ตอนที่ 29 : บทที่ 15 (2)
ครบจำนวนบทที่สามารถอัพให้อ่านเป็นตัวอย่างได้แล้วนะคะ นิยายชุดมาเฟียมหาเศรษฐีวางจำหน่ายเดือนเมษายน 2558 ค่ะ น่าจะช่วงหลังสงกรานต์ค่ะ ยังไงจะมาแจ้งความคืบหน้าให้ทราบที่หน้านิยายนะคะ แล้วพบกันเร็วๆ นี้ค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++
บทที่ 15 (2)
“หลักฐานอะไรคะ”
คนฟังถึงกับถอนหายใจ
“ปลาทองอย่างคุณมันมีอะไรดีนะไอวี่” คนถูกเรียกปลาทองเม้มปากทำหน้าไม่พอใจ รีบคว้าประเป๋าถือเมื่อถูกคนตัวใหญ่กึ่งลากกึ่งจูงออกจากห้องทำงานโดยไม่สนใจสายตาของเหล่าบอร์ดี้การ์ดและพนักงานที่ยังพอมีหลงเหลืออยู่ในออฟฟิศ
“นี่คุณ ปล่อยได้แล้ว อายคนอื่น”
“อาย! ทำไมต้องอาย มากับผมคุณไม่ต้องอายใคร”
“แต่หน้าฉันไม่หนาเหมือนคุณ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
ไอวราย้ำประโยคท้ายเสียงหนักแน่นให้พอได้ยินกันเพียงสองคน ทว่า... คำพูดนั้นมันกลับยั่วยุให้มาเฟียเพลย์บอยยิ่งของขึ้น จากที่จับจูงธรรมดา วงแขนหนาก็คว้าหมับเอวขอดดึงเข้าหาลำตัว ชิดเสียยิ่งกว่าชิด
“คุณดัสติน ที่พูดคุณไม่ได้ฟังหรือไงคะ” เอ็ดเบาๆ
“ฉันไม่ไปกับคุณนะคะ” คนตัวใหญ่ไม่ตอบ ไอวราหงุดหงิดหัวใจ เขาทำหูทวนลมไม่ฟังเสียงของเธอ เมื่อครู่นี้พนักงานคงจะพากันเอาไปพูดจนสนุกปาก คนพวกนั้นคงคิดว่าเธอคือของเล่นชิ้นใหม่ของมหาเศรษฐี
“ผมจะพาคุณไปหาความจริง”
“ความจริงอะไร”
“ถึงเดี๋ยวก็รู้เอง”
“แต่ฉันอยากกลับห้อง” ไอวราหน้างอหงิก พลันนั้นเสียงท้องเจ้ากรรมก็ร้องท้วงอีกรอบ ดัสตินเลิกคิ้วยิ้มๆ พยักหน้าเป็นอันรู้กันกับคนขับรถ
“ควรแวะทานอาหารสักนิด ก่อนคุณจะทานอะไรไม่ลงนะคนสวย” ไอวราไม่โต้แย้งสักคำ ก็เสียงท้องร้องประจานตัวเองเสียขนาดนี้ จะบอกว่าไม่หิวก็กระไรอยู่ เพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง!
รถยนต์คันหรูกันกระสุนแล่นออกจากหน้าตึกบริษัทมาประมายี่สิบนาที ก็ถึงภัตตาคารอาหารอิตาลี ตกแต่งสวยงามสไตล์โรมัน จัดแสงสีเข้ากับบรรยากาศ ด้านหน้ามีธารน้ำตกรูปแผ่นที่อิตาลีเพิ่มความโดดเด่น
พนักงานต้อนรับรีบโค้งคำนับเมื่อเห็นบุคคลสำคัญ ดัสตินไม่ใช่นักการเมือง แต่เขาก็มีอิทธิพลมากพอให้ผู้พบเห็นต้องเกรงขาม ไอวราถูกพาไปยังห้องอาหารที่มีความเป็นส่วนตัว ภายในตกแต่งภาพวาดในยุครุ่งเรืองของประเทศอิตาลี
“อาหารร้านนี้อร่อย เชฟเป็นคนท้องถิ่นอิตาลี ไม่ใช่เชฟชื่อดัง แต่ฝีมือการปรุงอาหารได้รสชาตที่เป็นเอกลักษณ์” ดัสตินเอ่ยขึ้นหลังต่างคนต่างเงียบมานาน
“คุณคงพาคู่ควงมาทานที่นี่บ่อย”
“หึงหรือ?”
“ใครหึงกัน เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ปั้นหน้าจริงจัง แต่จี๊ดในใจแปลกๆ
“ที่ย้ำบ่อยๆ บอกตัวเอง หรือว่าบอกผม”
ผู้ชายคนนี้ทำให้สาวมั่นแบบไอวราต้องจนมุมอีกจนได้ เธอนึกคำพูดใดไม่ออกยามสบกับดวงตาสีเทาที่ดุกร้าวคาดคั้นอยู่ในที เขาทำให้ความมั่นใจที่มีของเธอหายไปเกือบครึ่ง
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อย ใครกันที่เป็นฝ่ายตามตอแยฉัน ไม่ใช่คุณหรอกหรือคะคุณมาเฟีย”
“ผมไม่เคยแพ้”
“ฉันก็ไม่เคยแพ้เหมือนกัน” บอกพลางยกมือกอดอกยักคิ้วส่งให้นิดๆ บอกให้รู้ว่าอย่างไรเสียเธอก็จะไม่ยอมทำตามข้อเสนอของเขา
“คุณรับปากผมแล้วไอวี่ ว่าถ้าผมมีหลักฐาน คุณต้องเป็นผู้หญิงของผม”
“บอกแล้วไงว่าจะไม่มีวันนั้น”
“ดูคุณจะมั่นอกมั่นใจเหลือเกินนะคนสวยว่าไอ้หน้าอ่อนแฟรงก์เป็นคนดี”
“แน่นอน สัปดาห์หน้าเขาจะพาฉันไปพบครอบครัว” ดวงตากลมโตเป็นประกายด้วยความสุขใจ
“คืนนี้คุณอาจเปลี่ยนใจ”
“ทานอาหารดีกว่า ฉันเบื่อคุยกับคนบ้าอำนาจแบบคุณแล้ว”
พอพนักงานนำอาหารมาเสิร์ฟ ไอวราจึงเลิกให้ความสนใจคนตรงหน้า ไม่ใช่เพราะไม่อยากคุยหรอกนะ แต่การมองเขามันทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวจนต้องปิดบังซ่อนเร้นเอาไว้ให้ลึกสุดใจก่อนเขาจะล่วงรู้
ทั้งคู่ใช้เวลาในการรับประทานอาหารมื้อค่ำไม่นาน ก็เดินทางออกจากภัตตาคารชื่อดัง งานนี้มีปาปารัสซี่มือดีแอบเห็นจึงจัดการแชะภาพสาวสวยปริศนาที่ออกดินเนอร์กับมหาเศรษฐีมาเฟียเอาไว้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ หันมามองคนด้านข้างด้วยความประหลาดใจ เมื่อรถยนต์มาหยุดนิ่งบริเวณลานจอดรถของสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง มันจะไม่ทำให้ไอวราข้องใจเลยถ้าที่นี้ไม่ใช่บาร์เก!
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ”
“อย่าเพิ่งถามอะไร ตามผมมา”
“ที่นี่เป็นสถานที่จำเพาะนะคะ” บาร์เกมีมาตรฐานเหมือนกันนั่นก็คือไม่ยินดีต้อนรับสตรี ถ้าเพียงย่างกรายเข้าไปไอวราคงกลายเป็นเป้าให้ใครๆ ต้องหันมอง
“มาเถอะน่า”
“ฉันไม่เข้าไปหรอก หากคุณมีรสนิยมอย่างว่าก็เข้าไปคนเดียว อย่าลากฉันไปยุ่งเกี่ยวด้วย” ไอวราบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ขืนตัวเมื่อคนตัวใหญ่ออกแรงดึงข้อมือให้เดินตาม
“ขอโทษนะคุณผู้หญิง ผมชายแท้ทั้งแท่งร้อยเปอร์เซ็นต์ ยังไงผมก็ขอยืนยันว่ายังชอบเล่นกีฬาบนเตียงกับสาวๆ” หญิงสาวส่งค้อนให้คนตัวใหญ่ เขาชอบพูดจาห่ามๆ ขวานผ่าซากกับเธอตลอด
“ฉันรู้แล้ว” ตอบเสียงสะบัด
“ตามมาเถอะ คุณมากับใคร แค่เข้าไปในบาร์เกไม่ใช่ปัญหา”
ไอวราจำต้องตามอย่างไม่มีทางเลี่ยง แมตต์เข้าไปพูดคุยกับพนักงานด้านหน้าชั่วครู่จึงเดินกลับมา
“เชิญคุณดัสตินครับ”
“ขอบใจ พวกแกรออยู่ด้านนอกก็พอ ฉันไปไม่นาน อ้อ บอกให้คนนำรถของฉันมาด้วย”
“ครับ” แมตต์รับคำเบาๆ หันมาสั่งการ์ดให้กระจายกำลังอยู่ละแวกใกล้ๆ ดึงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อต่อสายหาคนขับรถที่อยู่บ้านพักผู้เป็นนายเพื่อให้นำรถยนต์คันโปรดของผู้เป็นนายมาส่งที่นี่
สองหนุ่มสาวเดินตามพนักงานเข้าไปทางด้านหลังของบาร์ ซึ่งค่อนข้างมืดสลัวไม่ค่อยมีผู้คน ในมุมอับๆ ดัสตินดันร่างบางให้นั่งลงบนเก้าอี้ตัวกลมข้างๆ ตนเอง
“คุณชอบเที่ยวที่แบบนี้หรือคะ ไม่ยักรู้ว่า...”
“เลิกคิดเอง เออเอง ตัดสินใจเองสะทีนะปลาทอง ผมเป็นนักธุรกิจ ผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองได้รับผลประโยชน์สูงสุด” ไอวราเมินหน้าไปทางอื่น เกลียดสายตาคมวาวสีเทาของเขาเหลือเกิน เขาจงใจสื่อให้รู้ว่าการที่เขาพาเธอมาที่นี่ไม่ได้เป็นการลงทุนฟรี
“ดื่มอะไรสักหน่อยไหม”
“คิดจะมอมเหล้าฉันเหรอคะ”
“แบบคุณผมไม่จำเป็นต้องใช้เหล้าหรอกคนสวย แค่ปากผมก็เอาคุณอยู่แล้ว” ดวงตาสีเทาทอประกายบอกความปรารถนาเด่นชัด
บ้าจริงเชียว เรามาทำบ้าอะไรที่นี่กับบุคคลอันตรายอย่างเขากันละเนี่ย
“ฉันมีเวลาไม่มากนะคะ”
“พรุ่งนี้วันหยุดไม่ใช่หรือ”
“ฉันอยากพักผ่อน” เกลียดนักคนรู้ทัน เขาเท่าทันไปเสียทุกเรื่อง ไม่ว่าตนจะเอ่ยอ้างสิ่งใดเขาจะต้องมีคำพูดมาโต้แย้งตลอด
เสียงเพลงอึกทึกครึกโครม เหล่าหนุ่มสวยและหนุ่มหล่อต่างพากันวาดลวดลาย โยกเต้นกันอย่างเมามัน บ้างก็กอดจูบลูบคลำจนไอวราต้องเบือนหน้าหนี รู้สึกแก้มร้อนผ่าวไปหมด ดัสตินขยับเข้ามาใกล้ดันใบหน้าเนียนให้สบตา
“อย่าเพิ่งหนีสิ”
“คุณจะ...”
“ชู้ว... เห็นผู้ชายคนนั้นไหม” ชายหนุ่มกระซิบกระซาบข้างใบหูเล็ก ใบหน้าหล่อเหลาแบบดิบเถื่อนพยักเพยิดไปด้านหน้า มีชายหนุ่มหนึ่งคนที่ไอวราจำได้แม่นยำกำลังนั่งดื่มตามลำพัง
“คุณฟาเบียน เขาเป็นญาติคุณนี่คะ”
“ใช่ นั่นคือฟาเบียน”
“คุณพาฉันเข้ามาดูคุณฟาเบียนแค่นี้เนี่ยนะ”
“สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร ติดตามตอนต่อไป” ลางสังหรณ์แปลกๆ เข้ามาเกาะกินหัวใจไอวราจนต้องยกมือสองข้างกอดอก ไม่ได้หนาวแอร์แต่มันรู้สึกหนาวใจ เธอกำลังหวาดหวั่นอะไรบางอย่างที่อาจจะ...
พลันนั้นดวงตาของไอวราก็เหลือบเห็นร่างสูงคุ้นตาเดินตรงไปยังโต๊ะที่มีฟาเบียนนั่งอยู่ เขาคนนั้นคือแฟรงก์ ชายหนุ่มที่เธอตั้งมั่นหวังให้เขาคือพ่อของลูกๆ ในอนาคต ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึง อยากให้ทุกอย่างเป็นเพียงความฝัน เป็นเพียงเรื่องโกหกที่คนข้างกายจัดฉากขึ้นมา
แต่...พอสมองลองนึกย้อนหวนกลับไปตั้งแต่รู้จักแฟรงก์ครั้งแรก ทุกครั้งที่เธออยู่กับเขา จะมีฟาเบียนคอยวนเวียนอยู่ใกล้ตัว สายตาของฟาเบียนมองมายังเธอหลายครั้งคล้ายหึงหวง ไอวราเพิ่งเข้าใจแจ่มแจ้งวันนี้เอง
ไม่รู้ว่าฟาเบียนกับแฟรงก์พูดคุยอะไรกัน แต่แฟรงก์ยื้อยุดฉุดกระชากแขนของฟาเบียนไม่ให้อีกฝ่ายดื่มต่อ ก่อนทั้งคู่จะพากันเดินออกจากผับ ไม่รู้ผีห่าตนใดเข้าสิงไอวรา ร่างบางลุกจากเก้าอี้เดินตามสองร่างไป ดัสตินลุกตามโดยไม่ลืมจะวางธนบัตรไว้บนโต๊ะ
“ทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง คุณทำได้ยังไง” เมื่อสองร่างมาหยุดยังบริเวณลานจอดรถที่ร้างไร้ผู้คน เสียงของฟาเบียนก็แผดดังลั่น สีหน้าเจ็บปวดผสมความเมาทำให้เจ้าตัวเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้
“ขอโทษจริงๆ ฟาเบียน มันเป็นความต้องการของครอบครัวผม”
“หึ ต้องการงั้นเหรอ คุณก็รู้นะแฟรงก์ว่าตัวคุณไม่มีทางอยู่กับผู้หญิงคนนั้นอย่างมีความสุข คุณไม่ได้เกิดมาเพื่อสตรี แต่เกิดมาเพื่อผม ความรักของเรามันผิดมากหรือ” แฟรงก์มีสีหน้าเจ็บปวดไม่ต่างกัน แต่เขาจะทำอย่างไรในเมื่อความถูกใจกับความถูกต้องมันสวนทาง
“ฟาเบียนคุณต้องฟังผม และมีสติ เรายังคบกันได้เหมือนเดิม ผมไม่คิดทอดทิ้งคุณ”
“แต่คุณจะให้นังนั่นเป็นเมียออกนอกหน้า ให้มันผลิตทายาท คิดดูนะ ถึงตอนนั้นถ้าผู้หญิงคนนั้นรู้ความจริง เขาจะรับในสิ่งที่คุณเป็นได้หรือ ไหนลูกของคุณที่จะเกิดมาในอนาคตอีก” แฟรงก์หลับตาลงก่อนเปิดขึ้นใหม่
“ผมจะจัดการเอง เวลาคงทำให้พวกเขาเข้าใจ แต่ตอนนี้คุณช่วยอยู่เงียบๆ และขอให้เราหยุดติดต่อกันสักพัก ผมไม่อยากให้ครอบครัวไม่สบายใจ” ตำแหน่งทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลแมคเคย์ทำให้แฟรงก์ต้องยอมทำตามประสงค์ของบิดามารดา แม้จะขัดใจตัวเองก็ตามที
“แล้วความรู้สึกของผมล่ะ พวกเขาจะต้องกันผมออกจากชีวิตคุณ ถ้าต้องการมีทายาท คุณไปจ้างผู้หญิงที่ไหนมาอุ้มท้องก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องแต่งงาน”
“มันไม่ง่ายอย่างนั้น”
ภาพลักษณ์คือสิ่งสำคัญ บิดามารดาต้องการให้เขามีครอบครัวที่อบอุ่นปราศจากข้อครหาทุกเรื่อง ตอนนี้พวกท่านก็เร่งให้เขาพาไอวราไปพบพูดคุยเรื่องแต่งงาน เพื่อจะได้กลบเกลื่อนเรื่องที่ตนเป็นเกย์ซึ่งนับวันจะเริ่มหนาหูขึ้นเรื่อยๆ
“มันยุคไหนแล้ว พวกเขาต้องยอมรับความจริง”
“คุณก็รู้ว่าครอบครัวผมรับไม่ได้”
“ความจริงคือความจริง คุณหลอกนังผู้หญิงเอเชียคนนั้นได้อีกไม่นานหรอกแฟรงก์” ฟาเบียนบอกด้วยสีหน้าเจ็บปวด
“ผมยังเหมือนเดิม”
“จะเหมือนเดิมได้ยังไง ในเมื่อนังผู้หญิงนั่นกำลังจะได้เป็นเมียคุณ”
“ผมรักคุณนะฟาเบียน” ฟาเบียนที่เริ่มจะมีน้ำหูน้ำตาโถมกายกอดแฟรงก์แน่น
บอกตามตรงว่าตอนนี้ไอวรารู้สึกช็อกเป็นหนที่สอง หลังจากต้องเสียใจจากแฟนเก่าที่คบกันมาสามปี ภาพของแฟรงก์กับฟาเบียนที่มีปากเสียงกันทำให้หญิงสาวชาวาบไปทั้งตัว ภาพทั้งคู่โอบกอดกันคงไม่ต้องมีคำบรรยายอะไรเพิ่ม ทุกอย่างมันฟ้องอยู่ในตัวหมดแล้ว
“คุณกำลังจะเป็นมือที่สามทำให้คนรักต้องเลิกกัน”
เสียงห้าวทุ้มดังก้องกังวานข้างๆ ใบหู พร้อมๆ กับมือหนาสองข้างที่จับไหล่เนียนไว้มัน ไอวรายกมือขึ้นป้องปากไม่ให้หลุดคำพูดใดๆ ออกมา ร่างบางหันหลังให้ภาพบาดตาในที่สุด
“นี่สินะ หลักฐานที่คุณพยายามจะใช้มันบังคับให้ฉันเป็นนางบำเรอ”
“ก็แค่ความจริง”
ไอวราเม้มปาก เจ็บร้าวในหัวอก เธอพ่ายแพ้ให้กับผู้ชายอีกแล้ว เสียใจมันคงไม่เท่าเจ็บใจ หวนนึกถึงคำตักเตือนของชาช่ายิ่งรู้สึกอับอายในความอยากได้อยากใคร่อยากมี สุดท้ายเธอก็คว้าได้เพียงความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง
“คุณแพ้แล้ว”
“ไม่ต้องมาย้ำ” ตอบเสียงห้วน ก้าวฉับๆ เดินเลี่ยงออกจากบริเวณนั้น ไม่อยากอยู่ต่อแม้วินาทีเดียว
“ทางนี้ รถจอดอยู่นั่น”
เพลย์บอยมาเฟียต้องดึงแขนเรียวให้เดินไปด้วยกัน เข้าใจดีว่าหญิงสาวรู้สึกเช่นไร ทำไงได้เขาก็ไม่อยากใช้วิธีนี้ถ้าเจ้าหล่อนยอมโอนอ่อนผ่อนตามดีๆ มนุษย์ทุกคนมีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งนั้น
ไอวราไม่รู้ว่าตัวเองมานั่งอยู่ในแอสตันมาร์ตินคันหรูนี้ตั้งแต่เมื่อไร ต่อเมื่อคนตัวใหญ่ขับรถแล่นออกนอกเส้นทาง ไม่ใช่ทางกลับคอนโดของตนไอวราจึงได้สติ
“คุณจะพาฉันไปไหน”
“ถึงเวลาที่คุณต้องทำตามสัญญาแล้วไอวี่”
ไอวราเม้มปากแน่น เจ็บใจตัวเองเป็นที่สุด คำพูดของเธอเยาะเย้ยด้วยความมั่นอกมั่นใจในตอนนั้น มันยิ่งตอกย้ำความอับอายและความไม่รอบคอบของตัวเอง จนต้องมาพบจุดจบแห่งความพ่ายแพ้ มือหนาเอื้อมมาจับมือบางแล้วบีบเบาๆ
“เป็นผู้หญิงของผมมันไม่มีอะไรเลวร้ายเลย”
“แต่ฉันไม่อยากเป็น”
“ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด” มือหนากุมมือบางไปตลอดทาง แน่นอนว่าตอนนี้มือของไอวราชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ
สุดท้ายเธอก็หนีเขาไม่พ้น บางทีนี่อาจเป็นบทลงโทษจากพระเจ้า ที่ต้องการสั่งสอนให้เธอรู้จักหลาบจำ ว่าความโลภความอยากสบาย ความอยากมีคนรักแบบไร้สติ จะนำมาซึ่งสิ่งที่ตรงกันข้าม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เตรียมพบกับรูปเล่มของเฮียดัสตินได้ในเร็วๆ นี้นะคะ มีความคืบหน้าอะไรผู้แต่งจะมาแจ้งทางเฟสบุ๊คและหน้านิยายจ้า ส่วนนิยายเรื่องใหม่ ท้ารักกับดักร้อน เป็นนิยายแนวถนัดอยู่แล้ว ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้กันดว้ยนะคะ พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ และขอบคุณมากที่เป็นกำลังใจให้กันเสมอมานะคะ
คลิกลิ้งค์ด้านล่าง ไปหน้านิยาย ท้ารักกับดักร้อน ได้เลยนะคะ ฝากแอดแฟนคลับและติดตามด้วยนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้านะคะ
http://writer.dek-d.com/morisalee/writer/view.php?id=1327342
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เเต่ไม่รอดมือ ดัสติน อิอิอิ
ปล.รอเล่มอย่างใจจดจ่อนะคะ ^^
คำผิดค่ะพี่สาว
บอร์ดี้การ์ด – บอดี้การ์ด
ประมา – ประมาณ
รสชาต – รสชาติ
สะที – ซะที
โลกหนอโลก
อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง??......โปรยสักนิดก็ได้พี่จิ๊บบ ขอร้องน้ะค้ะ.....พลีส~~~~~♥♥♥♥♥♥♥ รักจุ้บๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีแบบนี้นะค้ะพี่จิ๊บ