นจะชวด”

        “ชวดอะไรคะ”

        “ก็ชวดลงจากคานยังไงล่ะค่ะ”

        แล้วพี่ธิดาก็หัวเราะด้วยความชอบอกชอบใจ ระสายิ้มแห้งๆ ตามแบบฉบับอีกตามเคย ขยับแว่นให้ตรงเบ้าตา แล้วเดินไปคว้ากระเป๋าสะพายใบเขื่อง เธอทำงานเลยเวลามาเกือบชั่วโมงแล้ว ต้องกลับไปพักผ่อนเอาแรงสักหน่อย วันนี้ตั้งใจจะนอนเร็วๆ

        “โชคดีนะจ๊ะน้องสา”

        “ค่ะ พบกันพรุ่งนี้”

        เธอยิ้มน่ารัก ระสาหน้าจืดก็จริงนั่นเพราะเจ้าตัวไม่สนใจแต่ง แต่ก็น่ารักแบบใสๆ เพราะผิวพรรณดีมาก ธิดายังคิดเลยว่าหากมีน้องชายนะจะพามาแนะนำให้รู้จักสาวน้อยคนนี้ น่าเสียดายความน่ารัก ที่น้อยนักจะหาเจอในผู้หญิงยุคสมัยนี้

        เสียงออดหน้าประตูห้องดังขึ้นตอนห้าทุ่ม ร่างบอบบางที่กำลังเข้าสู่ห้วงนิทราต้องลุกจากเตียงด้วยความหงุดหงิด เสียงกดออดอย่างไร้มารยาทนั้นย้ำหลายครั้งไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เดินงัวเงียไปมองช่องตาแมวก็เห็นว่าเป็นใบหน้าของบอส คราวนี้หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง รีบเปิดประตูทันที

        “ทำไมเปิดช้า”

        “อา คุณกรณ์มีอะไรหรือคะ”

        “ทำไมถึงกลับมาก่อน จำได้ว่าตอนเช้าผมบอกว่าให้รอกลับพร้อมกัน” น้ำเสียงห้าวทุ้มบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวไม่ชอบใจ ดวงตาสีน้ำตาลวาววับ

        “สาเห็นคุณกรณ์มีแขก สาเลยกลับมาก่อน ไม่อยากรบกวนคุณกรณ์น่ะค่ะ”

        “ผมเป็นคนรักษาคำพูดเสมอ”

        “สาขอโทษค่ะ”

        สุดท้ายคนที่ไม่คิดว่าตัวเองจะผิดก็จำต้องขอโทษ แน่ละ จะมาเอาชนะคะคานตอนเวลาห้าทุ่มนี่มันใช่เรื่องไหม เธอเองก็อยากนอน

        “เดี๋ยวไปห้องผมด้วย”

        “ห้าทุ่มแล้วนะคะคุณกรณ์ ถ้ามีเรื่องด่วนอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้”

        เธอรีบออกตัว ด้วยไม่รู้อีกฝ่ายจะมาไม้ไหนอีก เขาเองก็หวานจนเลี่ยนกับคุณนิต้ามาทั้งวันแล้วไม่ใช่เหรอ จะมาไล่บี้อะไรกับเบ๊ตัวเล็กๆ อย่างเธอกันเล่า มันไม่ยุติธรรมเลย เธอเม้มปากทำหน้าไม่พอใจ

        “มองแบบนี้คือจะขัดคำสั่งใช่ไหม”

        “คุณกรณ์ไม่มีเหตุผลค่ะ สาง่วงมาก ทำงานมาทั้งวันแล้ว ตัวเองก็ออกไปกับคนรักแท้ๆ จะมารบกวนเลขาอย่างสาทำไมคะ”

        ไม่เลย ไม่สักครั้งที่ระสาจะปีกกล้าเถียง  พอพูดออกไปแล้วก็นึกขึ้นได้รีบยกมือปิดปากก้มหน้า รับรู้ถึงรังสีอำมหิตของร่างสูงตรงหน้า ลืมไปเสียสนิทว่าตอนนี้ตนเองอยู่ในชุดนอน

        “เดี๋ยวนี้เถียง”  

        “ขอโทษค่ะ”

        “เลิกพูดคำว่าขอโทษสักที ผมต้องการคนนั่งเป็นเพื่อน”

        “นั่งทำไมคะ”

        เงยหน้าถามแทบจะทันที แล้วดวงตากลมโตจึงเหลือบมองยังมือขวาของเขา แน่ล่ะ นั่นมันร้านข้าวต้มที่เคยแวะซื้อไปกินที่ห้องของคุณปกรณ์

        “ไปนั่งเป็นเพื่อนหน่อย ตามมา”

        สั่งอีกละ ถนัดจริงๆ เรื่องออกคำสั่ง แล้วคนอย่างเธอก็รีบทำตามเสียด้วย เดินเข้าไปคว้าคีย์การ์ดกับมือถือแล้วตามเจ้านายเข้าห้องรวดเร็ว อืม... ยังกับผู้หญิงใจง่ายแน่ะ พอผู้ชายมาชวนก็รีบลั้นลาตามอีกฝ่ายทันที คนยิ่งอยากอยู่ห่างก็กลับเหมือนมีแรงดึงดูด

        “เดี๋ยวสาจัดการใส่ชามให้นะคะ คุณกรณ์ไปอาบน้ำก่อนก็ได้” เธอบอกอย่างนั้น

        “ไม่เป็นไร หิวมาก”

        คำว่าหิวมากหลุดจากปากบางสีแดงสวยยิ่งกว่าผู้หญิง เจ้าของร่างสูงใหญ่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงจนตลอดแนว ก่อนถอดแล้วเดินกลับเข้าห้อง เหลือเพียงกางเกงตัวเดียวที่สวมติดกายอยู่ จะเป็นความจงใจหรือความเคยชินก็แล้วแต่ของเจ้านาย แต่คนที่อายจนหน้าแดงคือเธอ อาการนี้แก้ไม่หาย

        บอสของเธอคงหิวจริงๆ ดังว่า ดูซิซัดข้าวต้มเจ้าประจำของเธอกับคะน้าจนเกลี้ยงชามในระยะเวลาไม่นาน แถมไม่พูดไม่จา ทำเพียงเหลือบมองเธอแล้วก็ตักข้าวต้มเข้าปาก สลับเงยมองเป็นอยู่เช่นนั้น จนระสาเริ่มจะวางตัวไม่ถูก จะบอกให้เขากินช้าๆ ก็เกรงจะไปขัดความสุขในการกิน จึงเลือกจะเงียบ

        “เจ้านี้อร่อยจริงๆ”

        “ไว้คราวหลังมีโอกาส สาจะพาคุณกรณ์ไปลองร้านอื่นบ้างนะคะ อาหารข้างทางบางทีก็เลิศรสกว่าร้านติดดาวมิชลินสตาร์” ระสาอมยิ้มเมื่อเขาเงยหน้ามอง

        เกิดภาวะสูญญากาศกะทันหัน มีเพียงความเงียบ ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจและการทำงานของลมแอร์ เขาและเธอสบตากันนิ่งนาน นานจนเหมือนจะทั้งชาติราวกับกลัวว่าคนใดคนหนึ่งจะหายไป และคนที่เป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีก็คือระสา หัวใจเต้นแรงจนทนมองหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าต่อไม่ไหว

…………………………………..

บอสนี่ยังไงคะ จะกินข้าวต้มก็ต้องลากสาวมานั่งเป็นกำลังใจด้วยเหรอ คริๆ นิสัยชอบสั่งแก้ไม่หายจริงๆ ค่ะท่านผู้ชม ฉะนั้นรักบอสต่อไปนะคะ เชื่อเถอะ พอได้หวานน้ำตาลยังอาย  ตอนนี้ค่าตัวบอสออกแล้วนะคะ 309 บาทค่ะ เก็บค่าสินสอดรอสู่ขอกันได้เลยจ้า

ขอบคุณจากใจ

กานต์มณี  ช่อศิญา

คู่ปรับร้ายจอมใจชีค กานต์มณี www.mebmarket.com           เพราะมีเหตุการณ์ผู้ก่อการร้ายจับตัวประกันในพื้นที่ที่ พันเอกชีคอาเดล  บิน คัลลิฟาร์  อัลนายา  ดูแล ทำให้เขาต้องเข้าไปช่วยชิงตัวประกันคืน สู้กับผู้ร้ายน่ะพอว่า แต่ต้องมาปะทะคารมกับตัวประกันสาวแสนดื้อ แองเจิ้ล  หรือ ช่อฟ้า  เขาละปวดหัว ชื่อเธอไม่สมกับตัวเลย เหมาะเป็นนางมารร้ายมากกว่า ปิดบังซ่อนเร้นตัวตนเก่งนัก เดี๋ยวเขาจะซักฟอกให้ขาวยิ่งกว่าผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดผ้าอีก          บอกเลยคนอย่างช่อฟ้าสู้ยิบตาไม่เคยยอมใคร อึดและถึกยิ่งกว่าผู้ชายอกสามศอก แต่ต้องมาถูกชีคโรคจิตอย่างเขาจับตัวขังไว้ เพียงสงสัยว่าเป็นสายลับ เขามันก็ดีแต่หาเหตุผลรังแกเธอ ขังได้ขังไป แต่ถ้าเธอหลุดได้ละน่าดู ผู้ชายเห็นแก่ตัว!          “แองเจิ้ล ฉันชื่อแองเจิ้ล”          “นางฟ้างั้นเหรอ อืม แต่สีผิวไม่ให้เลยนะ”          “มันเรื่องของฉัน อย่ามาวิจารณ์คนอื่นทั้งที่ตัวเองก็เป็นแค่ทหารขี้ขลาด”          “ฉันไม่ใช่ทหารขี้ขลาด”          “แล้วยอมให้ไอ้โจรบ้าพวกนั้นจับผู้หญิงมา ทำไมไม่ช่วยตั้งแต่แรก เพราะขี้ขลาดหวาดกลัวสิท่า ถึงต้องปลอมเป็นโจร อย่าคิดว่าฉันมองไม่ออก”          จบคำพูดของหญิงสาว พันเอกชีคอาเดลก็ยกมือสองข้างมาปรบให้หล่อนหลายครั้ง บังคับอูฐเข้ามาใกล้ หล่อนคงจำเขาได้ทางแววตา พออีกฝ่ายมาใกล้สาวเจ้าก็เบี่ยงหน้าไปทางอื่น          “ฉันเป็นทหาร แล้วเธอเป็นอะไร ออกอาวุธเก่ง สู้ยิบตาขนาดนี้ คงไม่ใช่แค่เด็กหลงทาง จริงไหมสาวน้อย” ยิ้มเย็น ยิ้มแค่ปาก แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มด้วย ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเธอเกร็งลำตัวเบี่ยงหลบจนเกือบตกจากหลังอูฐ          “ถอยไปสิ ฉันจะตกอยู่แล้ว”          “กลัวหรือ”          “ฉันไม่ได้กลัว แต่รังเกียจ”

ปราบรักพ่อเลี้ยงเถื่อน กานต์มณี www.mebmarket.com          ภาพลักษณ์บุรุษหนุ่มผู้เย่อหยิ่ง ดุดัน ของ   พ่อเลี้ยงดอม  ดนัยภัทร  คาร์เตอร์   ไม่ได้ทำให้ อารยา   หวั่นเกรงแต่อย่างไร สาวน้อยที่เพิ่งจะย้ายมาอยู่ไร่ข้างเคียงพยายามจะเข้ามาเปิดประตูหัวใจที่ปิดตายมานานด้วยมารยาร้อยเล่มเกวียน สิ่งที่เขาจะปฏิบัติต่อเธอจึงมีเพียงความเมินเฉย แต่...เจ้าหล่อนก็ท้าทายร่างกายและหัวใจของเขาโดยไม่คิดย่อท้อ เพราะอารยาวางเดิมพันไว้สูงมาก ถ้าเธอชนะ สิ่งที่ได้คือหัวใจของพ่อเลี้ยง!          “เด็กคนนี้ รู้จักคำว่ามารยาทไหม ที่นี่ไร่ของฉัน”          “อายบอกพ่อเลี้ยงแล้วไงคะ ว่าเตรียมรับมือให้ดี อารยาคนนี้ไม่ได้มาเล่นๆ”          “ฉันไม่สนุกกับสิ่งที่เธอทำ”          “ถ้าพ่อเลี้ยงไม่กลับไปกินข้าวเย็น อายก็จะนั่งสวยๆ ดูวิวลำธารนี้เป็นเพื่อน” เลิกคิ้วเล็กๆ ชอบใจที่ได้ทำให้อีกฝ่ายโมโหต่อการอยากเอาชนะ          “เธอมันนางมารร้ายชัดๆ”          “นางฟ้าต่างหากล่ะคะ สวยขนาดนี้ เอ...สงสัยพ่อเลี้ยงจะตาไม่ถึง จึงเห็นว่าคนสวยกลายเป็นนางมารไปเสียได้” ต่อว่าอย่างไรก็ไม่โกรธหรอก รู้ว่าหัวใจพ่อเลี้ยงคงกำลังแปรปรวนระส่ำระสายกับการมาของเธอ          “หลงตัวเอง”"

เทพธิดายั่วรัก ช่อศิญา/ กิ่งจัณท์ (กานต์มณี) www.mebmarket.com      เรื่องราวความรักของหนุ่มสาวสองคู่ อีกหนึ่งอยากเอาชนะ อีกหนึ่งไม่อยากยอมแพ้กับรักที่ผู้ใหญ่จัดให้ หากสุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับหัวใจที่เรียกร้องโหยหา....        “หน้าไม่อาย ผู้ใหญ่รังแกเด็ก” วิรัญญาต่อว่าด้วยความโกรธ “ก็เด็กมันยั่วก่อนทำไม อยากให้พี่ทำแบบนี้ตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือจะมั่วเล่นตัวอยู่ทำไม หรือชอบใช้กำลัง ได้...ไม่มีปัญหา ไม่ว่าจะนุ่มนวล เร่าร้อน หรือซาดิสม์พี่ก็ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว” ตฤณภพตอบเสียงเหี้ยม แคว็ก! “กรี๊ด!!! พี่เต้ไม่นะ” มือหนากระชากคอเสื้อยืดดึงขาดเป็นทางยาว ไม่สนใจเสียงกรี๊ดด้วยความตกใจของคนตัวเล็ก                               ................................................................... “จีด้าอยากให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป” เจนจิราพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “บอกแล้วไง ว่าพี่ไม่มีเวลาฟุ่มเฟือยมากพอจะคบใคร” สารวัตรหนุ่มเอ่ยเสียงเครียดสีหน้าดุดันไร้รอยยิ้ม “งั้น...เออ...วันนี้แค่จูบกับกอด ดะ...ได้ไหมคะ”         ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้พูดออกไปแบบนั้น อธิปนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าในแบบที่เจนจิราต้องลอบกลืนน้ำลาย         “ถ้างั้นก็อย่ามาอุทธรณ์ทีหลังละกัน บอกไว้ก่อนว่าพี่จะไม่ออมมือ” แล้วดวงตากลมโตก็ต้องเบิกกว้าง ...................................เป็นซีรีส์รุ่นลูก มี 3 เรื่อง (อ่านเรียงกันตามนี้ค่ะ)1. อสูรล่ารัก2. เทพธิดายั่วรัก3. จอมมารล่ารัก