คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : lahan 5 tne end
รัันไเหรอ นี่เป็นรั้แรเลยนะที่เาบอรัันทั้ๆที่มียอยู่ั้เยอะ ลู่หานนายเล่นมาบอรัันแบบนี้ัน็อายเป็นนะ ัน็อยาะบอนายว่าันรันายเหมือนันนะ
“ทุนูแลัวเอ้วยนะ”
“เธอ็เหมือนันนะโบรา”ิ่วหมิ่น
นี่มันรายารที่พวนายลู่หานมาออรายารนี่ ูพวเาสิหล่อันทุนเลย พวเาเหนื่อยมาแน่ๆเลย ถึไม่มีเวลาโทรมาหาัน นี่ัน็ลับมาอยู่ที่บ้านป้าไ้สออาทิย์หลัาที่พวเาไปี่ปุ่น นี่ันเลือเวลาอยู่แ่สออาทิย์เหรอเนี่ย
“โบรา ป้าะไปเยี่ยมลูป้าที่่าัหวันะ สอสามวันป้าถึะลับ หนูอยู่นเียวไ้ใ่มั้ย”
“ไ้่ะป้า ป้าไปเถอะไม่้อเป็นห่วหนู”
“ไมีอะไรโทรหาป้านะ”
“่ะ”
สอสามวันนี้ัน้ออยู่บ้านนเียวั้นเหรอเนี่ยเหาหน้าูเลยนะ ไันหาอะไรทำแ้เหาีว่า
O_O รู้แล้วเียนหมายเอาไว้ให้พวหนุ่มexoอ่านีว่า เพื่อเป็นำลัอนที่ันไม่อยู่
วันนี้เป็นวันที่ันิว่าันเหมือนอยู่ัวนเียวแ่พอันเห็นไปเห็นทีวีที่ันเปิแล้วเห็นพวหนุ่มExoำลัร้อเพลLucky ัน็ิว่าัวเอยัมีพวเาที่อยให้ำลัใมาลอ หลัาที่ันอาบเสร็ันเลยมานั่เลยเปียโนแล้วร้อ อย่ามีวามสุ
“ในะที่นาฬิาหมุนไปุะเปลี่ยนไปแ่ไหน เมือเปิไปหน้าสุท้ายที่เียนถึุ ันไม่ล้าที่ะอ่านมัน ันะลบเรื่อราวที่ไม่ีออไป เรื่ออเรายัไม่บแ่นี้ เพราะเราะไปพอัน”
หลัาที่ันร้อเพลบโรหัวใอัน็ำเริบอย่าหนันระทั่ันสลบไป ล้มลโนเปียโนนทำให้มีเสียัหลัานั้นัน็ไม่ไ้ยินอะไรอีเลย
หลัาที่ันร้อเพลบโรหัวใอัน็ำเริบอย่าหนัเหมือนัน็รู้ัวนะว่าวันนี้อาะเป็นวันสุท้ายอันนระทั่ันสลบไป ล้มลโนเปียโนนทำให้มีเสียัหลัานั้นัน็ไม่ไ้ยินอะไรอีเลย นอาเสียหัวใที่่อยๆาหาออไป
เพลที่โบราร้อื่อเพลPeter pan exoแปลเป็นไทย
วันนี้เป็นวันที่พวผมไ้ลับมาาี่ปุ่น พวผมรู้สึเป็นห่ว โบราเลยพาันรมาที่บ้านป้าอเธอ
“โบรา พวันลับมาแล้วนะ”
“......”
“ทำไมโบราไม่อบเราหละ”แบฮยอน
“ันว่าโบราเาอาบน้ำอยู่มั่”
“โบรา.......”านยอน
พอผมเินไปรที่านยอนร้อเรียื่ออโบรา ผม็เห็น านยอนำลัอุ้มโบรามานอนที่โฟาหลัานั้นเิน็โทรศัพท์ามรถพยาบาล
“โบรา เธอเป็นไร”
“...”
“ทำไมเธอไม่อบันหล่ะ”
เหุาร์ที่เิึ้นในวันนี้มันทำให้ผมใอไม่ี ผมลัวว่าผมะมาหาเธอ้าไป ผมรัเธอมา เพราะเธอเป็นผู้หิที่น่ารั เธอ่อยูแลพวผมมาลอ พอมาวันหนึ่ผมไ้รู้าปาอเธอ ว่าเธอเป็นโรหัวใ มันทำให้ผมโธร โธรที่ผมไม่รู้อะไรเี่ยวับเธอเลยแม้แ่น้อย แ่เธอรู้เรื่อพวผมทุอย่า
“อโทษนะับ ไม่ทราบว่าใรเป็นาิอุโบราเหรอรับ”
“พวผมรับไม่ทราบว่าเธอเป็นไบ้ารับ” ริส
“ุโบราเสียแล้วรับ ผมอแสวามเสียใ้วยนะรับ”
อะไรันหมายวามว่าไ หมอโหใ่มั้ยยัไยัยนั้น้อไม่าย้ออยู่ับผมไปอีนาน เธอไม่าผมไปเร็วนานนี้เหรอ และอีอย่าเธอยัไม่ไ้รับรัผมเลย
“ุหมออำพวผมใ่มั้ยรับ”ไ
“ผมพูเรื่อริรับ ผมเ้าใพวุนะรับ”
หลัาทีุ่หมอพูบ ผม็วิ่เ้าไปหาเธอทันที พอผมเินเ้าไปผมเห็นเธอนอนหลับา เธอในอนนี่ที่มีผิวี มืออเธอที่เย็น ผมอยาให้เธอลับมาหาผมอีรั้ ลับมาหาผมเพื่อที่ผมะไ้บอรัเธออีรั้และผม็ะอเธอแ่านับผม
“โบรา อนนี่เธอแ่นอนหลับใ่มั้ย พรุ่นี้เธอะื้นึ้นมาใ่มั้ย”
“...”
“โบรา โบรา TT”
“ลู่หาน นาย้อทำใให้ไ้นะ โบราเธอไปสบายแล้ว”
“ันแ่อยาอยัยนี่สัรั้็พอ”
เ้าวันรุ่ึ้นพวผมไ้พาเธอมาสุสานที่อยู่ิับทะเลที่พวผมเยพาเธอมารัษาาอเธอ เธอเยให้ผมพูให้เธอรับรู้ถึวาวที่อยู่บนท้อฟ้า ผมิว่าอนนี้เธอเป็นวาววหนึ่ที่อยู่บนท้อฟ้า
้วยวามที่ผมเหนื่อย ผมเลยเพ้อหลับไป แล้วอยู่ๆผม็เห็นเธอมาหาผม ผมเห็นเธอใสุ่สีาว ปล่อยผมยาว แ้มสีมพู ูเธอมีวามสุมาพอผมเินเ้าไปหาเธอ เธอ็วิ่เ้ามาอผม
“นี่นายลู่หาน เป็นไบ้า สบายีมั้ย”
“ันสบายี แล้วเธอหละไปไหนมาทำไมไม่ลับมาหาัน”
“ัน็อยู่ลับนายลอ”
“หมายวามว่าไ”
“็ันเป็นวาววหนึ่ที่อยู่บนฟ้า แล้วัน็เป็นวาวที่อยูแลพวนายทุน้วย”
“...”
“นี่นาย ปล่อยันไ้แล้วันหายใไม่ออนะ”
“ันออเธอนานแบบนี้ไ้มั้ย”
“แ่ัน้อไปแล้วนะ”
“ไปเหรอ เธอะไปาันอีเหรอ”
“ลู่หานนายเ็บสร้อยรูปาวเส้นนี้ไว้นะ นายะไ้ไม่้อิถึันมาไ”
“ันิถึเธอลอ”
“หมเวลาอันแล้ว ันไปนะ”
“โบราันรัเธอนะ^^”
“ลู่หาน...ัน็รันายนะ นายวาน้อยอัน”
“ลู่หานื่นไ้แล้ว”ิ่วหมิ่น
“ิ่วหมิ่นเมื่อี้ันฝันถึโบรา้วย”
“ริเหรอ แล้วแฝันว่าอะไร”
ผมเล่าวามฝันอผมให้ิ่วหมิ่นฟั แ่วามฝันอผมมันเหมือนวามริมา ผมอยาเห็นเธออีรั้ และอยาให้เธอลับมาหาผมเร็วๆ ผมอยาให้เรื่อที่ำลัเิในอนนี้เป็นเพียวามฝัน รอเพียแ่ให้ผมื่นึ้นมาาฝันที่โหร้าย
แ่ยัไโบรา็ะเป็นผู้หินเียวที่ผมะรัลอไป
The end
ความคิดเห็น