คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 มัดจำ
“ยินดีที่จะไปกับผม...คืนนี้...มั๊ยครับ??”
ร่างเล็กพูดพร้อมกับส่งสายตาอันยั่วยวน ร่างสูงเริ่มคิดท้าทายกับสิ่งตรงหน้า มือหนาเอื้อมโอบเอวบางมนพลางลูบไล้เลื่อนต่ำลงมา...
“ยินดี...อย่างยิ่ง”
สายตาคมกริบเชือดเฉือนร่างเล็กแทบจะเป็นชิ้นๆโดยไม่สนใจหญิงสาวที่ควงมาว่ายืนหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธขนาดไหน?
“คุณ นี่คุณมากับฉันนะ จะทิ้งกันแบบนี้หรือไง หา!!!”
เสียงเล็กกรีดร้องลั่นร้านปะปนกับเสียงเพลงที่ดังแบบเทียบกันไม่ติด
ร่างสูงตวัดสายตามองพร้อมกับคำพูดที่ทำเอาริมฝีปากเล็กๆกระตุกยิ้ม
“เพิ่งควงมาไม่ถึงห้านาที ชื่อคุณผมก็ยังไม่รู้จัก ไม่แปลกมั้งถ้าเราจะแยกกันตรงนี้ ขอโทษนะครับคุณคนสวย”
จบคำพูดใบหน้าสวยๆก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาอีกเลย ร่างหญิงสาวกระทืบเท้าปึงปังด้วยความไม่พอใจก่อนจะเดินจากไป...
เหอะ ผู้หญิงแบบนั้นไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาเลยสักนิด หลุดจากเขาไปเดี๋ยวก็ได้ผู้ชายคนใหม่...
สายตาคมหันกลับมาพิจารณาร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง..
“ชักจะทนไม่ไหว...แล้วสิ”
มือเรียวเล็กลูบไล้ตามแผ่นอกพร้อมกับคำพูดที่ออดอ้อน ไม่ว่าใครต่อใครเจอคำๆนี้ ท่าทีแบบนี้ ไม่พ้นคืนนี้ทั้งนั้น
“ไปสิครับ”
มือหนาคว้าเอวเล็กๆมาชิดกายก่อนจะเบียดเสียดแทรกผู้คนออกมาภายนอกเพื่อจะพากันไปขึ้น
สวรรค์...?
ขาเรียวเล็กที่กำลังจะก้าวพ้นประตูพลันสายตาหวานกับเหมือนสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง...
เขา....
หึหึ
ขาเล็กทั้งสองข้างหยุดกึก ทำเอาร่างสูงของภาคินที่ยังกอดเอวอยู่หลวมๆหยุดตามด้วยความสงสัย...
“มีอะไรหรือเปล่าครับ ริท”
“ถ้าผมไปกับคุณวันนี้...คุณว่ามันจะง่ายไปไหม??”
ร่างสูงไม่ตอบเพียงแต่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย..เรืองฤทธิ์เมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าทำท่าทางงงๆก็อดที่จะยิ้มขำไม่ได้ ก่อนจะเฉลยคำพูดด้วยการหยิบนามบัตรตัวเองออกจากกระเป๋าเสื้อและสอดใส่เข้าในกระเป๋ากางเกงร่างสูงให้อย่างช้าๆ....
“แล้วโทรมา...นะครับ”
ร่างเล็กเดินมาส่งภาคินที่รถพร้อมกับเปิดประตูคนขับให้ร่างสูงแทรกตัวเข้าไป...
“ไม่คิดจะไปกับผมตอนนี้แน่นะ?”
ภาคินถามอย่างเชื้อเชิญให้ริทเปลี่ยนใจ แต่เขาคงจะไม่ยอมง่ายๆ...เกมนี้มันยังอีกนาน...
“ถ้าอยากขนาดนั้น...ริทมัดจำให้คุณก่อนก็ได้ครับ”
ร่างเล็กสอดตัวตามทายซ้อนเข้าไปพร้อมกับมือเรียวเล็กที่เลื่อนปรับเบาะคนขับให้เอนลง...
ลำคอขาวเนียนร่างสูงถูกซุกไซร้ด้วยสำผัสเล็กๆที่จักจี้ชวนขนลุกให้เสียวเล่นๆ ตามด้วยแรงขบเม้มเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ มือเล็กๆที่ลูบไล้ไปตามแผ่รอกหนาพร้อมกับกดเน้นยอดอกที่เริ่มชูชันสู้กับมือที่แสนนุ่มนิ่มนั่น...
“อืออ อืมมม”
ร่างสูงครางด้วยแรงอารมณ์ ครกระทำยิ้มน้อยๆก่อนที่จะเลื่อนตัวขึ้นมาประกบริมฝีปากคนภายใต้เอาไว้...
“อื้มม”
ลิ้นเล็กๆตวัดพันเกี่ยวเก็บแรงปรารถนาไว้ครอบครอง รสจูบที่แสนเย้ายวนพาสติเริ่มจะขาดหาย มือทั้งสองข้างของร่างสูงเริ่มลูบไล้สะโพกมนของคนบนร่าง พันทนาการที่มีแต่แรงราคะทำเอาทั้งคู่จมอยู่ในห้วงแห่งเปลวไฟที่ร้อนแรง
“อื้มม อื้อออ”
ริทฝีปากเล็กถูกแกล้งขบให้กระสัน แต่มีหรือที่เขาจะยอมแพ้มือเล้กๆกลับเลื่อนแกะกระดุมเสื้อของภาคินอย่างรวดเร็ว...
ก่อนที่จะจรดริมฝีปากครอบครองส่วนที่เร้าอารมณ์ทั้งสองจุด...
ลิ้นร้อนที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายไล้วนไปเลื่อยๆทั้งขบเม้ม และ ดูดดุน...
ไล้เลียไปทั่วร่าง สร้างรอยแดงไว้เกือบทุกส่วน...
"อ้า..."
ลงต่ำมาเรื่อยๆ....
เรื่อยๆ...
จนถึง..
ขอบกางเกง......
“แล้วเจอกันนะครับ...จุ๊บ”
ร่างเล็กผลุดตัวขึ้นออกมาก่อนจะผลักประตูรถปิดให้อย่างรวดเร็ว...
กระจกทึบถูกกกดเลื่อนลงอย่างอัตโนมัติพร้อมกับใบหน้าคมที่ยื่นออกมา...
“ครั้งต่อไป ร้อนให้ได้ขนาดนี้นะครับ...แล้วเจอกัน...เร็วๆนี้”
จบคำพูดพร้อมกับตัวเครื่องที่ทะยานออกไปสู่ท้องถนน...
เร็วๆนี้....เตรียมตัวไว้ให้ดี....หึหึ
พี่ชายที่นั่งรอการกลับมาของน้องเป็นชั่วโมงเกิดอารมณ์หงุดหงิดจนทนไม่ไหว ความต้องการของร่างกายที่ถูกเพิ่มจากฤท์แอลกอฮอล์เริ่มมากขึ้นๆ จนการรอคอยสิ้นสุดลง เหยื่อที่ถูกพาไประบายความใคร่...กลับกลายเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่...เรืองฤทธิ์...
เรียวเล็กก้าวเข้ามาในผับอีกครั้งพร้อมกับสายตากวาดหาคนเมื่อครู่ที่เขาเพิ่งเห็นก่อนจะก้าวออกไป..
มุมประจำที่ถูกจับจองของผู้ต้องหาถูกจับได้อย่างง่ายดาย ความอยากบางอย่างทำเอาร่างเล็กรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปหา...
หมับ!
มือเล็กๆคว้าแขนแกร่งไว้อย่างรวดเร็ว...
“ริท”
เสียงทุ้มต่ำถูกเอ่อยออกมาจากความแปลกใจก่อนจะยิ้มย่องเหมือนเจอของถูกใจ...
“พี่เก่งช่วยริทที...ริทอยากจน...ไม่ไหวแล้ว”
น้ำเสียงครางกระเส่าถูกเอ่ยขึ้นข้างใบหู ร่างสูงกระตุกยิ้มได้ใจก่อนจะคว้าข้อมือเล็กเข้ามาประชิดตัว...
เขาเป็นของนายได้ เขาก็เป็นของฉันได้เหมือนกัน...เซน!!
-------------------------------------------------------------------------
ขอกราบขอโทษงามๆๆรีดเดอร์ทุกคนที่ทิ้งฟิคไป มะเหมี่ยวไม่ได้ตั้งใจจริงๆเพียงแต่งานที่สุมๆๆๆเข้ามาเยอะๆๆๆ จนปวดหัว
จนไม่รู้ว่าจะได้อัพไหม แต่เห็นใจรีดเดอร์ที่เข้ามารอทุกวันจนใจอ่อนยอมอัพให้ เต่ไม่รู้ว่าต่อจากตอนนี้จะได้อัพอีกเมื่อไหร่ เห็นใจหน่อยนะ คือตอนนี้เริ่มเตรียมตัวที่จะสอบเข้ามหาลัยแล้ว มะเหมี่ยวอยู่ม.ห้าก็จริง แต่โควต้าที่จะเอามันเริ่มสอบประมาณกลางปีถึงปลายปีนี้ เลยต้องรีบเตรียมตัว สัญญาว่าถ้าติดโควต้าตามที่ฝันจะกลับมาอัพให้ทุกวันเหมือนอย่างเดิม ตอนนี้ขอเวลาอ่านหนังสือก่อนนะคะ ขอโทษรีดเดอร์ทุกคนจริงๆที่ทิ้งไปนาน ตอนนี้เครียดมากๆเพราะกลัวอ่านหนังสือไม่ทัน ขอบคุณจริงๆสำหรับทุกๆคอมเม้น ทุกๆกำลังใจที่มีให้กันมาตลอดนะคะ สัญญาว่าจะไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้แต่ขอพักเวลาอัพนานหน่อย แต่ถ้าว่างยังไงเสาร์อาทิตย์จะพยายามอัพให้นะคะ ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนจริงๆที่ไม่ทิ้งกัน ขอบคุณมากๆนะคะ
ขอบคุณที่เข้าใจ ขอบคุณมากๆนะคะ บ๊ายบายค่ะ...
ความคิดเห็น