ตอนที่ 30 : บทที่ 4 - 7
บทที่ 4 - 7
ชีคคาริมหัวใจเต้นถี่รัวปานทะลุออกมากองนอกอก จูบบนต้นคอและลาดไหล่เนียน ก่อนพลิกร่างสาวให้หันมาเผชิญหน้า ดวงตาสองคู่สบกัน เป็นเพลินตาเลี่ยงหลบออกด้านข้าง ร่างกายรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลง ความเจ็บแทรกซึมเข้ามาเมื่อเขาถอยตัวออกไป
ส่วนชีคคาริมตอนนี้บอกได้เลยว่าอิ่มเอมกับรสรักที่ได้รับจากหญิงสาว ลดใบหน้าต้องการจูบกลีบปากอิ่มแต่สาวเจ้าเบี่ยงหนี พร้อมดวงตากลมโตที่ขุ่นขวางขึ้น นางเสือคงจะกลับเข้าร่างแล้วสินะ มือบางที่ตระกองกอดจิกข่วนสักครู่เลื่อนมาด้านหน้าออกแรงผลักไส
“ถอยไป”
“ไม่ถอย อยากกอด อยากจูบ”
ตอบหน้าตายเลิกคิ้วน้อยๆ เมื่อเธอเม้มปากแน่นเริ่มมีอาการต่อต้าน
“ท่านชีค อย่านะ อย่าคิดจะทำอะไรฉันอีกแม้แต่น้อย”
“ห้ามได้หรือ เมื่อครู่ยังเรียกร้องต้องการ พอฉันจะหยุดก็ไม่ยอม อย่าเลยเพลิน อย่าพูดคำว่าเกลียด หากเธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ”
คนเกลียดกันมีหรือจะยินยอมให้ความร่วมมือร่วมใจ เขากับเธอยิ่งกว่าเข้ากันได้ดี จนตอนนี้แม้เสียงพลังงานไปไม่ใช่น้อย ร่างกายของเขาก็ยังอยากร่วมรักกับเธออีกครั้ง มันตราตรึงประทับใจทำให้ร่างกายหัวใจถวิลหาในแบบที่คาริมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เขาไม่อยากเรียกว่าหลงใหล เพราะมันมากมายกว่านั้น
“ฉันเกลียด”
“อย่าหาเรื่องใส่ตัว”
“มันคือความรู้สึก ยิ่งตอนนี้ยิ่งเกลียด ที่ท่านบังคับมันเพราะ... เพราะ...”
เพราะอะไรล่ะยายเพลิน เบือนหน้าเมื่อหาคำตอบไม่ได้ ไม่อยากยอมรับว่าตนรู้สึกดีอย่างมากมาย มากเสียจนโมโหตัวเอง ควรโกรธและโมโหกับการกระทำหักหาญน้ำใจ
ทว่า... ความรู้สึกลึกๆ ในใจมันตรงกันข้าม
“พูดไม่จบเพราะรู้ดีแก่ใจ เอาล่ะ เราต้องคุยกัน”
“ไม่ๆ ฉันไม่พร้อมคุยอะไรทั้งนั้น ลุก ฉันหนัก”
ความเย็นเริ่มแตะต้องผิวกายอีกแล้ว มีเข้ามากอดมาทับมันแปลกๆ แต่คนตัวใหญ่เพียงยิ้ม ปัดปอยผมบนหน้าผากเนียน ยิ้มกว้างมองใบหน้างดงาม แม้ท่ามกลางแสงจันทร์เจ้าหล่อนก็ยังน่ารักน่าเอ็นดู ไม่เหมือนสตรีคนอื่นที่บางทีสวยโดดจนไร้เสน่ห์
“อดทนหน่อยสิ ทีทับเมื่อกี้ยังไม่ร้องเลย”
“ชีคคาริม อย่ามากวนประสาทฉันนะคะ ท่านควรส่งตัวฉันกลับสถานทูต”
หญิงสาวตาขุ่นน้ำเสียงจริงจังหนักแน่น ด้วยมีเวลาไม่มาก อยากรีบช่วยเหลือผู้หญิงทุกคนในซ่องเถื่อน เธอไม่รู้ว่ามันตั้งอยู่ตรงไหน เพราะตอนออกมากระจกรอบคันรถถูกปิดด้วยผ้าม่าน รู้อีกทีก็ตอนไปอยู่บ้านท่านฮัมดานแล้ว
“ฉันจะไม่ส่งเธอกลับ ไม่ว่าอะไรที่เธอรู้ทั้งหมด เธอต้องบอกฉันเพื่อจบทุกอย่าง”
“หมายความว่าไง”
ถามด้วยความแปลกใจ แต่ยังไม่ไว้ใจเสียทีเดียว สีหน้าท่าทางเหมือนเขารู้อะไรบางอย่าง ไม่นะ ขออย่าให้เขามีเอี่ยวรู้เห็นกับไอ้ซ่องนรก
“เธอรู้อะไรมา เธอมาอยู่ในงานได้อย่างไร ทำไมปลอมเป็นนักแสดง เหล่านี้ฉันต้องการรู้ที่มาที่ไปทั้งหมด”
นำเสียงจริงจังจ้องเขม็ง สาวเจ้าเลี่ยงหลบสายตา คาริมเข้าใจว่าหญิงสาวยังหวาดระแวงไม่ไว้เนื้อเชื่อใจตน ฉะนั้นสิ่งที่เขาต้องทำคือสร้างความไว้ใจ ให้เธอมั่นใจว่าเขาไม่ใช่บุคคลอันตราย
“อุ๊ย ท่านชีค จะพาฉันไปไหน ปล่อยสิ”
“เราต้องอาบน้ำ เหนียวเนื้อเหนียวตัว”
…………………………………
ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ บอกเลยอย่าคิดว่าท่านชีคจะพอแค่นี้ อุ้มไปอาบน้ำด้วยละ ลุ้นๆ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ รูปเล่มใกล้มาแล้วค่ะ สำหรับตอนนี้ ใครคอมเม้นจะนำมาจับฉลากแจกรอบสุดท้ายค่ะ
แจก ลวงรักเจ้าทะเลทราย 8 เล่ม เหมือนเดิม (รอบสุดท้ายแล้ว)
ประกาศรายชื่อพรุ่งนี้นะคะ
ขอบคุณทุกการติดตาม
กานต์มณี ช่อศิญา
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

ปล.จะจบแค่อาบน้ำไหมหนอ??
ปล.ชอบความคิดในเรื่องคู่ชีวิตของท่านชีคมากเลย เข้าใจหัวอกผญ.มาก>< 555 รักก