ตอนที่ 8 : บทที่ 5 (1)
บทที่ 5 (1)
ไอวราอยากโมโหดิ้นรนขัดขืน ใช่จะยอมอ่อนข้อให้มาเฟียหื่นกามง่ายๆ ทั้งทุบทั้งขวน ตีได้เป็นตีอย่างไม่ลืมหูลืมตา ดัสตินเริ่มรู้สึกถึงการต่อต้านเกินจำเป็น ชายหนุ่มจึงยิ่งกดทับร่างบางแทบหายจมไปบนที่ ดึงทึ้งเสื้อสายเดี่ยวสีขาวไม่กี่หนมันก็ขาดหวิ่นหลุดรุ่ย
“ช่วยด้วย ใครอยู่ข้างนอกช่วยฉันด้วย”
“จะตะโกนทำไมเบบี๋ ยังไงซะคืนนี้คุณก็ต้องเป็นของผม”
“หยุดนะคุณดัสติน คุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้” ปากอิ่มละลำละลักตอบ
“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อนี่มันเรือของผม และในห้องของผม คุณคือคนที่เพื่อนผมส่งมา”
“บ้าไปใหญ่แล้ว ไม่มีใครส่งฉันมาทั้งนั้น ฉันได้แพค...”
“ชูว เอามือออกเถอะ จะปิดทำไมไอ้ภูเขาแฝดคู่นี้ เปิดเถอะน่ายาหยี ยิ่งปิดมันยิ่งทำให้เลือดในกายของผมวิ่งพล่าน และถ้าเป็นแบบนั้นไอ้บทรักที่ว่าจะนุ่มนวล มันอาจจะ โอ๊ย...”
มาเฟียเพลย์บอยร้องลั่น เมื่อสาวเจ้าสบโอกายยกใบหน้าขึ้นมางับใบหูของตนเข้าอย่างจังจมเขี้ยว ไอวราก็ออกแรงดันร่างหนาพลิกกลับไป ลุกจากเตียงตาลีตาลานคลานลงมา แต่เหยียบพื้นพรมได้ขาเดียว มาเฟียสุดห่ามก็กระชากเอวขอดกลับล้มลงบนที่นอนอีกอีกหน จับร่างบางอดลงบนเตียงแล้วกระชากเศษเสื้อที่ขาดหวิ่นอยู่แล้วออกเป็นชิ้นๆ แล้วนำมามัดแขนสองข้างไพล่ไว้ด้านหลัง แต่กว่าจะสำเร็จก็เล่นเอาหอบเหมือนกัน
“ฤทธิ์มากนักนะทูนหัว สงสัยจะหายเมาแล้ว”
“ฉันไม่ได้เมา” สถานการณ์ตอนนี้มันตื่นเต้นจนไอวราตาสว่าง ทั้งโกรธทั้งโมโหและอับอายกับสภาพเปิดเปลือยเหลือเพียงบราเซียไร้สายที่แทบไม่ช่วยปกปิดอะไร
“โทษของคุณมันเยอะไอวี่”
“อย่ามาเรียกฉันแบบนั้น”
“ทำไมล่ะยาหยี หรือรสจูบของผมมันยังไม่ซ่านสะท้านทรวงพอ งั้นเรามาลองกันไหม”
“ฉันจะกัดลิ้นคุณให้ขาด” บอกด้วยความอาฆาต คนตัวใหญ่แสร้งทำใบหน้าตื่นกลัว
“โว้ๆ ผมกลัวเหลือเกิน แต่ไม่เป็นไร ถ้าคุณกัดผม ผมจะกัดคุณคืนบ้าง”
“ไอ้ซาดิสม์ ฉันเกลียดคุณ”
“เราโคตรเหมาะสมกันเลย นานแล้วที่ไม่ได้มีเซ็กซ์ตื่นเต้นเร้าใจแบบนี้ รับรองได้อีกไม่กี่อึดใจคุณจะเปลี่ยนจากเกลียดเป็นเรียกร้องต้องการไอ้ดัสตินคนนี้”
บอกน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม เลื่อนสายตาลงมองเนินอกอวบอิ่มขาวสะล่าง ยิ่งเจ้าหล่อนหายใจถี่รัวแบบนี้ มันก็สะท้านขึ้นลงเรียกร้องให้กายตนยิ่งร้อนฉา
ดัสตินเป็นเพลย์บอย วังวนของเขาแทบไม่เคยขาดคู่นอน แต่ตลอดสามวันมานี้เขายุ่งกับการเตรียมงาน จึงไม่ได้เรียกใครมานอนด้วย ผลของการอัดแน่นมาหลายวัน พลังงานในร่างกายจึงมากกว่าปกติ
“อย่านะ ห้ามทำอะไรฉัน”
“ห้ามผมได้หรือคนสวย”
“ไอ้คนบ้า ถ้ารอดไปได้ฉันจะฟ้อง...”
“ข้อหาอะไรไม่ทราบ คุณต่างหากสาวน้อยที่ต้องชดใช้ ไหนจะแจกัญ ไหนจะหูของผม ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนบ้าระห่ำเท่านี้ ทั้งที่ก็อยากขึ้นเตียงจะแย่” ว่าไงนะ เรานี่หรืออยากขึ้นเตียงกับเขา สาบานได้ว่าเธอไม่คิดอยากเฉียดเข้าใกล้ไอ้เพลย์บอยมาเฟียสักนิด
“ถ้าคุณรังแกฉัน คุณจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”
“ทำไมต้องเสียใจ ในเมื่อผมก็อยากจะลองของแปลก”
“คนบ้า ฉันไม่ใช่ของแปลก คุณต้องปล่อยฉัน เราพนันกันไว้อย่าลืมสิ”
“เรื่องนั้นไม่อยู่ในหัวผมเลยเบบี๋ และตอนนี้จวนจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว เกมเดิมพันเงินแสนเหรียญระหว่างเรากำลังจะยุติ และคุณคือฝ่ายแพ้ ผู้แพ้ก็ต้องรับเงื่อนไข” ใบหน้าเนียนสะบัดไปมาเมื่อร่างใหญ่ทาบทับแล้วโน้มใบหน้าลงต่ำ ลมหายใจทั้งสองรินรดซึ่งกันและกัน
**************************************************************
ผู้แต่งจำเป็นต้องตัดเนื้อหาไม่เหมาะสมออก ขออภัยผู้อ่านด้วยนะคะ เนื่องจากเนื้อหาส่วนนี้ไม่เหมาะสมต่อเด็กและเยาวชนค่ะ
“มันสายเกินไป เกินกว่าที่เราสองคนจะถอย”
“ฉันเกลียดคุณ คุณมันคนเห็นแก่ตัว คนชั่ว เลว อื้อ...”
ไอวราต่อว่าด้วยความโมโห มาเฟียเพลย์บอยจึงจัดการปิดปากของหญิงสาว พร้อมๆ กับควานมือแก้มัดมือบางให้เป็นอิสระ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
คำผิดค่ะพี่สาว
ทั้งขวน – ทั้งข่วน
บนที่ – บนที่นอน
อีกอีก – อีก
เซ็กซ์ – เซ็กส์
แจกัญ – แจกัน
แม่พันธ์ – แม่พันธุ์
นางเอกเรียบร้อยโรงเรียนอีตาเจ้าของเรือบ้ากาม หื่น ตัณหากับแล้ว ดีจายยยยยยย .กรี๊ดดดดดดดดดดดดอ