คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chpater 8 ขอเตือน
แกร็ก
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกจากด้านใน ร่างสูงขาวก้าวออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวที่พันท่อนล่างเอาไว้
“เซนครับ”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยร้องหาคนรักที่เมื่อกวาดสายตาไปรอบห้องแล้วไม่พบ ไม่นานร่างบางก็เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับแก้วน้ำสีสวยสองใบ
“ดื่มน้ำก่อนสิพี่เก่ง”
“คิดอะไรอยู่พี่รู้นะ”
มือหนารับแก้วมาไว้ในมือก่อนที่จะยกกระดกเข้าปาก ใบหน้าคมหยักยิ้มอย่างรู้ทัน แขนแกร่งดึงเซนเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
“คะ คิดอะไร เปล่าซักหน่อย”
ริมฝีปากเล็กเอ่ยปฏิเสธอย่างรวดเร็วพร้อมกับเบนหน้าหนีไปทางอื่น
“จะมอมเหล้าพี่หรือครับน้องเซน”
ใบหน้าหวานหันกลับมาจ้องตาอีกครั้งมือทั้งสองข้างยกขึ้นโอบรอบคอไว้หลวมๆ
“แล้วพี่เก่งคอแข็งพอหรือเปล่าหล่ะ”
ท่าทีเหมือนแมวเชื่องๆกลับเริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง แก้วอีกใบถูกยื่นให้วาโย เขารับอย่างท้าทายพร้อมกับดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
“แล้วเราจะได้รู้กันครับเซ...น...”
ริมฝีปากบางถูกประกบปิดจากเหมียวเซนร่างบางๆดันเขาให้ถอยหลังไปเรื่อยๆจนทั้งคู่ล้มลงบนเตียง
มือเล็กๆไล้วนไปตามแผ่นอกที่เปลือยเปล่า รสจุมพิตที่แสนเย้ายวนทำเอาทั้งคู่ยากที่จะถอนตัว ริมฝีปากเล็กๆระดมจูบไปเรื่อยๆจนก้มลงซุกไซร้ที่ซอกกคอขาวเนียนของวาโย
“พี่เก่งรักเซนคนเดียวใช่ไหม”
คำถามจากคนบนร่างที่กระซิบข้างใบหูกระตุกอารมณ์บางอย่าง คำถามที่ต้องการคำยืนยันเพื่อความแน่ใจ
‘เพียงแค่พี่เก่งยืนยันว่ารักเซน เซนจะยอมทุกอย่าง’
“รักสิ พี่รักเซนคนเดียวครับ”
อ้อมแขนแกร่งกระชับกอดคนบนร่างด้วยความรัก ความรักที่ออกจากใจจริงๆที่เขาจะรู้สึกกับคนๆนี้เพียงคนเดียว
ความอบอุ่นที่ส่งผ่านจากอ้อมแขนเพื่อย้ำความเชื่อใจทำเอาน้ำตาของคนที่ได้ฟังไหลรินออกมาน้อยๆ
“พี่เก่ง เป็นของเซนใช่ไหม”
อีกหนึ่งคำถามที่วาโยเริ่มสังเกตเห็นอาการเปลี่ยนแปลงจากคนรักที่ซบหน้าอยู่ข้างๆ มือหนาเอื้อมลูบหัวด้วยความเอ็นดู
“พี่เป็นของเซนคนเดียวทั้งตัวและหัวใจ พี่รักเซนนะครับ”
“เซนก็รักพี่เก่งนะ รักมาก รักพี่เก่งจนไม่สามารถเห็นพี่เก่งเป็นของใคร พี่เก่งต้องเป็นของเซนคนเดียวนะ พี่เก่งอย่าทิ้งเซนนะ”
“...”
ความเงียบเข้าครอบคลุมเมื่อวาโยเริ่มนึกถึงใครอีกคน ถึงแม้ว่าร่างกายเขาจะไม่ได้มีเซนเป็นเจ้าของเพียงคนเดียว แต่เจ้าของหัวใจของเขามีเพียงคนเดียวก็คือเซน
“ถ้าพี่เก่งรับปากเซน เซนจะยอมเป็นของพี่เก่งทั้งตัว และหัวใจ”
“เซน...พี่..”
ความลังเลเริ่มก่อตัวขึ้น แล้วถ้าหากเขาเจอริทอีกครั้ง ความอยากเป็นเจ้าของเขาจะหยุดมันได้ไหม?
“พี่ก็จะเป็นของเซนคนเดียวทั้งตัวและหัวใจเหมือนกันครับ”
คำพูดที่ยืนยันจากปากคนรักทำเอาเซนกอดเขาไว้แน่นเหมือนกลัวว่าจะหายไป...
“เซนรู้ว่าพี่เก่งเจ้าชู้ แต่พี่เก่งหยุด เพื่อเซนได้ใช่ไหม เซนจะไว้ใจพี่เก่งได้ใช่ไหม”
วาโยหลับตาพร้อมกับถอนหายใจ ถ้าเขารักคนในอ้อมกอดจริง เขาต้องทำได้สิ ตลอดเวลาที่ผ่านมามีหลากหลายคนเข้ามาในชีวิต แต่เขาก็ไม่เคยคิดรักและเป็นห่วงใครได้เท่ากับคนๆนี้
‘พี่จะพยายามนะครับ’
“ได้สิ เพราะคนที่พี่รักก็คือเซน”
..............
ควมเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งเมื่ออีคนจมลงสู่ห้วงแห่งนิทรา ร่างบางยันตัวขึ้นพร้อมกับเกลี่ยไรผมที่ปกปิดใปหน้าคมให้มองเห็นได้ชัดๆพร้อมกับประกบริมฝีปากลงด้วยความอ่อนโยน
“เซนขอโทษนะพี่เก่งที่ต้องทำแบบนี้ แต่เซนไม่อยากเห็นพี่เป็นของใคร!!!”
ติ้งต่อง ติ้งต่อง
เสียงกดออดจากหน้าประตูห้องทำเอาร่างบางที่ยืนมองคนรักต้องละสายตาและเดินมาเปิดประตูออก เมื่อเห็นหน้าผู้มาเยือนก็ตกใจไม่น้อยเพราะคนๆนั้นก็คือ...ริท
“มาที่นี่ทำไม”
เสียงที่พยายามสกัดกลั้นความโกรธเอาไว้เอ่ยถามด้วยท่าทีที่นิ่งที่สุด
ใบหน้าหวานเชิดขึ้นอย่างไม่กลัวแม้แต่น้อย ริทเดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะแขนเล็กถูกดึงด้วยเจ้าของห้องเพราะความเสียมารยาท
“ใครให้เข้ามา ออกไป”
“ปล่อยฉัน”
แขนเล็กสะบัดออกอย่างแรงพร้อมกับเดินสำรวจไปรอบห้องโดยไม่ฟังคำพูดของเซนแม้แต่น้อย
“ฉันบอกให้ออกไปไงริท นายไม่มีสิทธิ์มาที่นี่”
“...”
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ”
“หึ ที่แท้พี่ก็มาอยู่ที่นี่”
ขาเรียวเล็กหยุดยืนอยู่ที่ปลายเตียงก่อนจะนั่งลงข้างๆวาโยที่หลับไม่รู้เรื่อง
“โดนยาไปเท่าไหร่หล่ะพี่เก่ง หึหึ”
คำพูดแปลกๆจากร่างเล็กที่กระทบเข้าสู่โสตประสาทของเซนทำเอาเจ้าตัวตาเบิกโพลงกระชากแขนเล็กๆที่นั่งอยู่ให้ยืนขึ้น
“นายพูดอะไรของนายหน่ะ”
ริมฝีปากเล็กหยักยิ้มอย่าเป็นต่อจ้องหน้าเซนอย่างไม่วางตาสร้างความหมั่นไส้ให้กับเจ้าตัวไม่น้อย
“นายจะทำอะไรกันแน่ริท”
“หึ ก็ทำ...อย่าที่นายเคยทำกับฉันไง”
“ริท!!!”
แขนเล็กๆถูกบีบอย่างแรงด้วยความโกรธ แววตาที่จ้องมองร่างเล็กตอนนี้เหมือนจะบีบให้ตายเป็นชิ้นๆ
“นายไม่มีทางทำแบบนั้นได้หรอกริท เพราะพี่เก่งเขาเป็นของฉัน!!”
“นายก็ลองคิดดูแล้วกันนะเซน ถ้าพี่เก่งรู้ว่าโดยนายเล่นยาใส่ หึ พี่เก่งยังจะอยู่กับนายอยู่หรือเปล่า”
“ริท นะ นายรู้ได้ยังไง”
“แล้วถ้าพี่เก่งรู้เรื่องระหว่างนาย กับพี่รุจยังจะรับนายได้อยู่หรือเปล่า”
“ฉันกับพี่รุจไม่ได้มีอะไรกัน!!”
ใบหน้าหวานส่ายน้อยๆพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ฉันเชื่อ แต่ฉันไม่รู้ว่าก้าพี่เก่งเห็นรูปพวกนี้เขาจะเชื่อเหมือนฉันไหม หึหึ”
รูปสามสี่ใบถูกโชว็ขึ้น ภาพตอนที่เซนกับรุจถูกแอบถ่ายที่ผับตอนไปรับยาจาเขา
“เอามานี่นะ”
แคว่ก
รูปทั้งหมดถูกแย่งมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับฉีกออกต่อหน้า ริทชักสีหน้าไม่พอใจพร้อมกับเสียงหัวเราะของเซนอย่างผู้ชนะ
“ฮ่าๆๆ แค่นี้นายก็ไม่มีหลักฐานอะไรมากล่าวหาฉันได้แล้วหล่ะริท”
“หึหึ นายจะดูถูกเพื่อนรักของนายคนนี้มากไปแล้วนะเซน นายคิว่าฉันจะปริ้นรูปมาให้นายฉีกเล่นเฉยๆโดยที่ไม่เซฟไว้เลยหรือไงฮะ”
เพี้ยะ!
“เลว”
ฝ่ามือของเซนสะบัดใส่ใบหน้าหวานกระทันหันพร้อมกับคำพูดที่รุนแรง
เพี้ยะ!
ฝ่ามือเล็กฟาดใส่หน้าของเซนทันทีอย่างไม่รอให้รู้ตัว
“ถ้าฉันเลวอย่างนายคงหาคำไหนเปรียบไม่ได้แล้วแหละ อย่าลืมว่าสิ่งที่นายทำกับฉัน ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ นี่หน่ะหรอสิ่งที่เพื่อนรักเขาทำ”
“แต่เรื่องนั้นมันผ่านไปแล้วนะริท ฉันเองก็เจ็บไม่น้อยไปกว่านายหรอก แต่ตอนนี้ฉันมีพี่เก่งแล้ว ฉันมีรักครั้งใหม่แล้ว นายเลิกยุ่งกับฉันซะที”
“ใช่สิ นายมันมีแต่ได้กับได้ เขาคนนั้นนายก็ได้ไปทั้งที่เป็นของฉัน ความสุขทุกอย่างนายก็มี แล้วฉันมีอะไรที่ได้กลับมาหล่ะนอกจากไอ้โรคบ้าๆนี่ นายทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้นะเซน”
“นายเอาแต่โทษคนอื่นนะริท นายเคยมองดูตัวเองบ้างหรือเปล่าว่าเอาแต่เรียกร้องหาความรักจนตัวเองมั่วขนาดไหนแล้ว”
“เซน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงเล็กกรีดร้องลั่นด้วยความโกรธ น้ำตาหลายสายถูกปล่อยออกมาอย่างอัตโนมัติ
“ฉันขอเตือนนายด้วยความหวังดีนะริท ถ้ายังเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกันอยู่เลิกยุ่งกับฉันกับพี่เก่งซะ”
“หึ ฉันก็ขอบอกนายไว้อย่างว่าตั้งแต่ครั้งนั้นฉันก็ไม่เคยเห็นนายเป็นเพื่อนอีกเลย ขอเตือนนายไว้เหมือนกันว่าดูแลพี่เก่งไว้ให้ดีเพราะถ้าเผลอเมื่อไหร่เขาจะต้องมาเป็นของฉัน เพราะฉันจะทำอย่างที่นายเคยทำ!”
“นายไม่มีทางได้พี่เก่งไปหรอกริท”
“คอยดูละกัน”
ร่างเล็กเดินกระแทกไหล่เซนอย่างแรงเพื่อออกไปจากห้องทิ้งไว้ก็แต่ความว่างเปล่าและความหวาดระแวงว่าคนรักจะต้องถูกแย่งไป
ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งข้างๆวาโยพร้อมกับลูบไล้ไปตามใบหน้าเรียวที่หลับพริ้ม
“ตราบใดที่พี่เก่งยังหลับอยู่แบบนี้ เซนก็สบายใจได้ว่าพี่จะไม่มีทางไปเป็นของมัน!!”
หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกก ตอนนี้กลับมาแล้วเพราะปิดเทอมและจะพยายามอัพทุกวันนะคะ
ขอเปลี่ยนแปลงคาแรกเตอร์ตัวละครเล็กน้อย
หายไปนานไม่รู้ว่ายังแต่งสนุกอยู่หรือเปล่า
รีดเดอร์หายไปหมดแล้วหรือยัง หุหุ
ทิ้งเรื่องนี้ไปกันหรือยัง แง่มๆๆ
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามนะคะ บ๊ายบาย
ความคิดเห็น