คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 1 - 2
บทที่ 1 – 2
“ยัไัน็หนีวามผิไม่ไ้อยู่ี”
“อแบบนี้มันผิร่วมัน
“ันเลวเอ
ถ้ายับยั้ั่ใไ้ เราไม่้อบแบบนั้น” นึแล้ว็ไ้แ่ปวหัวใ
“เหอะ เล่นับพวมาเฟีย แ็เหมือนหมาัวหนึ่”
“แ่หมาัวนี้็รัเธอหมใ”
พูบสาไวน์ลลำอ
มอนาฟ้าที่ำลัเปล่แสวามสวยาม ผู้ายเลวๆ
แบบเามันเลวรินั่นแหละึเป็นารเปิ่อว่าทำให้เรา้อผิใัน
อยาย้อนเวลาลับไปแ้ไริๆ
บาทีนะ บาที... หาแผ่นินไม่นอาย ไม่ทำลายวามไว้เนื้อเื่อใ อนนี้เราสอนเป็นรอบรัวแสนอบอุ่นเหมือนรอบรัวอพี่ายแน
“ให้าย ถ้าไม่รู้ั นี่ไม่อยาเื่อเลยว่าหลุาปาเพื่อนูที่เป็นเพลย์บอย”
“มัน่วยไม่ไ้”
“สันานหรือนิสัย”
“นิสัย ูพร้อมเปลี่ยน
เพื่อใรบาน”
สายาทอยาวไปยันบนเวที อนนี้เธอำลัพูอยู่ น้ำเสีย ทัศนิ รอยยิ้มนั่น เป็นัวนที่เาอยารอบรอ
“ินะ”
“โรเ่”
“มอใรอยู่ะ
ทำแบบนี้โรเ่น้อยในะ”
แผ่นินเพียยิ้มแนๆ ั้แ่เอหน้านาฟ้า และารไู้บเธอ มันทำให้่อมวามเ้าู้เหมือนถูทำลายล
ำพูอโรเ่ แมวฟัยัรู้เลยว่าเสแสร้ ผู้หิผ่านมาในีวิมามาย เาอ่านเมออว่าพวเธอ้อารอะไร และเา็สนออบให้อย่าพอใ มัน็แ่นั้น แม้แ่โรเ่เอ เธอเป็นลูรึ่เป็นาราหน้าใหม่ แ่ทำานเป็นนาแบบมานาน เราพอใเรื่อบนเีย ไม่มีอะไรมาว่านั้น ลุ่มพวเา้ามาันสิบว่านให้มาเอ็นเอร์เทนสร้าวามสุบนเรือสำรา ส่วนะมีอะไรมาว่านั้น็แล้วแ่ลัน
“ุ็รู้ว่าเราบันแบบไหน”
“มาว่านั้นไม่ไ้เหรอะ”
“อย่าถามในสิ่ที่เป็นไปไม่ไ้”
อย่าโลภมาในสิ่ที่เาไม่มีวันให้ หัวใที่มีเ้าอมีนับอ มันไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอื่น
“ใร้าย”
ปาว่าแ่เอนศีรษะบ้นแน วาู่ามแผเผา้อบนเวที มอามสายาอแผ่นิน สายาอเาเหมือนเยมีัมิอะไรับยายนั่น มันน่าแปลที่ในสายานั้นูโหยหาอาลัยอาวร์แปลๆ เพราะนแบบแผ่นินผู้ไ้ายาเพลย์บอยไม่เยมอใร้วยสายาแบบนี้มา่อน
พอุลุเลออล่าวสุนทรพน์เรียบร้อย
ทุนในานยแ้วแมเปื่มลอ
านืนนี้เป็นานมิิ้ที่เ้าอเรืออยาอบแทนำอบุนัท่อเที่ยวับารเปิเส้นทาล่อเรือลำนี้อย่าเป็นทาาร
ราวนี้ทุน็สนุารโว์บนเวที
เรียนเสียฮือฮาเพราเป็นารแสานัร้อัฝั่อัฤษ หลายนเริ่มโยย้ายส่ายสะโพ วาลวลายันลาฟลอลาสระน้ำึ่เนรมิึ้นมาอย่าสวยาม แสสี็วนสนุสนานแถมยัมีุพุถึสิบสอลู มันสวยามและะีหามีใรบานร่วมยืนมวามามสุโรแมนิ
“นีุ่”
“ื่มหน่อยไหมนาฟ้า”
“ไม่”
อบเสียสะบั เมื่อไรเาะเลิ่อวนันสัที มาทำสีหน้าร้ายๆ ท้าทายอี หรืออยาเ็บัว วาู่ามหรี่ลอย่าไม่พอใ
“ัรอนันเินไปนะรับ”
“เรื่ออัน่ะ ผู้หิอุมามาย ะมาวุ่นวายทำไม เราไม่เยรู้ััน”
“พี่อยาอโทษ
อยาอโทษับเรื่อเมื่อ่อน”
นฟัถอนหายใ ไม่ไ้อยาะรู้สึีสันิ หาเป็นเมื่อ่อนเธอใอ่อน แ่พอทุอย่ามันำาส่ผลำใ ะให้ถอยหลัลับไปบหาผู้ายเห็นแ่ัวแบบเาน่ะเหรอฝันไปเถอะ เธอใแ็เินว่าะย้อนลับ
วามมืลาท้อทะเล หาไม่ไ้แสันทร์และแสสว่าาโมไฟรอบลำเรือเราสอนไม่ไ้สบาัน นาฟ้าถอนหายใ แ่ปลีวิเวออมาสูอาาศปลอโปร่ เายัะามมารัวาน ไ้่าวพาสาวๆ มาเยอะแยะหลายสิบนไม่ใ่ไ เหอะ น่าเบื่อน่ารำาที่สุเลย สาวเ้าส่้อนอย่าหุหิ
“อบใแ่ไม่้อ”
“ให้อภัยพี่ไ้ไหม”
“อย่าพูในสิ่ที่ไม่มีวันเป็นไปไ้
และันไม่ล ปล่อยให้มันบไป็ีแล้ว อีอย่า... เราสอนไม่ไ้เป็นอะไรัน
ไม่เยเป็น”
เพราะไม่เยเป็นไ
นาฟ้าึไม่สามารถโรธเลียเาไ้เ็มที่
และเธอไ้เรียนรู้ว่าลมปาอเพศร้ามมันเื่อถือไม่ไ้
ถ้าะเปลี่ยนให้เป็นอนนี้มัน็ไม่ผิใ่ไหม วามเห็นแ่ัวในมนุษย์เรา วามโลภ และรวมถึวามหึหว มันมาพอะทำให้เรายอมเทหมหน้าั
“อย่ามาับ”
“ื้อ”
“ุว่าันสอรอบแล้วนะุแผ่นิน”
“ีใัเวลานาฟ้าเรียพี่ว่าแผ่นิน
แ่ัใทำไม้อเรียุ ุที่สวม็เหมือนัน พี่ไม่อบเลย”
ยิ่มอใล้ๆ ็ยิ่หุหิ ไอ้พวในาน้อาเป็นมัน นอามอวามสวย ็ยันม แม่! หัวร้อนเลย
………………………………
ไม่้อมาว่าน้อื้อเลยนะแผ่นิน ัวเอผิ็้อวนไป ้อนว่าน้อะใอ่อน ฝาเป็นำลัใให้นาฟ้าับแผ่นิน้วยนะะ อัพสออนแล้ว ฝาไว้ในอ้อมใ้า
อบุาใ
าน์มี ไ่มุสีำ ่อศิา
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น