อุบัติรักจอมใจชีค

ตอนที่ 17 : บทที่ 2 - 6

บทที่ 2 – 6

        คนฝังอยากเถียงให้ใจขาดดิ้น ว่าสิ่งที่เจอมันตรงกันข้ามกับคำพูดของป้าทาร่า แต่ก็นั่นแหละ เขาเป็นเจ้านายกับลูกน้อง เธอเพียงคนน้อยเสียงข้างเดียวหรือจะฟังมีน้ำหนัก

        “ตายจริง ป้ามัวแต่ชวนคุย เด็กๆ เข้ามาได้แล้ว”

        สิ้นเสียงตะโกนเบาๆ ไปทางประตูห้อง สาวรับใช้วัยน่าจะไล่เลี่ยกับเพลินตาก็เข้ามาห้าคน พร้อมผ้าห่มผ้านวมฟูก โซฟาเบดถูกปรับเป็นเตียง พร้อมฟูกนุ่มวางทาบแล้วปูลาดด้วยผ้าลายกุหลาย มีผ้าห่มและหมอนพร้อมสรรพ ก่อนพวกเธอจะออกไป

        “นอนห้องนี้ไปก่อนนะคะ ส่วนห้องน้ำอยู่ด้านข้าง สามารถอาบน้ำชำระร่างกายได้เลย คุณพักผ่อนในห้องนี้นะคะ พรุ่งนี้ท่านชีคมา ท่านคงมีคำสั่งว่าจะให้ทำอย่างไรต่อ”

        “ว่าแต่ รถที่จอดในโรงรถ ของท่านชีคทั้งหมดเลยหรือคะ”

        “ใช่ค่ะ ท่านชีคชอบสะสมรถค่ะ”

        คนฟังพยักหน้าเบาๆ แอบวาดแผนไว้ในใจ

        “แล้วกุญแจล่ะคะ”

        “อยู่ในห้องทำงานท่านชีคค่ะ แต่ถ้าเป็นขับเคลื่อนสี่ล้อสำหรับไว้ลุยทราย อันนั้นคนขับรถเป็นคนดูแลค่ะ ส่วนกุญแจอยู่ในห้องนั้นค่ะ ห้องยาม”

        หญิงสาวมองไปยังห้องเล็กๆ ที่ติดกับอาคารจอดรถ มีเวรยามสองคนดูแลรักษาความปลอดภัย สิ่งที่คิดว่าจะง่ายคงไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว

        “ถามทำไมหรือคะ”

        “ฉันแค่อยากรู้ เห็นรถเยอะมาก แถมเป็นรุ่นใหม่ๆ ทั้งนั้นเลย”

        ถึงไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเรื่องรถ แต่ยี่ห้อที่ติดอยู่ด้านหน้ารถก็พอรู้ว่าเป็นรถยุโรปเกือบทั้งหมด

        “ไม่มีอะไรแล้ว ป้าไปก่อนะคะ ถ้าต้องการอะไร บอกคนเฝ้าหน้าห้องได้ตลอดเวลาค่ะ”

        เพลินตาพยักหน้าเล็กน้อยตอบรับ ถอนหายใจกับแผนการในหัว เวรยามเยอะขนาดนี้เราจะหนีไปได้อย่างไร รถทุกคันต้องใช้กุญแจทั้งนั้น

        เฮ้อ... คิดสิคิดยายเพลิน หาทางพาตัวเองออกไปให้ได้ ออกจากที่นี่ไปแล้วค่อยว่ากันว่าจะเอาอย่างไรต่อไป ถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกรอบทิ้งกายลงนอน มองนาฬิกาบนฝาผนังห้องสีหน้าครุ่นคิด

        ชีคคาริมเดินทางมาพร้อมพระบิดาและพี่ชาย เข้าร่วมประชุมเคร่งเครียดพร้อมผู้นำรัฐทั้งห้าคน กษัตริย์ผู้ปกครองซึ่งเป็นพระญาติออกคำสั่งเด็ดขาดให้ช่วยกันลากคอตัวผู้บงการใหญ่ ที่กระทำการอุกอาจจนประเทศมูฮานได้รับความเสื่อมเสียชื่อเสียง การท่องเที่ยวหยุดชะงักกรุ๊ปทัวร์ยกเลิกเมื่อเกิดเรื่องขึ้น

        อาจมีโจรผู้ร้ายบ้างประปรายตามแนวชายแดน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่คนร้ายกล้าบุกกราดยิงประชาชนผู้บริสุทธิ์จนมีผู้เสียชีวิตถึงสามสิบกว่าคน ความเชื่อมั่นของประเทศลดลง ออกข่าวทุกช่องและทุกประเทศต่อการกระทำอุกอาจครั้งนี้ ซึ่งความเสียหายของประเทศประเมินค่ามิได้ และต้องใช้เวลาในการเรียกความเชื่อมั่นคืนมาอีกนาน

        “ท่านพ่อกับท่านพี่กลับไปก่อนนะครับ”

        คาริมเอ่ยขึ้นเมื่อเดินออกจากห้องประชุม

        “ทำไมล่ะ น้องจะไปไหน”

        “ผมจะไปเยี่ยมฮัมดานครับ ไหนๆ ก็มาแล้ว พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับไบยา”

        หันมาบอกพี่ชาย ชีคอับบาสกับชีคคัลลิฟาร์พระบิดาพยักหน้าเข้าใจ ด้วยสองหนุ่มเป็นเพื่อนสนิท

        “ได้ พ่อกับพี่ของลูกจะกลับก่อน ยังไงอย่าลืมที่คุยกันไว้นะ”

        “ครับ ผมจัดคนให้ลงพื้นที่”

        “ในส่วนของรัฐซายัน ผมว่ามันแปลกๆ”

        ชีคอับบาสผู้พี่มีสีหน้าครุ่นคิด ถ้าจะพูดถึงเรื่องความสัมพันธ์อันดีระหว่างทั้งห้ารัฐนั้น ผู้นำรัฐซายันมีความห่างเหินที่สุด มีความหมกมุ่นในเรื่องกามาจนไม่ค่อยออกว่าราชการ รัฐนี้จึงมีประชากรที่อดอยากยากไร้มากว่ารัฐอื่นๆ ในประเทศมูฮาน ซึ่งกษัตริย์ผู้นำประเทศก็จับตามองอยู่ วันนี้เจ้าตัวมาเข้าประชุมช้ากว่าทุกคน ทั้งที่เกิดเรื่องใหญ่ภายในรัฐของตัวเอง จนทำให้เดือดร้อนกันทั้งประเทศ

        “พ่อก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”

        “เขาดูไม่มีความจริงใจ”

        ชีคคาริมเอ่ยอย่างเสียไม่ได้ ถึงจะแก่พรรษามีความอาวุโสกว่าใครอื่น แต่กลับด้อยคุณภาพชนิดที่เรียกได้ว่าเกือบไร้ประสิทธิภาพ แต่เพราะมีสายเลือดตรงและเป็นบุตรชายคนโตของชีคผู้ปกครองรัฐคนเก่า จึงสืบทอดบัลลังก์ตามกฎหมายมาจนถึงทุกวันนี้

        “คนชั่วอย่างไรความชั่วร้ายก็คงเผยตัวมาสักวัน”

        สามพ่อลูกพยักหน้าให้กัน ก่อนแยกย้าย ชีคคัลลิฟาร์เดินทางกลับไบยาพร้อมชีคอับบาสบุตรคนโต ส่วนชีคคาริมแยกตัวไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมเพื่อนรัก แม้จะดึกแล้วด้วยเป็นแขกพิเศษจึงเข้าเยี่ยมได้

……………………………

มาอัพแต่เช้าแล้วค่ะ แม่ยกที่รอความร้อนแรง ใจเย็นนะจ้า มาแน่นอนบทที่สี่   ณ จุดนี้เตรียมทำใจล่วงหน้าอาจโดนแบน ฉะนั้นเวลาอัพก็รีบเข้ามาอ่านกันนะคะ แอดติดตามไว้ จะได้ไม่พลาดการแจ้งเตือน เพราะขนาดลุงดามยังโดนแบนไปแล้ว  ฝากติดตามด้วยนะคะ

ปล.ฝากแอดนิยายเรื่องใหม่ ที่จะอัพให้อ่านกันต้นเดือน กพ. ด้วยนะคะ พันเอกชีคอาเดล  คู่ปรับร้ายจอมใจชีค

 

ขอบคุณจากใจ

กานต์มณี ช่อศิญา

เจ้าบ่าวข่มขู่รัก กานต์มณี www.mebmarket.com           เดกเตอร์  คาร์ว  รอทเวลล์   เทพบุตรหน้านิ่ง หยิ่งยโส ไร้หัวใจ เป็นจอมเลือกที่ไม่มีสาวไหนทะลุทะลวงหัวใจได้เพราะมาตรฐานความสมบูรณ์แบบของเขาสูงลิ่ว นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มถูก  เพชรหอม  หยามศักดิ์ศรีด้วยการกล่าวหาว่าเป็นเกย์ ข้อหาร้ายแรงเล่นเอาเดกเตอร์ร้อนเป็นไฟ ยอมวางเดิมพันทั้งหมดด้วยแผนลวงในแบบที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้ อย่าคิดมาใส่ร้ายกันแล้วจะสะบัดก้นหนีไปแบบสวยๆ เพราะเขาไม่ใช่ไก่อ่อนที่จะปล่อยให้หล่อนหยอกเล่นได้ง่ายๆ!   “ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณ ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น”  “แต่คุณก็ทำให้มันเป็นเรื่องไปแล้วสาวน้อย ฉะนั้นก็ต้องรับผลที่ตามมาโดยไม่มีทางหลีกเลี่ยง จะอยากแต่งงานหรือไม่ก็ต้องจำใจแต่ง

ลวงรักเจ้าทะเลทราย กานต์มณี www.mebmarket.com "          เขาคือแรงบันดาลใจให้นักเขียนสายมโนอย่าง เพลงรัก  จินตนาการให้เป็นพระเอกในนิยาย แต่นิยายเรื่องนั้นก็แต่งไม่จบ เพราะหลังจากที่เขากลับประเทศไปก็เกิดปัญหาใหญ่กับหัวใจ จนเพลงรักได้คำตอบว่า ถ้าจะให้นิยายเรื่องนี้จบบริบูรณ์ เธอจะต้องเดินทางไปหาต้นตอของเรื่อง          พันเอกพิเศษวาคิม  เชสซาฮิม  อดีตนายทหารหนุ่มแห่งประเทศบาซาร์ เคยเข้ามาปฏิบัติการลับยังเมืองไทย ในวันที่โชคร้ายเสี่ยงตายกลับได้สาวไทยช่วยเหลือไว้ เขากลับบ้านเกิดพร้อมด้วยเรื่องยุ่งๆ ที่ต้องจัดการ จนวันหนึ่งได้ต้อนรับอาคันตุกะสาว          เรื่องจีบสาว โคแก่อย่างวาคิมไม่ถนัด แต่ถ้าเรื่องวางแผนลวงรักให้หญ้าอ่อนหลงเข้ามาติดกับดัก ไม่ใช่เรื่องเกินความสามารถของผู้พันวาคิม!          “จ้องหน้าฉันทำไม หรือหน้าฉันมีอะไรติดอยู่กัน สาวน้อย”          “มีความหล่อไงคะ ดิบ เถื่อน แอบซ่อนความละมุน คุณน้ารู้ไหมว่า...”

พยัคฆ์วายร้าย กานต์มณี www.mebmarket.com      ภัทราวดี  คงจะคิดว่าพยัคฆ์วายร้ายอย่าง  ไทเกอร์  ลาซิโอ  การ์เซีย  เป็นเพียงมาเฟียหน้าโง่ ถึงได้จัดฉากวางหมากด้วยชั้นเชิงแบบเด็กๆ เพื่อลวงให้เขาตายใจ ก่อนจะเข้ามาลักข้อมูลสำคัญทางธุรกิจ      นี่หล่อนคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆ อย่างนั้นเชียวหรือ มาเฟียอย่างเขาไม่เคยประมาทศัตรู โดยเฉพาะผู้หญิงสวยๆ ที่ซ่อนพิษร้ายเอาไว้ ไทเกอร์แกล้งปล่อยให้แมวเปอร์เซียขนปุยอย่างหล่อนลูบคมเสือร้าย และซ้อนแผนปิดประตูตีแมวด้วยความใจเย็น พลิกความได้เปรียบแล้วเป็นฝ่ายลูบไล้เจ้าแมวขนปุยเล่นบ้าง!     “ฉันไม่อยากฟัง นั่งเงียบๆ ไป ไม่ต้องกลัวหรอกว่าเธอจะไม่ได้รับโทษ”     “คุณจะฆ่าฉันอย่างนั้นเหรอคะ”