คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : บทที่ 8 - 3
บทที่ 8 – 3
“ยาย๋ายาย หวานมาแล้ว”
เพียสปอร์ันหรูอนายแบบหนุ่มอสนิท
น้ำหวาน็รีบลรถและเปิประูรั้วเ้าไป้านในรวเร็ว มือเหี่ยวๆ
ำลัสาละวนอยู่ับารห่อนมเทียนหยุล
รีบเินไปยัหน้าบ้านึ่็เอับหลานัวแสบที่เปิประูบ้านเ้ามาสวมอร่าท้วม้วยวามิถึ
“มาหายายแบบนี้เ้านายไม่ว่าเอาหรือ
พรุ่นี้วันันทร์้อทำานไม่ใ่เหรอเรา”
ถาม้วยวามเป็นห่ว เพราะอาีพเสริมนอาารแ่นิยาย หลานอท่าน
บอว่าทำานเป็นแม่บ้านที่รีสอร์ทบนเาะ้า
ถึแม้เป็นานที่ไม่ไ้มีเียริอะไร
แ่ท่านถือว่าหลานัวเอทำานสุริไม่ไ้ไปี้ปล้นใริน เพื่อให้หลานอท่านไ้เินามวามฝันโยใ้เวลาว่าในอนลาืนและวันหยุเียนนิยาย
“เ้านายอหวานใี เาไมุ่
ที่สำัวันนี้เป็นวันเิอยายหวานะพลาไ้ไ ริไหม๊ะ”
พูบใบหน้าทะเล้นอหลานสาว็้มลหอมแ้มเหี่ยวๆ
สอ้าอย่าเอาอเอาใ ผู้สูวัยส่ายหน้ายิ้มๆ ยี้ผมหลานรั้วยวามเอ็นู
“วามำีนันะเรา
วันเิยายน่ะมีทุปีมันไม่ไ้สำัอะไรสัหน่อย หวาน่าหาที่พึ่ทำาน ลาบ่อยๆ
มันไม่ีนะลู”
น้ำหวานถอนหายใอยาะบอเหลือเิน
ว่าเ้านายนที่ยายัวลนั้น็เสนอหน้ามาุมประพฤิเธอ้วย และอนนี้หนุ่มลูผสม็มายืนเ่ๆ
ัๆ อยู่รประูบ้านแล้ว
“อ้าว นั่นฝรั่าไหนล่ะนั่น
หนูพามา้วยเหรอหวาน”
“สวัสีรับุยาย”
เวนิสพนมมือไหว้ทำวามเารพหิราอย่านอบน้อม
“ไหว้พระเถอะพ่อหนุ่ม มาับหวานมันเรอะ
แหมเป็นฝรั่่าาิแท้ๆ พูไทยัถ้อยัำีเหลือเิน
หน้าา็หล่อเหลาเหมือนาราในทีวีที่ยายเยเห็นเลย”
นถูมยิ้มหน้าบานนปาะีถึใบหู
น้ำหวานย่นมู้วยวามหมั่นไส้ ยามเห็นสายาที่ยายื่นมอีฝ่ายอย่าออหน้าออา
“หน้าาฝรั่แ่เาเป็นนไทย๊ะยาย
เาเิที่เมือไทยและโที่เมือไทย”
“อ้าวเหรอ
แ่หน้าาพ่อหนุ่มเหมือนฝรั่มาเลยนะ เอ๊ะ
หรือว่ารอบรัวอพ่อหนุ่มย้ายมาอยู่เมือไทยันหมแล้วถึไ้พูภาษาไทยันานี้”
ำถาม้วยวามสสัยอหิรา
ทำให้เวนิสอมยิ้ม
“พ่อผมเป็นลูรึ่รับุยาย ส่วนแม่เป็นนไทย
แ่บัเอิเื้ออพ่อะแรไปหน่อย ผม็เลยหน้าา่อนไปทาฝรั่รับ”
ราวนี้นแ่หัวเราะอบออบใ
นอาหลานสาวอมยุ่็มีพ่อหนุ่มหน้าฝรั่รหน้าที่แหละ
ที่ทำให้ท่านหัวเราะอย่ารืนเร
“เาื่อเวนิส้ะยาย
เาเอ่อ...เป็นเ้านายอหวานเอ”
“ันเหรอ
โอ๊ย...แล้วทำไมไม่บอยายั้แ่แรปล่อยให้ัไ้เสียเยอะ
อโทษ้วยนะพ่อหนุ่มที่ยายถามมา
็ามประสานแ่เห็นผู้ายมาับหลานสาว็นึว่าเป็นแฟน”
“ยาย!”
น้ำหวานเรียื่อผู้เป็นยายหน้ายุ่ ส่วนนที่ถูพาพิยิ้มไม่พูอะไร
ยายอเธอเอาแ่หัวเราะสบาับนมาใหม่ราวับรู้ัมัี่ันมาเป็นแรมปี
“น้ำหวานเาไม่เยพาหนุ่มที่ไหนมาบ้าน
ยาย็อิไปไลไม่ไ้”
“ไม่เป็นไรรับผมเ้าใ
ว่าแ่หวานเาไม่เยมีแฟนเลยเหรอรับ”
นายแบบหนุ่มไ้ที
รีบระเ้าเย้าแหย่หิสาว้วยอีน นน้ำหวานส่สายาุ่นวามาให้
“เยมีเสียที่ไหนล่ะ นี่ยายยัหวั่นๆ
ว่าะมีหนุ่มไหนหลมาบ้า หลานอยายะไ้ลาานับเาเสียที”
น้ำหวานึ่ำลัโนทั้ยายและเ้านายอมหื่นรุม
ึไ้แ่ระฟัระเฟียนเวนิสหัวเราะร่วน
“สสัยุยาย้อบนศาลเ้าพ่อที่ไหนบ้าแล้วละรับ”
“ถ้าไม่พู็ไม่มีใรเาว่าุเป็นใบ้หรอนะะ”
น้ำหวานอบลับเสียเียวเมื่ออีฝ่ายยัล้อไม่เลิ
“ริๆ เียวหลานนนี้ พูาไม่น่ารั
เาล้อเล่นหน่อยเียว็ทำริัไปไ้” ผู้สูวัยปรามเมื่อหลานสาวพูาไม่น่าฟั
“มีแมาทั้ทีหวานไปเอาน้ำในู้เย็นมาให้พ่อหนุ่มหน่อยสิลู”
หิสาวทำามอย่าว่า่าย
่อนวาสีมระเหลือบมอผ่านหน้า่าบานเร็ ไปยัม้าหินอ่อนใ้้นมะยม
ึ่มีใบอและถาหลายใบวาอยู่
“ุยายำลัทำอะไรอยู่หรือรับ”
“ำลัห่อนมเทียนับนมใส่ไส้้ะ
อยู่ว่าๆ ็เลยทำนมาย ส่วนนั่น้าว้มมัห่อเสร็แล้วำลัะนึ่พอี”
“ให้ผม่วยนะรับ”
เวนิสเสนอ้วยวามเ็มใ
เพราะนานแล้วที่เาไม่ไ้เ้ารัวหลัาุทวาไป
ส่วนุย่าไม่้อพูถึท่านเป็นลูรึ่ทำนมพวนี้ไม่เป็นอยู่แล้ว
“ะีหรือพ่อหนุ่ม”
“ีสิรับ
เมื่อ่อนอนุทวยัอยู่ผม็่วยท่านเสมอ
อ้อยัมีุนมอแม่ผมอีนที่ทำอร่อยมา
พอผมเห็นนมอุยายทำให้ผมนึถึท่านทั้สอ”
ำพูอายหนุ่มรหน้า
ทำให้หิรารู้สึปลาบปลื้มแทนบุพารีอเาเป็นยิ่นั
เพราะเ็หนุ่มสาวสมัยใหม่น้อยนนัที่ะยึมั่นในวามเป็นไทย
……………………………………….
แหม... านนี้ยายิไ้หลานเยแล้ว้า น้ำหวานเอูในฝันแล้ว อิอิ
ฝาิามเป็นำลัใ้วยนะะ เรื่อนี้อ่านเพลิน อมยิ้ม ฟิน และหื่น ใรยัไม่ไ้โหล
เิโหลเลย่ะ ที่เวป Meb ่วย่าน้ำ่าไฟ
่าพิสูน์อัษรให้ผู้แ่้วย้า ราบบบบบ
อบุนะะ
าน์มี ่อศิา
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น