รักของฉันตอนมอ.ปลาย

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

  ...ว่าด้วยเรื่องของความรักหลายๆคนคงมองหารักที่แท้จริงแต่สำหรับ เราแล้วความรักนั้นคือการที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข เรื่องมันมีอยู่ว่า เราอยู่มอ.สี่กำลังเป็นช่วงที่กำลังรู้จักกับความรักและในกลุ่มเราเป็นคนเดียวที่ยังไม่มีแฟนโสดๆเลยจ้าต้อนรับวันเปิดเทมอโชคดีที่ได้เจอเพื่อนเก่าๆสมัยประถมวันนั้นเป็นวันแรกที่ได้เจอหน้าเพื่อนใหม่

            คาบคณิต

            “ใจ๋เธอเป็นนักเรียนเก่าใช่ไหมครูจำเธอได้”

            “ จำได้สิค่ะอาจารย์ อาจารย์พึ่งใช่หนูไปซื้อของนิค่ะ”

            “ งั้นครูจะให้เธอเก็บเงินเพื่อนไปถ่ายเอกสารแล้วเอามาให้เพื่อนพรุ่งนี้นะ”

            “ หนูเหรอค่ะอาจารย์”

            “ใช่ ห้ามปฎิเสธ”

ซะงั้นได้เป็นคนเก็บเงินเพื่อนยิ่งไม่รู้อยู่ว่าใครอยู่ห้องเราบ้างรู้จักก็แค่คนในกลุ่มยิ่งพวกผู้ชายนะยิ่งไม่รู้จักเลยเพราะ.ไม่ค่อยอยากจะคุยกับพวกผู้ชายห้องตัวเองเท่าไรเพราะดื้อมากได้ยินพวกเพื่อนเขาพูดต่อๆกันมา จนคาบพักเที่ยง

“ เพื่อนขอเก็บเงินค่าถ่ายเอกสารนะ”

เราก็เดินเก็บตามปกติจนกระทั่งมาถึงไอ้พวกผู้ชายที่มันยืนเตะฟุตบอลอยู่หน้าระเบียงห้องเลยต้องทำใจเดินไปเก็บ

“ เก็บเงินค่าเอกสาร”

จนมาถึงไอ้เพื่อนผู้ชายคนสุดท้ายมันดูดีที่สุดในห้องเลยแบบเหมือนลูกคุณหนูอะไรประมาณนี้ผู้ชายอะไรจะพกผ้าเช็คหน้าสีชมพูตุ๊ดชัว ไม่อิงอะไรเลยมาแอบอบู่กลุ่มผู้ชายเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดผู้ชายมากขึ้นใช่ไหมละ

หลังจากนั้นตอนกลับบ้านเราต้องนั่งรถเมล์กลับบ้านคนเดียวตอนนั้นยังไม่มีเพื่อนคนไหนมีเบอร์ เราเลยนะแต่มีสายแปลกๆโทรเข้ามา

“ใช่เบอร์คนที่เก็บเงินค่าถ่ายเอกสารหรือเปล่า” เสียงผู้ชายปริศนา

“ ใช่ ใครนิ”

“เราเองมาร์คไง”

“มาร์คไหนวะ”

“กูคนที่พกผ้าเช็คหน้าไงเพื่อนห้องเดียวกันกับใจ๋ไงจำได้ยัง”

“อ่อ ไอ่ตุ๊ด”

“เราไม่ใช่ตุ๊ด”

“ แล้วเอาเบอร์เรามาได้ไง ใครให้”

“ก็เอามาจากตอนที่ครูให้ลงชื่อกับเบอร์โทรอ่ะเราเลยจดมา”

“