คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 ความโกรธคือบ่อเกิดแห่งความหายนะ
ตอนที่2 ความโกรธคือบ่อเกิดแห่งความหายนะ
เสียงพูดคุยภายในห้องเล็กๆ ค่อยๆ เงียบหาย หลายคนเริ่มขยับตัวเข้าหากันเว้นระยะจากบรรยากาศมาคุของเด็กหนุ่มสองคนที่กำลังจ้องตากันอย่างเอาเรื่อง
“นายจะเอายังไงว่ามาขุน” เสียงของซันที่เปล่งออกมานั้นฟังดูเนิบนาบแต่ก็แฝงไปด้วยความกดดัน
หากแต่รุ่นน้องหนุ่มที่อยู่ในโหมดโกรธไร้สติกกลับไม่ยอมลงให้ แถมยังทวีความรุนแรงกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“มึงนั่นแหละจะเอายังไง เอะอะอะไรก็ด่าๆ กูไม่ใช่เครื่องจักรนะโว้ย จะได้ทำทุกอย่างตามใจมึงได้!!”
คนทั้งห้องแทบลืมหายใจด้วยความหวาดผวา กล้าขึ้นมึงกูกับพี่ซัน น้องขุนไม่ได้ตายดีแล้วเป็นแน่แท้
“ก็ นายมันไร้ความรับผิดชอบ รับงานไปเป็นเดือนแล้วยังไม่ทำให้เสร็จ งานมันต้องใช้พรุ่งนี้แล้ว ความรับผิดชอบน่ะมีไหม” เขาก็โกรธเป็นเหมือนกัน ไว้ใจให้ทำงานเพราะรู้ว่ามีความสามารถ แต่เด็กตรงหน้ากลับไม่ใสใจ
ขุนหลุบตาลงต่ำ อดกลั้นไม่ให้ตัวเองเผลอต่อหน้าประธานชมรมโสตทัศนศึกษาเข้าให้
...แม้กระทั้งตอนนี้ก็ยังจะบ่นเขาไม่เลิก...
“พอกันที” เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเองคล้ายตัดสินใจอะไรได้ ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่ตอนนี้เขารู้สึกรำคาญสุดหัวใจ
“ผมขอลาออก” ขุนประกาศกร้าวจ้องตาอีกฝ่ายอย่างท้าท้าย อยากทำให้เขาเจ็บปวดได้บ้างสักนิดก็ยังดี
“ที่พูดออกมาน่ะ คิดดีแล้วใช่ไหม” ซันยังคงพยายามใจเย็นพูดให้เด็กในปกครองได้สติ หากแต่ความโกรธของคนอายุน้อยกว่ายังคงบังตาไปเสียหมด
...โกรธที่ไม่ว่าจะตั้งใจขนาดไหน อีกฝ่ายก็ยังมองเขาเป็นเป็นเด็ก
โกรธที่ไม่เคยรักษาน้ำใจกัน
โกรธที่แม้แต่ยามที่ทะเลาะกัน อีกฝ่ายยังคงความเยือกเย็นไว้ได้...
.
.
”ผมลาออก” คำที่ถูกเน้นย้ำ แม้เพียงเป็นสามคำสั้นๆ แต่กลับมีอิทธิพลมหาศาล ซันยืนนิ่งงันอยู่แบบนั้น ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเด็กนี่จะกล้าทำกับเขาแบบนี้
...ขุนเดินจากไปแล้ว ไปพร้อมความสัมพันธ์สองปีของพวกเขาที่จบลง...
TaLK
จบไปอีกตอน ฮา เขียนให้สั้นยากกว่าเขียนให้ยาวนะ ตอนแรกคิดว่าง่ายกว่าซะอีก ดราม่าเบาๆ กับตอนที่สอง พี่น้องสุดซึน อยากเขียนอะไรประมาณนี้น่ะคะ ยังไงก็อย่าพึ่งรำคาญน้า...ติดตามกันต่อไปเด้อ -zvonek 03.09.2556 00.45น.
ความคิดเห็น