คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 เร่าร้อน
ออด ออด
เสียงกดกริ่งหน้าประตูบานใหญ่ทำให้คนที่อยู่ภายในห้องต้องเดินมาเปิดออก เวลาเช้าขนาดนี้ใครจะรีบตื่นมาหาเขากันนะ
ผลั่ก
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกด้วยงร่างสูงพร้อมกับคำทักทายของผู้มาเยือน
“สวัสดีตอนเช้าครับ...พี่รุจ”
ร่าสูงยิ้มรับก่อนจะเดินนำเข้ามาภายในห้องกว้างของคอนโดหรูใจกลางกรุงเทพ
“ริทมาหาพี่แต่เช้ามีอะไรอีกหล่ะ”
ผู้เป็นพี่ถามด้วยท่าทีรู้ทัน เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องด่วนไม่มีทางมาหาเขาถึงที่แน่ๆ
“พี่รุจสนิทกับเซนใช่ไหม”
ร่างเล็กถามด้วยสีหน้าที่จริงจัง เพื่อคาดคั้นคำตอบจากคนตรงหน้า
“ก็...อืม เคยเป็นน้องรหัสพี่”
“พี่ชอบใช่มั๊ย”
น้ำเสียงที่มีเลศนัยถามออกไปอย่างรู้ทัน พี่ชายคนนี้ดูปร๊าดเดียวก็ดูออกว่าคิดอะไรกับคนๆนั้นอย่างแน่นอน
“ถ้าชอบ แล้วจะทำไม เซนมันมองพี่เป็นพี่ชายแค่นั้นแหละ เมื่อวานมันยังยอมไปเป็นของเดิมพันอยู่เลย พี่ว่าไอ้เก่งไรนั่นเซนมันคงไม่ได้ชอบจริงๆหรอก”
“พี่รู้ได้ไง ก็เมื่อคืน..”
“เมื่อคืนไอ้โน่ชนะ คนที่ได้เซนไปก็มัน ได้กันแล้วมั้งป่านนั้น พูดแล้วแค้นมันชิบ”
ศุภรุจพูดด้วยอารมณ์ที่เกือบจะเดือด โดยที่ไม่ได้สังเกตร่างเล็กที่กำลังคิดอะไรบางอย่าง
ควบสองเลยหรอ หึ จำไว้อะไรที่มันเป็นของนาย มันต้องเป็นของฉัน!!!
“ริทอยากรู้จักคนที่ชื่อโตโน่”
“คิดจะทำอะไรอีกหล่ะ หึ”
ทั้งสองมองหน้ากันอย่างรู้นิสัย ร่างเล็กกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยเพื่อออกอาการสะใจ
“คืนนี้ ผับเดิม ไปกับพี่สิเดี๋ยวจะบอกว่าคนไหน แต่...”
“อะไร”
“ข้อแลกเปลี่ยนหล่ะ คิดว่าจะได้ฟรีๆหรือไงฮะ”
ร่างเล็กเขยิบเข้าไปใกล้ศุภรุจมากขึ้น...มากขึ้น มือเล็กๆเริ่มไล้ไปตามคางมนของร่างสูง
“อยากได้เซนไม่ใช่หรอ...ริทจัดให้”
ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างชั่วร้ายก่อนที่ร่างเล็กจะออกจากห้องไป...
“คืนนี้เจอกันพี่รุจ”
.
.
.
.
.
แสงแดดยามสายๆสาดส่องแยงตาสองร่างที่นอนกกกอดกันกลมอยู่บนเตียงหนานุ่ม ร่างสูงเริ่มขยับตัวเล็กน้อย มือหนาๆเอื้อมขึ้นมาขยี้ตาเพื่อปรับสภาพรับกับแสงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาพร้อมกับปรือตาขึ้นช้าๆ...
ร่างบางที่นอนอยู่ภายในอ้อมแขนแกร่งที่หลับพริ้มเมื่อวาโยเห็นก็อดที่จะยิ้มไม่ได้กับร่องรอยต่างๆที่มีทั้งบนตัวเขา และตัวร้ายตัวนี้ ก่อนที่จะก้มลงจุมพิตเข้าที่ริมฝีปากเรียวอีกครั้งเพื่อเป็นการปลุกตื่นจากนิทรา...
ลิ้นร้อนๆในตอนเช้าแทรกตัวเข้าไปทักทายคนที่ยังหลับไหลให้ตื่น ร่างบางที่เริ่มรู้สึกตัวจากการถูกปลุกอย่างวาวหวิวให้การตอบรับอย่างเร่าร้อน มือนุ่มๆเริ่มไล้ขึ้นไปที่ท่อนแขนใหญ่ก่อนจะขยุ้มเรือนผมไว้ในอาณัติ...
“อื้มมม อืออ”
เสียงเล็กๆครางอยู่ภายในลำคอพร้อมกับดวงตาเรียวๆที่เปิดขึ้น...
ร่างบางถอนจูบออกมาเพื่อจะเอ่ยอะไรบางอย่าง...
“วิธีการปลุกของพี่เก่งนี่...
ได้ใจเซนชะมัด”
พูดจบร่างบางก็ชิงเดินเข้าห้องน้ำก่อน เพราะไม่แน่ถ้าหากยังนอนอยู่ตรงนั้นต่อไปอาจได้เริ่มกิจกรรมบางอย่างต่อก็เป็นได้...
ปฏิภานยืนสำรวจร่างกายตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่ทั้งตัวมีแต่รอยสีกุหลาบเต็มไปหมด ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยยิ้มแห่งความพอใจได้แต่ระบายยิ้มออกมาน้อยๆก่อนที่จะชำระร่างกายให้กับตัวเอง...
เสียงสายน้ำที่แทรกตัวออกจากฝักบัวอย่างแรงทำให้ไม่รู้เลยว่ามีบางอย่างกำลังคลืบคลานเข้ามาใกล้ๆ....
กว่าจะรู้ทันร่างบางๆก็ถูกสวมกอดจากด้านหลังซะแล้ว...
อ๊ะ
“พะ พี่เก่ง เข้ามาได้ไงเซนล็อคประตูแล้วนะ”
ร่างบางเอ่ยร้องอยย่างตกใจ อยู่ในสภาพนี้ได้เกิดอะไรขึ้นแน่ๆ...
“เซนรู้จักคำว่า....
เจ้าของบ้านมั๊ยครับ”
มือหนายกขึ้นโชว์พวงกุญแจให้ดูก่อนที่จะหัวเราะออกมานิดๆ....
“พี่ก็แค่อยากเข้ามาถู...หลังให้”
น้ำเสียงมีเลศนัยแอบแฝงทำเอาคนที่ยืนหลังหลังให้ขนลุกซู่...
มือหนาเอื้อมหยิบครีมอาบน้ำราคาแพงก่อนที่จะเทลงบนมือแล้วเริ่มชโลมไปทั่วร่างที่ยืนหันหลังอยู่ข้างหน้า...
ไล้ไปตามหัวไหล่...เรื่อยๆ
เอื้อมมายังแผ่นอกเล็กๆด้านหน้า....
โดยไม่คิดที่จะลืมหยอกล้อกับสิ่งเร้าอารมณ์สีหวานทั้งสองจุด...
“อื้อออ พะ พี่เก่ง”
ร่างบางที่ถูกปรนเปรอครางออกด้วยน้ำเสียงอันเซ็กซี่...
ริมฝีปากเรียวก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวจากด้านหลัง...ฝากรอยรักต่างๆไว้อีกครั้ง...
มือหนาเริ่มไล้ลงมาถึงส่วนล่าง...
ก่อนจะกอบกุมส่วนที่อ่อนไหวไว้ในครอบครอง...
“อ๊า พี่เก่ง อยะ อย่า...า..”
เสียงเล็กร้องกระเส่าเมื่อถูกรุกรานจากอีกคน...
จังหวะรักถูกเร่งต่อเนื่องด้วยมือที่หนานุ่ม คนที่ถูกปรนเปรอทำได้เพียงแต่จิกรอยล็บไว้ที่แขนแกร่งเพื่อระบายอารมณ์...
“อื้อ อ๊ะ อ๊า....พะ พอ กะ ก่อน อืมมม”
เมื่อรับรู้ว่าคนรักใกล้จะถึงจุดความเร็วยิ่งถูกระตุ้นให้แรงเข้าไปอีก...อย่างต่อเนื่อง
“อะ อืม อ๊าาาาาาา”
ร่างบางร้องสุดเสียงเมื่อเสร็จกิจกรรม ก่อนจะถูกล้างความสะอาดด้วยร่างสูงและช้อนตัวออกมาวางไว้ที่เตียงนุ่มดังเดิม...
“ครั้งนี้ถือว่าพี่ใจดีอาบน้ำให้เซน ขอบคุณที่เมื่อคืนทำให้พี่มีความสุข...นะครับ”
พูดจบร่างสูงก็คว้าผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่เดินเข้าห้องน้ำไปอีกรอบเพื่อชำระร่างกายตัวเอง...
เซนลุกขึ้นนั่งบนที่นอนพร้อมกับหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ถูกถอดกองอยู่กับพื้น..
“ยาพี่รุจมันดีชะมัด...ไม่ต้องลงมือทำเองแถมยังมีคนมามอบความสุขให้อีกต่างหาก หึหึ”
-----------------------------------------------------------------------------------
เวลาเริ่มจะผ่านพ้นวันอีกครั้ง ยามวิกาลที่ผู้คนปกติเริ่มจะหลับไหล แต่คนที่ไม่ปกติอย่างเขากลับมายืนอยู่ในสถานที่อโครจรเพื่อรอใครบางคนแบบนี้...
“พี่รุจ ทางนี้”
น้ำเสียงเล็กดึงสติพี่ชายที่กำลังเดินเข้ามาแล้วสอดส่องหาร่างเล็กๆของเขาที่นัดกันไว้ ร่างสูงเดินยิ้มหวานเข้ามาก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวสวยที่ตรงข้ามกัน...
“สั่งอะไรหรือยัง”
“ไม่อ่ะ ริทยังไม่หิว รอเจอนายโตโน่อะไรนั่นดีกว่า”
“เดี๋ยวมันก็มา”
“ว่าแต่พี่รุจไม่ลงรอยกับนายนั่นไม่ใช่หรอ แล้วจะแนะนำให้ริทรู้จักเค้ายังไง”
ร่างเล็กถามด้วยความสงสัย ใช่สิก็พี่ชายเขาไม่ถูกกับนายคนนั้น แนะนำไปไม่โดนหมัดสวนกลับมาหรอกหรอฟะ
“กลัวอะไร คนอย่างริทใครเห็นใครจะกล้าทำร้ายลง มีแต่จับกดหล่ะไม่ว่า ฮ่าๆๆ”
ร่างสูงหัวเราะชอบใจคำพูดของตัวเอง แต่คนตรงข้ามที่ได้ฟังกลับออกอาการ...
เฉยๆ...
ชินซะแล้วแหละกับคำๆนี้ ไม่ว่าจะใครที่ได้อยู่ใกล้คนอย่างเขา น้อยนักที่จะห้ามใจไม่ให้กดได้...แม้แต่วาโย...ก็ตาม...
“อ๊ะ ริท นั่นไง”
ตวงตาคู่สวยเบิกโพรงเมื่อเห็นคู่อริที่ดินเข้ามาในร้านพร้อมกับสาวสวยที่โอบอยู่เคียงกาย...
ร่างเล็กหันตามไปยังนิ้วเรียวที่ชี้บอกทาง เมื่อสายตาหวานสอดส่องชัดๆก็กระตุกยิ้มพร้อมกับขอตัวออกจากพี่ชาย...
“พี่รุจไม่ต้องไปหรอก...เดี๋ยวริทจัดการเอง”
พูดจบร่างเล็กๆก็ลุกพรวดออกจากตรงนั้นโดยไม่เห็นสายตาที่มีเลศนัยของคนที่ตัวเองเรียกว่าพี่ชาย...
ผงสีขาวๆถูกหยิบออกจากกระเป๋าสตางค์ก่อนที่จะถูกเทลงในแก้วน้ำสีสวย...
ถึงแม้ว่าฉันจะชอบเซน...แต่คนที่ต้องการกดมันก็คือนายนั่นแหละ...ริท!!!
ร่างเล็กๆเบียดเสียดผู้คนอีกครั้งเพื่อมาหาเป้าหมาย เมื่อขาเรียวเล็กเริ่มเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ทุกทีๆเมื่อระยะประชิดถึงตัวก็เริ่มแผนการบางอย่างที่มีให้เห็นได้ตามนิยายน้ำเน่าทั่วไป...
อ๊ะ
ร่างเล็กๆเซถลาเข้าที่แผ่นอกกว้างของร่างสูงอย่างตั้งใจ แขนแกร่งที่ถูกคล้องมาด้วยสาวสวยถูกสะบัดออกตามสัญชาติญานก่อนจะรับร่างเล็กๆที่กำลังจะล้มไว้ในอ้อมกอด...
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณ...”
เมื่อร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาสบตาทำเอาใบหน้าคมสยบนิ่ง...
น่ากดชะมัด
ใบหน้าหวานระบายยิ้มน้อยๆแบบอินโนเซนต์ โดยแฝงความยั่วยวนไว้ภายใน...
“ผมชื่อริท”
น้ำเสียงหวานถูกเอ่ยตอบถ้อยคำที่ขาดหายไป...
แขนเล็กๆเอื้อมขึ้นคล้อคอร่างสูงอย่างถือวิสาสะโดยไม่สนใจหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ...
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ...ผม...โตโน่”
ร่างสูงยิ้มให้อย่างมีเลศนัยก่อนจะจ้องเข้าไปภายในดวงตาคู่สวยที่อยู่ต่ำกว่า..
พร้อมกับคำที่ร่างเล็กตอบกลับมาอย่างคาดไม่ถึง...
“ยินดีที่จะไปกับผม...คืนนี้...มั๊ยครับ??”
-------------------------------------------------------------------------------------------------
โอ้ รอลุ้นว่าแผนการของพี่ริท พี่ริทจะไปกับเฮียหรือจะกลับไปที่โต๊ะหาพี่รุจ ว๊าวๆๆ เข้มข้นๆๆ
แต่ก็อะนะไปทางไหนก็ไม่น่าจะรอด ทางนั้นเล่นใส่ยาลงในเครื่องดื่มสีสวย หุหุ เอาหล่ะเรามารอลุ้นกันว่าตัวเล็กจะตกเป็นของใครต่อไป...
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นทุกๆกำลังใจนะคะ ขอบคุณจริงๆ
แล้วสุดท้ายก็มีข่าวจะมาบอกรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน.....
มะเหมี่ยวจะไม่อยู่เจ็ดวัน เป็นเทศกาลแห่งปีใหม่ก็ขอตัวไปทำธุระหน่อยนะคะ เจอกันอีกทีปีหน้าเน้อ
แต่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้ไปอย่างแน่นอน กลับาแล้วอยากเห็นคำวิจารณ์จัง ถึงแม้จะแต่งไปได้แค่สี่ตอน แต่อยากจะรู้ว่าควรปรับปรุงแก้ไขตรงไหนมั๊ย สนุกน้อยกว่าWhen I do bed…หรือเปล่า หรือภาษาที่เขียนเข้าใจยากไหม หรือว่าง่ายเกินไป รบกวนรีดเดอร์ผู้น่ารักวิจารณ์ให้หน้าฟิคทีนะคะ จะขอบคุณเป็นอย่างสูง แล้วChapterเรามาลุ้นกันว่าจะมันส์ขนาดไหน...
ขอให้ปีใหม่นี้รีดเดอร์ทุกคนมีแต่สิ่งดีๆในชีวิตนะคะ อวยพรล่วงหน้ากันเลยทีเดียว แหะๆ ขอให้สมปราถนากันทุกๆเรื่องมีแต่ความสุขความเจริญนะคะ...สาธุ^^
ความคิดเห็น