ตอนที่ 36 : บทที่ 5 - 5
บทที่ 5 – 5
“บางทีน้องชายของลูกอาจกำลังหาข้อมูลลับอะไรอยู่ก็ได้อับบาส”
“ครับ ผมจะพยายามคิดแบบนั้น”
“ตอบแบบนี้มีเรื่องสงสัยหรือ”
“ด้วยนิสัยของคาริม เป็นคนมีความรับผิดชอบมาก เขามักติดต่อพูดคุยกับผมสม่ำเสมอ แต่นี่เงียบไปเกือบจะสองวัน ตั้งแต่แยกกันตอนไปประชุมครับ วันนี้ผมยังคิดว่าเจ้าตัวจะมาที่วังใหญ่ เพราะเป็นวันหยุดของคาริมด้วย”
ชีคหนุ่มส่ายหน้าไปมา เจ้าตัวเท่านั้นสามารถให้คำตอบได้
“อย่าเพิ่งคิดอะไรเลยลูก รอน้องมาค่อยซักถาม คาริมไม่ใช่คนมีความลับอยู่แล้ว พูดถึงคาริม พ่อนึกถึงอาเดล รายนั้นไม่กลับวังมาเกือบสองเดือน อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ”
ตามประสาพ่อที่รักลูก ยิ่งเจ้าตัวไปอยู่ไกลตา ก็ยิ่งเป็นห่วง การติดต่อก็เว้นระยะห่างจนชายาคนที่สามเป็นกังวล
“น้องเป็นทหาร ปลดประจำการครั้งนี้คงกลับวังยาวหลายเดือนครับ”
ชีคอับบาสเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อ เพราะเขาก็มีลูกเหมือนกัน ลูกคือแก้วตาดวงใจ สายใยแห่งความผูกพันแน่นแฟ้น นอกจากความรักก็มีความห่วงใยไม่มีวันจืดจาง น้องชายไปร่วมฝึกซ้อมรบกับทหารอเมริกัน ซึ่งจะร่วมซ้อมรบเป็นเวลาสองเดือน เป็นการซ้อมเสมือนจริง การติดต่อสื่อสารจึงไม่ถี่เหมือนตอนไปถึงแรกๆ เพราะทุกอย่างต้องอยู่ในกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด
สิ่งที่จะทำให้กระเพาะอาหารทำงานหนักได้ก็มีแต่กลิ่นหอมๆ และตอนนี้จมูกของเพลินตาก็สูดกลิ่นนั้นเข้าไปจนเต็มปอด กระเพาะอาหารส่งเสียงดัง รีบเปิดเปลือกตาลุกขึ้นทันที แหวกผ้าหน้ากระโจมมองไปยังกระโจมใหญ่ ซึ่งกระโจมหลังนั้นมีเพียงหลังคาผ้าใบขึงไว้แบบยกสูงให้ร่มเงา ลอบด้านเปิดโล่ง
สาวเจ้ารีบลุกเดินตรงไปหา เห็นเขากำลังคนอาหารในหม้อ น่าจะเป็นอาหารเตรียมไว้สำหรับมื้อเที่ยง หญิงสาวส่งยิ้มลดกายนั่งลงบนฟูกฝั่งตรงข้าม ชะเง้อหน้าไปมองของในหม้อ เป็นซุปกระดูกวัวแต่น่าจะเป็นคนละสูตรกับเมื่อเช้า กลิ่นนี้คลายๆ สตูว์เล็กน้อยแต่กลิ่นเครื่องเทศแรงใช่เล่น
“คุณเพลินอย่าเข้ามาใกล้เลยครับ เดี๋ยวกลิ่นติดเสื้อผ้า”
“คุณอลันเก่งจริงๆ ฉันว่าจะถามตั้งแต่มาถึง ไปเอาวัตถุดิบมาจากไหนคะ”
“ออ ห่างจากจุดนี้ประมาณยี่สิบกิโลเมตร มีโอเอซิสขนาดใหญ่เป็นจุดพักระหว่างทางของคาราวานต่างๆ ทั้งพ่อค้า และนักท่องเที่ยวครับ เลยมีตลาดให้เราซื้อหาอาหารมาปรุงกินเองครับ”
อลันเล่าเรื่อยๆ สอดส่ายสายตามองหาทางชีค ประเดี๋ยวมาเห็นเข้าจะไม่พอใจ
“คุณเพลินทำอาหารเป็นหรือเปล่าครับ”
“ค่ะ ทำอาหารไทย อิตาเลี่ยนได้นิดหน่อย แล้วก็พวกอาหารญี่ปุ่น แค่กินได้นะคะ ไม่ถึงกับเก่งมาก”
เธอมองถาดอาหารที่เตรียมไว้ด้านข้าง เป็นชุดๆ คงสำหรับทหาร
“ความจริงแล้ว ปกติเราจะทำอาหารง่ายๆ กินกัน แต่พอดีมีตลาด เลยทำได้หลากหลายเมนูครับ”
“แสดงว่าอุปกรณ์เดินทางพร้อมมาก”
ขนาดขับรถไล่ล่าเราเขายังมีข้าวของมากมายมาเต็มคันรถ ยังกับมาปิกนิกแน่ะ
“ชาวทะเลทรายทุกคนมักเตรียมพร้อมเสมอ เพราะทะเลทรายมีความร้อนและมีความหนาวเย็น เรื่องปากท้องสำคัญเป็นที่หนึ่งครับ”
เกิดเป็นชาวทะเลทรายนอกจากอดทนก็ต้องรอบคอบ ต้องเตรียมพร้อมอยู่เสมอ เพราะสิ่งไม่คาดฝันและอันตรายเกิดขึ้นได้ไม่เลือกเวลา
“ทำอาหารเก่งแบบนี้รู้ไหมคะว่าเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งเลย”
“คุณเพลินตาชมมากไปแล้วครับ”
“ไม่มากค่ะ ว่าแต่มีแฟนหรือยังคะเนี่ย”
ถามตรงๆ ยิ้มอวดฟันขาว อลันก้มหน้าเล็กน้อย พอเงยหน้าอีกทีเจ้าตัวก็ถึงกับทำหน้าไม่ถูก ท่านชีคเดินหน้าเคร่งมายืนนิ่งอยู่เบื้องหลังหญิงสาวแล้ว
“ถามทำไม หรือสนใจอลัน”
เสียงห้าวทุ้มดังขึ้นเบื้องหลัง เพลินตาบิดปากไปมา มิน่าล่ะคุณอลันไม่ยอมตอบ ที่แท้จอมวางอำนาจก็มาแล้ว สาวเจ้าลุกยืนหันหน้ามามอง ก่อนเลี่ยงเดินไปอีกทาง ชีคคาริมเดินตามจับแขนเรียวแล้วดึงไปด้วยกัน มุ่งหน้าไปทางโอเอซิสเพราะปลอดคน
…………………………………
เข้าใจไหมว่าคนมันหึง และคนมันหวง อย่าถามเรื่องคนอื่นมาก ชีคคาริมไม่ชอบ เดี่ยวจะกินตับให้ดู อิอิ ฝากด้วยนะคะ ความร้อนแรงอัดแน่นเต็มเล่ม
รูปเล่มวางแผงแล้ว ซื้อได้ที่ นายอินทร์ ซีเอ็ด บีทูเอส กำลังกระจายสินค้าเข้าหน้าร้านอยู่ค่ะ หรือสั่งซื้อที่ได้เวป สนพ.ไลต์ออฟเลิฟ หรือ เพสบุ๊ค สนพ.ไลต์ออฟเลิฟ นะคะ
ขอบคุณจากหัวใจ
กานต์มณี ช่อศิญา
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ว่าแต่คาริม หึงอีกแล้ววววววว