อุบัติรักจอมใจชีค

ตอนที่ 39 : บทที่ 6 - 2

บทที่ 6 – 2

        “มันน่ากลัวมาก ฉันคิดว่าตัวเองจะต้องตายทั้งเป็นแล้วเสียอีก”

        น้ำตาคลออย่างห้ามไม่อยู่ ภายนอกที่เข้มแข็งแสดงออกมานั้น ลึกๆ เพลินตาก็หวาดกลัวจับขั้วหัวใจไม่ต่างจากสตรีเหล่านั้น

        เป็นครั้งแรกที่คาริมเห็นน้ำตาของคนในอ้อมแขน น้ำตาแห่งความเจ็บแค้น เสียใจ หวาดกลัว หลากหลายความรู้สึก สองแขนเรียวเล็กโอบกอดเขาไว้แน่น เหมือนเจ้าหล่อนสบายใจเมื่อมีที่พักพิง ชายหนุ่มโอบกอดปลอบโยนก่อนค่อยๆ ดันร่างบางออกห่างยกมือแตะไล้คราบน้ำตาแผ่วเบา

        “ไม่ต้องร้อง อยู่กับฉัน เพลินจะปลอดภัย ไม่มีใครทำอะไรได้อีก”

        “ฉันปลอดภัยคนเดียวไม่ได้ ท่านต้องช่วยเหลือผู้หญิงเหล่านั้นออกมาจากซ่องนรกให้ได้ ท่านไม่มีส่วนรู้เห็นใช่ไหมคะ”

        “บ้าสิ เรื่องเลวระยำอย่างนั้นไม่เคยมีอยู่ในหัว อาจมีสถานเริงรมย์บ้างในรัฐไบยา แต่เรามีกฎหมายควบคุมไม่ให้มีการค้าประเวณี ในไบยาฉันกล้าการันตีได้เลย ว่าสถานที่แบบนั้นไม่มีอย่างแน่นอน” น้ำเสียงหนักแน่น

        “แต่ท่านไม่รับประกันใช่ไหม ว่ารัฐอื่นจะไม่มี”

        “เพราะทุกอย่างก็อยู่ที่ผู้นำรัฐเท่านั้น ว่าจริงจังกับกฎหมายแค่ไหน”

        หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ อย่างน้อยชีคคาริมก็ไม่เห็นดีเห็นงามกับการค้ามนุษย์ เขามีสีหน้ารังเกียจเช่นเดียวกับคำพูด การที่มนุษย์หาเงินจากความทุกข์ระทมของคนอื่น มันก็ไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉานไร้ซึ่งจิตใจเมตตาโอบอ้อมอารีย์ เมื่อใดมีความสุขบนทุกข์ของคนอื่น เมื่อนั้นมันก็ไม่สมควรเรียกว่าคน!

        “มีคนงานในซ่อง ชื่อสาหรี เธอถูกจับมาขายตัว แต่เธอมีฝีมือด้านอาหาร นายหญิงจึงให้หล่อนไม่ต้องรับแขก แต่ทำอาหารให้พวกผู้หญิง หล่อนชี้นำให้นายหญิง ส่งฉันเข้าประมูล สาหรีบอกว่า อย่างน้อยต้องพาตัวเองออกไปให้ได้ จากนั้นก็หลบหนี เธอบอกว่าหาทางหนีไปในงานใหญ่ ซึ่งนางรู้ว่ามีงานแต่งท่านฮัมดาน” เว้นระยะก่อนเล่าต่อ

        “ในการประมูลมีผู้ชายอายุมากแล้ว อ้วนดำ หน้าตาน่าเกลียดประมูลฉันมา จากนั้นเข้าก็เข้าไปในงาน ฉันเลยออกอุบายบอกว่าปวดท้อง จึงเข้าไปในห้องน้ำ ฉันเห็นนางระบำคนหนึ่งในเลยใช้สันมือสับบนต้นคอ นางสลบฉันเลยเปลี่ยนชุดอย่างที่เห็น แล้วก็สร้างเรื่องว่าท้องกับท่านฮัมดาน แต่ดันไปจับแขนท่านชีคเข้า เป็นการปล่อยไก่ที่น่าอับอาย”

        สาวเจ้าอุบอิบเบาๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์หลายวันก่อน

        “แสดงว่าเรื่องคนพวกนั้น เพลินไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง”

        “ฉันบอกท่านหลายครั้งแล้ว แต่ท่านต่างหากไม่ยอมเชื่อ”

        “ฉันแค่อยากให้เพลินเล่าทั้งหมด เรื่องประวัติเพลินฉันรู้หมดแล้ว”

        ชีคคาริมยิ้มอ่อนโยนเมื่อสาวเจ้าทำหน้าย่นส่งค้อนมาให้

        “แล้วยังให้เล่าอีก”

        “เพื่อความแน่ใจ เอาละ มีอะไรที่เพลินอยากบอกอีกไหม หรือว่าจบแล้ว ฉันจะได้สั่งการคนของฉัน แต่ไม่แน่ว่าคนดูแลซ่องแห่งนั้น อาจมีคนใหญ่คนโตมีเอี่ยวด้วย”

        หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน คนใหญ่คนโตในรัฐซายันมีไม่กี่คน ที่จะหาผลประโยชน์จากที่นั่นโดยกฎหมายทำอะไรไม่ได้

        “มีอีกเรื่องหนึ่ง สาบานได้ว่าเป็นความสัตย์จริง ฉันก็เพิ่งรู้เพราะดูข่าวในทีวี ชายแก่คนนั้นที่ประมูลฉันมา คือท่านชีคอัสมาน”

        “ว่าไงนะ! ชีคอัสมาน!”

        ชีคคาริมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง จ้องใบหน้านวลเนียนแล้วถามย้ำ หญิงสาวพยักหน้ายืนยันดวงตาหนักแน่น เธอไม่ได้โกหก และความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย เขาจะได้รับรู้ว่าอย่างน้อยชีคอัสมานผู้ปกครองรัฐซายันก็รู้ว่ามีซ่องแห่งนี้ แถมยังใช้บริการและนี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของตาเฒ่าบ้ากาม

        ดวงตาสีสนิมเหล็กวาวโรจน์ กรามสองข้างกระทบกันดังกึกสาวเจ้าได้ยินชัดเจน สันกรามของเขากระตุกสั่น ปากเม้มเป็นเส้นตรง ภายในกระโจมตกอยู่ในความเงียบ เพราะชีคคาริมกำลังระงับความโมโหที่มากขึ้นทุกทีๆ พอควบคุมได้แล้วจึงหันมาจ้องใบหน้าเนียน

        “ท่านชีคเชื่อฉันหรือเปล่าคะ สาบานได้ เขาเป็นคนประมูลฉันมาด้วยตัวเอง”

        “นอกจากเชื่อเพลิน ฉันยังเชื่อความรู้สึกตัวเอง ชีคอัสมานขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงมาตั้งแต่วัยหนุ่ม ในวังมีผู้หญิงเป็นร้อยชีวิตคอยปรนเปรอ กิจการบ้านเมืองแทบไม่ใส่ใจ ให้คนสนิททำแทนเกือบหมด ขนาดเกิดเรื่องในงานแต่งฮัมดาน หมอนั่นยังไม่สนใจ มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น”

        “หมายความว่า...”

        “ต้องมีเอี่ยวอย่างแน่นอน”

        “แต่เราไม่มีหลักฐานนะคะ”

        “นั่นแหละคือสิ่งสำคัญ เพราะถ้าเราชักใยไปจนถึงตัวบงการ ชีคอัสมานต้องหลุดจากตำแหน่งอย่างไม่ต้องสงสัย ฉันต้องเดินทางไปรัฐซายัน”

        ครอบครัวของฮัมดานน่าจะช่วยเหลือเขาได้ อย่างน้อยก็เป็นคนพื้นที่ สิ่งที่ต้องรีบคือการค้นหาซ่องนรกให้เจอโดยเร็วที่สุด

        “วันไหนคะ”

        “พรุ่งนี้ เราจะกลับกันเย็นนี้ คงถึงวังส่วนตัวของฉันไม่เกินสามทุ่ม”

        น้ำเสียงเป็นการเป็นงานแตกต่างจากลุคเจ้าเล่ห์เมื่อสักครู่ ผู้ชายคนนี้มีหลากหลายบุคลิกจริงๆ เพลินตาสีหน้ามีความหวัง และเป็นความหวังที่มองเห็นความสำเร็จอยู่ตรงหน้า ขอให้เพื่อนๆ ทุกคนรอคอยการไปช่วยเหลือ ขอให้ทุกคนปลอดภัย

        “ชีคอัสมานไม่ใช่คนดีเหรอคะ”

        “เคยดี แต่เพราะอำนาจในมือทำให้เขาเปลี่ยนไป ไม่ได้เปลี่ยนธรรมดา แต่เปลี่ยนไปมาก รัฐซายันเป็นรัฐเดียวในประเทศมูฮานที่แทบไม่พัฒนาอะไร ย่ำอยู่กับที่ประชาชนไม่มีคุณภาพความเป็นอยู่ก็ลำบาก ว่าแต่ เพลินไม่รู้ใช่ไหมว่าซ่องมันตั้งอยู่ตรงไหน”

        “เอ่อ... มีสมุดปากกาไหมคะ”

        “มีสิ จะเอามาทำไม”

        “ไม่เห็นก็จริง แต่หูของฉันได้ยิน ตอนนั่งรถมากับไอ้เฒ่าบ้ากาม พยายามเงียหูฟังตลอด เผื่อเป็นประโยชน์”

        หญิงสาวเปิดรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มแรกที่ชายหนุ่มรู้สึกว่าเป็นยิ้มจริงใจ แสดงความเป็นมิตรแท้ ชายหนุ่มหันไปด้านหลังเปิดกระเป๋าหนังใบใหญ่คว้าสมุดกับปากกาออกมาส่งให้

        เพลินตารับมาเธอวางบนตักแล้วเสมือนวาดแผนที่ เธอใช้สัญลักษณ์ลูกศรชี้เส้นทางว่าเดินทางอย่างไร และตลอดเส้นทางได้ยินเสียงอะไรบ้าง เลี้ยวซ้ายและเลี้ยวขวากี่ครั้งกระทั่งถึงบ้านของฮัมดาน เธอวาดเสร็จดีดนิ้วให้ตัวเอง ระยะเวลาในการเดินทางรวมๆ ทั้งหมดเกือบชั่วโมงแต่ก็ไม่ถึง

……………………………………..

สวัสดีจ้า พามาส่งในเช้าวันหยุดแล้วนะคะ เขามีความเข้าอกเข้าใจกันเบาๆ เขามีโอบกอดกันด้วย มีความห่วงใย ฝากติดตามด้วยนะคะ รับรองถึงใจถึงอารมณ์ อ่านแล้วฟินจริงๆ นะคะ

รูปเล่มซื้อได้ที่ นายอินทร์ ซีเอ็ด บีทูเอส หาไม่เจอสอบถามพนักงานหน้าร้านได้เลยค่ะ

ราคา 309 บาท  หรือสั่งซื้อที่เวป สนพ.ไลต์ออฟเลิฟ จ้า ฝากด้วยนะคะ แม่ยกทุกท่าน วิ่งอูฐกันสนุกสนานเลยค่ะ

ขอบคุณจากใจ

กานต์มณี  ช่อศิญา

เทพธิดายั่วรัก ช่อศิญา/ กิ่งจัณท์ (กานต์มณี) www.mebmarket.com      เรื่องราวความรักของหนุ่มสาวสองคู่ อีกหนึ่งอยากเอาชนะ อีกหนึ่งไม่อยากยอมแพ้กับรักที่ผู้ใหญ่จัดให้ หากสุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับหัวใจที่เรียกร้องโหยหา....        “หน้าไม่อาย ผู้ใหญ่รังแกเด็ก” วิรัญญาต่อว่าด้วยความโกรธ “ก็เด็กมันยั่วก่อนทำไม อยากให้พี่ทำแบบนี้ตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือจะมั่วเล่นตัวอยู่ทำไม หรือชอบใช้กำลัง ได้...ไม่มีปัญหา ไม่ว่าจะนุ่มนวล เร่าร้อน หรือซาดิสม์พี่ก็ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว” ตฤณภพตอบเสียงเหี้ยม แคว็ก! “กรี๊ด!!! พี่เต้ไม่นะ” มือหนากระชากคอเสื้อยืดดึงขาดเป็นทางยาว ไม่สนใจเสียงกรี๊ดด้วยความตกใจของคนตัวเล็ก                               ................................................................... “จีด้าอยากให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป” เจนจิราพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “บอกแล้วไง ว่าพี่ไม่มีเวลาฟุ่มเฟือยมากพอจะคบใคร” สารวัตรหนุ่มเอ่ยเสียงเครียดสีหน้าดุดันไร้รอยยิ้ม “งั้น...เออ...วันนี้แค่จูบกับกอด ดะ...ได้ไหมคะ”         ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้พูดออกไปแบบนั้น อธิปนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าในแบบที่เจนจิราต้องลอบกลืนน้ำลาย         “ถ้างั้นก็อย่ามาอุทธรณ์ทีหลังละกัน บอกไว้ก่อนว่าพี่จะไม่ออมมือ” แล้วดวงตากลมโตก็ต้องเบิกกว้าง ................................... เป็นซีรีส์รุ่นลูก มี 3 เรื่อง (อ่านเรียงกันตามนี้ค่ะ) 1. อสูรล่ารัก 2. เทพธิดายั่วรัก 3. จอมมารล่ารัก

ปราบรักพ่อเลี้ยงเถื่อน กานต์มณี www.mebmarket.com          ภาพลักษณ์บุรุษหนุ่มผู้เย่อหยิ่ง ดุดัน ของ   พ่อเลี้ยงดอม  ดนัยภัทร  คาร์เตอร์   ไม่ได้ทำให้ อารยา   หวั่นเกรงแต่อย่างไร สาวน้อยที่เพิ่งจะย้ายมาอยู่ไร่ข้างเคียงพยายามจะเข้ามาเปิดประตูหัวใจที่ปิดตายมานานด้วยมารยาร้อยเล่มเกวียน สิ่งที่เขาจะปฏิบัติต่อเธอจึงมีเพียงความเมินเฉย แต่...เจ้าหล่อนก็ท้าทายร่างกายและหัวใจของเขาโดยไม่คิดย่อท้อ เพราะอารยาวางเดิมพันไว้สูงมาก ถ้าเธอชนะ สิ่งที่ได้คือหัวใจของพ่อเลี้ยง!          “เด็กคนนี้ รู้จักคำว่ามารยาทไหม ที่นี่ไร่ของฉัน”          “อายบอกพ่อเลี้ยงแล้วไงคะ ว่าเตรียมรับมือให้ดี อารยาคนนี้ไม่ได้มาเล่นๆ”          “ฉันไม่สนุกกับสิ่งที่เธอทำ”

ลวงรักเจ้าทะเลทราย กานต์มณี www.mebmarket.com "          เขาคือแรงบันดาลใจให้นักเขียนสายมโนอย่าง เพลงรัก  จินตนาการให้เป็นพระเอกในนิยาย แต่นิยายเรื่องนั้นก็แต่งไม่จบ เพราะหลังจากที่เขากลับประเทศไปก็เกิดปัญหาใหญ่กับหัวใจ จนเพลงรักได้คำตอบว่า ถ้าจะให้นิยายเรื่องนี้จบบริบูรณ์ เธอจะต้องเดินทางไปหาต้นตอของเรื่อง          พันเอกพิเศษวาคิม  เชสซาฮิม  อดีตนายทหารหนุ่มแห่งประเทศบาซาร์ เคยเข้ามาปฏิบัติการลับยังเมืองไทย ในวันที่โชคร้ายเสี่ยงตายกลับได้สาวไทยช่วยเหลือไว้ เขากลับบ้านเกิดพร้อมด้วยเรื่องยุ่งๆ ที่ต้องจัดการ จนวันหนึ่งได้ต้อนรับอาคันตุกะสาว          เรื่องจีบสาว โคแก่อย่างวาคิมไม่ถนัด แต่ถ้าเรื่องวางแผนลวงรักให้หญ้าอ่อนหลงเข้ามาติดกับดัก ไม่ใช่เรื่องเกินความสามารถของผู้พันวาคิม!          “จ้องหน้าฉันทำไม หรือหน้าฉันมีอะไรติดอยู่กัน สาวน้อย”          “มีความหล่อไงคะ ดิบ เถื่อน แอบซ่อนความละมุน คุณน้ารู้ไหมว่า...”           มือหนายกขึ้นแตะปากไม่ให้สาวเจ้าพูดต่อ เขาชักจะหมดความอดทนกับความเป็นน้าที่หล่อนเรียกแล้ว          “เรามีเรื่องต้องตกลงกัน” วาคิมจะไม่ทนเป็นคนแก่อีกต่อไป และเขาไม่ใช่น้องของแม่เธอ เขาจึงไม่ยอมเป็นน้าของหญิงสาว          “ตกลงเรื่องอะไรคะ”           “ห้ามเรียกฉันว่าน้า”