อุบัติรักจอมใจชีค

ตอนที่ 4 : ปฐมบท - 3

ปฐมบท – 3

        “ถ้าฉันไว้ใจไม่ได้ ในที่แห่งนี้พวกเธอก็ไม่มีทางไว้ใจใครได้แล้ว”

        สาหรีออกตัว กวาดตามองทุกคนด้วยความเข้าใจ ขายตัว! โสเภณี! สองคำนี้ใครเลยจะอยากเป็น โดยเฉพาะการถูกบังคับให้ต้องเป็นทาสบนเตียงให้กับไอ้พวกหื่นกามทั้งหลาย ส่วนใหญ่เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์ล้วนเลวระยำ

        “สาวน้อย เธอมีความกล้ามาก”

        “หมายถึงฉันเหรอ”

        “ใช่ เธอมีความกล้าในแบบที่ไม่มีใครกล้าต่อต้าน ฉะนั้น ทางรอดเดียวของเธอก็คือ ทำอย่างไรก็ได้ให้ตัวเองถูกซื้อออกไป มันอาจฟังดูแย่ แต่มันคือทางรอดเดียวของเธอ หลายคนได้ออกไปแล้วมีชีวิตใหม่ บางคนได้ออกไปแล้วเหมือนตายทั้งเป็น สิ่งเหล่านี้คือความเสี่ยงที่เธอต้องไปตายเอาดาบหน้า”

        น้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง มันเป็นทางเดียวที่ตนสามารถแนะนำและช่วยเหลือให้เด็กสาวคนนี้มีทางออก

        “แล้วพวกฉันล่ะ”

        “มันแล้วแต่บุญวาสนา พวกเธออยากเข้าประมูลด้วยหรือ”

        “พวกเราอยากมีอิสระ ดีกว่าต้องขายตัวให้คนอื่น”

        สีหน้าทุกคนมีความหวัง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับผู้คุม ซึ่งก็คือสตรีหน้าตาน่ากลัวคนนั้น

        “ฉันเข้าใจว่าทุกคนอยากออกไป แต่ฉันไม่ใช่คนตัดสิน”

        “ถ้าฉันออกไปได้ ฉันจะมาช่วยทุกคน”

        หญิงสาวสีหน้าเด็ดเดี่ยวเอ่ยขึ้น แม้ทางรอดริบหรี่ แม้ไม่รู้ว่าหนทางจะไปเจออะไรบ้าง แต่ตราบใดยังมีลมหายใจ เธอจะไม่มีวันหมดหวังหรือท้อแท้เด็ดขาด

        “มันยากมาก แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีทางรอด ฉะนั้นสาวน้อย เธอคือความหวังของทุกคน”

        น้ำเสียงของสตรีตรงหน้าทำให้เจ้าตัวต้องมองด้วยความไม่เข้าใจ ว่าทำไมอีกฝ่ายจึงทำดีด้วย ทั้งที่คนที่เจ้าหล่อนเรียกว่านายหญิงเมื่อครู่ แสนจะใจดำไม่แม้จะมีท่าทีเห็นอกเห็นใจ

        “คุณทำไมดีกับฉัน”

        “ฉันชื่อสาหรี ฉันถูกจับมาเหมือนกัน ฉันเป็นคนอพยพ เป็นพวกเร่ร่อน ต้องอดทนทำงาน พอดีแม่ครัวเก่าตายพวกนั้นมาถามว่าใครทำอาหารเป็นบ้าง ฉันเลยได้รับโอกาสนี้”

        “ที่แท้ คุณก็โดนจับมานี่เอง”

        “มันเลวร้ายในการรับแขกครั้งแรก มันย่ำแย่เหมือนตกนรกทั้งเป็น แต่เพราะยังมีลมหายใจฉันจึงต้องอยู่ และคอยดูวันที่คนเหล่านี้เพลี้ยงพล้ำเมื่อหายนะมาถึงตัว”

        น้ำเสียงเคียดแค้นชิงชัง ปากเม้มแน่นมือกำเขาหากันจนเล็บจิกเข้ากลางฝ่ามือ เพื่อให้เจ้าตัวระลึกเสมอว่า ต้องทนต่อไป เพื่อสักวันที่อิสระจะมาถึง

        “คุณอยู่ที่นี่มานานหรือยังคะ”

        อาจเพราะหญิงสาวเป็นคนเดียวที่พูดภาษาอาหรับได้บ้าง และพูดอังกฤษได้ จึงโต้ตอบกับสาหรีได้มากกว่าสตรีสาวไทยคนอื่นที่พูดได้บ้างบางคำ

        “สองปีแล้ว”

        “นานมาก ฉันไม่เข้าใจว่าในบ้านเมืองที่เจริญแล้ว ทำไมจึงยังมีการกระทำอันโหดเหี้ยมเช่นนี้อยู่” คนฟังแค่นยิ้มหยัน

        “ก็เพราะทุกพื้นที่ คุณค่าความเป็นมนุษย์มันไม่เท่าเทียมกัน มันถูกแบ่งแยกด้วยมาตรฐานทางสังคม” น้ำเสียงขมขื่นจนคนฟังรู้สึกได้

        “คุณชื่ออะไร”

        “ฉันชื่อสาหรี ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ พวกเราหลีกหนีสงครามกลางเมือง ชีวิตตกต่ำย่ำแย่ หลายคนถูกจับมาพร้อมฉัน โดนซ้อมจนตายก็มี ฉะนั้น สิ่งที่พวกเธอต้องมีก็คือความอดทน”

        คำนี้คำเดียวทำให้สาหรียอมทนทุกอย่าง สตรีหลายคน คนแล้วคนเล่าเข้ามา แต่ไม่มีใครที่สาหรีถูกชะเท่าสาวน้อยผิวขาว ใบหน้ารูปไข่ เจ้าหล่อนดูมีความกล้าไม่เกรงกลัว

        “แล้วเธอล่ะชื่ออะไร เป็นคนที่ไหน”

        “พวกเราเป็นคนไทย ถูกหลอกว่าจะให้มาทำงาน แต่ที่แท้พวกมันกลับพามาซ่อง” ยิ่งคิดยิ่งแค้น

        “ชื่ออะไร”

        “ฉันชื่อเพลินตา”

        เพลินตา พรหมจันทร์ ชื่อนี้อาจารย์มาลีเป็นคนตั้งให้ หลังรับเธอมาจากโรงพยาบาล นามสกุลก็เป็นของอาจารย์ น้อยใจต่อโชคชะตานะ แต่เธอคิดเสมอว่าคนเรา คิดดี ทำดี ไม่เคยเอาเปรียบใคร กรรมดีมันย่อมสนองตอบไม่วันใดก็วันหนึ่ง ส่วนพ่อแม่ที่ทิ้งไปนั้นเธอคิดว่าคงเป็นเหตุผลของเขา

        “ชื่อเพราะมาก เพลินตา ฉันเชื่อว่าตัวเองมองคนไม่ผิด”

        “หมายความว่าไง”

        “พรุ่งนี้มีงานประมูล เธอต้องพาตัวเองออกไปให้ได้ แล้วถ้าอยากรอด อยากปลอดภัย เธอต้องเข้าไปในงานแต่งของท่านฮัมดาน”

        คำว่างานแต่งของท่านฮัมดานทำเอาสาวเจ้ามึนงง เธอมาถึงก็ถูกจับมาขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน แล้วจะไปงานแต่งคนอื่นได้อย่างไร เหมือนคนมืดแปดด้านขนาดนี้

        “ฮัมดานไหน”

        “ฮัมดานเป็นหลานชายของท่านผู้นำรัฐซายัน งานแต่งใหญ่โตมากทำอย่างไรก็ได้ไปให้ถึงที่นั่น แล้วเข้าไปในงาน งานที่มีแต่คนใหญ่คนโต เธอต้องทำให้ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง เพื่อให้เป็นที่สนใจ จะได้ไม่มีใครตามหาเธอ”

………………………………

มาค่ะ มาเอาใจช่วยนางเอกของเราด้วย ว่างานนี้จะรอดไปได้หรือเปล่า ลุ้นกันยาวๆ นะคะ ฝากเป้นกำลังใจให้เพลินตานะคะ แม่ยกรักน้อยๆ แต่รักนานๆ ให้นางเจอพระเอกไวๆ

ขอบคุณจากใจ

กานต์มณี ช่อศิญา

อสูรล่ารัก ช่อศิญา/ กิ่งจัณท์ (กานต์มณี) www.mebmarket.com "เวนิส" นายแบบหนุ่มเพลย์บอยรูปหล่อทรงเสน่ห์ จำต้องรับ น้ำหวาน แม่บ้านจำเป็นเข้ามาดูแลคอนโดฯ ตามคำขอร้องของน้องสาว ยังไงเธอก็ปลอดภัยไม่ถูกเขาเคลม เพราะแว่นอันใหญ่กับไฝเม็ดเบ้อเริ่มนั่น ไม่ใช่สเปกเขาเลยสักนิด แต่แล้ว เขาต้องแปลกใจ เมื่อได้พบการหลอกลวงครั้งใหญ่ เมื่อแม่บ้านสาวแสนอัปลักษณ์ดังเช่นตาเห็น แต่กลับเป็นหญิงสาวแสนสวย ที่แม้แต่แค่มอง ก็ยังมีเสน่ห์เย้ายวน สวยและเซ็กซี่ขยี้หัวใจของเวนิสอย่างบ้างคลั่งจนเพลย์บอยหนุ่มต้องทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้ทั้ง ‘ตัว’ และ ‘หัวใจ’ ของเธอมาครอบครอง

ล่ารักสามีเถื่อน กานต์มณี www.mebmarket.com           ดีแลน คาร์ว รอทเวลล์  เพลย์บอยนักล่าที่ใช้ชีวิตหนุ่มมาอย่างคุ้มค่า เจ็ดปีกับอดีตอันแสนเร่าร้อนกับสตรีนิรนามที่ไม่อยากจะลืม จนกระทั่งได้รู้ว่าผู้ที่เคยตกเป็นเหยื่อของผู้ชายรักสนุกแต่ไม่คิดผูกพันคือคุณหมอสาวสวยชาวไทย ความสัมพันธ์คืนเดียวเมื่อเจ็ดปีก่อนย้อนกลับมามีผลกระทบต่อหัวใจของเขาอีกครั้ง ล่าผู้หญิงมาก็มาก ถึงเวลาแล้วที่เขาจะออกล่าหัวใจตัวเอง และเป้าหมายก็คือ แพทย์หญิงหนึ่งมณี!           “ต้องให้ย้ำกี่หน ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”           “แล้วต้องให้ผมรื้อฟื้นใช่ไหม หมอถึงจะจำได้”            “พอที ฉันไม่อยากฟัง”           “หมอหนีความจริงได้หรือไง”           “มีคนมากมายอยากยุ่งกับคุณ แต่ทำไมคุณต้องมาวุ่นวายกับฉัน”           “เลิกถามคำถามซ้ำๆ ซากๆ สักทีได้ไหมหมอ เราสองคนเป็นอะไรกัน ผมจะรับผิดชอบ”           “ไม่ต้องมารับผิดชอบ ชีวิตของฉันต้องการทางเดินใหม่ และฉันก็เลือกแล้ว คุณต้องเข้าใจว่าแค่หนึ่งคืน มันไม่สามารถผูกมัดอะไรเราสองคนได้”           “หมอจะเล่นแบบนี้กับผม?” เลิกคิ้วหรี่ตาดุกร้าว           “อย่าเข้ามา ฉันจะแจ้งตำรวจ คุณจะโดนคดี อยากเป็นข่าวใช่ไหม” ไม่รู้จะทำอย่างไรก็จำต้องใจดีสู้คนเอาแต่ใจ ด้วยการอ้างถึงผู้รักษากฎหมายบ้านเมือง           “เอาเลย ถ้าจะแจ้งตำรวจมาจับผัวตัวเองเข้าคุก หมอก็ทำเลย ผมไม่แคร์ โทร.สิ โทร.เรียกตำรวจมา โทร.!”