ตอนที่ 30 : บทที่ 16 โปรยปราย 1
บทที่ 16 โปรยปราย 1
ไอวราหันมามองคนข้างกายเป็นระยะ ในขณะที่มือหนาก็ยังคงกุมมือเธอไม่ยอมปล่อย ให้ความรู้สึกอุ่นวาบในหัวใจประหลาดล้ำ หากหญิงสาวก็หาเหตุผลมาคัดค้านว่าสิ่งที่อีกฝ่ายทำอยู่นี้ก็เพราะเขาหวังในตัวเธอ
แอสตันมาร์ตินแล่นเลียบมาบนถนนในย่านเศรษฐกิจ ถ้าเทียบในเมืองไทยก็คงเป็นย่านสุขุมวิท ย่านคนรวยของเหล่ามหาเศรษฐี บ้านแต่ละหลังมีรั้วสูงชันเกือบสามเมตร ด้านนอกเต็มไปด้วยกล้องวงจรปิด ดัสตินเหลือบมองคนด้านข้างที่ยังนั่งเงียบ เพียงรถยนต์คันหรูจอดบริเวณหน้าบ้าน เซ็นเซอร์ประตูรัวก็ทำงานและเปิดให้อัตโนมัติ มาเฟียหนุ่มขับรถวนเข้าไปจอดชั้นใต้ดิน
ไอวรามองอย่างทึ่งๆ ราวกับอยู่ในหนังแอคชั่น ซ้ำร้ายกว่านั้น ในชั้นใต้ดินยังมีรถหรูอีกสิบคันจอดเทียบอยู่ ไม่ว่าจะเป็นลัมโบกินี เชฟโรเล็ต คอร์เวตต์สตริง จากัวร์ บูกัตติ เวริน มายบัค หรือแม้แต่ม้าลำพองอย่างเฟอรารี่ สามคันสีแดงเพลิง บางรุ่นผลิตเพียงไม่กี่คัน แถมคนที่จะเป็นเจ้าของได้ยังต้องมีเทียบเชิญจากค่ายรถอีกด้วย
อา... คนรวยโชคดีแบบนี้เอง ในขณะที่คนจนบางคนบางทวีปข้าวจะกินแต่ละมื้อยังไม่เพียงพอ
“คุณชอบสะสมรถหรือคะ”
“ผมชอบความเร็ว” หันมาบอกยิ้มๆ
“แล้วคุณชอบไหม”
“ไม่รู้สิ ฉันไม่ใช่คนรวยที่มีเวลาว่างมาก”
มือหนาเอื้อมคว้ามือบาง ผู้ชายคนนี้กำลังจะทำให้เธอเสียการควบคุมตัวเอง อย่าเชียวนะไอวี่ อย่าได้หลงใหลไปกับสัมผัสจอมปลอมหวังผลประโยชน์จากคนอย่างเขา ไม่อย่างนั้นคนที่ต้องเจ็บปวดก็คือตัวเรา
“อย่าประชดสิ”
“ฉันเปล่าประชด คนรวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด นอกจากซื้อของแพงๆ มาเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัว คุณเคยคิดจะบริจาคเข้ามูลนิธิอะไรบ้างไหมคะ ราคารถพวกนี้ทำให้เด็กหลายๆ ประเทศมีความกินดีอยู่ดีได้สบายๆ” ไอวราต่อว่าตรงๆ
“ผมผิดด้วยหรือที่เกิดมารวย”
“คุณไม่ผิด แต่ที่ฉันกำลังจะบอก คือให้คุณรู้จักแบ่งปันความรวยให้เพื่อนรวมโลกบ้าง ไม่ได้ประชดประชันนะคะ แต่แนะนำจากใจ”
ดัสตินจะหลุดขำก็เพราะประโยคท้ายนี่แหละ
“ขอบคุณครับ”
กล่าวยิ้มๆ เห็นใบหน้าเนียนงอง้ำบูดบึ้งก็รู้สึกดี ดัสตินเพิ่งคนพบว่า การได้ตอแยสุภาพสตรีไซส์เล็กตรงหน้ามันทำให้ตัวเองมีความสุข
“เข้าไปข้างในเถอะ ยืนนานๆ เดี๋ยวเมื่อยขา วันหลังผมจะพาคุณนั่งรถคันอื่นบ้าง”
“ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาหน้ารถ”
คนตัวใหญ่หัวเราะในลำคอ พาร่างบางเดินเข้าไปในลิฟต์ กดขึ้นมาชั้นบน สิ่งแรกที่ไอวราเห็นก็คือสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้านหน้าประตูกระจก บ้านสามชั้นสไตล์โมเดิร์นโปร่งแสง เฟอร์นิเจอร์ทุกชั้นล้วนเป็นสินค้านำเข้าสั่งทำพิเศษ
“คุณอยู่คนเดียวหรือคะ”
“ครับ”
บ้านของเขากว้างขวางใหญ่โต บนเนื้อที่กว่าสิบไร่เห็นจะได้ ไฟในบ้านทุกดวงเปิดสว่างวาบ ร่างสูงพาหญิงสาวเดินเข้าไปด้านใน อากาศค่อนข้างเย็นชายหนุ่มจึงเปิดฮิตเตอร์ พลางเดินไปรินไวน์บริเวณบาร์ในห้องรับแขก
“ดื่มสักหน่อยไหม”
“ขอบคุณค่ะ”
ไอวรารับแก้วไวน์มาจิบขณะทอดมองภาพวาดแต่ละภาพสุดคลาสสิคภายในห้องซึ่งให้อารมณ์ความรู้สึกแตกต่างกัน คงเหมือนความรู้สึกของเธอตอนนี้ที่มันหลากหลายจนทำตัวไม่ถูก ความไว้เนื้อเชื่อใจต่อเพศตรงข้ามแทบจะกลายเป็นศูนย์ คนที่คิดว่าดี คนที่คิดอยากฝากชีวิตเอาไว้ด้วย ล้วนแล้วแต่ทำให้ต้องผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า แต่จะโทษใครได้นอกจากความไร้สติของตัวเอง เรื่องงานเธอเก่งไม่เป็นรองใคร แต่เรื่องหัวใจกลับบริหารจัดการผิดพลาด
“คิดอะไรอยู่”
“เรื่องของฉัน”
บอกไม่เต็มเสียงนัก ทั้งโมโห ทั้งเจ็บ ทั้งอาย และขายหน้า สุดท้ายก็หนีเขาไม่พ้นจริงๆ
“เสียใจที่แฟรงก์มันเป็นเกย์?”
“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณ”
“ต้องบอกสิ เพราะนับจากคืนนี้คุณไม่มีสิทธิ์นึกถึงผู้ชาย หรือเกย์คนไหนอีกแล้ว นอกจากผมคนเดียว” เสียงห้าวทุ้มดังชิดริมหู ร่างบางรีบขยับไปยืนห่างๆ
“คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตของฉันนะคะ”
มือหนากระดกไวน์ขึ้นดื่ม ก่อนจะวางลงบนโต๊ะ แล้วเดินเข้ามาหาคนตัวเล็ก ที่ถอยไปด้านหลังเรื่อยๆ ท่าทีคุกคามของเขามันทำให้เธอเริ่มหวาดหวั่น
“ไอวี่ อย่าลืมข้อตกลงของเรา คุณต้องเป็นผู้หญิงของผม”
“แค่คืนนี้คืนเดียว”
“ผมไม่ได้บอกระยะเวลา เพราะฉะนั้นคุณต้องอยู่กับผม” ปากอิ่มอ้าเหวอ ก่อนจะรีบหุบฉับ ใบหน้าเคร่งเครียด
“มากไปหรือเปล่าคะ ฉันมีอิสระ และฉัน โอ๊ะ!”
ไอวราสะดุ้งเมื่อคนตัวใหญ่รวบเอวขอดเข้าหาลำตัว พลางกระชากแก้วในมือของหญิงสาวโน้มวางลงบนโต๊ะ
“ปล่อยฉันก่อนได้ไหม ฉันยังไม่ได้ทำใจ”
ใบหน้าเนียนแดงก่ำรู้ว่าเขากำลังจะทวงสัญญา ที่ตัวเองเผลอรับปาก
“คุณทำเหมือนผมกำลังจะฆ่า”
“แล้วต่างกันตรงไหนเล่า”
“อย่างน้อยผมก็ฆ่าคุณบนเตียง ฆ่าด้วยรสสวาทที่คุณต้องจดจำ ผมอาจเป็นผู้ชายที่คุณเกลียด แต่... ก็ผมจะเป็นผู้ชายที่คุณไม่มีวันลืม! จากใจ”
ไอวราเบือนหน้าไปทางอื่น ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปตั้งแต่อยู่ในผับทำให้ร่างกายร้อนรุ่มพอมาตกอยู่ในวงแขนอบอุ่นด้วยแล้ว ร่างกายก็พาลสั่นไหวไปเสียหมด
........................................................
อัพให้ตามคำเรียกร้องสำหรับโปรยปรายนะคะ เพราะไม่อย่างนั้นผู้แต่งอาจโดนฆ่าตายตามคำข่มขู่ทางหลังบ้านในเฟสบุ๊ค ขอบคุณที่ติดตามเป็นกำลังใจให้กัน เและเพื่อให้ทุกท่านหายคิดถึงเฮีย จึงนำโปรยสั้นๆ มาอัพให้อ่านกันนะคะ
ปล. ตอนนี้ผู้แต่งกำลังจะอัพนิยายเรือ่งใหม่ แอดเป็นกำลังใจให้กันได้ตามลิ้งค์ด้านล่างเลยค่ะ เดือนหน้าเจอกันนะคะ
http://writer.dek-d.com/yiumarin/writer/view.php?id=1327342
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รอเล่มค้า