คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 เดิมพัน
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียจากล้อรถที่ครูดกับพื้นซีเมนต์อย่างแรงเรียกร้องความสนใจจากผู้คนที่อยู่ไม่ไกลให้หันมามองที่จุดนั้นในเวลาเดียวกัน..
เสียงเพลงกระหึ่มจากเครื่องเสียงราคาหกหลักภายในรถสปอร์ตคันหรูที่แต่งทั้งคันคำนวนราคาทั้งคันดูแล้วก็เกือบซื้อบ้านได้สองหลัง...
ประตูรถถูกเปิดออกจากภายใน ขาเรียวยาวก้าวลงมาพร้อมกับเสียงกรี๊ดจากบรรดาสาวแท้และสาวเทียมที่อยู่ตรงนั้น
ร่างสูงโปร่งที่มีใบหน้าคมคาย ดวงตาเรียวคมดั่งเหยี่ยวกระชากใจ พร้อมกับคิ้งหนาคู่สวยที่ถูกบรรจงมาอย่างดี จมูกที่ทอดตัวเป็นสันรับกับริมฝีปากเรียวบางอย่างน่าจุมพิต ผิวขาวเนียนที่ปะทะกับแสงสปอร์ทไลท์ยามค่ำคืนยิ่งดูมีเสน่ห์ แค่นี้ก็ดูดีจะแย่ ยังไม่รวมเสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องประดับอีกมากบายบนร่างกายน่าฟัดนั่น...
มือหนายกขึ้นเสยผมเพื่อความเท่ (?) ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มเล็กน้อยรับเสียงกรี๊ดก่อนจะกวาดสายตาหาคนที่นัดไว้
“ไอ้โน่ ทางนี้เว้ย”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหลัง เจ้าตัวหันไปก็พบกับเพื่อนสนิทตัวขาวที่กำลังเดิมมาทางเขา
“โห กะมาเดินแฟชั่นลานแข่งรถหรือไงวะเพื่อน”
คำทักทายที่แซวเล่นของเพื่อนสนิททำเอาเจ้าตัวฉีกยิ้มกว้าง
“ไม่ต้องมาชมกูเลยไอ้เก่ง มึงก็ใช่ย่อยกะจะมาแข่งหรือมาฟัน...”
“ฮ่าๆๆ”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทั้งสองยืนพูดคุยกันไม่นาน เสียงเรียกความสนใจเหมือนกับภาคินเมื่อครู่ก็ดังขึ้น ร่างสูงๆที่หล่อเหลาไม่แพ้กันก้าวลงจากรถพร้อมกับเสียงกรี๊ดอีกครั้งเหมือนภาคินเมื่อกี๊ไม่มีผิด รอยยิ้มกระชากใจถูกส่งไปรอบๆก่อนจะเดินมาอีกฟากของประตูรถเพื่อเปิดประตูให้คนที่อยู่ด้านในลงมา....
ร่างเล็กๆที่ก้าวตามลงมายิ่งเรียกความสนใจให้ผู้เป็นเจ้าของเสียงกรี๊ดเมื่อกี๊ต่างหันไปให้ความสนใจ...
“ไอ้รุจมันพาใครมาวะ”
ภาคินหันไปถามเพื่อนสนิทที่ยืนอยู่ข้างๆที่เบิกตาโพลงเมื่อเห็นร่างที่ยืนอยู่ข้างๆศุภรุจ ก่อนจะขยับริมฝีปากเรียวเอ่ยออกมาช้าๆ...
“ของเดิมพัน...คืนนี้”
“น่าสนนี่”
ภาคินเหยียดยิ้มเจ้าเลห์เมื่อสำรวจของเดิมพันคืนนี้อย่างทั่วร่าง...
“มึงลงแข่งมั๊ยเก่ง”
ร่างสูงหันไปถามเพื่อนสนิทที่เอาแต่จ้องมอง ของเดิมพัน อย่างไม่วางตา
“ลงสิ นั่นมันคนของกู!!”
บรึ๊นนนน บรื๊นนนนนนนนนนนนนนนน
เสียงเร่งเครื่องของรถคันสวยหลายคันที่ถูกวางหมากลงยังจุดของตนในสนามแข่ง ยิ่งของเดิมพันคืนนี้ที่ยั่วยวนต่างเป็นที่ต้องการนักแข่ง แต่ผู้ชนะที่ได้ไปมันจะมีแค่หนึ่งเท่านั้น!!!!
ร่างบางๆของปฎิภาณยืนอยู่กลางถนนพร้อมกับผ้าสีสวยที่ถืออยู่ในมือ สายตาคมจากภายในรถคันหนึ่งจ้องมองเหมือนจะกลืนกินไปทั้งตัว เซนเองที่รู้สึกวาบหวิบไปกับสายตานั้นก่อนจะดึงสติดัวเองมาอยู่ที่มือบางที่กำลังจะปล่อยผ้าลงทุกที...
ฟึ่บ~~
ผ้าสีสวยถูกทิ้งลงพื้น รถในสนามทั้งหมดออกตัวผ่านร่างบางๆด้วยความเร็ว เซนพาตัวเองออกมายังสนามแข่งเพื่อความปลอดภัยและรอลุ้นผลอยู่ข้างสนาม..
ความรู้สึกสะใจไม่น้อยที่เห็นวาโยมีปฏิกิริยาเมื่อเห็นตัวเองลงมาจากรถของศุภรุจ การยอมเอาตัวเองมาเป็นของเดิมพันในสนามแข่งถือว่าเสี่ยงไม่น้อยเพราะคนที่ลงแข่งมีทั้งที่เขารู้จัก...และไม่รู้จัก..
แต่จากการประมาณแล้วคู่แข่งที่สูสีกันก็มีแค่ไม่กี่คน..
รุจ โตโน่ เก่ง...
ไม่พ้นสามคนนี้แน่ๆที่เขาจะต้องได้ไปเป็นของรางวัล...
แต่จะกลัวอะไรในเมื่อคนอย่างเซน เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์อยู่แล้ว...
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงเริ่มเห็นไฟจากหน้ารถแต่ละคันเริ่มทะยานกลับเข้ามาที่จุดเริ่มต้น
จะรู้ผลแล้วสินะ...
ถึงแม้ว่าผลจะคาดการณ์ได้ไม่ยากแต่คนที่อยากให้ชนะก็คือวาโยเท่านั้น!!!
เสียงกรี๊ดเริ่มดังกระหึ่มอีกครั้งเมื่อเริ่มเห็นความเร็วรถที่พุ่งเข้ามาเรื่อยๆ
ฟิ้ววววววววววววววววว เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ร่างบางสะดุ้งตัวยืนขึ้นเมื่อเห็นรถคันที่เข้ามาคันแรก...
เดาไม่ผิดจริงๆ...
ประตูรถเจ้าของชัยชนะถูกเปิดออกพร้อมกับร่างที่ก้าวลงมาพร้อมกับรอยยิ้มที่สะใจ...
นักแข่งทั้งหมดรวมตัวกันหน้าเต้นท์อำนวยการพร้อมกับของเดิมพันที่ยืนด้วยท่าทีที่นิ่งสนิท...
ผู้ชนะได้รับรางวัลทั้งเงินสดและร่างกายคนตรงหน้า มือหนาคว้าข้อมือเล็กก่อนจะออกแรงดึงเข้ามาใกล้ๆ...
สายตาคมกริบส่งไปยังคู่อริตรงหน้าก่อนจะหยักยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย...
“อย่าคิดจะชนะกูซะให้ยากไอ้รุจ”
“หึ อย่าเพิ่งดีใจไปหน่องเลยไอ้โน่ สนามหน้ากูยังรอมึง”
ศุภรุจทิ้งท้ายไว้ก่อนจะรีบเดินไปที่รถก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว...
ร่างสูงของภาคินหันไปหาร่างบางที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ถูกส่งออกมาจากใบหน้าคม มืหนายกขึ้นเชยคางมนขึ้นเพื่อพิจารณาร่างตรงหน้าให้ชัดๆ...
“สเปกนะ แต่ครั้งนี้ฉันคงยอม...”
ปฏิภาณทำหน้างงก่อนจะถูกมือหนาออกแรงผลักเบาๆไปข้างๆ
“ไอ้เก่ง ทะนุถนอมหน่อยนะเว้ยกูไปหล่ะ ฮ่าๆๆ”
-------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้เฮียเก่งเบามือกับเหมียวว
หรือเหมียวเบามือกับเฮียเก่งดี ฮ่าๆๆๆ ตอนค่ำๆจะอัพอีกตอนให้นะคะ เพิ่งกลับจากทัศนศึกษาสุดโหด
ขอบคุณรีดเดอร์น่ารักๆที่ช่วยบอกว่ามะเหมี่ยวเขียนChapterผิด ฮา อายตัวเองชะมัด
สุดท้ายก็ขอบคุณทุกๆคอมเม้นทุกๆกำลังใจเลยน้าค้า
อ่าช่วยโหวตอะไรนิดนึงสิ~~
เนื่องจากตอนนี้เรียนหนักแต่ก็ไม่อยากทิ้งฟิคไปคืออยากจะถามว่าถ้ามะเหมี่ยวจะปิดเรื่องสัญญาร้าย พ่ายรักไป จะว่าอะไรไหม หรือว่าให้ทิ้งไว้อย่างนั้น ไม่ต้องปิด หุหุ รบกวนหน่อยน้าคะ
บ๊ายบายยย
ความคิดเห็น