จำเลยรักจอมมาร

ตอนที่ 23 : บทที่ 12 (2)

บทที่ 12 (2)

                        “ผมยังไม่พบคนที่ใช่มั้ง”

                                    “พูดเป็นเล่น ฉันว่าคุณไม่เปิดใจมากกว่า”

                        “แล้วคุณล่ะ” ดัสตินถามกลับ พลางยกไวน์ขึ้นจิบ เสดวงตาหันไปมองอีกคู่ที่อยู่ในแนวทแยงมุมกันพอดี นิโคลมองตามสายตานั้น ก็พบกับคู่หนุ่มสาวที่กำลังดินเนอร์กันอยู่ สาวเอเชียคนนั้นแม้จะตัวเล็กแต่ก็เซ็กซี่ไม่เบา ส่วนผู้ชายคือแฟรงก์ทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้า

                        “เดี๋ยวนี้เปลี่ยนแนวแล้วหรือคะ” คนถูกถามหันมาสบตา

                        “เปล่า”

                        “แต่คุณมองสาวเอเชีย เธอน่ารักนะคะ ดูสดใสด้วย ผิวหน้ายังกับเด็ก”

                        คนถูกจับได้คาหนังคาเขาเมินหน้าไปทางอื่น ซึ่งอาการไม่ตอบแบบนี้ทำให้ไฮโซสาวต้องหรี่ตาจับสังเกต ปกติดัสตินจะปฏิเสธเสมอถ้าไม่ใช่ความจริง แต่นี่เขาเงียบ หรือว่าเขาจะเปลี่ยนสเป็คหญิงในอุดมคติแล้ว

                        “เลิกมองผมแบบนั้นสักทีนิโคล”

                        “ทำไมต้องร้อนตัวด้วยล่ะคะ”

                        “สายตาของคุณมันยิ่งกว่าคุณครูจับผิดนักเรียน”

                        คนถูกยกให้เป็นครูหัวเราะร่วน นิโคลเป็นคนอารมณ์ดีและเปิดเผย สาวเจ้าจึงรู้สึกสนุกและมีความสุขที่ได้แกล้งมาเฟียเพลย์บอย เธอว่าตัวเองรู้จักอีกฝ่ายดีมากพอ มากจนรู้ว่าสายตาที่เขามองสตรีผู้นั้นมันต่างจากที่มองคนอื่น คล้ายๆ กับว่าเขากำลังหึงหวงของรัก

                        “ปกติคุณแฟรงก์ค่อนข้างเก็บตัว นี่เป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาเดทด้วย”

                        “คุณติดตามข่าวเขาด้วย”

                        “แหม... ฉันทำงานด้านนี้ก็ต้องรู้จักคนดังเป็นเรื่องธรรมดา เพราะมันมีผลต่ออาชีพของฉัน ปีหน้าฉันจะเปิดแบรนด์ใหม่ของตัวเอง และตั้งใจจะมาเปิดสาขาที่บริชเธนด้วย” นิโคลยิ้มบางๆ ยกไวน์ขึ้นจิบ มองบรรยากาศรอบกาย ลมหนาวพัดมาปะทะผิวจนต้องยกมือกอดอก

                        “หนาวหรือ”
            “เย็นๆ ค่ะ ไม่ถึงกับหนาว”

                        “งั้นสวมเสื้อผมแล้วกัน” ชายหนุ่มลุกขึ้นถอดเสื้อสูทห่มร่างระหงอย่างเบามือ จึงเดินกลับมานั่งเก้าอี้ของตนตามเดิม โดยมีสายตาของไอวราทอดมองอยู่ตลอดเวลา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

                        “มองอะไรอยู่หรือครับ”
            แฟรงก์ถามคนตรงหน้า แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้ยินคำถามของเขา ชายหนุ่มมองตามสายตากลมโตที่เพ่งไปยังอีกโต๊ะที่แม้จะมีต้นไม้ดอกไม้ประดับขวางกัน แต่ยังมองเห็นคู่หนุ่มสาวที่กำลังหัวเราะต่อกระซิกด้วยสีหน้ามีความสุข

                        “คุณไอวี่ครับ ไอวี่”

                        “อ้อ คะ คุณแฟรงก์ถามอะไรฉันหรือ”

                        หญิงสาวหลุดจากภวังค์ หันมามองคนตรงหน้า ยิ้มแก้เก้อรู้ตัวว่าเสียมารยาทที่ให้ความสนใจคนอื่นมากเกินไป ตายๆ ทำไมโลกมันถึงได้กลมอย่างนี้ ไปทางไหนก็เจอแต่อีตามาเฟียบ้ากาม แล้วดูสิทำเป็นบอกว่าต้องการเธอคนเดียว แล้วไงล่ะ ที่กำลังทำอยู่ตอนนี้เขาเรียกว่าอะไร เห็นแก่ตัวที่สุด!

                        “คุณไอวี่มองอะไรอยู่หรือครับ”

                        “คือเอ่อ...”

                        “มองคุณดัสตินใช่ไหม” หญิงสาวยิ้มแห้งๆ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ

                        “ขอโทษด้วยนะคะ คือฉันแค่แปลกใจผู้หญิงคนนั้นไม่คุ้นหน้าเลย”

                        “นั่นคุณนิโคลครับ เธอเป็นลูกสาวของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ เมื่อเจ็ดปีก่อนเธอเคยคบกับคุณดัสตินครับ” คนฟังครางในลำคอ ที่แท้ก็อดีตรักเก่า

                        “เหรอคะ เธอสวยดี ดูเก่งและมั่น”

                        “ผมว่าสวยน้อยกว่าคนตรงหน้าผม” ไอวรายิ้มกว้างในคำชม

                        “ขอบคุณนะคะ ฉันไม่ยักกะเคยเห็นหน้าค่าตาเธอมาก่อน”

                        “เธอเป็นดิไซน์เนอร์อยู่ฝรั่งเศสครับ เห็นวงในบอกว่าปีหน้าเธอจะมาเปิดแบรนด์สินค้าของตัวเองที่นี่” คนฟังพยักหน้าเบาๆ

                        “มิน่าล่ะ ฉันไม่เคยเห็นเธอเลย” คนรวยกับคนรวยเหมาะสมกันดีแล้วนี่ อย่ามาตามตื้อฉันแล้วกัน ไอวราขบคิดในใจชำเรืองมองไปยังสองหนุ่มสาวที่ยังจ้อไม่หยุด

                        “ทานอาหารต่อนะครับ”

                        “ฉันอิ่มแล้วน่ะค่ะ”

                        “ผมก็อิ่มเหมือนกัน นั่งย่อยอีกสักพักค่อยกลับนะครับ”

                        “ยินดีค่ะ”
            “ที่จริงผมอยากชวนคุณไอวี่ไปต่อที่ผับด้านล่าง แต่พรุ่งนี้เป็นวันทำงานผมเลยไม่อยากรบกวนเวลา เดี๋ยวคุณไอวี่จะนอนดึก” ฟังคำพูดของเขาแล้ว ไอวราก็ยิ่งมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้แหละคือคนที่เธอปรารถนา เขาเข้าอกเข้าใจไปเสียทุกเรื่อง

                        “ไว้วันอื่นนะคะ”

                        “ครับ” สองหนุ่มสาวยกแก้วไวน์แตะกันเบาๆ จึงละเลียดผ่านลิ้นแล้วไหลลงลำคอให้รสชาติหวานนุ่มหอมสมกับราคาแสนแพงและจำนวนปีที่หมักมานาน

                        “คุณแฟรงก์คะฉันขอตัวโทรศัพท์บอกธุระเพื่อนสักครู่นะคะ”

                        “ตามสบายครับ”

                        สิ้นคำอนุญาต ร่างบางลุกจากเก้าอี้เดินแยกไปยังห้องน้ำ จัดการธุระสวนตัวเรียบร้อยจึงออกมาโทรศัพท์สั่งงานลูกน้อง เพราะพรุ่งนี้มีประชุมเอกสารต้องเตรียมให้พร้อม ให้ตายสิ หมู่นี้รู้สึกเธอจะหลงๆ ลืมๆ บ่อยเหลือเกิน

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

                        ดวงตาสีเทาที่ชำเรืองมองเป้าหมายเป็นระยะๆ กระทั่งเห็นอีกฝ่ายลุกเดินออกจากโต๊ะไป ชายหนุ่มจึงรีบยกไวน์ของตัวเองดื่มให้หมดแก้ว เพื่อจะได้ไม่เสียรสชาติ

                        “นิโคลผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะ”

                        “ไปหลายครู่ก็ได้ค่ะ ฉันอนุญาต แต่รีบกลับมานะคะ ฉันเป็นห่วง”

                        ไฮโซสาวยิ้มกว้างหยิกแก้มหยอกทิ้งทาย เธออายุสามสิบเอ็ดแล้ว ไม่ใช่สาวน้อยวันกระเตาะที่จะตามเกมเขาไม่ทัน ดัสตินก็คงรู้ว่าเธอเห็น เพราะเขาไม่แสดงท่าทีปิดบังอะไร เอ... หรือว่าคนนี้เขาจะเอาจริง

                        “รอผมก่อนนะ ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณเยอะ”

                        “ค่ะ” เขาลุกจากไปแล้ว นิโคลส่ายหน้ายิ้มๆ

                        “อยากคุยกับเราแต่รีบตามผู้หญิงคนอื่นไปนี่นะ พระเจ้า! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเปลี่ยนสเป็คแล้วจริงๆ” พึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางยกไวน์ขึ้นจิบฟังเพลงสากลอันแสนไพเราะรออีกฝ่ายต่อไป

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

                        “ใช่แล้ว ปริ้นเอกสารไว้สองชุด ลูกค้าของเราเป็นแขกวีไอพี  อย่าลืมล่ะ ฉันเองก็จะรีบไปทำงานแต่เช้าเหมือนกัน โอเค แล้วเจอกัน”

                        ไอวราถอนหายใจโล่งอก ประวัติลูกค้าแต่ละคนถือเป็นความลับสุดยอด และการคัดเลือกลูกค้าให้ตรงใจกันมันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันก็ไม่เคยยากเกินความสามารถของไอวราและลูกทีม

                        “โอ๊ะ นี่คุณ!” พอหมุนกายกลับมา สาวเจ้าปะเข้ากับบุรุษที่ไม่อยากเฉียดเข้าใกล้! แถมเขายังมายืนทำหน้าตาไม่พอใจใส่อีกด้วย

                        “ไง แม่ปลาทองสองใจ”

                        “อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะคะ”
            “แกล้งทำเป็นจำผัวตัวเองไม่ได้ ทั้งที่ผมนั่งอยู่ตรงนั้น” ตาบ้า เขานั่นแหละทำให้เธอเหม่อจนถูกแฟรงก์จับได้

                        “คุณต้องการมาหาเรื่องฉันใช่ไหมเนี่ย ก็เห็นอยู่ว่าคุณมากับคู่ควง ไม่สิ มากับอดีตคนรักเก่า” ไอวราบิดปากเหยียดๆ คนฟังหรี่ตา

                        “แสดงว่าคุณมองผมตลอดเวลา”

                        “ฉันไม่ได้มอง” สวนทันควัน

                        “แล้วคุณรู้ได้ยังไงถ้าไม่มอง แต่ขอแก้ข่าวหน่อยเถอะเบบี๋ นิโคลกับผมเราไม่ได้เป็นอดีตคนรักกัน เราแค่เคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน” คนฟังเมินหน้าทำท่าไม่อยากเชื่อ พวกเจ้าชู้ชอบแก้ตัวแบบน้ำขุ่นๆ

                        “คุณจะพูดให้ตัวเองดูดียังไงก็ได้”

                        “ผมก็ไม่ปรารถนาให้คุณเชื่ออยู่แล้ว ที่มาหา เพราะอยากรู้ว่าของที่ให้ไปส่งคืนมาทำไม”

                        “ฉันไม่อยากรับของๆ คุณ แม้แต่ชิ้นเดียวก็ไม่อยากได้”

                        “ทั้งที่ผู้หญิงมากมายใฝ่ฝันหาอย่างนั้นหรือ”

                        “ดูเหมือนคุณจะยังไม่เข้าใจ หรือ... พยายามไม่เข้าใจเจตนาของฉัน ที่ทำแบบนั้นฉันไม่ได้เล่นตัวนะคะคุณมาเฟีย แต่ฉันไม่ต้องการให้คุณมาดูถูกกันภายหลัง ว่าสุดท้ายแล้วฉันก็คงไม่ต่างจากคู่นอนของคุณที่ผ่านๆ มา เงินซื้อฉันไม่ได้ค่ะ”

                        ไอวราเดินเข้ามาหาร่างสูงแล้วพูดประโยคท้ายใส่หน้า มือหนาคว้าหมับบนท่อนแขนเรียวยาว พอเจ้าหล่อนมาอยู่ใกล้แบบนี้ ไอ้ชุดเดรสเกาะอกจึงเด่นชัด เนินเนื้อขาวๆ โผล่พ้นยั่วกิเลศในกายชายหนุ่มให้ลุกฮือ และให้ตายดับ เขาไม่ชอบใจเลยที่เจ้าหล่อนแต่ตัวโชว์เนื้อหนังมังสาแบบนี้

                        “ทีนี้เข้าใจแล้วใช่ไหมคะ ว่าเงินมากมายของคุณซื้อฉันไม่ได้”

                        “ไม่เคยมีใครปฏิเสธผม”

                        “ฉันนี่ไง อาจจะเป็นคนแรกและเป็นคนเดียวที่ทำให้มาเฟียเอาแต่ใจชอบใช้เงินฟาดหัวแบบคุณต้องจดจำและพึงระลึกไว้ว่า โลกนี้ผู้หญิงไม่ได้เหมือนกันทุกคน”

                        “ถ้าดีๆ คุณยังไม่ตอบรับ เตรียมทำใจล่วงหน้าได้เลยไอวรา”

                        “คุณควรเลิกราวีฉันสักทีนะคะ ฉันไม่ใช่คนดังที่คุณต้องแคร์หรือใส่ใจ” นั่นสิ ดัสตินก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นผู้หญิงคนนี้

                        “ผมแคร์ความต้องการของตัวเอง ผมอยากได้อะไรผมก็ต้องได้ ไอ้หน้าอ่อนที่นั่งรอคุณอยู่ด้านนอก มันไม่มีทางให้ความสุขบนเตียงกับคุณได้หรอก” ไอวราหน้าแดงยามได้ยินคำพูดห่ามๆ

                        “เขาอาจยอดเยี่ยมกว่าคุณ”

                        “มาพนันกันไหมล่ะ” บ้าสิ ครั้งที่แล้วก็เพราะพนันไม่ใช่เหรอ เธอถึงได้พลาดท่าเสียทีให้กับเขา

                        “ไม่ ปล่อยแขนฉันได้แล้ว ฉันจะกลับไปที่โต๊ะ”

                        “เรายังไม่ได้จูบล่ำลากันเลย บางทีผมควรจะเตือนความจำคุณสักนิด คุณจะได้ไม่ลืมผมจากใจง่ายๆ” คนฟังตาโต

                        “คุณมันคนฉวยโอกาส หน้าด้านที่สุด ฮื้อ.. อื้อ...”

                                    ดัสตินทาบปากลงมารวดเร็ว ร่างกายของเขาต้องการเธอจนแทบบ้า แต่ก็สู้อดทนทั้งที่ไม่เคยต้องทนกับเรื่องบนเตียง มันผิดคอนเซปความเป็นมาเฟียเพลย์บอยของเขา

                                    ลิ้นร้อนๆ ซอกซอนโพรงปากหวานฉ่ำ ดื่มด่ำด้วยความโหยหาย คราแรกรุกรานเอาแต่ใจแต่พอหญิงสาวเริ่มโอนอ่อนผ่อนตาม ชายหนุ่มจึงผ่อนจูบเนิบนาบนุ่มนวล สองมือตระกองกอดร่างสาวไว้แนบอก เบียดแผงอกแกร่งกับอกนุ่มๆ ด้วยความหลงใหล ให้ตายเถอะ เขาอยากลากหล่อนมานอนอยู่ใต้ร่างจริงๆ

                        “อุ๊บ!... เอ่อ ขอโทษค่ะ ฉันมาขัดจังหวะหรือเปล่าคะเนี่ย”

                        สิ้นเสียงอุทาน ดัสตินกับไอวราก็รีบผละห่างจากกัน สาวเจ้ายกมือลูบผมเบาๆ เพราะไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ตรงไหน เห็นหน้าผู้มาเห็นฉากติดเรทชัดๆ ก็ถึงกับพูดไม่ออก

                        “ขอโทษอีกครั้งนะคะ”

                        นิโคลต้องแสร้งวางท่าไม่รู้ไม่ชี้ทั้งที่อยากจะหัวเราะ ดัสตินกับผู้หญิงคนนี้รู้จักกันแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่ตามติดมาเมคเลิฟกันในที่ลับตาคน

                        “นิโคล คุณมาเข้าห้องน้ำหรือ”

                        “เปล่าค่ะ ฉันจะกลับแล้วเลยมาลาคุณ”

                        “เราเพิ่งคุยกันนิดเดียว”

                        “ไว้ฉันจะโทรไปนัดคุณแล้วกันนะคะ เผอิญเพื่อนฉันโทรตาม ไปนะคะที่รัก”

                        พูดจบก็เขย่งปลายเท้าโน้มต้นคอชายหนุ่มมาจูบแก้มสากเบาๆ ต่อหน้าต่อตาไอวรา ก่อนจะหันมาขยิบตาให้สาวเอเชียร่างเล็กแต่อึ่มแล้วเดินจากไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

                        ด้านไอวราก็รีบชิงเดินหนีไปก่อนที่จะถูกคนตัวใหญ่ตะครุบไว้ ดัสตินจำต้องปล่อยหญิงสาวไปอีกหน แต่... เร็วๆ นี้เราจะได้พบกันแน่แม่คนดื้อ!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

                        “ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ”

                        “ไม่เป็นไรครับ” แฟรงก์ยังคงยิ้มกว้างตามสไตล์ของเขา หากในอกก็รู้สึกร้อนใจไม่ต่างกัน เพราะเพิ่งวางสายมือถือเมื่อครู่

                        “คุณไอวี่ครับ”

                        “คะ”

                        “ตกลงคบกับผมนะครับ” หญิงสาวอ้าปากค้าง เมื่อถูกรุกหนักและดูเหมือนเจ้าตัวจะต้องการคำตอบที่แน่ชัด เอาไงล่ะที่นี้ จะบอกว่าขอเวลามันก็เหมือนว่าเล่นตัว จะตอบตกลงก็เกรงเขาหาว่าใจง่าย โอ๊ยๆๆ ทำไงดี นี่ฉันเพิ่งอกหักมานะเนี่ย

                        “ไม่เร็วไปหรือคะ”

                        “ผมไม่อยากรอน่ะครับ”

                        “เอ่อ... ทำไมคุณแฟรงก์ใจร้อนจังเลย ฉันตั้งตัวไม่ทันนะคะ ไหนว่าเราจะค่อยๆ ศึกษาดูใจกันไปไงคะ” แฟรงก์ยิ้มบางๆ

                        “ก็ให้เราศึกษาดูใจกันไป เพียงแต่ผมอยากได้คำตอบที่แน่ชัด บอกตามตรงผมไม่อยากเสียคุณไป” แม่เจ้า! เขาไม่อยากเสียเราไปอย่างนั้นหรือ ไอวราไม่เคยรู้สึกถึงความสำคัญเช่นนี้มาก่อนเลย เอาน่า... ไม่ลองไม่รู้ จะได้ใช้เป็นข้ออ้างกับคนบางคนได้

                        “ก็ได้ค่ะ”

                        “ขอบคุณครับ ขอบคุณที่ยอมคบกับผม เร็วๆ นี้ผมจะพาคุณไปพบครอบครัวนะครับ” คนฟังพยักหน้าเล็กน้อยๆ

                        “แล้วแต่คุณค่ะ”

                        เรากำลังจะมีสามีรวย แสนดี สุภาพบุรุษ เฮ้อ... แบบนี้เธอก็ไม่ต้องไปยุ่งกับอีตามาเฟียนั่นอีก และหวังว่าการที่เธอมีแฟนเป็นตัวเป็นตนจะทำให้เขารู้จักขอบเขตและที่ยืนของตัวเองไม่มาตอแยอีก

+++++++++++++++++++++++++++++++++++