ตอนที่ 40 : โปรยปราย (พบกันในรูปเล่มหลังสงกรานต์)
พบเฮียดัสติน และ มาร์เธียส หลังสงกรานต์นะจ้า ส่วนท่านตอนนี้วางขายตามร้านค้าชั้นนำแล้วจ้า
ตกเย็นเป็นช่วงเวลาเลิกงาน พนักงานจากหลายบริษัทในตึกเดียวกันทยอยเดินทางกลับบ้าน แต่แล้วก็มีเหตุให้ทุกสายตาต้องมองด้วยความประหลาดใจ เมื่อรถยนต์คันหรูสี่คันเข้ามาจอดเทียบหน้าตึก ไอวราเดินผ่านประตูกระจกออกมาต้องชะงักฝีเท้า เพราะทันทีที่เธอพ้นประตูร่างสูงในชุดสูทสีเข้มก็ก้าวลงจากรถคันหน้า
“ผมมารับคุณ”
เสียงห้าวทุ้มดังกังวานบอกจุดประสงค์ ไม่แม้จะสนใจใยดีต่อสายตารอบข้าง
“ฉันกลับเองได้”
“ไปกับผม” เขาไม่ได้ขอร้อง หากน้ำเสียงนั้นกึ่งบังคับแกมข่มขู่อยู่ในที
“ฉันไม่ว่างค่ะ”
“อย่าให้ผมต้องบังคับ ขึ้นรถไปกับผมดีๆ” เสียงเหี้ยมเกรียมรุกไล่มากกว่าเดิม
“เลือกเอาว่าจะขึ้นรถดีๆ หรือต้องให้ผมใช้กำลัง เพราะถ้าเป็นอย่างหลังไม่แน่ว่าคุณอาจจะหมดอิสรภาพไปเลย” ปากอิ่มเม้มแน่นด้วยความขัดใจ
ความเงียบถือเป็นคำตอบ มาเฟียหนุ่มคว้าแขนเรียวดึงให้สาวเจ้าเข้าไปในนั่งรถ ซึ่งภาพเหตุการณ์ทั้งหมดจะกลายเป็นหัวข้อสนทนาให้คนในตึกได้พูดคุยกันสนุกปาก
“ทำไมเมื่อวานไม่รับสายผม”
ไอวราเมินหน้าไปทางอื่น ไม่อยากตอบโต้ กลัว... เผลอเปิดเผยความรู้สึกลึกๆ ในใจให้อีกฝ่ายรับรู้ สองสัปดาห์ที่อยู่กับเขาหัวใจของเธอแม้จะมีความสุขแต่ก็มีความทุกข์ปะปนอยู่ด้วย
“ผมถาม!” ดัสตินเสียงห้วนดุดันดังมากกว่าเดิม
“ไอวี่ ถ้าผมถามคุณต้องตอบ” มือหนาดึงร่างบางให้หันมาเผชิญหน้าด้วยกัน
“อย่ามายุ่งกับฉันได้ไหมคะ”
“เป็นอะไรของคุณ เมื่อวันก่อนยังดีๆ อยู่”
“คุณเข้าใจไหมว่าฉันเบื่อ ฉันไม่อยากเป็นของเล่นของคุณ คุณเองก็ควรจะเบื่อฉันได้แล้วเหมือนกัน”
ตวาดออกไปอย่างเหลืออด ดวงตากลมโตสีดำไหวระริกด้วยความโมโหระคนน้อยใจ
“ผมมันน่าเบื่อนักหรือไง”
“ใช่ น่าเบื่อมาก ฉันต้องการอิสระ”
“แล้วทุกวันนี้ผมกักขังคุณหรือเปล่า”
ไอวราหลบตา ไม่อยากให้เขารู้หรอกว่าหัวใจของเธอมันร้าวรานกลัดหนองแค่ไหนยามเห็นเขายิ้มแย้มมีความสุขเคียงข้างผู้หญิงอื่น โดยที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้จะหึงหวง หรือแสดงความเป็นเจ้าของ
“บอกมาสิว่าตลอดเวลาที่อยู่กับผมคุณไม่มีความสุขเลย”
“ฉันต้องการอิสระค่ะ สัญญาของเราควรสิ้นสุดได้แล้ว ฉันไม่ต้องการเป็นของเล่นของคุณนานไปกว่านี้ เพื่อบั่นทอนลดคุณค่าในตัวเอง ฉันไม่ภาคภูมิใจกับการมีตัวตนอยู่ในมุมมืดของชีวิตคุณ” คราวนี้ดวงตากลมโตเอ่อคลอด้วยหยดน้ำ
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอเนกประสงค์ที่คุณจะหิ้วขึ้นเตียงตอนไหนก็ได้ เพราะฉันไม่ใช่นางบำเรอ ที่ฉันยอมอยู่ก็เพราะสัญญา แต่มันควรจบลงได้แล้ว ฉันไม่อยาก...เจ็บ”
คำสุดท้ายเปล่งออกมาเบาโหวง พร้อมสะบัดมือของอีกฝ่ายที่เกาะกุมอยู่ แล้วขยับไปนั่งชิดริมหน้าต่าง กล้ำกลืนน้ำตาที่ยังไม่ไหลให้ย้อนกลับสู่ที่เดิม บอกตัวเองว่าต้องไม่อ่อนแอ
“ผมเพิ่งรู้ว่าตลอดมาคุณฝืนใจ”
“ต่อให้เต็มใจมันก็ไร้ค่าอยู่ดี” ปากอิ่มตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดัสตินกำมือวางบนหน้าตักแน่น ผ่อนลมหายใจเข้าออกหลายครั้งระงับโทสะ
“ผมเคยบอกหรือว่าคุณไร้ค่า”
“สักวันคุณก็ต้องเขี่ยฉันออกไปพ้นวงโคจรชีวิต เพราะฉะนั้นฉันควรไปตั้งแต่ตอนนี้”
“ผมไม่ยอม”
“แต่ฉัน... อื้อ... ดัสติน อย่า...”
เสียงไอวราต่อต้านเสียงแหบแห้ง เมื่อ คนตัวใหญ่กระชากตัวเข้าหาปะทะอก มอบจูบดุดันแกมป่าเถื่อนให้จนร้าวระบม
……………………………………………
สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารัก เดือนกว่าที่เฮียดัสตินกับไอวี่ โลดแล่นบนหน้าเวปเด็กดี สร้างกำลังใจและพลังใจให้ผู้แต่งมากมาย งานเลี้ยงเริ่มต้นก็ต้องมีวันเลิกราเป็นธรรมดาจ้า วันนี้อัพให้อ่านเป็นบทสุดท้าย ที่เหลือตามฟินในเล่มหลังสงกรานต์นี้แน่นอนจ้า ขอบคุณน้องจี้และพี่ลีมากๆ กับมิตรภาพของเพื่อนร่วมค่าย ที่ช่วยกันรังสรรค์ผลงานซีรีย์ชุด มาเฟียมหาเศรษฐี ร่วมกัน ปลุกปล้ำมาร่วมสองเดือน ฝากรูปเล่มของพวกเราด้วยนะคะ ถ้าไม่มีอะไรคลาดเคลื่อน น่าจะวางวันที่ 18 เมษายนจ้า
ปล. ฝากติดตามเอดิสัน ใน ท้ารักกับดักร้อน ด้วยนะคะ นิยายหื่นๆ ยิ้มๆ ที่คงทำให้คนอ่านสุขใจได้บ้างไม่มากก็น้อย ตามลิ้งค์ด้านล่างจ้า
http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1327342
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ปล.ชอบใช้ภาษากระชับ ฉับไว เห็นภาพค่ะ^^
ชัดเจนสักที.....หนูไอวี่หนีเลยค่ะ เชียร์เบย {ตอนแรกก็เชียร์ป๋าดัสอยู่ แต่ตอนนี้ทำนิสัยไม่น่ารักเอาซะเลย }มีงอน
เชอะชิชะ ติดตามค้าาา ออกรูปเล่มเมื่อไหร่จะรีบไปสอยมาเลยค่ะ
ป.ล.เพลงซึ้งมากค่ะ ชอบเหมือนกัน ขอให้เฮียดัสดินได้ใช้ชีวิตที่เหลือกับหนูไอวี่นะคะ
ที่ยอมอัพให้พวกเราอ่านมาได้ขนาดนี้ มันเยอะมาก~
จะรอรูปเล่มออกนะคะ
ตอนนี้สั่งท่านซีอัลมานอนกอดแล้ว
หลังสงกรานต์เจอกันนะ ดัสติน