ตอนที่ 11 : บทที่ 2 - 1 ยิงใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
บทที่ 2 - 1 ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
ระสาตื่นแต่เช้าประมาณหกโมง ผละจากอ้อมแขนแกร่งที่โอบกอดไว้ตลอดทั้งคืน ให้ความรู้สึกยังกับคู่แต่งงานใหม่ มือบางอังบนหน้าผาก ยิ้มน้อยๆ เมื่อร่างกายของเขาไม่ร้อนแล้ว คงเพราะยาดีและได้พักผ่อนเพียงพอ เธอไม่ปลุกแต่รีบลุกไปเข้าห้องครัวทำโจ๊กไก่ร้อนๆ ไว้สองที่
ก๊อกๆ
“คุณกรณ์คะสาทำโจ๊กไว้ให้ รีบอาบน้ำแล้วออกมากินนะคะ ร้อนๆ เลย สาไปห้องก่อน”
ตะโกนบอกแค่นั้นแล้วรีบผลุนผลันกลับห้องตัวเอง
ร่างหนาใหญ่ที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้วยิ้มกับตัวเอง สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยจึงออกมา กลิ่นหอมๆ ของโจ๊กลอยคลุ้งในอากาศเรียกน้ำย่อย ความจริงตื่นตั้งแต่ยายหน้าจืดขยับตัว พอเธอลุกเขาก็อาบน้ำทันที ไม่คิดว่าเจ้าหล่อนจะใส่ใจดูแลกันขนาดนี้ มันยิ่งทำให้เขายิ่งรู้สึก!
วันนี้ทั้งคู่มาทำงานพร้อมกัน แน่นอนว่าพนักงานหลายคนต่างหันมองด้วยความสนใจ ระสาพยายามไม่หันมองรอบข้าง รู้ดีว่าตั้งแต่ตนมาทำงานบริษัทนี้ ก็ถูกเอาไปพูดจนสนุกปากเรื่องความเป็นเด็กเส้น แต่เธอก็พยายามไม่ใส่ใจ มันก็แค่ลมปากของคน เพราะเธอได้มาทำงานโดยผ่านการสัมภาษณ์อย่างถูกต้องตามระเบียบบริษัท
“เมื่อคืนขอบใจนะ”
“อะ ขอบใจเรื่องอะไรคะ”
“ทุกเรื่อง”
ปกรณ์ตอบสั้นๆ ยิ้มอ่อนโยนในแบบที่ไม่ได้ยิ้มบ่อยนัก ทำเอาคนมองถึงกับทำตัวไม่ถูก พอถึงโต๊ะทำงานก็รีบโฟกัสที่งานไม่กล้าพูดอะไร
“น้องสาเมื่อคืนกลับกี่ทุ่มค่ะ”
“สี่ทุ่มกว่าค่ะพี่ธิดา งานยุ่งเหมือนกัน และบอสไม่สบาย”
“บอสคงโหมงานหนักไป คืนนี้ก็อาจจะกลับดึกอีก งานค่อนข้างยุ่งน่ะ”
คุณธิดาเล่าเรื่อยๆ ทำงานด้วยกันมานานเห็นตลอดว่าเจ้านายหนุ่มเป็นแบบไหน งานยุ่งมากห้าวันมาแล้วที่ไม่มีแม่พวกดารานางแบบมากวนใจ
“ว่าแต่ช่วงนี้ไม่เห็นสาวๆ มาหาคุณกรณ์เลยนะคะ”
ระสาพูดขึ้นลอยๆ ก็ไม่เห็นจริงๆ ช่วงมาทำงานแรกๆ บอกเลยว่าวันหนึ่งไม่ต่ำกว่าสองคน เรียกได้ว่าสับรางแทบไม่ทัน แต่กระนั้นพวกหล่อนก็ไม่สะทกสะท้านใดๆ ยังวนเวียนมาหาเหมือนสาวล่าแต้ม
“เดี๋ยวก็มาเชื่อเถอะ พวกนี้หายไปได้ไม่นานหรอก คุณกรณ์ของเราน่ะนอกจากหล่อ รวย ก็ยังเป็นสายเปย์ตัวพ่อเชียวนะระสา สาวๆ ถึงแวะเวียนกันมาไม่ขาดสาย อยากเป็นตัวจริง แต่คงยาก บอสของเราไม่ใจอ่อนง่ายๆ หรอก”
พี่ธิดาหัวเราะเบาๆ แต่คงไม่รู้ว่าคำพูดนั้นมันส่งผลต่อหัวใจดวงของระสา บอสไม่ใจง่าย แต่ทำไมคนที่ใจง่ายจึงกลายเป็นเราล่ะ ตื่นเต้นทุกครั้งตอนอยู่ใกล้ ไม่ได้การแล้ว ต้องเว้นระยะห่างเอาไว้ ยังไม่ทันพูดอะไรไปมากกว่านั้น ร่างสูงสมส่วนของนางแบบคนดังก็ปรากฏตัวขึ้น
“คุณนิต้า”
“สวัสดีสาวหน้าจืด กรณ์อยู่ในห้องไหม”
“ออค่ะ บอสอยู่ในห้องค่ะ”
ระสาตอบเสียงเบา ค้อมศีรษะให้นางแบบสาว ซึ่งคนนี้เป็นผู้หญิงที่คุณกรณ์ออกไปไหนมาไหนด้วยบ่อยสุด มากกว่าคนอื่นๆ ก็สมควรหรอก เธอสวยเซ็กซี่ขนาดนี้ ก้มลองมองดูตัวเองแล้วต้องถอนหายใจ เหมือนเด็กมากกว่าจะเหมือนผู้ใหญ่
“งั้นฉันเข้าไปนะ”
“เชิญค่ะ” คราวนี้เป็นธิดาที่เอ่ยปาก แล้วก็ถอนหายใจ
“ทำเหมือนหนักใจแน่ะ มีอะไรเหรอคะ หรือพี่ธิดาไม่ชอบคุณนิต้า”
“ก็ไม่รู้สิ ก็เหมือนจะรู้ แต่บางทีก็เหมือนไม่รู้ ช่างเถอะเรื่องของพวกเจ้านาย เราอย่าไปยุ่งเลยเนอะ ทำงานกันต่อดีกว่า หัวฟูทั้งวันอยู่แล้ววันนี้”
ระสาพยักหน้าไม่ออกความเห็นอะไร ตั้งใจทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย แต่ทำไมอารมณ์ความรู้สึกที่พยายามซ่อนลึกย้ำเตือนตัวเอง มันกลับว้าวุ่นเมื่อเห็นคุณนิต้าหายเข้าไปในห้องของบอส ใช่ว่ามันคือเรื่องปกติ แต่หัวใจของเธอมันกลับแปลบปลาบอย่างห้ามไม่อยู่
“เอาแฟ้มไปในห้องหน่อยสิจ๊ะ”
“ได้ค่ะ”
ระสารับคำสั่ง ลุกจากเก้าอี้คว้าแฟ้มใหญ่สองแฟ้มเข้าไปในห้อง เธอเคาะประตูสองครั้งแล้วผลักเข้าไป สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำเอายืนนิ่ง ไม่ใช่ครั้งแรกแต่ก็อดแปลบที่หัวใจไม่ได้ ก้มหน้าแล้วนำแฟ้มไปวางไม่กล้าเงยหน้ามองความสนิทชิดเชื้อของสองคนนั้น คุณนิต้านั่งอยู่บนตักของเจ้านายเธอ ต่อให้งานยุ่งแค่ไหนเมื่อคุณนางแบบเข้ามาเจ้านายของเธอก็ว่างเสมอแหละ
เฮ้อ... รู้ทั้งรู้ก็ยังไม่เจียมหัวใจนะยายระสา
“ให้ตายสิ ไม่คิดว่าเพื่อนรักจะมีแขกด้วย”
น้ำเสียงคล้ายจะยียวนนั้นทำให้ร่างบอบบางที่หมุนกายเดินกลับชะงักฝีเท้า เงยหน้าขึ้นเห็นหนุ่มหล่อในชุดสูทสุดเนี้ยบสวมแว่นตา เขายิ้มใส่ตาเธออย่างเปิดเผย ก่อนมองเลยไปยังโต๊ะทำงานของเพื่อนรัก ระสาไม่แน่ใจว่าคนด้านหลังมีปฏิกิริยากันอย่างไรบ้าง แต่ที่แน่ๆ ได้ยินเสียงอะไรเล็กน้อย หากไม่กล้าหันไปมอง
“ไงไอ้เขต”
“อืม วันนี้ว่าง ประชุมเสร็จเลยว่าจะมาชวนเพื่อนรักไปกินข้าวด้วยกัน แต่นายคงไม่ว่างแล้วมั้งมีแขกนี่”
แปลกนะ น้ำเสียงคุณชินเขตราวกับว่ากำลังกระแทกแดกดัน
“ออ เกือบลืมแนะนำ นี่นิต้า เธอเป็น...”
“แฟนแกเหรอวะกรณ์”
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนรักของคุณกรณ์ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
เจ้าหล่อนเดินมาหยุดตรงหน้าหนุ่มหล่อสวมแว่น พลางยื่นมือมาตรงหน้าเพื่อทักทาย ฝ่ายคุณชินเขตก็ยื่นมือไปทักทาย แต่ทำไมพอเธอเหลือบตามองมือสองคนนั้นที่จับกันบีบแน่น แล้วทันเห็นสีหน้าคุณนิต้ามีอาการนิ่วหน้าเหมือนเจ็บ
หากกลับไม่มีคำพูดใดเล็ดรอดออกมากจากปากหญิงสาว ส่วนใบหน้าของคุณชินเขตมันดูแปลกตาไปจากเมื่อวาน ดูกร้าวกระด้างแฝงไว้ด้วยความชิงชัง น่ากลัว!
ระสารีบเดินออกจากห้องทันที บรรยากาศไม่ชวนโสภาเอาเสียเลย มันแปลกๆ ชอบกล แล้วเธอบ้าด้วยนะยืนอยู่ได้ทั้งที่ควรออกมานานแล้ว พอเหลือบมองนาฬิกาเป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้ว จึงคว้ากระเป๋าเตรียมลงไปรับประทานอาหารที่ร้านในตึกนี้ ซึ่งมีร้านอาหารหลายร้านทีเดียว
“คุณสาครับ”
“อะ คะ คุณชินเขตเรียกสาหรือคะ”
เธอหันมาถามด้วยความแปลกใจ ชั่วระยะเวลาไม่ถึงสิบนาทีอีกฝ่ายก็ออกมาจากห้องเจ้านายแล้ว เมื่อวานยังอยู่นานกว่านี้
“ครับ ผมเรียกคุณสา อยากชวนไปรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกัน นะครับ อย่าปฏิเสธ ผมอยากรับประทานอาหารกับคุณสาจริงๆ”
เน้นเสียงหนักดวงตาคู่คมสื่อความหมาย ระสายิ้มแหยๆ ไม่รู้ควรทำไงดีด้วยเธอกับเขาก็เพิ่งรู้จักเห็นหน้าค่าตากันเมื่อวาน
………………………………….
มาแล้วค่ะ งานนี้มีความอลหมานแน่นอน ฝากติดตามร่วมลุ้นด้วยนะคะ ว่าใครจะคู่กับใคร รูปเล่มมาต้นเดือนหน้าค่ะ
ขอบคุณจากใจ
กานต์มณี ช่อศิญา
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
งานนี้มีนัย แน่ๆ
เอาล่ะสิ...เค้าเป็นไรกันน๊าาา...
นั่นๆชวนสาไป เดี๋ยว บอสสสส ก็โมโห อีกหรอก