คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โปรย - 1 บอสองศา VS หนูเกลือ
โปรย – 1 บอสอศา VS หนูเลือ
“เธอไปไหนไม่ไ้ ถ้าันยัไม่อนุา”
อึอัเป็นบ้า ือสิ่ที่ัลยาีอยาะโนออมาให้นรหน้ารับรู้ว่าเาทำให้เธอลำบาใแ่ไหน ห้อว้า แอร์เย็น แ่ทำไมร้อนรนในหัวใแปลๆ แถมอัราารเ้นอหัวใ็ูท่าะไม่ปิ่าย
“ลบอสอ่อยริๆ ใ่ไหมะ”
“ันไม่เยอ่อยใร เพิ่เยอ่อยเธอเป็นนแร และเป็นารอ่อยแบบริัหวัผล”
ยิ้มอบอสเือบทำให้เลือละลายลายเป็นวุ้น หัวใสูบีเ้นแรมาๆ นนึำมาอบโ้ไม่ออ มาพูาแบบนี้พนัานลู้าแบบเธอะอบอะไรไ้เล่า
“อย่าล้อเลือเล่นสิะบอส มันไม่ล”
“ันเยล้อเล่นเหรอ”
“แ่ว่า...”
“ือวามสัย์ริที่สุ ว่าันำลัอ่อยเ็น้อยแบบเธอ ารอ่อยอันมันไ้ผลบ้าหรือเปล่านะ ัะอยารู้แล้วสิ”
ไม่พูเปล่าแ่ยัลุึ้นยืนเ็มวามสู ในุสูทที่สวมใสบอเลยบอสหล่อมา หล่อวัวายวายล้มเลย็ว่าไ้ มีพลัึูในารทำลายบ้าสูมา
“ไม่อยาเื่อ”
“เื่อเถอะเ็น้อย ันให้ท่าเธออยู่ เลิเ้าใยาสัที”
ร่าเล็ที่ลุยืนถลามาามแรระา ปะทะเ้าับอแร่อุม้วยมัล้ามแน่ๆ วาสอู่สบันในระยะใล้
“ถ้าารอ่อยอันทำให้เธอเ้าใยา ั้นแบบนี้พอทำให้เธอรู้ว่า ันมันโรอ่อยเธอเลยเลือ”
ฟอ ฟอ
พระเ้า่วยล้วยทอ! ็อไปสิ ็อันไปให้พอ ใบหน้าหล่อเหลาหอมแ้มนุ่มสอ้าในระยะประิ ยิ้มใส่านที่ไ้แ่อ้าปา้าวาลมโเบิว้านแมละบินเ้าปา
เรื่อริใ่ไหมใรบอเลือที เมื่อี้รวเร็วมาั้รับไม่ทัน บอสหอมเธอ หอมแ้มสอ้า แถมอนนี้ยัรวบเอวอไว้แบบหลวมๆ ให้าย ใร็ไ้บอสิว่าสิ่ที่เิอยู่อนนี้ือเรื่อริไม่ใ่วามฝัน อ่อยอย่าไรให้ อ่อยอย่าไรให้เอ๋อ อ่อยอย่าไรใหู้ว่าเป็นารให้ท่า
“บะ บอส”
“หึ หาปาเอแล้ว?”
นัวเล็หน้า้ำทันที เมื่อเาุรอยยิ้มร้ายๆ มุมปา ่วยรู้ัวหน่อยไ้ไหมว่าเาำลัทำให้เธอโมโห
“ปล่อยเลือเลยนะะ”
“ถ้าไม่ปล่อย ะทำไม”
“ไม่ลเลยนะ มาเอาเปรียบวยโอาสับพนัาน เลือไม่ใ่อเล่นใล้มืออบอสนะะ” น้ำเสียเรี้ยวรามา เม้มปาแน่นอย่าไม่อบใ
“ถ้าไม่ทำแบบนี้ เธอ็ะไม่รู้ัวสัที”
“หมายวามว่าไ”
เาไม่พูหรืออธิบายอะไรมาว่านี้นอย่าเธอ็ไม่ล้าทึทัไปนเียวหรอนะ แม้ใในมันะแอบิ็เถอะ
“ันอบเธอ”
ำพูแสนธรรมาแ่อธิบายไ้ทั้หม แววาู่มั้าไม่ไ้บอว่าล้อเล่นหรือนึสนุแ่อย่าใ และเาำลัทำให้หัวใอเธอปั่นป่วนหนั
“บอส...”
“ถ้าอยาฟั ัน็บอุประส์ในารอ่อยแล้ว ทีนี้็รู้ัวเถอะนะ ว่าเธอือวามอบอัน แล้วันริัมา”
โรอาย โรเิน
ใรว่าารพูวามรู้สึออไปให้นที่อบฟัไม่เินบ้าให้รู้ไว้เถอะ ว่าไอ้อศานนี้รู้สึร้อนผ่าวใบหน้า และหูแเป็นริ้วไปแล้ว แ่็้อเ็บอาารไว้ไม่ให้นรหน้าเห็นว่า เาประหม่าเพียใ เพราะยายเ็น้อยเลือือนแรในทุๆ เรื่อที่ำลัทำ
ส่วนนถูอบ็ยืนนิ่เหมือนถูสาป ราวับโลพลิว่ำมำหาย ไม่ิว่าะเป็นเรื่อริ แ่ำยืนยันหนัแน่นาบอสสุหล่อ็ย้ำัๆ นัะิว่าเาไม่ไ้เล่นๆ ัลยาีสูลมหายใเ้าปอลึๆ ับไล่อาารประหม่าวาัวไม่ถู น้อลืนน้ำลายหลายรั้
“เลือ เอ่อ... ้อลับไปทำานแล้ว่ะ”
“ถ้าไม่อนุา เธอไปไหนไม่ไ้”
ย้ำเสียเ้ม ้อใบหน้าหวานๆ ที่เริ่มะเลี่ยหลบไม่ยอมสบาเา แลูระวนระวาย
“บอส”
“รู้ัวหรือยัว่าันอบ”
“บอสอศา”
“หึๆ หรือ้อให้ถามย้ำ”
“ถ้าะมาล้อเล่นับหัวใเลือ อย่าีว่า เลือไม่อยาเป็น อื้อ...”
ะว่าเาเินเมไว็ใ่ ยอมรับอย่านเห็นแ่ัว มีอะไรที่นอย่าเาไม่วรทำ เ้าัวเอาแ่ปิเสธท่าเียวเา็้อยืนยันผ่านทาารระทำ้วยารแนบปาับลีบปาอิ่ม ไม่ไ้มีารรุราน แ่เพียูบหนัๆ สัมผัสเพียภายนอแล้วถอยา
ให้ายับ แ่นี้เา็รู้สึว่าหัวใเ้นแร โยเพาะปานุ่มๆ นิ่มๆ รูประับ มันนิ่มเย้ายวนนอยาะเ้าไปสำรววามหวาน้าใน
เหมือนะ็อรอบสอ เมื่อบอสปาทาบลมาแนบิ แม้เพียอึใเียวแล้วถอนออไป แ่มัน็มาพอให้เธอผิวหน้าร้อนเห่อ รู้สึว่าอาาศในห้อมันถ่ายเทไม่สะวเอาเสียเลย แล้วพอั้สิไ้็เม้มปาเน่น พยายามผลัอแร่เพื่อถอยออมา
“อย่าื้อ”
..................................................
อัพแล้ว้า โปรยยั่วยวน อัพริสัปาห์หน้า่ะฝาิามรุ่นลู อปร์ ับ รสา าเรื่อ วิฤรั CEO ้วยนะะ นิยายอ่านแล้วยิ้ม อ่านแล้วฟิน ไม่ไ้โลโผน แ่หื่นมาเท่านั้นเอ ฝาแม่ยปูเสื่อรอ้วยนะะ รูปเล่มลาเือน ธ. นี้่ะ
อบุาใ
าน์มี ่อศิา ไ่มุสีำ
ความคิดเห็น