ตอนที่ 12 : บทที่ 2 - 2
บทที่ 2 – 2
“ไปสิสา คุณเขตเขาตั้งใจชวนเชียวนะ”
พี่ธิดารีบคะยั้นคะยอ สายตาคุณเขตที่มองสาวน้อยไม่ปิดบัง เผื่องานนี้ฟ้าจะประทานคู่มาให้สาวน้อยน่ารักคนนี้ ใครได้เป็นแฟนรับรองว่าไม่ผิดหวัง
“เอ่อ มันจะดีหรือคะ คือสาเป็นลูกจ้างของคุณกรณ์ มัน...”
“ไอ้กรณ์มันไม่ว่าหรอก ถ้าไปกับผม”
“ถ้างั้นก็ได้ค่ะ แต่สาไปไกลไม่ได้นะคะ ต้องรีบกลับมาเข้างานให้ตรงเวลา”
“รับรองครับ ผมไม่พาสาวน้อยน่ารักเสียงานเสียการแน่นอน”
ชายหนุ่มถือวิสาสะแตะช่วงเอวของหญิงสาว เดินตรงไปยังลิฟต์ แต่แล้วก็มีเสียงเรียกจากด้านหลังเสียก่อน ระสาชะงักฝีเท้าเหลือบตามองคนด้านข้าง
“นั่นแกจะพาเลขาหน้าจืดของฉันไปไหนวะเขต”
“ไปกินข้าวเที่ยง ทำไม หวงหรือ ไม่เอาน่าไอ้กรณ์ ฉันบอกแกแล้วไงว่าฉันจริงจัง ฉะนั้นอย่าห่วงไปเลย ฉันไม่ทำให้น้องสาที่น่ารักต้องเสียหายแน่นอน”
สรรพนามที่เปลี่ยนไปของเพื่อนเจ้านายทำเอาระสาถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่เหลือบมองคนข้างกายที และหันไปมองเจ้านายตัวเองที่เดินตรงมาทางนี้โดยมีคุณนิต้าควงแขนอย่างถือสิทธิ์ แน่ละก็เขาเป็นคนรักกัน ส่วนเธอก็แค่เลขาที่คอยรับคำสั่ง มันเป็นความจริงที่ต้องยอมรับและบอกหัวใจว่าห้ามหวั่นไหว
ปกรณ์โคตรจะหงุดหงิดหัวใจ มันยุ่งเหยิงและว้าวุ่นแต่เขาก็ต้องเหยียบเอาไว้ให้ลึกสุดใจไม่แสดงออกมาเพื่อรักษาภาพลักษณ์ของตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าการทำแบบนั้นจะยิ่งย้ำชัดเจนว่าสิ่งที่เขาพยายามปัดไม่อยากยอมรับมันคือเรื่องจริง กับยายหน้าจืดที่ตอนนี้ปั้นหน้าใสซื่อยืนข้างเพื่อนรัก ยิ่งน้ำเสียงของไอ้เขตที่บอกว่าจริงจัง หัวใจเขาก็ร้อนรุ่ม
“ออ นี่เลขาของฉันเปลี่ยนไปเป็นน้องสาวของแกแล้วเหรอวะ”
“ฮือฮึ และอีกไม่นานคงเลื่อนขั้นมาเป็นคนรัก”
คำพูดนั้นเรียกเอาคนกลางอย่างระสายิ้มแห้งๆ แต่ใบหน้าแดงเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่ บอกตามตรงบรรยากาศตอนนี้มันไม่โสภาเลย สีหน้าแววตาของสามคนนั้น คุณปกรณ์บอสสุดหล่อ คุณชินเขต และคุณนิต้า เหมือนกับว่าเขาสามคนมีบางอย่างไม่ลงรอยกัน แต่ก็มีรอยยิ้มประดับ อ่อย มีเรื่องอะไรที่เราไม่รู้หรือเปล่านะ
“โอเค ฉันก็จะไปกินกับนิต้าเหมือนกัน สนใจไปด้วยกันหรือเปล่า”
“ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอนายกับคนรัก และฉันเองก็ไม่อยากให้ใครมาเป็นก้างขวางคอฉันกับน้องสาเหมือนกัน”
พูดจบก็เดินเข้าในลิฟต์วีไอพี บอสรูปหล่อควงคู่เข้ามากับนิต้า นางแบบสาวเงยหน้าหันมองชินเขตด้วยแววตาที่อ่านยาก และระสาบังเอิญเห็น ในลิฟต์นี้เธอเตี้ยสุดแล้ว แต่ก็เป็นเธอเหมือนกันที่เห็นถึงความผิดปกติของคนทั้งสาม แล้วเธอก็เสียวสันหลังวาบๆ เมื่อบังเอิญหันไปสบตากับบอสพอดี บ้าจริงเลย ทำไมเรารู้สึกถึงรังสีอำมหิตแบบนี้นะ คุณกรณ์ใช้ดวงตาดุๆ มองเธอไม่ต่างจากเมื่อวาน
เอ... หรือเขาจะหวงเพื่อน ไม่อยากให้คุณชินเขตมาวุ่นวายกับยายหน้าจืดอย่างเรา
ร้านอาหารที่ชินเขตพาระสามารับประทานไม่ห่างจากออฟฟิศมากนัก บรรยากาศออกแนวบ้านสวยเป็นอาหารไทยเลิศรส จัดว่าเด็ดทีเดียวเพราะมีรีวิวมากมายการันตีความอร่อย อยู่ในย่านสาทร ลูกค้าเริ่มเบาแล้วเพราะเลยเวลาเที่ยงมาเยอะพอสมควร ระสาเจริญอาหารมากๆ เห็นตัวเล็กแต่กินเก่งมาก
“น้องสาถูกปากไหมครับ”
“อายจังเลยค่ะคุณเขต คือแบบสากินเสียเกลี้ยงขนาดนี้ เกรงคุณเขตจะขยาดไม่กล้าเลี้ยงข้าวสามากกว่า”
สาวแว่นหน้าจืดยิ้มแห้งๆ ด้วยความขัดเขิน ความจริงแล้วเธอไม่อยากให้คนตรงหน้าเคร่งเครียดมากกว่า ดีใจที่เขาคลี่ยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่สวยมากทีเดียวไม่เหมือนรอยยิ้มคลายเจ็บลึกกับอะไรบางอย่างเหมือนตอนทีเห็นในลิฟต์ แม้เพียงนิดเดียวแต่ระสาก็สัมผัสได้
“ดีใจที่น้องสาชอบ”
“เอ่อ คุณเขตคะ อย่าเรียกสาแบบนั้นเลยค่ะ มันไม่ดี บอสอาจไม่พอใจที่สามาตีสนิทกับคุณเขต” อ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงนัก
“ผมอยากให้น้องสาเรียกผมว่าพี่เขตด้วยนะครับ”
“อะ อะไรนะคะ”
“จริงๆ จากใจของผม เราห่างกันหลายปี เรียกแบบนี้ทำให้เราสนิทสนมกันมากขึ้น ระหว่างที่เรากำลังเรียนรู้ศึกษาทำความรู้จักกัน”
ชายหนุ่มรวบช้อนแล้วยกผ้าเช็ดมาซับเบาๆ เอื้อมมือมาแตะมุมปากหญิงสาวที่มีเศษอะไรติดอยู่อย่างแผ่วเบา ทำให้ใบหน้าของเขากับเธอห่างกันไม่มาก หัวใจระสาเต้นแรง ไม่เข้าใจทำไมมันต้องเต้นแรง หรือเพราะความใกล้ชิด
“ขอโทษนะครับน้องสา พอดีมีเศษบางอย่างติด”
“สาคงมูมมามไปนะคะ”
ยิ้มแห้งๆ แบบฉบับยายหน้าจืดเหมือนเดิม
“พี่ชอบนะครับ ผู้หญิงที่ไม่ต้องเยอะ ไม่ต้องสร้างภาพเสแสร้ง เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ดีแล้ว มันทำให้เราเข้าใจกันง่ายขึ้น” น้ำเสียงที่พูดของเขาห้วนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คล้ายกับว่าเขากำลังพูดถึงใครอีกคนให้เธอฟัง และเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัวจึงหันมายิ้มให้เธอ
“คุณเขตคะ”
“เรียกพี่สิครับ พี่อนุญาตให้น้องสาเรียกแบบนั้น พี่ขอโทษหากรุกเร็วไป แต่พี่ไม่มีเจตนาไม่ดี ขอให้น้องสามั่นใจว่าพี่จะไม่ทำอะไรให้น้องสาต้องเสื่อมเสีย”
ชินเขตยิ้มกว้างมากกว่าเดิม หน้าตาน่ารักอย่างคนตรงหน้า หากเขาใกล้ชิดขนาดนี้ใครบางคนมันยังท่าเยอะไม่รู้ตัวเขาก็จะจริงจัง
ดวงตาคู่คมวาววับเปล่งแสงเมื่อนึกไปถึงภาพตอนก้าวเข้ามาในห้องเพื่อน ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่บนตักไอ้กรณ์ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคงจะไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว หึ เป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยน แรงและร้าย ฉะนั้นเขาไม่จำเป็นต้องสนใจหากไอ้กรณ์มันจะเลือกผู้หญิงคนนั้น ส่วนน้องน่ารักตรงหน้าเขาจะรักษาหัวใจเธอเอง
“แต่มันจะดูไม่เหมาะนะคะ คุณเขตเป็นเพื่อนกับบอส”
“พี่เต็มใจนี่ครับ”
“เอ่อ แต่ว่ามัน...”
นิ้วแกร่งแตะบนริมฝีปากอิ่มอย่างเบามือเป็นเชิงห้าม ระสากะพริบตาปริบๆ กับการกระทำนั้น เขาทำอย่างแผ่วเบาไม่ได้จาบจ้วง แต่มันทำให้เธอเริ่มวางตัวไม่ถูก จำต้องปิดปากฉับ แต่... ที่ทำให้เธอต้องเบิกดวงตากว้างรอบสอง ก็เมื่อเห็นว่าอีกด้านหนึ่งของร้านมีสองคนกำลังมองมาทางนี้ นั่นก็คือบอสของเธอกับคุณนิต้า ก่อนทั้งคู่จะเมินหน้ากลับไป ชินเขตหันไปตามสายตาของหญิงสาว
“โลกกลมจริงๆ ร้านมีเยอะแยะ ดันมากินร้านเดียวกันเสียได้ แย่จังเลย น้องสาไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”
“สาไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณเขตสิคะ บอสอาจหวงคุณเขต”
“พี่เป็นผู้ชาย ไอ้กรณ์ไม่หวงพี่หรอกครับ มันหวงน้องสามากกว่า”
“วะ ว่าไงนะคะ หวงสา?”
เกิดเครื่องหมายคำถามในหัวสิ เธอชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ประหนึ่งได้ฟังเรื่องเหลือเชื่อ คุณปกรณ์จะมาหวงเธอทำไม ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยนี่นา
เขาเป็นผู้ชายเหมือนกันทำไมจะมองไม่ออก สาวน้อยตรงหน้าก็น่าจะรู้เหมือนกัน อย่างที่บอกว่าความคิดในตอนแรกเขาอยากให้ทั้งคู่รู้ใจ แต่เมื่อมีใครอีกคนเข้ามาร่วมในเกม เขาก็พร้อมจะล้างกระดานหมากรุกใหม่แล้วให้ทุกคนเดินไปในเกม งานนี้ถ้าเดินผิดเกมจะพลิกทันที
“ครับ”
“คงไม่หรอกมั้งคะ”
“ผู้ชายด้วยกันมองออกครับ เพียงแต่มันคงไม่ชัดเจน แต่ช่างเถอะนั่นไม่ใช่ประเด็นเท่ากับว่า พี่อยากให้น้องสารับความรู้สึกดีๆ ของพี่ไว้นะครับ”
“หมายความว่า...”
“พี่กำลังจีบน้องสา จีบแบบจริงจัง”
น้ำเสียงของเขาหนักแน่นเสียจนระสาปั้นหน้าไม่ถูก เกิดมาก็เพิ่งจะมีคนมาพูดกับตัวเองว่าจะจีบนี่แหละ จีบมันเป็นแบบนี้เหรอ
“คุณเขตล้อเล่นหรือเปล่าคะ สาไม่สนุกนะคะแบบนี้”
บอกด้วยใบหน้าที่ซีดลงกว่าเดิม ชินเขตยิ้มบ้างๆ วางมือบนศีรษะของเธอแล้วไล้เบาๆ
“ขอโทษที่รุกเร็ว เอาเป็นว่าเรามาลองคบกันนะครับน้องสา ถึงพี่จะเป็นเสือผู้หญิงแต่พี่ก็เป็นสุภาพบุรุษพอ”
แปลกไหมที่เธอไม่เคยจะไว้ใจใคร แต่กับคนตรงหน้าเธอกับเลือกจะเชื่อคำพูดของเขา หรือเพราะลึกลงไปเธอมองว่าเขาเป็นผู้ชายที่เหมือนมีอดีต และตัวแปรก็น่าจะเป็นคุณนิต้าหรือเปล่า เธอเห็นคุณนิต้าชำเลืองมองมาทางนี้บ่อยๆ หากไม่รู้จักไม่สนิทจะมองมาด้วยสายตาตัดพ้อทำไม อยากถามคนตรงหน้าแต่ว่าก็ไม่กล้าพอ จำต้องเก็บงำความสงสัยไว้ในใจ
…………………………………
มันก็จะเข้มข้นขึ้นทีละนิดนะคะ งานนี้มีคนขอคบยายหน้าจืด บอสจะว่ายังไงล่ะ พี่เขตรุกหนักไม่ทันตั้งตัว นิตาก็มองมาแปลกๆ งานนี้ลุ้นกันต่อนะคะ เนื้อหาไม่หนักหรอก ทุกอย่างดำเนินไปตามท้องเรื่อง เหมือนชีวิตวัยทำงานของคนรุ่นนี้ ที่บางทีก็สับสนกับเรื่องหัวใจ
ปล. ฝากแอดติดตามนิยายอีกเรื่องที่จะอัดเพื่อนนะคะ เรื่องของ อิทธิพล กับ โซ่รัก รับรองว่ามีความเรียว มีความหื่น มีความตัวละครเยอะยุบยับ
วิกฤตรักจอมอิทธิพล
ขอบคุณจากใจ
กานต์มณี ช่อศิญา
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
???????????? ลุ้นพี่เขตน่ารักจัง