คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : SPECIAL PART (Mistress)ll PattiexKao : Stealth (ลักลอบ)
น่าตลกดีนะ
คุณคิดว่าไม่ตลกหรอ การกระทำที่ต้องหลบๆซ่อนอย่างกับซุกยาบ้าหนีหมาตำรวจทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน
ครั้งนี้ก็เช่นกัน เรากอดจูบกันอยู่ในรถตู้ของกองถ่าย นานแค่ไหนก็ไม่รู้แต่เอาเป็นว่าพี่ทีมงานต้องมาเคาะให้เธอเปิดประตูนั่นแหละ พี่แพทถึงผละออก สั่งให้เธอจัดเผ้าผมที่เธอรีบทำตามและพี่เค้าก็ผละไปเปิดประตู ยิ้มหวานให้พวกพี่ๆทำเหมือนปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วยการพลิกหน้าใส่ซื่อใส่คนอื่นได้อย่างไม่มีที่ติ มันน่าปวดใจดีจริงๆ
ชิน? อยากจะใช้คำนั้นอยู่เหมือนกัน
“เหม่ออีก ไหนบอกว่าจะนอน”
เก้าหันไปส่งสายตาเหวี่ยงๆใส่ต่อที่นั่งข้างๆซะเขาหุบปากแต่ยังจะทำหน้ากวนใส่ “เงียบได้ปะ”
รถตู้กำลังเคลื่อนตัวไปที่ต่อกลับไปสนใจเรื่องของตัวเอง หลับตาฟังเพลงเลิกแหย่เธอ เด็กสาวเอนตัวพิงกระจกทั้งสายตาไม่รักดีดันสบกับคนที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับที่หันกลับไปทันที
ดีใจก็ดีใจอยู่หรอกนะที่พี่แพทอุส่าห์หาข้ออ้างตามมาดูเธอได้
มันรู้สึกคล้ายกับว่าถูกแฟนตามคุมความประพฤติให้รู้สึกเหมือนตัวเองช่างสำคัญกับพี่เค้าเหลือเกิน
แต่ความจริง มันก็แค่สำคัญตัวมากเกินไปก็แค่นั้น
เก้าละสายตามาเหม่อมองให้ภาพข้างทางผ่านหางตา หยิบหูฟังมาเสียงหูเปิดเพลงสร้างความจรรโลงใจให้สมองที่ไม่ได้เยียวยาหัวใจตามเคย เปลือกตาปรือลงซึมซับเสียงบรรเลงตามบทเพลงปล่อยให้ความคิดมันวิ่งวนอยู่ในเขาวงกตอันเดิมที่หาทางออกไม่เจอเสียที หรือจะเรียกว่าจงใจไม่หาทางออกเองนั่นคงจะถูกกว่า
ความสัมพันธ์แบบนี้มันเริ่มได้ยังไงหน่ะหรอ
คง.....ตั้งแต่ครั้งแรกที่หัวใจบ้าๆมันดันกระหน่ำดีใจออกนอกหน้าให้หล่อนจับความรู้สึกได้หล่ะมั้ง
--
“เรียกพี่แพทก็ได้ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะน้องเก้า”
...
มือโบกวูบผ่านหน้าให้คนที่ทำหน้าค้างสะดุ้งเฮือก
กระพริบตาปริบๆใส่คนที่หัวเราะกับท่าทีของเธอ เก้ายิ้มแหยๆยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะพี่”
“เอ้ยๆ ไม่ต้องไหว้ก็ได้ พี่ไม่ถือ ”
พี่แพทพูดเสียงติดจะขำแบบนั้นก่อนจะหันไปหาพี่ย้งที่ยังได้ไปไหนไกล พี่เค้าเพยิดหน้าทางเธอ
“คนนี้เด็ดมาก พี่คัดมากับมือ”
“แหม่ พี่ก็พูดเกิ๊น ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ”
พี่ย้งเล่นชมมาซะปลื้มสุด เก้าถึงโบกมือไปมาพูดถ่อมตัวเป็นพัลวัน
พี่ย้งเค้าก็หัวเราะแล้วขอตัวไปจัดการนู่นนี้กับพวกลิงต่อทิ้งให้เหลือแค่
เรา
“หาที่นั่งกัน คงอีกซักพักใหญ่เลยมั้งกว่าจะถึงคิว เล่นเป็นสไปรท์ใช่ปะเก้า ”
เก้าพยักหน้าหงึกหงักเดินตาพี่แพทไปนั่งจ๋องข้างพี่เค้าที่เก้าอี้ผ้าร่มของกองถ่าย คอยไหว้พี่ๆทีมงานที่เดินมาแถวนี้ตามารยาทมือก็รับน้ำแก้วพลาสติกจากพี่ๆมาเจาะดื่ม ตาก็เหลือบมองคนข้างตัวที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสบายตัวเหมือนใส่เพื่อสะดวกในการเปลี่ยนเสื้ออะไรแบบนั้น พี่แพทผอมจัง เธอขูดนิ้วใส่แก้วน้ำเหมือนมือมันเกิดอยูไม่สุขขึ้นมาเพราะการจ้องมองกิริยาของคนข้างตัว
นึกว่าพี่แพทจะพูดเก่งซะอีก
จึงเลือกที่จะชวนคุยปัดบรรยากาศน่าอึดอัดทิ้ง
“พี่แพท”
หืม? พี่เค้าหันมาเลิกคิ้วใส่เป็นคำถามทั้งงับหลอดคาไว้
“เอ่อ.... พี่เล่นเป็นใครอะ”
พี่เค้าทำหน้านึกมองข้างบนแล้วยิ้มมุมปากใส่เธอ
มัน...ดูดีมากเลย
“ทายสิ”
ยังจะตอบกวนๆเหมือนสีหน้านั่นเธอเลยเบะปากใส่ ทำเป็นลูบคางใช้ความคิด
“อืม.... โถ่ใครมันจะไปรู้อะพี่
เก้าไม่ค่อยได้อ่านบทคนอื่นอะ รู้จักแค่เด็กแรดสไปรท์กับนักเลงไผ่นี่แหละ”
“รู้แค่สองตัวเองหรอ ”
เก้าพยักหน้า
“ก็ นางเป็นแฟนกัน เลยต้องรู้ไว้”
พี่แพทครางอืมเป็นว่ารับรู้ วางแก้วน้ำใส่ที่รองตาข่ายของที่วางแขนก่อนจะวางแขนพาดหนักเพื่อขยับตัวหันมาทางเธอ
“ที่จริงเก้าน่าจะเรียนรู้อีกตัวละครด้วยนะ คงสำคัญกับสไปรท์ไม่แพ้ไผ่หรอก”
เก้าเลิกคิ้วขึ้นแปลกใจในคำพูดซึ่งคนเกริ่นก็ไม่ปล่อยให้รอนาน พี่เขาเอียงคอวาดยิ้มอ่อนๆที่มันกระตุกจังหวะก้อนเนื้อในอกให้บีบตัวรัวเร็วขึ้นมาจนหูอื้อ บ้าไปแล้ว ใจเต้นกับแพทตี้เนี่ยนะ ผู้หญิงจ๋าที่มีแฟนเป็นผู้ชายซะด้วย!
“ ‘ของขวัญ’ ลองไปหาบทอ่านดู
นั่นแหละ ตัวละครที่พี่แสดง”
.
.
.
.
“โอเค ทำได้ดีมากแพทตี้ พีช ไปนั่งเล่นนอนเล่นชาร์ตพลังเลยครับ เดี๋ยวพี่เรียกอีกรอบ”
นักแสดงที่ว่าก็รับคำ เดินแกร่วหาที่เอนหลัง
“แพท อะ โค้กปะ”
“หืม ไม่อะขอบใจนะ”
แพทตี้ส่ายหน้าไปให้พีชเห็นเขาแยกตัวไปห้องพักนักแสดงชายจึงเปลี่ยนทิศไปหาห้องพักนักแสดงหญิงบ้าง
มันก็คือห้องอะไรซักอย่างของโรงเรียนนี่แหละ ขอเค้ามาเป็นที่พักของกองถ่ายชั่วคราว
แกร๊ก
“พี่แพท! ถ่ายรูปกัน!!”
เสียงเจื้อยแจ้วดังมาทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าไป ตามด้วยฝนวิ่งมาลากแขนเธอไปเข้าก๊วนสี่สาวข่างเม้ากับเบลล์ที่แอคท่าพร้อม ทำท่ากัดปากดูจะเป็นคอนเสปเซ็กซี่หล่ะมั้ง เด็กมันชวนเลยเอาซักหน่อย ยกแขนกอดคอฝนแล้วเบ้หน้าเหลือบตาใส่พวกเด็กๆที่แอคติ้งสุดความสามารถ ตอนนี้ เรา หมายถึงนักแสดงหญิงทุกคนก็อยู่ในชุดนักเรียนย้อนวัยหล่ะนะ พอแช๊ะภาพได้ฝนก็หันจอมาดูหัวเราะคิกคักพอใจเธอจึงแยกตัวหาที่เอนหลังปล่อยให้พวกเด็กพลังเยอะบ้าถ่ายรูปไป
หืม? กำลังจะทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้นวมมุมห้อง แต่ตาดันไปสะดุดกับร่างที่นั่งกึ่งนอนฟังเพลงมีผ้าห่มลายหมีคุมะคลุมตัวอยู่ที่โซฟาตัวยาว หลับรึเปล่าหน่ะ คิดแบบนั้นแต่ขาดันเปลี่ยนทิศไปยืนใกล้คนที่หลับตาแหงนคอพิงพนักเหมือนท่องโลกนิทราอยู่
แพทตี้ค่อยๆทิ้งตัวนั่งข้างๆกลัวไปรบกวนอีกฝ่ายก่อนจะหยิบกระเป๋าถือของตนที่จำได้ว่ากองๆไว้มุมโซฟามาคุ้ยเอาไอแพดมินิหยิบหูฟังเสียบ อืม.. ดูซีรีย์ดีกว่าแห๊ะ
“อือ... ถ่ายเสร็จแล้วหรอพี่”
แพทตี้หันตามเสียงที่กึ่งงัวเงียยิ้มให้คนที่ทำตาปรือมองกันอยู่อย่างกับแมวขี้เทรา เก้านี่ น่ารักดีนะ
“ก็เดี๋ยวถ่ายต่อ พี่เค้าให้มาพักก่อน
นอนอยู่หรอ พี่ทำให้ตื่นรึเปล่า”
เก้าส่ายหัวดิ๊ก
“เปล่าๆ เก้าตื่นเองแหละ”
เธอก็พยักหน้ารับไป หันกลับมาสนใจแทปเล็ทในมือต่อ
จิ้มเข้ารายการคลิปวีดีโอที่ต้องการแล้วเอนหลังพิงพนักนุ่มยกขาขึ้นไขว้เริ่มจมตัวเองเข้าสู่โลกส่วนตัว
“เก้าอ่านแล้วนะ บทของขวัญอะ”
หืม? เสียงแว่วๆเข้าตัวทำเอาแพทตี้หันไปมองงงๆ ดึงหูฟังออกข้างหนึ่ง
“อะไรนะ?”
เด็กสาวข้างตัวถอดหูฟังออกเก็บรวมกับไอโฟนของตนวางไว้ข้างตัวแล้วพูดใหม่
“ก็ บทขวัญไง เก้าลองไปอ่านดูแล้ว ”
“อะ อ๋อ อืม”
ครางอือเป็นว่ารับรู้ยิ้มให้ซักนิดก่อนจะใส่หูฟังตามเดิมหันกลับสนใจจอตรงหน้า เหมือนกับว่าท่าทีไม่ใส่ใจนักจะทำให้อีกฝ่ายเคืองหรืออะไรเพราะเมื่อเธอหันกลับมาอีกที เก้ากลับหันมองไปทางอื่นทั้งขมวดคิ้วเหมือนไม่พอใจ
“แล้วเป็นไง ชอบ รึเปล่า”
ห๊ะ?
จะตกใจทำไม
แพทตี้เลิกคิ้วเมื่อเก้าหันควับมาทำหน้าตื่นใส่ก่อนจะพยักหน้านิดๆทั้งดึงผ้าห่มที่ร่นลงมาคลุมแขนไว้
“ก็ดี แต่ตลกอะ แค่สไปรท์ไปมีอะไรกับผู้ชายถึงกับเลิกคบเลยเนี่ยนะ โกรธที่ไม่ชวนรึไง”
พูดติดตลกที่ทำเอาเธอหลุดขำ เจ้าตัวก็ดันทำหน้ายุ่งต่อแล้วงึมงำ
”ทำอย่างกับหึงไปได้”
อืม... แพทตี้มองเรียวหน้าด้านข้างของคนข้างตัว ดึงหูฟังข้างขวาออกเพื่อยื่นให้คนที่นั่งชิดติดกันอยู่ที่ด้านซ้าย
“ก็...อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้
ฟังไหม เพลงเพราะดี พี่ชอบ”
เก้าหันกลับมาหาคนที่เอ่ยชวนปัดความสนใจจากประโยคแรกให้เฉออก ยิ้มบางๆแล้วกำลังจะรับน้ำใจจากพี่เค้ามาเสียบใส่หูเอง แต่กลับต้องตัวแข็งเมื่อแพทตี้ชักมือหลบหูฟังนั่น ก่อนจะเกลี่ยปอยผมเธอให้ทัดเข้าที่ใบหูแล้วค่อยใส่หูฟัง ขยับให้มันเข้าทางอย่างเบามือ เก้ากำผ้าห่มแน่นเมื่ออีกคนยังคงเอาแต่สนใจใบหูที่เธอรู้สึกว่ามันร้อนผ่าวขึ้นอย่างน่าประหลาด แล้วกลับต้องครางอือ... หรี่ตาลงข้างหนึ่งเมื่อรู้สึกถึงแรงคลึงด้วยเรียวนิ้วของพี่สาวก่อนที่แพทตี้จะผละออก ยิ้มอ่อนๆมาให้
“หูแดงนะเรา หนาวหรอ”
มันร้อน... ตะหากหล่ะ
เก้าส่ายหน้านิดๆ แย้มยิ้มบางเหมือนความเขินอายมันวิ่งมากระจุกที่หน้า
ทำแค่มองคนที่กลับไปสนใจกดเปลี่ยนเป็นเข้ายูทูปหาเพลงที่เจ้าตัวบอกชอบนักหนาเปิดฟัง ที่มันทำให้เธอ...
เป็นฝันที่เลือนลาง แต่ไม่ลบเลือน
เป็นเสมือนเรื่องจินตนาการ
ดูคล้ายความทรงจำที่ใจฉันสร้าง
เหมือนภาพที่เจือจาง แต่ฉันเชื่อเธอมีจริง
เลือนรอยยิ้มลงแค่เพียงได้ฟังเสียงคุ้นหู ไม่รู้สาเหตุ ที่ก้อนเนื้อในอกมันบีบตัวรัดจนอกระบม
อาจจะเป็นสีหน้ามีรอยยิ้มนิดๆเหมือนชอบใจในบทเพลงของ’คนรัก’ ที่ประพันธ์ขึ้นราวกับแต่งให้หล่อนก็ได้ เก้ากัดริมฝีปากจนเจ็บ
บ้าไปแล้ว ....ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกอิจฉา แดน วรเวชจนแทบบ้า
“ไม่เพราะหรอ”
เสียงแพทตี้ทำเอาเก้าสะดุ้ง หลุดจากภวังค์ รีบพยักหน้า”เพราะค่ะพี่ ชอบๆ”
พี่เค้ายิ้มอย่างพอใจหลับตาเพริ้มเหมือนจะซึมซับบทเพลงที่ดันทำให้เธอเลือกที่จะเคลื่อนมือที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม
คืบแตะแขนแพทตี้ผ่านแขนเสื้อยาวๆของชุดนักเรียน ในหัวรีบเรียบเรียงคำพูดเมื่อแพทตี้หรี่ตาขึ้นเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“เอ่อ คือ เอ้อ ตอนเด็กๆเก้าเป็นแฟนคลับดีทูบีด้วยนะ”
พี่เค้าทำตาโตหัวเราะนิดๆ
“อ้าวหรอ เออ ไว้พี่บอกพี่แดนให้ คงดีใจน่าดูเลยมั้ง”
เก้าหัวเราะแห้งๆไปนึกอยากจะจบบทสนทนาซะดื้อๆถ้าคนข้างตัวไม่ต่อมันอีก
“เออ แล้วชอบใครหล่ะ”
“พี่บิ๊กอะ”
ฮะ ฮะ ฮะ เอ๋า ขำไรบ้าปะ
เก้าทำหน้างงใส่คนที่พ่นขำพรืดหัวเราะท้องแข็ง พูดที่เหมือนจะพึมพำกับตัวเองซะมากกว่า ประมาณว่า
‘ว่าแล้ว ไม่บอกและเดี๋ยวน้อยใจ’ อะไรประมาณนั้น ดูแคร์แฟนจังเลยเนอะ น่าอิจฉาจริงๆ
“แล้วตอนนี้ชอบใครหล่ะ แอบเป็นแฟนคลับวงไหนรึปล่า”
แพทตี้ถามมาที่เก้ากลับส่ายหน้า เด็กสาวดึงผ้าห่มกางออก สะบัดคลุมตักคนที่นั่งข้างตัวซึ่งพี่เค้าก็รับความหวังดี
ดึงไปคลุมหน้าขาไว้ เธอไม่ได้คิดอะไร จริงๆนะ ก็แค่ตอบไปตามความจริงไม่ได้คิดมากให้ปวดหัว
“ก็ชอบ”
พี่เค้าถามย้ำอีกว่าชอบใครหล่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าความกล้าหน้าด้านมันวิ่งมาจากไหนถึงทำให้ปากกล้าๆมันเปิดออกไปปล่อยคำที่กลับทำให้พี่แพทยิ้มมุมปากเหมือนพอใจอะไรผิดความคาดหมายของเธอ
“แอบชอบ ‘แฟน’ ของดีทูบีอยู่ เมื่อกี้นี้เลย”
กล้ามาก....นังเก้า
เธอชอบ... รอยยิ้มของพี่แพทนะ มันทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยอย่างน่าประหลาด ตลกดีที่ดันมารู้สึกกับผู้หญิงซะได้
ผ้าห่มมันอุ่น เราจึงรู้สึกสบายตัวในห้องแอร์เย็นฉ่ำ พวกนักแสดงที่เหลือก็ดูท่าจะอะเลิ้ดพลังล้นเหลือในการหยอกกันเล่นเกินกว่าจะสนใจเรา เธอถึงเอนตัวเชิดคอหงายพิงพนัก ปรือตาหลับลงรับเพลงให้มันกล่อม พี่แดนนี่ แต่งเพลงเก่งดีนะ ไม่แปลกที่ผู้หญิงจะหลงคารม มันคงจะรวมถึงคนข้างตัวเธอด้วยงั้นสิ
หลง แล้ว.. รัก กันมากแค่ไหน มันไม่ใช่สิ่งที่เธออยากรู้
เนื้อผ้าของผ้าห่มมันอุ่นอยู่แล้ว แต่มือที่กุมกระชับกันอยู่เบื้องใต้กลับทำให้ภายในวาบราวกับอีกคนใช้การกระทำสื่อให้เธอได้รับรู้ความต้องการ เก้าแย้มยิ้มเมื่อหลังมือรู้สึกถึงการลูบเกลี่ยแผ่วเบา
การกระทำที่จุดประกายไฟเล็กๆ ที่เธอเต็มใจจะโหมมันให้กระพือขึ้นเป็นเปลวเพลิงเพื่อเผาตัวเธอเอง
ไม่ว่านานสักแค่ไหน
อาจไม่มีสักคนที่จะเข้าใจ
อาจจะเหมือนมันไกลเกินความจริง
อาจแค่เพียงคนเดียวจะเชื่อทุกสิ่ง
ว่าคนที่เฝ้ารอ คนนั้น มีตัวตนไม่ใช่แค่ฝัน
สักวันเขาจะผ่านมาไม่ผ่านไป ก็คือเธอ..... (ผ่านมาจะไม่ผ่านไป – แดนวรเวช)
***
“โดดดิพี่! โห่พี่อะ กล้วยไม่ครบเลยเห็นปะ!”
“ทำอยู่นี่ไง เร่งจริ๊ง”
เสียงงุ้งงิ้งของสองสาวเวลาเบรกพักกลางวันหลังจากนั่งโซ้ยก๋วยเตี๋ยวที่พี่ทีมงานสั่งมาให้ เปล่า ไม่ใช่ถ่ายฮอร์โมน วันนี้พวกแก๊งนักแสดงฮอร์โมนมารวมตัวกันเพื่อบริ๊ฟงานก่อนไปถ่ายจริง ตอนนี้ก็อยู่ชั้นล่างของตึกที่พี่ๆทีมงานสั่งก๋วยเตี๋ยวมาเส้นนักแสดงวัยรุ่นประทังความหิวมื้อกลางวัน บ้างก็เดินเตร่ไปมา จับกลุ่มเม้ากัน หรือเล่นเกมส์เหมือนที่เรากำลังทำอยู่ตอนนี้ไง
“หลบดิ๊พี่หลบ รถไฟมาแล้ว!”
เก้าร้องวี๊ดว๊ายเมื่อมินเนี่ยนตัวเหลืองกระเด็นด้วยแรงพุ่งชนของรถไฟ
ขึ้นเกมโอเวอร์หลาบนหน้าจอของเครื่องในมือคนที่นั่งข้างกันบนโซฟาตัวยาว
พี่แพทหันมาบีบจมูกเธอซะเก้ารีบถอยหลบไปกุมจมูกโด่งๆของตน
“อะไรของพี่เนี่ย”
“เสียงดัง กวนสมาธิ ไปนั่งนู่นเลยไป”
ยังจะชี้นิ้วสั่งทำหน้าขึงขังให้เก้าเบ้หน้า ลุกเดินสะบัดไปนั่งโซฟาตรงข้ามกัน มองหน้าคนที่จริงจังบังคับมินเนี่ยนอยู่ก็เริ่มไม่มีอะไรทำ มองซากชามก๋วยเตี๋ยวเปล่าบนโต๊ะทรงเตี้ยคิดหาอะไรทำฆ่าเวลาก็คว้ามือถือ อืม....ไม่ใช่ของเธอหรอก เจ้าของหน่ะก็นั่งเล่นเกมส์ในมือถือของเธออยู่นี่ไง เก้าเลื่อนปลดล็อคหน้าจอ จิ้มเข้าแอปพิเคชั่นถ่ายรูปแล้วเงยหน้ามองคนที่ก้มหน้าก้มตาจริงจังในจอทัชสกรีนซะน่าเอ็นดู ชอบนะ เวลาพี่แพทใส่เสื้อกล้ามปล่อยผมแบบนี้ สวยดี
มือเรียวเล็งกล้องไปทางคนตรงข้ามคนที่เล่นเกมส์ไม่รู้ว่าโดนแอบถ่าย
แช๊ะ เก้ายิ้มกริ่ม กดเข้าไลน์ส่งรูปเข้าหาแอคเค้าตัวเองที่แน่หล่ะ มันเด้งหาใครอีกคนที่ครองมือถือเธออยู่ พี่แพทเหลือบขึ้นจากหน้าจอมองเธอเพราะชื่อพี่เค้าดันโพล่เด้งขึ้นมาขัดการเล่นเกมส์หล่ะมั้ง กำลังคิดว่าพี่เค้าคงไม่ได้สนใจอะไร แต่กลับต้องเลิกคิ้วขึ้นเมื่อรายชื่อตัวเองเด้งโนติแจ้งเตือนข้อความจากแอปเขียว
ใครอนุญาตให้ถ่าย
เก้าเบะปากแล้วพิมพ์ยุกยิกไป
อนุญาตตัวเองนี่แหละ จะทำไม
ก็ไม่ทำไม ขอค่าเป็นนางแบบให้ด้วยแล้วกัน
เก้าพ่นลมเห๊อะ? ออกจมูก เหลือบตาขึ้นมองคนที่ดันทำเป็นสนใจจอมือถือมากกว่าร่างจริงของคู่สนทนา
โห แค่นี้ขอค่าตัว เท่าไหร่หล่ะคะ อย่างแพงมากนะบ้านหนูจน
ส่งติ๊กเกอร์แลบลิ้นไปด้วย
เห็นรุ่นพี่คนสวยทำหน้าคิดอะไรแล้วยิ้มกริ่มช้อนตาสบเธอที่ดันรู้สึกร้อนวูบเมื่อเหมือนเห็นแววแปลกๆในดวงตาคู่นั้น
“แพทตี้มานี่สิ๊ พี่แก้บทนิดหน่อยมาเอาไปดู”
“ค่ะพี่”
คนตรงหน้าเธอขานรับ ก่อนจะลุกขึ้นไม่ได้ต่อบทสนทนา เธอคิดว่าแบบนั้นนะ พี่แพทกำลังจะเดินผ่านเธอไปและเมื่อเราอยู่ข้างกัน คนที่ยืนอยู่กลับหย่อนมือถือใส่ตักเธอแล้วฉวยของตนจากมือเธอไปหน้าตาเฉย เก้ามองตาหลังแพทตี้ไป เห็นพี่เค้ากำลังฟังพี่คนเขียนบทก็กลับมาสนใจสิ่งที่นอนแผ่บนหน้าตักตน ขมวดคิ้วฉงนกับสิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ มันไม่ได้ส่งออกไปถึงเครื่องพี่แพท ก็แค่ข้อความที่พิมพ์ค้างจบประโยคที่ทำให้เหงื่อผุดพรายเต็มฝ่ามือ บีบกำเครื่องมือสื่อสารแน่นเหมือนจะยับยั้งไม่ให้กลองในอกกระหน่ำตีจนหูอื้อไปซะก่อน
ไม่แพงหรอก แค่ ’จูบ’ เก้าให้พี่ได้อยู่แล้ว_
.
.
.
ขอบคุณค่ะพี่ ขอบคุณนะคะ โหยไม่เหนื่อยซักนิด เก้าชอบ
เออ ไปก่อนนังต่อ อย่าหลายเทคหล่ะสงสารพี่ย้ง
นั่งคือคำบอกลาพี่ทีมงานกับเพื่อนนักแสดงเพราะเธอจัดการในส่วนของตัวเองเสร็จแล้วหน่ะสิ เลยกะจะกลับบ้านไปงีบเอาแรงซักหน่อย ตอนนี้ก็ซักหกโมงเย็นได้มั้ง ถ่ายตั้งแต่ตอนบ่าย ก็บทเธอมันไม่ได้เยอะอะไรเท่าไหร่ พี่ย้งถึงตามถ่ายเก็บให้เสร็จไป
เก้าเดินแยกตัวออกจากกองถ่ายกะโบกแท็กซี่กลับบ้านนี่แหละ รถก็ไม่ได้เอามา
ชุดก็เปลี่ยนเป็นใส่ลำลองไปสบายๆเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ขาสั้นสภาพพร้อมกลับบ้านลูกเดียว เธอก้มลงมองมือถือที่สั่นครืดคราด
หืม?
โอเค แฟนเธอเองแหละ ใช่พี่แพทที่มีคนรักฝ่ายเดียวซะเมื่อไหร่ รู้สึกเหมือนทำผิดศีลขั้นรุนแรงไงก็ไม่รู้แห๊ะ
เก้ากดรับทั้งยังยืนรอแท็กซี่ผ่านหน้าโรงเรียนที่ใช้ถ่ายทำ
“ว่าไง”
‘อยู่ไหนครับ ถ่ายเสร็จยัง’
“เสร็จแล้ว แต่คงกลับบ้านเลยอะ ง่วง”
‘อ่าวหรอ’
เขารับคำมาแบบนั้นเธอก็ครางอืมๆไป
หูฟังคำชวนคุยที่เธอก็รับคำเป็นพักๆเห็นแท็กซี่คันเหลืองกำลังขับผ่านมาก็กำลังยกแขนจะโบกเรียก
ปริ๊น!
ว๊าย!!
‘เป็นไรเก้า’
“เอ่อ...เปล่าๆ ไม่มีไร แค่นี้ก่อนนะ”
เก้าตัดสายทันทีไม่รอให้เขาตอบโต้ ยืนกระพริบตาปริบๆใส่รถคันกะทัดรัดที่มาจอดเกยตรงหน้าและดันบีบแตรซะเธอสะดุ้งเฮือก!
กำลังจะด่าใส่แต่หน้าต่างฝั่งข้างคนขับที่ลดลงกลับทำให้เธอกลืนน้ำลายดังเอื๊อกเมื่อเห็นหน้าคนขับเต็มสองตา
“ขึ้นมาสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
เก้าส่ายหน้า
“อ่า...ไม่เป็นไรค่ะพี่ เกรงใจ”
ปริ๊น!!
ไม่ใช่จากรถตรงหน้า แต่คันหลังบีบใส่ซะเก้าทำหน้าเลิ่กลั่กและแพทตี้ก็เร่งมาอีก
“ขึ้นมาเหอะน่า เร็วๆ”
ก็ได้ ถึงจะไม่เต็มใจ ก็...คิดว่างั้นนะ เก้ารีบเปิดประตูผลุบตัวเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็วกลัวว่าไอ่แท็กซี่ใจร้อนมันจะลงมาโบกหัวข้อหาทำเสียงจังหวะเหยียบคันเร่ง เห็นพี่แพทเข้าเกียร์แล้วบังคับตัวรถออกไปทำเงียบไม่รู้จะชวนคุยอะไร อยากคุยนะ แต่คิดไม่ออก เรียกว่าพูดไม่ออกจะถูกกว่า ไอ่ข้อความที่พี่เค้าพิมพ์ทิ้งทายเมื่อช่วงเที่ยงมันยังติดตาอยู่เลย
เก้าหันมองใบหน้าด้านข้างของคนที่ตั้งหน้าตั้งตาเพ่งสมาธิอยู่กับการขับรถจนเหมือนพี่เค้าจะรู้สึกตัว เหลือบหางตามองเธอ
“คาดเบ้ลด้วยสิ เป็นเด็กรึไงต้องให้เตือนทุกอย่างเลยเนี่ย”
“ใครเด็ก!”
“ไม่รู้ แถวนี้มีคนไหนเข้าข่ายบ้างหล่ะ”
เก้าหายใจฟึดฟัดใส่คำพูดเสียดสีแต่ก็ทำตามคำสั่งของผู้ใหญ่
ก็เหมือนพี่แพทจะมีธุระต่อจากถ่ายเสร็จเลยเอารถมาเองแต่ไม่คิดว่าจะได้นั่งด้วยกันเลยนะ
“เอ้อ แล้วพี่ถ่ายเสร็จแล้วหรอ”
“อืม หาไรกินกันไหม พี่หิว”
ไม่รู้ทำไมคำชวนแสนธรรมดาดันทำเอาปากเธอยิ้มไม่หยุดไปซะได้
เก้าหันไปหาคนที่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถ ทำเสียงล้อเลียน
“ชวนดินเนอร์?”
พูดซะแพทตี้ใช้หางตามอง เห็นเก้าทำหน้ากระหยิ่มใส่ก็หัวเราะนิดๆ
“ถ้าการกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางเรียกว่าดินเนอร์ ก็ใช่ ตัดสินใจเร็วๆ ใกล้ถึงร้านแล้วเนี่ย”
“ไม่กินเก้าไม่หิว ดุจังเลยพี่นี่ ชาติก่อนเป็นหมาหรอ”
“พูดกับรุ่นพี่งี้หรอ เดี๋ยวจะโดน”
พี่แพทพูดเสียงดุติดจะหยอกเล่นที่เธอก็หยักไหล่ บอก’ไม่กิน ห้ามจอดนะ’ ที่คนหิวก็ดันตามใจซะงั้น ขับต่อไปเรื่อยๆสั่งให้เธอบอกทางไป หกโมงครึ่งนิดๆที่วันนี้กลับมืดเร็วซะได้ ใกล้ถึงบ้านเธอแล้วหล่ะ เก้านั่งหันหน้ามองนอกหน้าต่างมองทางที่มันมืดสลัวที่มีแค่แสงไฟตามข้างทาง
“หมู่บ้านนี้ใช่ไหม”
เสียงจากคนขับถามมาที่เธอครางอือรับไป เธอกำลังจะปลดเบ้ลออกเมื่อเห็นที่หมายลางๆ แต่กลับต้องปล่อยมือ เลิกคิ้วงงหนักหันมาหาคนข้างตัวเพราะรถที่ใช้โดยสารกลับเฉเทียบจอดข้างทางที่มีเสียงเข้าเกียร์ว่างตามด้วยแพทตี้เคาะนิ้วใส่พวงมาลัย ดวงตาคู่นั่นมองทางเข้าหมู่บ้านของเธอที่อยู่ไม่ไกลแล้วพึมพำออกมา
“แกล้งลืมเนียนมากเลยนะ”
ลืม? เก้ากัดปากแน่น มองรอบข้างที่มันมืดเกินเหตุรวมถึงฟิมล์รถที่มันทึบสิ้นดี
พอหันกลับมากลับต้องสะดุ้งนิดๆเมื่อแพทตี้วางแขนเท้าพวงมาลัยมองเธออยู่ เก้าทำเฉตามองนอกหน้าต่าง
“ลืมอะไร บ้าปะ จอดตรงนี้ชะงั้นเก้าเดินไปเองแล้วกัน
ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”
หมั่บ! มือที่กำลังจะปลดเซฟติเบ้ลชะงักทันทีที่แพทตี้จับแน่นเก้าถดตัวถอยจนหลังชิดเบาะเอียงไปทางหน้าต่างเมื่อแพทตี้โน้มตัวเข้าใกล้ ไม่รู้ว่าพี่เค้าปลดเซฟของตัวเองออกตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงได้โน้มตัวใช้แขนเรียวๆนั่งวางศอกกับพนักพิงของเบาะข้างคนขับอีกมือยังกำจับมือเธอไม่ปล่อย
“ทำอะไรของพี่ เกิดหื่นขึ้นมารึไง ไปทำกับแฟนนู่น”
คำพูดประชดประชันทำเอาแพทตี้เลิกคิ้ว หัวเราะในลำคอ เอียงคอวาดรอยยิ้มเหมือนจะรู้ทันที่เธอไม่ชอบเลยซักนิด
“ หึง... หรอ”
ใช่ เธอกำลังรู้สึกแบบนั้น แต่ไม่คิดจะเอ่ยปากไปเพราะแค่นี้คนตรงหน้าก็รู้ทันจนไม่รู้จะหลบซ่อนยังไงแล้ว เก้าเอียงหน้าหลบแต่กลับทำไม่ได้ดังใจคิดเมื่อนิ้วของคนตรงหน้าจับคางเธอแน่นก่อนจะบีบบังคับให้หันมาแรงรับความอุ่นวาบจากลมหายใจร้อนผ่าวรดรินเหนือริมฝีปาก ดวงตาพี่แพท สวย...จัง
“พี่แค่... ทวงค่าตัว
จ่ายมา อย่าให้ต้องบังคับ”
คำสั่งที่เธอกลับยอมอยู่นิ่งไม่ได้เปล่งคำตอบที่แพทตี้ตีความไปว่ามันคงเป็นการตอบรับ อืม...ก็คงถูกแล้วหล่ะมั้งไม่งั้นเธอจะยอมอยู่เฉย ปรือตารับริมฝีปากร้อนรุ่มนั่นกดแนบเข้ามา เผยอปากรับเรียวลิ้นอ่อนนุ่มแทรกรสหวานปนเฝื่อนมากอดกระหวัดรับอย่างเต็มใจหรอ เรียวหน้าสวยผงกตามที่อีกฝ่ายนำทาง จากแรงบีบกลับคลายลง เป็นแตะสันกรามของร่างบาง ลูบไล้มันอย่างเคลิ้บเคลิ้มค่อยไล้ตามลำคอกดนิ้วคลึงจุดชีพจรให้เก้าหายใจสั่นได้อย่างน่าเอ็นดู
น่ารัก และถูกใจ...มาก
ความคิดและความรู้สึกที่แทรกเข้ามาในใจของผู้รุกราน ปรือตามองใบหน้าชวนฝันของรุ่นน้องที่ช่างว่าง่ายขัดกับปากกล้านั่น แพทตี้ลดมือลง ปลดเซฟติเบ้ลที่เจ้าตัวอยากถอดมันนักหนา ค่อยจับให้มันเคลื่อนเก็บเข้าที่ และแย้มยิ้มเมื่อเก้าสอดแขนขึ้นโอบคล้องรอบลำคอ เกลี่ยไรผมที่ต้นคอเหมือนจะบอกว่าพอใจ
“ชอบพี่นะ เก้าชอบพี่”
เสียงกระซิบราวกับลูกแมวข้างถนนวอนคนใจดีให้เก็บไปเลี้ยงเสียที ริมฝีปากเราเฉียดกัน งับจูบหลายครั้งเหมือนอยากกลืนกินอีกฝ่ายแทบขาดใจ แพทอ้อมแขนไปปรับเบาะ ประคองให้มันเอนลงพาร่างบางนอนราบที่เธอก้าวข้าวคอนโซลไปโน้มตัวคร่อม
ก้มลงแตะปลายจมูกเข้าด้วยกัน มองเข้าลึกในนัยน์ตาฉ่ำเยิ้มของคนเบื้องใต้ที่เปิดใจรับลวดหนามอาบน้ำผึ้งให้เธอใช้พันธนาการตามใจชอบ แพทตี้ลูบคลึงแก้มนวลแดงปลั่งอย่างชอบใจ ทำเป็นไม่สนมือที่เริ่มยุกยิกเลื้อยเข้ามาใต้เสื้อยืดลูบไล้ตามเอวของเธอ กระซิบ ชิดริมฝีปาก
“ถ้าชอบ....ก็ทำตัวดีๆ ”
อย่าสร้างปัญหา
แอร์ในรถมันเปิดอยู่ แต่เรากลับรู้สึกร้อนกันขึ้นมาซะดื้อๆในสิ่งที่กระทำอยู่ อาจจะเพราะแรงอารมณ์สวาท
หรือไฟกัลป์นรกที่แผดเผาอยู่ก็ได้ แต่ไม่ว่าอะไร เราก็ต่างเต็มใจยอมรับมันอยู่ดี
TBC.
**
talk:
เรื่องนี้มันเรท17+นะเอาจริง ใช้วิจารณยานกันเองแล้วกันค่ะ ถ้าโดนแบนก็ตัวใคตรตัวมัน#พหวีดดดดดดดด
ความคิดเห็น