ตอนที่ 31 : บทที่ 16 โปรยปราย 2
บทที่ 16 โปรยปราย 2
“ฉันต้องการเวลา”
“มันหมดเวลาแล้ว ต้องคืนนี้!”
“คุณเห็นแก่ตัว ฉันเพิ่งอกหักรอบสองมาหมาดๆ เลยนะคะ”
“อย่าซื้อเวลาอีกเลยเบบี๋ อีกไม่นานคุณก็จะลืมไอ้ผู้ชายไม่เต็มร้อยพวกนั้น”
ใบหน้าหล่อเหลาดิบเถื่อนดวงตาเป็นประกายกรุ้มกริ่ม ในสมองของเจ้าหล่อนจะต้องจดจำแต่ภาพของเขา
“ขอเป็นพรุ่งนี้ไม่ได้หรือคะ คือว่า...”
“ชู้ว... เรื่องบนเตียงไม่มีอะไรน่ากลัว” ไอวราไม่ได้กลัวเขา แต่กลัวใจตัวเอง
“สีหน้าคุณดูเคร่งเครียดเกินไปไอวี่ มานี่สิ”
ชายหนุ่มยังรั้งร่างบางให้เดินขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน
สาวเจ้ายืนนิ่งขาแข็งอยู่ตรงประตูทางเข้า เมื่อเห็นเตียงกวางขนาดคิงไซส์ทรงกลมตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ด้านข้างมีเตียงไม้สักอย่างดีวางอยู่ริมสุดซึ่งมีหลังคาเป็นกระจกใสเปิดปิดได้
“นั่งลง”
“แต่ว่า...”
ไอวราต้องยุติคำพูด เมื่อคนตัวใหญ่ดันร่างเธอให้นั่งลงบนเตียงไม้ที่ปูลาดด้วยฟูกนุ่มราคาแพง
“หลับตาสิ”
จะหันกลับไปถาม หากสุดท้ายก็เลือกที่จะหลับตาตามคำบอกเล่าของเจ้าของบ้าน ไอวราได้ยินเสียงฝีเท้าของเขา ก่อนเสื้อคลุมตัวนอกของเธอจะถูกปลดออก
“อย่าดื้อ”
“ก็ฉันยังไม่พร้อม คุณจะข่มขืนฉันอีกแล้วใช่ไหมคนลามก”
คนลามกหัวเราะในลำคอ เลือกที่จะไม่ตอบดึงเสื้อตัวสวยของสาวเจ้าถอดมาวางไว้ข้างๆ
ไอวราได้กลิ่นหอมอ่อนๆ น่าจะเป็นกลิ่นน้ำมัดนวดหอมระเหย จะว่ามะลิก็ไม่ใช่ จะว่ากำยานก็ไม่เชิง จะว่ากลิ่นดอกบัวก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ เหมือนหลายอย่างมารวมๆ กัน ที่แน่ๆ สูดดมเข้าไปแล้วรู้สึกสดชื่นบอกไม่ถูก
“ทำตัวให้สบายอย่าเกร็ง”
มือหนาใช้น้ำมันหอมระเหยแตะบริเวณนวลไหล่บอบบางและต้นคอ เริ่มลงมือนวดคลึงช้าๆ จนสาวเจ้ารู้สึกผ่อนคลาย หลับตาพริ้มด้วยความพึงพอใจ ไม่อยากเชื่อว่าการกระทำของเขาจะทำให้เธอตัวเบาโหวง นานต่อมากจนไอวรามารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อแผ่นหลังสัมผัสเข้ากับอกแกร่งที่อุดมไปด้วยไรขนและมัดกล้าม
“คุณดัสติน”
“อยู่นิ่งๆ ผมจะนวดให้”
“มันเกินกว่านวดแล้วนะคะ อื้อ... ไม่เอาจั๊กจี้”
หญิงสาวบอกเบาๆ ย่นคอหนีปากจมูกที่ประทับจูบแผ่วๆ ลงบนต้นคอของตน ผมยาวที่รวบมวยเก๋ไก๋ไว้ด้านหลังถูกดึงปล่อยให้รุ่นร่ายคลอเคลียกับต้นคอ ปากของเขาไม่เคยอยู่นิ่ง วนมาขบกัดใบหูแล้วใช้ปลายลิ้นซอกซอกเข้าไปพร้อมเป่าลมร้อนๆ คนตัวเล็กถึงกับสะท้าน
“รู้สึกดีไหม”
“ฮืม... ไม่เอา ฉันยังไม่พร้อม...”
เสียงใสขาดเป็นห้วงๆ ไม่แน่ใจว่าตัวเองไม่พร้อม หรือเกินจะพร้อมกันแน่
“แค่ผมพร้อมก็เพียงพอแล้ว”
โดยไม่รอให้สาวเจ้าตอบโต้หรือหาคำมาทัดทาน มือหนาก็ประคองใบหน้าเนียนให้หันมารับจูบอันแสนดูดดื่มนิ่มนวล คืนนี้เขาจะมอบรสรักอันแสนหวานและเร่าร้อนให้สมกับที่ต้องอดทนรอคอยมาหลายวัน
ผิวกายไอวราเนียนนุ่มดุจแพรไหมชั้นดี หอมกรุ่นละมุนละไมจนเพลย์บอยมาเฟียอย่างดัสตินต้องยอมสยบ ยามนี้เขาไม่ต้องการหญิงอื่นนอกจากคนในอ้อมแขน ชายหนุ่มใช้ความช่ำชองโอ้โลมจนหญิงสาวตกอยู่ในวังวนปรารถนา
ชุดเดรสเกาะอกร่นลงต่ำ ยามมือหนาวางทาบขยับเบาๆ ก่อนหมุนกายสาวให้หันมาเผชิญหน้า ไอวราไม่รู้ว่าเขาปลดอาภรณ์ออกไปเวลาใด ต่อเมื่อความเย็นปะทะผิวกายจึงรู้ว่าทั้งเขาและเธอล่อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่
“คุณดัสติน ฮื้อ เดี๋ยวก่อนค่ะ”
“ไม่มีอะไรต้องอาย สวยออกปานนี้”
คนพูดกล่าวชมจากใจ ไล้สายตาบนร่างงามที่สะท้อนกับแสงไฟ ราวกับร่างนี้ถูกทาบทาด้วยน้ำผึ้ง ถึงรูปร่างจะเล็กแต่สาวเจ้าก็มีทรวดทรงองเอวที่ชายทั้งโลกใฝ่ฝัน ตนเองที่ว่าแน่ดัสตินยังต้องยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้มีแรงดึงดูดมหาศาล
มือบางยกขึ้นปิดอกอวบอิ่ม ส่วนมืออีกข้างก็ปกปิดร่างกายท่อนล่าง อนิจจามือบางเล็กเกินไป การปิดแบบนี้ยิ่งทำให้ดวงตาสีเทาซอกซอนถึงเนื้อใน
“คุณต้องทำตามคำพูด”
“แต่ฉัน...”
ไอวรากลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ เมื่อร่างใหญ่หยัดกายนั่งหลังตรงคร่อมอยู่บนร่างตัวเอง ความยิ่งใหญ่อันนาสะพรึงดีดตัวอวดโฉมให้รู้สึกขยาด ต้องเมินหน้าที่แดงก่ำไปด้านข้าง ดัสตินหัวเราะในลำคอดึงมือบางสองข้างออก
“สวยเหลือเกิน คุณคงเกิดมาเพื่อผม”
“อย่ามองนะ”
“น่ามองจะตายไป ยิ่งมองยิ่งอยาก”
เสียงห้าวทุ้มแหบพร่า ลดกายลงต่ำจนใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน ทาบปากหยอกเอินกลีบปากอิ่ม ใช้ลิ้นเลียตวัดเบาๆ ไปตามแนวคางมน ซอกคออันเนียนนุ่ม สลับลากขึ้นหอมแก้มทั้งสองข้างวนเวียนจนสาวเจ้าครางแผ่วๆ
“คุณจะไม่ให้โอกาสฉันทำเลยหรือ ถนัดแต่แกล้งกันใช่ไหม”
“สาวน้อย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย คุณทำให้มาเฟียอย่างผมแทบคลั่งตายวันละหลายหน”
“อา... ฉัน...”
“ว่าไงคนสวย ชอบใช้หรือเปล่า เคราของผมมันเหมือนแส้ไหม”
ถามเสียงหอบ ยามใช้ไรเคราเขียวๆ ถดถูบนเนินเนื้อนุ่ม ส่งผลให้คนตัวเล็กวาบหวามสั่นสะท้าน ใบหน้าเนียนบิดเบ้ส่งเสียงครางสลับกัดริมฝีปากหักห้ามหัวใจ แต่มันกลับทำให้ร่างกายรู้สึกทรมาน
“อย่า โอ...”
มาเฟียหนุ่มกระหยิ่มยิ้มย่องเหลือบตามองใบหน้าเนียนที่กำลังรู้สึกทุรนทุรายกับรสรักที่เขาปรนเปรอ
ปากร้อนรุ่มละเล็งปลายลิ้นต่ำลงเรื่อยๆ จนเจ้าของร่างเผลอแอ่นหยัดทรวงสาวให้คนตัวใหญ่ดื่มกินไม่รู้ตัว มือบางสองข้างจับไหล่หนาไว้แน่น
...................................................................................
แวะมาโปรยปรายให้หายคิดถึงเฮียดัสตินนะคะ ขอบคุณที่ติดตามเป็นกำลังใจ ทั้งข่มขุ่และคุกคามเหมือนเฮียเลย แต่คนแต่งก็มีความสุขนะคะ ที่เฮียทำให้ทุกคนยิ้มได้
ฝากเฮียและเพื่อนๆ ด้วยนะคะ
ปล. เตรียมพร้อมอัพเรื่องใหม่ต้นเดือนหน้า ฝากแอดแฟนคลับ และฝากติดตามผลงานเรื่องต่อไปด้วยนะคะ
http://writer.dek-d.com/yiumarin/writer/view.php?id=1327342
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อดใจรอเฮียนิดหนึ่งน้า
แล้วยัยปลาทองจะโดนทิ้งให้อกหักอีกมั้ยเนี่ย><