ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic]When I do love เมื่อฉัน...จะรัก!

    ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 ศึก MESSAGE

    • อัปเดตล่าสุด 11 ม.ค. 54



    ตุบ
    !

    ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงสีขาวสะอาดภายในห้องชุดสุดหรู คอนโดใจกลางเมืองที่มีราคา เหยียบล้าน สองร่างทาบตัวตามกันลงบนเตียงนุ่ม ใบหน้าหวานเยิ้มยิ้มย่องอย่างสนุก...

    “พี่เก่ง...อื้มม”

    ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไรริมฝีปากเรียวก็ถูกครอบครองจากคนบนร่างซะแล้ว...

    จุมพิตที่มีแต่แรงพิศวาศทำเอาสองคนจมสู่ห้วงแห่งตัณหา ลิ้นร้อนเข้าชอนไชตวัดเกี่ยวพันกันอย่างสนุกสนาน ความหวานภายในโพรงปากของทั้งคู่ทำเอายากที่จะถอนตัวขึ้นมา อุ้งมือบางขยุ้มเรือนผมสลวยระบายอารมณ์...

    จากจุมพิตที่เนิ่นนานไล้ลงเกลือกกลั้วที่ซอกคองามขาวเนียนชวนสัมผัส รอยดูดดุนสีกุหลาบเกิดขึ้นเป็นย่อมๆ ใบหน้าเปื้อนยิ้มที่มีแต่ความสะใจของคนได้ล่างผุดออกมาโดยที่วาโยไม่รู้ตัว...

    ซอกคอที่ยังถูกรุกรานอยู่ไม่ขาด ชายหนุ่มผู้ตกอยู่ในวังวนของน้ำหอมราคาแพงไม่ได้สนใจเลยว่าความร้ายกาจของอีกคนกำลังกระทำอะไรบางอย่าง...

    โทรศัพทพ์มือถือราคาแพงถูกล้วงออกจากกระเป๋าของตัวเอง เรืองฤทธิ์แสะยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนจะกดฟังก์ชันอะไรบางอย่างแล้ววางไว้บนหัวเตียงโดยที่วาโยไม่ได้เอะใจอะไรเลยสักนิด...

    “อื้มม  ริท ริทยอมแล้ว”

    เสียงร้องครวญครางเสน่หายิ่งทำให้อารมณ์อีกคนนึกพลุกพล่าน...

    “หึหึ อีกนิดนะครับคนดี”

    “ไม่เอาแล้วพี่เก่งแกล้งริท”

    ร่างเล็กผลุดตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเสื้อผ้าที่เริ่มจะหลุดลุ่ยด้วยฝีมือคนตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...

    “พี่เก่งแกล้งริท ริทจะลงโทษ”

    พูดจบวาโยก็ถูกผลักลงนอนราบกับเตียงแทนพร้อมกับสัมผัสเล็กๆชวนจักจี้ รุนรานที่ร่างกายอย่างต่อเนื่อง

    สัมผัสที่ร้อนแรงทำเอาเสียงทุ้มต่ำร้องครางออกมาอย่างทนไม่ไหว เรืองฤทธิ์ยิ้มให้กับผลงานตัวเองก่อนจะตรงเข้าประกบเสียงครางที่แสนจะไพเราะหู

    “อ่า ระ ริท อื้มมม อื้อ..”

    ลิ้นเล็กๆสำรวจเก็บเกี่ยวน้ำหวานภายในอย่างเอร็ดอร่อย ริมฝีปากเล็กๆแกล้งขมเม้มริมฝีปากเรียวจนเลือดออกซิบๆ ใบหน้าหวานเคลื่อนซุกไซร้ซอกคอขาวจัดพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงกระเส่า...

    “ริทชอบแบบ...ซาดิสถ์”

    “หึหึ จัดมา”

    ร่างสูงแค่นหัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนจะปล่อยกายให้ร่างเล็กนัวเนีย ปลุกเร้าอารมณ์ตามแต่ต้องการ...

    “อื้มม ริท อ้า อยะ อย่าเพิ่งง”

      ร่างสูงร้องทักเมื่อส่วนล่างถูกครอบครองโดยริมฝีปากเรียว บทรักเบสิกที่เริ่มต้นด้วยอารมณ์ที่ร้อนแรงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ความต้องการอย่างต่อเนื่องของคนที่ถูกกระทำร้องครางเพื่อระบายอารมณ์ น้ำเสียงชวนหลงใหลถูกเอ่ยขานเป็นระยะๆ บทลงโทษที่แสนเร่าร้อนจากคนตัวเล็ก ทำเอาวาโยจำยอมอย่างไม่มีทางสู้....

    “ระ ริท พะ พี่ ยอมแล้ว อ่า”

    “ร้องขอริทสิ”

    เสียงเชื้อเชิญจากร่างเล็กทำเอาคนข้างล่างยิ่งทนไม่ไหว แรงอารมณ์ที่เพิ่มสูงขึ้นทำให้ร่างเล็กถูกผลักลงมาอยู่ด้านล่านแทน..


    “อย่าแกล้งพี่นักสิครับคนดี พี่ต้องการริทนะ”

    “อื้อ พี่เก่ง เดี๋ยว”

    ยังไม่ทันจะกล่าวหยุดการกระทำใดๆ ร่างเล็กก็ถูกปลดอาภรณ์ออกจนหมด ร่างกายที่น่าสัมผัสปรากฎต่อสายตาที่หื่นกระหาย ร่างกายถูกตรงเข้าจับจ้องไปทุกส่วน....



    “อ๊ะ พี่เก่ง อื้ออ”

    ร่างเล็กร้องลั่นเมื่อสัมผัสถึงบางอย่างที่แทรกเข้ามา...


    “พะพี่เก่ง อื้อ”

    “สะ สุดยอดเลย ระ ริท อืมม อ่า”


    บทรักที่แสนเร่าร้อนดำเนินต่อไปตลอดทั้งราตรีที่ยาวนาน เสียงขับขานที่แสนไพเราะดังกึกก้องไปทั่วห้อง แผ่นหลังกว้างที่ขาวเนียนถูกจิกเป็นรอยเล็บเป็นทาง ความเสียวซ่านที่ถูกระบายลงให้เห็นเป็นรูปธรรม...


    “อื้อออ พะ พี่เก่ง บอกริททีสิ อะ อื้อ วะ ว่าพี่เป็น อืม ขะ ของใคร”

    เสียงเล็กๆร้องครางถามผู้ที่มอบบทรักอยู่ด้านบน...


    “พี่เป็น ขะ ของริท อืม ครับ”

    เสียงตอบรับที่พึงพอใจยิ่งทำให้ร่างเล็กใส่เชื้อไฟเติมบทรักให้เร่าร้อนก่อนที่ทั้งสองจะหมดแรง ลงพร้อมกับความสุขที่สำลักในค่ำคืน....


    ร่างหนาที่หลับใหลโดยที่แขนแกร่งยังโอบกอดร่างเล็กไว้ข้างกาย คนในร่างที่ยังไม่หลับยิ้มให้กับผลงานของตัวเอง มือเล็กๆเอื้อมหยิบโทรศัพท์ที่ถูกวางไว้ข้างเตียง...

    นิ้วเรียวกดคำสั่งต่างๆลงไปพร้อมกับเสียงหัวเราะที่สะใจก่อนจะวางลงแล้วซุกตัวลงในอ้อมกอดตามเดิม...

    ฝันดีนะ....เซน

    --------------------------------------------------------------------------------

    ติ๊ด ติ๊ด     ติ๊ด ติ๊ด

    เสียงข้องความเข้าของโทรศัพท์หรูดังขึ้น ร่างที่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มหนาจากแอร์ที่เย็นฉ่ำขยังสะดุ้งตัวตื่น มือเรียวคว้าโทรศัทพ์ที่อยู่ไม่ไกลมาเปิดดู


    NEW MESSAGE  RITZ


    ข้อความถูกส่งเข้ามาใหม่จากเบอร์ที่คุ้นตาถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว...




    ฝันดีนะ...เซน




    ร่างบางขมวดคิ้วกับข้อความที่พบก่อนจะเห็นว่ามีอะไรบางอย่างถูกแนบมาด้วย นิ้วเรียวสวยกลั้นใจจิ้มเปิดออกเพื่อรับรู้...




    อื้มม  ริท ริทยอมแล้ว

    หึหึ อีกนิดนะครับคนดี


    เสียงคุ้นหูดังเข้าโสตประสาท ความสงสัยถูกทำให้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง มาไม้ไหนของมันเนี่ย?


    ไม่เอาแล้วพี่เก่งแกล้งริท

    พี่เก่งแกล้งริท ริทจะลงโทษ


    ความสงสัยถูกคลี่คลายอย่างกระจ่างชื่อของคนรักถูกเอ่ยขานดังออกมา มือเรียวกำโทรศัพท์แน่นจนสั่นเทา


    อ่า ระ ริท อื้มมม อื้อ..

    ริทชอบแบบ...ซาดิสถ์

    หึหึ จัดมา



    นรกเอ้ย
    !!!


    อื้มม ริท อ้า อยะ อย่าเพิ่งง

    ระ ริท พะ พี่ ยอมแล้ว อ่า



    เสียงแสลงหูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับดวงตาที่แดงก่ำและเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลริน...


    ร้องขอริทสิ

    อย่าแกล้งพี่นักสิครับคนดี พี่ต้องการริทนะ

    อื้อ พี่เก่ง เดี๋ยว

    อ๊ะ พี่เก่ง อื้ออ

     

    “พี่เก่ง..”

    น้ำเสียงน้อยใจตัดพ้อออกมาแทบจะลอยไปกับอากาศ ถึงแม้ไม่อยากจะฟังแต่ในใจก็บอกให้ทนต่อไป...



    พะพี่เก่ง อื้อ

    สะ สุดยอดเลย ระ ริท อืมม อ่า

    อื้อออ พะ พี่เก่ง บอกริททีสิ อะ อื้อ วะ ว่าพี่เป็น อืม ขะ ของใคร



    พี่เป็น ขะ ของริท อืม ครับ




    เสียงสุดท้ายที่ได้ยินทำเอาหัวใจดวงน้อยๆแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ มืออีกข้างที่จิกลงอุ้งมือที่ขาวเนียนเกิดรอยแดงจนเลือดซิบ มืออีกข้างที่ยังกำโทรศัพท์แน่นขว้างออกไปอย่างไม่นึกเสียดาย...



    เพล้ง
    !!!



    เสียงกระทบของแข็งที่ขว้างไปกับกระจกบานใหญ่ที่แตกลงมาอย่างละเอียด...



    ชอบซาดิสถ์ใช่ไหม...เซนจัดให้ หึหึ




    ใบหน้าหวานยิ้มย่องอย่างโหดเหี้ยมก่อนจะลุกออกไปจากห้องในทันที ทิ้งไว้แต่ความว่างเปล่าและความเสียใจไว้ข้างหลัง...



    ----------------------------------------------------------------------




    ฟิคเรื่องนี้แรงจริงอะไรจริง ยิ่งกว่าเรื่องที่แล้ว ถ้าหากมีถ้อยคำที่รุนแรงเกินไปก็ขอโทษรีดเดอร์ด้วยนะคะ

    วันนี้หอบคอมมาแต่งที่โรงเรียนอาจจะดูปะแล่มๆ ฮ่าๆๆๆ

    ยังไงก็ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเหมือนเดิมนะคะ เม้นกันบ้างๆจะได้มีกำลังใจแต่งต่อเพราะอ่านหนังสือหนักจริงอะไรจริง

    ขออ่านคอมเม้นจากรีดเดอร์ให้ชื่นใจทีเถ๊อะ เพราะไม่รู้ว่าแต่งแรงขนาดนี้แล้วจะชอบกันไหม

    ยังไงก็ฝากคอมเม้นไว้ในอ้อมใจทุกๆคนด้วยนะค้า

    บ๊ายยยบายยย

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×