คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 12 รัก
“จะรีบไปไหนครับน้องเซน”
“พี่รุจ!!”
ขาที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้ากลับต้องชะงักเมื่อเจอร่างที่คุ้นตาเข้ามาหวางไว้ สายตาที่โลมเลียไร้มรรยาทถูกส่งออกมาจากร่างสูง ทำเอาเซนต้องเบนหน้าหนี
“พี่รุจ เซนขอตัว”
“รู้สึกว่าแฟนเซนจะมาใช้บริการที่นี่บ่อยนะ ไม่รู้ว่าติดใจอะไร หึหึ เซนไม่รู้หรอ”
“พี่รุจ!! อย่าทำให้เซนหมดความอดทนนะ”
ทำไม ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าวาโยแทบจะเป็นลูกค้าประจำของที่นี่ แต่จะห้ามยังไงในเมื่อตัวเองที่เป็นฝ่ายปิดหูปิดตา...เพราะรัก
“หรือว่าจะเอายาอีก หืม?”
มือหนาชูซองยาลักษณะเดิมๆขึ้น ริมฝีปากเรียวหยักยิ้มอย่างมีเลศนัย มือเล็กๆเอื้อมหยิบแต่ถูกชักกลับด้วยร่างสูง
“ให้ง่ายๆมันก็ง่ายไปนะครับน้องเซน”
“เท่าไหร่”
ใบหน้ากวนอารมณ์จากศุภรุจยิ่งทำให้เขาอารมณ์เสีย ในเมื่อคนยิ่งรีบๆจะอะไรกันนักกันหนา
“ครั้งนี้ไม่ต้องจ่างด้วยตัง...แต่จ่ายด้วยตัว...ได้ไหมน้องเซน”
จบคำพูดริมฝีปากหวานๆก็ถูกฉวยโอกาสขโมยจูบจากริมฝีปากเรียวนั่นไปซะแล้ว
“พี่รุจ!”
“ครั้งนี้มัดจำก่อนละกัน หึหึ”
ซองยาถูกสอดเข้าไปในกางเกงของเซนด้วยมือหนาของศุภรุจ ก่อนเขาจะเบี่ยงตัวหลบให้ร่างบางได้ก้าวออกไป
ขาเรียวเล็กกระแทกกระทั้นออกจากตรงนั้นโดยเร็วและพยายามสอดส่องหาคนรักต่อไปเมื่อไม่เห็นว่าอยู่ที่เดิมซะแล้ว
‘ไปไหนอีกแล้วเนี่ย??’
เมื่อหาไม่เจอเขาก็เริ่มจะถอดใจ...คงรั้งไว้ไม่ได้จริงๆ
เซนคงต้องปล่อยพี่เก่ง...ไปมีความสุขใช่ไหม??
ร่างบางที่หมดกำลังใจพาตัวเองออกมาจากผับนั่นแท็กซี่หลายคันถูกโบกแต่ก็ดันโดนตัดหน้าไปโดยคนอื่นๆ
‘บ้าชะมัด’
ใบหน้าหวานหันไปมาเพื่อมองหารถที่ให้บริการแต่แล้วก็พลันปะทะกับร่างที่คุ้นตากำลังโอบกอดใครบางคนเดินอยู่ไม่ไกลจากเขานัก ความสงสัยรีบพาเขาเดินตามไปทันที..
ประตูรถของวาโยถูกเปิดออกด้วยเจ้าของก่อนร่างเล็กที่คุ้นตาจะสอดตัวเข้าไปแต่จู่ๆเขาคนนั้นก็ถูกกระชากไปจากผู้ชายที่เป็นเพื่อนของเก่ง ทุกเหตุการณ์ที่เขายืนดูอยู่ไม่ไกลนักก็มีแรงมากพอที่จะผลักเขาให้ล้มทั้งยืน
ความน้อยใจผสมปนเปกันจนเจ็บปวด ความอัดอั้นที่ไม่สามารถระบายออกมาได้แม้กระทั่งน้ำตาที่ไม่เหลือจะให้ไหลแล้ว...สักหยด
“พี่เก่ง”
เสียงเรียกที่แทบจะหมดแรงขานเรียกคนรักให้เขาหันหลังกลับมา
“เซน มาที่นี่ได้ยังไง”
มาที่นี่ได้ยังไง?นี่คือคำพูดทักทายจากคนที่เรียกว่าคนรัก?ใช่ไหม
“อะ เอ่อ เซนมาเที่ยวกับเพื่อนหน่ะ กำลังจะกลับ และ แล้วพี่เก่งหล่ะคุยกับลูกค้าเสร็จแล้วหรอ”
ท่าทีที่ตกใจไม่น้อยของเก่งทำเอาเซนต้องเปิดทางแก้ตัวให้ น้ำเสียงที่พูดออกไปนั้นบางเบาแทบจะกลืนหายไปกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ที่ต้องทำแบบนี้เพราะเขาไม่ต้องการทะเลาะกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรัก
“เออ ใช่ๆพี่มาคุยกับลูกค้า เนี่ยกำลังจะกลับพอดีป่ะเซนกลับกับพี่เลย”
ร่างสูงเดินมาโอบเอวปฏิภาณพร้อมกับเปิดประตูรถให้อย่างสุภาพ เขาสอดตัวเข้าไปพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลรินโดยที่เก่งไม่มีทางรับรู้
‘ที่ตรงนี้ที่ๆเป็นของเซน พี่เก่งกลับเต็มใจจะให้คนอื่นมานั่งแทนที่’
ปึง!
ประตูฝั่งคนขับถูกปิดลงพร้อมกับมือเล็กๆที่รีบยกขึ้นปาดคราบน้ำตา
“ทานอะไรอีกไหมเซน”
“ไม่อ่ะพี่เก่ง เซน...อยากกลับบ้าน”
“เป็นอะไรหรือเปล่าหืม”
‘น้ำเสียงที่อบอุ่นแบบนี้...พี่เก่งเป็นกับทุกคนหรือเปล่า’
“เปล่า..เซนรักพี่เก่งนะ”
เซนพูดพร้อมกับขยับตัวเข้ามาซบกับไหล่กว้าง มือเล็กๆเอื้อมคล้องแขนวาโยที่กำลังจับพวงมาลัยกระชับไว้แน่น
“พี่ก็รักเซนนะครับ รักเซน..คนเดียว”
แค่นี้..แค่นี้จริงๆแล้วเซนจะยอมพี่เก่งทุกอย่าง..
“ถึงแล้วครับ ลงเถอะ อ้อนจริงอะไรจริงแมวน้อยของพี่”
‘พี่เก่งเป็นแบบนี้กับเซนคนเดียวได้ไหม’
ทั้งสองลงจากรถพร้อมกับพากันขึ้นไปยังห้องที่กำลังจะเป็นสวรรค์ของทั้งคู่อีกไม่นาน
“อาบน้ำสิเซน”
ร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากชำระร่างกายเสร็จ แผ่นอกกว้างกับเรือนผมสีน้ำตาลประกายมีหยดน้ำเกาะแพรวพราว ร่างบางเดินเข้าไปหาช้าๆพร้อมกับคล้องแขนไว้กับลำคอของวาโย
“เซนอยากอาบน้ำของพี่เก่งมากกว่า”
จบคำพูดร่างสูงก็ถูกผลักลงบนเตียงอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวพร้อมกับริมฝีปากบางทาบทับประกบลงอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนลากไล้วนบนกลีบปากเรียวสวยก่อนที่จะรุกเข้าไปสัมผัสหยอกเย้ากับความรู้สึกที่เร่าร้อนภายใน
“อื้อ อืมม”
เสียงครางจากร่างภายใต้ที่ถูกกดจากปฏิภาณร้องด้วยความรู้สึกที่สุขสมเมื่อถูกปรนเปรอด้วยคนรัก...
ซอกคอขาวเนียนถูกรุกรานด้วยสัมผัสเล็กๆชวนจักจี้ มือเล็กๆไล้วนบนแผ่นอกหนาไปเรื่อยๆเพื่อปลุกเร้าอารมณ์โดยไม่ลืมที่จะเคล้นคลึงและหยอกเย้ากับจุดยอดอกทั้งสองข้างด้วยสัมผัสที่ทำเอาคนใต้ร่างเสียวสะท้าน...
“อืมม ซะ เซน ดี อื้ม..ม”
ผ้าขนหนูสีขาวถูกกระตุกออกโดยฝ่ามือเล็กๆ ริมฝีปากเล็กๆขบเม้มที่ติ่งหูให้กระสันก่อนจะครอบครองริมฝีปากที่เย้ายวนอีกครั้งพร้อมกับมืออุ่นๆที่กอบกุมจุดอ่อนไหวไว้ในอาณัติ...
http://mameawtnwy.exteen.com/20110314/chapter-12-2
‘เซนยอมพี่เก่งทุกอย่าง...ยอมทุกอย่างแล้วจริงๆ’
‘...ให้เธอเหยียบใจให้แหลกลงตรงนี้ ก็ยอมมีเพียงยังมีเธอก็พอแล้ว...
จะยอมเป็นคนที่ไม่มีข้อแม้...ขอแค่มีเธอให้แคร์แลกได้ทั้งใจ
ต่อให้เธอทำให้เจ็บสักแค่ไหน...พร้อมรับมันเพราะฉันรู้ว่าคงหยุดหายใจ’
...ถ้าขาดเธอ...
ถ้าไม่ดีก็ขอโทษด้วนน้า แหะๆ
ความคิดเห็น