คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : Hormones' Part : 14
แดดยามเช้ามันสบายแต่คงสู้ไออุ่นของร่ายกายเราไม่ได้
ผิวนุ่มแนบชิดด้วยการสวมกอดแนบความเนียนเข้ากับความนุ่มจากแผ่นหลังขวัญ
จมูกโด่งได้รูปลากไล้ตามไหล่ลาดเกลี่ยปลายเพื่อสูดความหอมของมันเข้าไปเต็มปอด จนกดจูบอย่างอดทนไม่ไหวแนบริมฝีปากแผ่วเบาราวกลับกลัวอีกคนตื่นจากห้วงแห่งความฝัน ให้อดสำรวจผิวลื่นมือรับยามเช้า แนบริมฝีปากร้อนจัดกดใส่ไหล่ลาดบางซะเกือบจะฝากฝังรอยไปแล้วถ้าหากความรู้ผิดชอบมันดึงไว้ไม่อยู่
เธอไม่อยากทิ้งร่องรอย ให้คนอื่นมองขวัญไม่ดี
มือเรียวเลื่อนผ้าห่มลงจนมันค่อยเคลื่อนหลุดจากหัวไหล่เผยความนวลเนียนต้องแสงแดดยามเช้ามาล่อสายตาให้จังหวะการหายใจสะดุดแทบจะหยุดเต้นทุกครั้งที่ความขาวเผยตามผืนผ้าที่ร่นออก
ขวัญ....สวยจัง
สไปรท์นอนมองแผ่นหลังของขวัญที่ฉายชัดด้วยแสงยามเช้า ผ้าห่มมันร่นกองอยู่ที่เอวอีกฝ่ายด้วยฝีมือเธอเอง อดใจไม่ไหวมือถึงได้เคลื่อนตามใจอยาก เข้าลูบตั้งแต่ต้นแขนนุ่มตามผิวนุ่มผ่านสีข้าง หลุบตามองเอวบางที่กำลังวางฝ่ามือนาบให้ยิ่งกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ใช้หลังมือเกลี่ยมันขึ้นลงอย่างเชื่องช้าอยู่แบบนั้นจนสุดท้าย...เหมือนจะไปรบกวนการนอนของขวัญพอดู เจ้าตัวถึงเริ่มขยับ ครางงือ.... กุมมือซนๆของเธอให้เคลื่อนเข้าโอบเอวนางไว้ พลางขยับตัวพลิกหน้าเข้าหาให้ได้เห็นใบหน้าติดจะง่วงงุนอยู่มาก
อา... ขวัญหัวยุ่งๆพร้อมรอยยิ้มยามเช้าแบบนี้มัน เซ็กซี่ชะมัดเลย
ยังไม่ทันจะทักทายยามเช้ากลับโดนคนตรงหน้ารั้งใบหน้าเข้าหา ทักทายกันด้วยริมฝีปากทาบทับให้ตัวมันร้อนวูบ
ก่อนขวัญจะผละออกเพียงนิดแค่ให้ริมฝีปากพอมีช่องว่างพอที่จะเปล่งเสียง เรียกขนอ่อนลุกเกลียวขึ้นทั้งตัว
“ไปรท์....เราอยาก....”
ติ๊ดๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆๆ
ติ๊ดตะ... ปึ๊ก!!!
นาฬิกาเรือนเก่งลอยหวือโรยตัวลงจูบพื้นตามแรงผลักไสไม่เห็นหัวในการทำหน้าที่อย่างขะมักเขม้น
มือบางหดกลับเข้าผ้าห่มเมื่อปฏิบัติภารกิจสำเร็จลุล่วง ครางงืองาหลับตาหยีเมื่อแสงมันแยงให้รำคาญก่อนจะยกแขนเหยียด ยืดตัวบิดไปมาบนเตียงนอนให้ผ้าปูยับหนักกว่าเก่า มีอ้าปากหาวเห้อ...ยาวๆแทบจะเห็นลิ้นไก่มาโต้ลมแล้วขดตัวซุกผ้าห่มจะหลับต่ออย่างกับแมวขี้เทรา ปรือตานิดเมื่อตัวมันโล่งโจ้งเกิดเหตุถึงได้เห็นพื้นเตียงที่ผ้าปูยับย่น
ขวัญไปไหนอะ!!!
ร่างบางเด้งตัวขึ้นนั่งทันทีทำเอาวูบด้วยเลือดลมปรับตัวไม่ทันมือกุมหน้าผากหายใจฟึดฟัด โห่ย!ฝันรอเนี่ย เสีย’บบสุด นั่งนิ่งๆพอเข้าที่จึงหันซ้ายขวาเจอแต่ความว่างเปล่ามาทักทายยามเช้า สไปรท์รวบผ้าห่มขึ้นกอดปิดร่างกายเปล่าเปลือยและยิ่งทำหน้ายุ่งเมื่อไม่เห็นเงาอีกคนตามที่หวัง อะไรอะ หลังจากคืนแรกมันต้องตื่นในอ้อมกอดของกันและกันเห็นหน้าอีกฝ่ายเป็นคนแรกของวันตามด้วยจูบอรุณสวัสดิ์หวานๆไม่ใช่หรอ อ่า...แล้วพาเล่นผีผ้าห่มกันซักรอบอะไรแบบนั้น
คิดลามกแล้วโคลงหัวโยนผ้าห่มกองๆไว้ก่อนจะเดินเซไปมา เปิดตู้เสื้อผ้าเอาเสื้อนอนมาใส่ลวกๆพอให้มีอะไรปิดร่างกาย กำลังดึงชายเสื้อกล้ามตัวเก่งลงมาปิดหน้าท้องขาวๆแต่ตาดันไปสะดุดกับจุดแดงบนผ้าปูเตียงให้ต้องยิ้มออกมาหน้าแดงปลั่งพอใจปนเขินสุดๆ
แหม่....ครั้งแรกเลยนะที่ได้จิ้นใครมาครองไว้ในกำมือ เออะ ไม่ได้หมายความว่าจะทำหลายคนอย่างมองแบบนั้นซี่!
แค่ของขวัญคนเดียวก็ปริ่มไปทั้งชาติแล้วเถอะ
เออว่าแต่
สไปรท์ยีหัวยุ่งๆเดินไปเปิดประตูออกนอกห้องแล้วต้องชะงักกับเสียงหัวเราะคิกคักที่ได้ยิน
ภาพของขวัญกำลังแหย่เล่นกับน้องน้อยในอ้อมอกแม่มันทำให้เธอเลิกคิ้วขึ้น หลุบตามองสภาพชุดนักเรียนพร้อมรับการศึกษาอย่างฉงน
“เห้ย! เธอลุกไหวได้ไงเนี่ย”
ควั่บ!
ไม่ใช่แค่ขวัญแน่หล่ะ แม่หันควั่บมามองคนลูกทันที มีหรี่ตาส่ายหน้านิดๆกับคำพูดส่อเรื่องเซ็กซี่ใต้ผ้าห่มเลยยิ้มแหยๆไป
เพยิดหน้าให้คนที่ทำค้างหน้าแดงเถือก
“เอ้อ หนูหมายถึง เมื่อวานลองนวดกันไง ทำตามในยูทูปอะแม่ นวดนั่นนู่นนี่หลายท่าเลย
อืม...ท่าหมาเออะหรือเรียกว่ากวางเหลียวหลังนะ เอ๊ะน่าจะมีนิวมิชชั่นนารีด้วยอะไรแบบนั้นตัวน่วมเลยแม่”
“ไปรท์! กินข้าวดิจะได้ไปเรียนจะสายละ”
พยักหน้าหงึกหงักรับเดินลากขาไปนั่งแหมะให้ของขวัญมองตาม ใจนี่เต้นตุ้บตับไม่กล้ามองหน้าแม่สไปรท์เลยทีนี้ ตอนแรกก็คิดว่าแม่อาจจะไม่รู้หรอกนะแต่เล่นไอ่ตัวปากสว่างมันโผล่งหมดเปลือกเลยชักไม่แน่ใจ เหลือบมองสาวรุ่นใหญ่อย่าหวาดๆเห็นนางไม่ว่าอะไรแถมยังจะหอมแก้มน้องน้อยไม่ได้ติดใจเรื่องเมื่อกี้เลยซักนิดแล้วเงยหน้ายิ้มหวานให้เธอ
“อ้อจริงสิ แม่ฝากเอาขนมไปให้แม่ขวัญหน่อยนะ
ขนมปังสังขยาเจ้านี้อร่อยมากเลย”
“ได้เลยค่ะแม่ โอ้ๆ แม่นั่งนี่แหละค่ะ เดี๋ยวหนูหยิบให้เอง”
เห็นสาวรุ่นใหญ่จะลุกเลยรีบพูดรัวเสียงสดใสยิ้มตาปิดแถมไปด้วย ตัวก็ลุกขึ้นให้ผู้ใหญ่ยิ้มตามชี้ๆไปที่ตู้เย็น
ขวัญเลยถลาไปเปิดตู้ หยิบเอากล่องแบนๆสีเหลี่ยมผืนผ้ามาวางไว้ที่โต๊ะทานอาหารที่มีสไปรท์นั่งโซ้ยโจ๊กอยู่
“ยังเจ็บอยู่รึเปล่า” ห๊ะ?
คำถามกระซิบกระซาบมันทำเอาเธอหูร้อน
แอบมองแม่สไปรท์ที่นั่งดูทีวีอยู่ถึงได้หย่อนตัวนั่งฝั่งตรงข้าม
ส่ายหน้านิดๆ
“ไม่ค่อยแล้วหล่ะ”
“อื้ม ดีแล้ว ”
พูดจบก็เคี้ยวตุ้ยๆอย่างกับถามเรื่องสภาพอากาศแต่คนฟังดันหน้าร้อนไม่หยุดขูดเล็บใส่โต๊ะแก้เขิน
นั่งเงียบฟังเสียงสไปรท์ซัดข้าวต้มซักพักก็เลิกคิ้วเมื่อนึกอะไรได้ “เอ้อ!”
สไปรท์เลิกคิ้วตาโตซะหน้าผากย่นเลยหล่ะ ปากก็งับช้อนไว้
“ศุกร์เย็นเธอว่างปะ ไปบ้านครูอ้อกัน ครูจะพาเพื่อนมาติวอังกฤษให้อะ”
“หืม... เพื่อน? ฝรั่ง?”
ขวัญยิ้มกว้างพยักหน้าหงึกหงักชูขึ้นสามนิ้ว
“อื้อ ตั้งสามคนแหนะ”
“โหย! ฝรั่งสามเลยหรอ ไม่ไปดีกว่าอะ พูดด้วยไม่รู้เรื่อง”
ได้คำตอบซะหุบยิ้มฉับเปลี่ยนสีหน้าทันควันพุ่งมือไปคว้าหมั่บจับช้อนให้สไปรท์งับอากาศ
“อะไรเนี่ย นี่เธอเรียนศิลป์คำนวณนะยังจะอ่อนอิ้งอีก”
เด็กศิลป์กรอกตาแล้วผงกหน้าไปงับช้อนเอาข้าวต้มแสนอร่อยเข้าปากเคี้ยวหงุบหงับจนแก้มป่อง
พูดไปทั้งข้าวเต็มปากเสียงอู้อี้สภาพไม่หยี่ระกับหน้ายุ่งๆของยัยเด็กวิทย์คณิตเท่าไหร่
“โปรดเรียกว่าอนุลักษณ์และยกย่องในความเป็นไทยจะรื่นหูกว่า
คนรักชาติแบบเรานี่ควรจะมีเยอะๆนะประเทศจะได้เจริญ”
เจริญลงดินหน่ะสิ!เล่นทำหน้าซะเหวี่ยงด้วยขัดใจคิ้วขมวดมุ่นเห็นแล้วปวดแทน สไปรท์เลยยิ้มกริ่มกลืนข้าวให้หมดแล้วพูดต่อ
“ว่าแต่อิ้งเก่งๆก็ดีเหมือนกันนะ”
หรี่ตาทำหน้าอย่างกับแมวเจ้าเล่ห์ใส่ขวัญ
“จะได้หาสามีฝรั่ง โอย...ตาน้ำข้าวน่าขย้ำมากอะเอาจริง”
ป๊าบ!
โอะ น่ากลัวเนอะ
ท่าจะหยอกแรงไปหน่อยมือขาวน่าเจี๊ยะถึงได้ตบโต๊ะป้าบ!สุดแรงล่อซะสไปรท์สะดุ้งเฮือก ส่วนแม่หน่ะก็หันมองงงๆต้นเหตุเลยแค่ส่งยิ้มแหยๆไปบอกยุงมันเกาะโต๊ะหน่ะค่ะแม่ ตบเปาะแปะอีกสองสามทีทำเป็นย้ำฆาตกรรมซากยุงให้สาวรุ่นใหญ่สนใจทีวีกับลูกน้อยต่อ ขวัญถลึงตาใส่สไปรท์หายใจฟึดฟัดแล้วทำท่าจะลุกหนี สไปรท์ก็รีบคว้าแขนหอมๆไว้ซะก่อน ทำน้ำเสียงออดอ้อนได้น่ารักน่าเตะ
“แต่คงไม่แล้วแล้วหล่ะ ก็เรามีสามีเป็นสาวไทยแล้วนี่... อรั้ง~”
มีกุมหน้าบิดตัวอย่างขวยเขินแอคติ้งซะเว่อให้ขวัญหมั่นไส้เล่นที่ได้รางวัลเป็นมะเหงกใส่หัวกลมๆ ร้องอูยให้รู้ว่าเจ็บ
เงยหน้ามองคนที่ลุกขึ้นยันแขนค้ำโต๊ะ ดวงตาที่จ้องตรงมาติดจะจริงจังทำเอาคนขี้เล่นกลืนคำแหย่ลงคอหมด เอ่อ...นี่โกรธจริงดิ
มองปากบางขยับเหมือนจะพูดอะไรอย่างหวาดกลัว
แต่พอแปรผลได้หลังจากเจ้าตัวดึงชามข้าวต้มเธอไปล้างให้นี่สิ หน้าสวยๆของเธอมันก็ร้อนจนแทบจะปิ้งเนื้อได้อยู่แล้ว
‘ใครที่มันกล้ายุ่งกับเธอ
เราเอามันตายแน่’
โอย....ขวัญลุคแบดเกิร์ลแบบนี้ โคตรเท่เหอะ!
**
วันสุข....อ่า เธอหมายถึง วันศุกร์ที่โคตรสุขเลย
อืม...
“ไปรท์ อย่าซี่ ”
“งืม นิดนึงน่า ก็เธออยากตัวหอมทำไมเล่า”
เธอจักกะจี้ และยิ่งหดคอเมื่อจมูกรั้นๆของตัวก่อกวนมันยุ่มย่ามแถวคอขาวๆของเธอไม่หยุด หนักนิดหน่อยนะที่สไปรท์มานั่งตักกันแบบนี้ เจ็บเถอะเอาจริง กระดูกก้นแหลมมากอะ แต่พอบ่นจะดันออก นางก็ทำเสียงงุ้งงิ้งรัดคอเธอไม่ปล่อยซบไหล่ช้อนตาสบปิ้งๆเปล่งความน่ารักกระแทกเบ้าตาให้ลืมคำพูดหมด เลยได้แต่ปล่อยให้สไปรท์ใช้ขาเธอรองแทนเก้าอี้ ต้องลำบากถือบทความให้อยู่ในระดับสายตาแทนที่วางบนโต๊ะได้ปกติหน่ะไม่เท่าไหร่ แต่จมูกซนๆที่มาดุนใส่กันนี่สิปัญหา หนักหน่อยก็มาหอมแก้มใส่ หนักกว่านี่เกือบโดนยัยตัวก่อกวนดึงไปด๊วบปากนี่แหละ ดีนะที่ดุให้หงอทันเลยทำแค่แหย่ๆเธอเล่นอยู่แบบนี้ ขวัญเหลือบมองไปทางประตูห้องอย่างหวาดๆ
ประเด็นคือมันห้องชมรมไง ถึงตอนเย็นแบบนี้จะโล่งโจ้งปลอดคนแต่ล๊อคประตูมันเสียเข้าใจไหมเนี่ย!
ขวัญเอียงหน้าหลบปากจู๋ที่ทำท่าจะจ๊วบใส่แก้ม ก่อนจะผงะตามแรงรั้งรอบลำคอเมื่อสไปรท์ดึงเส้นเนคไท รั้งใบหน้าเธอเข้าใกล้ให้ปลายจมูกเราเฉียดกัน มือซนๆกำลังคลายเนคไทด้วยใช้สายตาพยายามสะกดเธอให้คล้อยตามแต่ขวัญกลับรีบทิ้งเอกสารใส่โต๊ะฉกมือคว้าหมั่บจับมือขาวๆ ออกแรงบีบนิดก่อนจะกดเสียงดุ
“ไปรท์ เราเช็คงานไม่ได้นะแบบนี้”
“เช็คไม่ได้ก็ไม่ต้องเช็คดิ ”
“อย่างอแงได้ไหม พรุ่งนี้เราต้องเลือกบทความส่งให้ฝ่ายตกแต่งนะ”
ทำเสียงดุใส่ให้สไปรท์หน้ามุ่ยยอมปล่อยเนคไทเธอออกแล้วชี้ไปมาระหว่างตัวเองกับกองบทความต่างๆตรงหน้าพูดเสียงเด็ดขาด
“กระดาษโง่ๆ กับ เรา เธอเลือกใคร ตอบไม่ถูกมีจูบนะบอกเลย”
เออะ แต่เธอว่าตอบอะไรมันก็หาเรื่องดูดปากเธอได้อยู่ดีแหละ นั่นไง!พุ่งมาแล้ว! ขวัญฉกมือตะปบหมั่บ!ปิดปากเทอร์โบทันอย่าฉิวเฉียด บีบนิดๆซะสไปรท์ทำหน้าเบี้ยวครางงงื้อง้าแล้วเลียแผล่บใส่มือหอมๆให้ขวัญร้องวี๊ดว๊ายตะปบมือเปื้อนน้ำลายดันหน้าสไปรท์ซะตัวหื่นมันทำหน้าแหยผลุบหัวกลับไปเอาแขนเสื้อถูๆแก้ม
“อี๋! น้ำลาย!!”
“ก็ของเธอปะ ”
มองสไปรท์ถูแก้มไปมาจนผิวนุ่มนิ่มเริ่มแดงถึงดึงมือบางออก ลูบแผ่วๆที่ผิวแก้มให้ก่อนที่สไปรท์จะทำมันช้ำ
คนบนตักหลุบตามองขวัญด้วยมุมที่สูงกว่าเลื่อนแขนเหยียดพาดไหล่ลาดแล้วทำหางคิ้วตกอ้อนใส่อีกซักกระบวนท่า
“ขวัญยังไม่ตอบเราเลยนะ น้อยใจอะ”
อยากจะยิ้มนะ แต่น่าแกล้งมากกว่า ขวัญทำขมวดคิ้วใส่ แอบเหล่มองเอกสารเป็นปึกให้สไปรท์ใจเสียเล่น
ก่อนจะหันมาบีบจมูกรั้นๆดึงไปมาให้สไปรท์ร้องงื้อง้าทำท่าจะผงกหน้าหนีถึงได้ให้คำตอบซักที
“เราก็ต้องเลือกเด็กโง่คนนี้อยู่แล้วปะ ถามมาได้”
คำตอบที่คงถูกใจสไปรท์น่าดูถึงได้ยิ้มตาปิดกอดรัดเธอซะแน่น เล่นอ้อนใส่กันซะขนาดนี้เลยยกแขนขึ้นกอดตอบซักหน่อยแต่ประโยคจากปากบางๆพูดอู้อี้ใส่ไหล่เธอมันทำเอาอยากกระชากหมาหื่นๆในปากมาฆ่าทิ้งซักที
“พูดถูกใจพี่ งั้นคืนนี้ให้ออนท๊อปเลย เคปะ!”
“ทำไปคนเดียวเหอะยัยบ้า!”
ทำคนเดียวมันก็ไม่สุดหน่ะซี่ นี่อะพูดในใจ ขืนแหย่เรื่องใต้สะดือต่อนี่มีหวังขวัญได้ถีบเธอชัว นี่ก็ถลึงตาใส่อย่างกับจะเขมือบหัวกันอยู่แล้ว อ่า....แก้มแดงๆไม่ต้องพึ่งบรัชออนแบบนี้แหละ น่ารักสุดอะบ่องตง! สไปรท์ซบหน้าลงกับไหล่บางอีกครั้งช้อนตามองเสี้ยวหน้าของขวัญจากมุมที่ต่ำกว่า นางกดมือถือดูเวลาแล้วเบิกตากว้างพูดเสียงร้อนรน
“เอ้ย ห้าโมงแล้วอะ ไปรท์ไปกันครูอ้อนัดไว้ห้าโมงครึ่งนี่”
จะดันคนบนตักออกแต่สไปรท์ทำดื้อใส่
เกาะหนับหนับมือเหนียวยิ่งกว่าตุ๊กแกเกาะฝาบ้านแกล้งตายคาอกเธอ
“ไปรท์! ลุก!!”
“โอเค!!!!”
ตอบรับเสียงดังฟังชัดก่อนจะกระชากคอเสื้อเธอไปด๊วบปากเต็มๆ ฟันโขกใส่ด้วยเหอะ เจ็บ! ขวัญร้องอู้อี้น้ำตาปริ่มเล็กๆด้วยพลังจูบซะเกือบได้เลือดกลบปากจากยัยมือไวไม่เข้าเรื่อง พยายามผลักสไปรท์ออกแต่เหมือนโดนริมฝีปากแสนซนสูบเรี่ยวแรงให้มือไม้อ่อนถึงได้แต่กำหลังเสื้อของคนรุกรานแน่น หลับตาเพริ้มรับสัมผัสวาบที่ริมฝีปากปล่อยให้สไปรท์ดื่มด่ำกับรสหวานเท่าที่ต้องการ หน้าขารู้สึกถึงแรงขยับ และกว่าจะรู้ตัวสไปรท์ก็ขยับเข้านั่งคร่อมตักกันให้หน้าขามันเสียววาบด้วยท่านั่งหมิ่นเหม่
อืม...
เปลือกตาปรือขึ้นและภาพเรียวหน้าสวยของสไปรท์ก็ปรากฏแก่สายตา ดวงตากลมโตแสนเจ้าเล่ห์ช้อนมองเธอทั้งวาดริมฝีปากยิ้มอย่างพอใจ พลางลากนิ้วเกลี่ยลำคอ ลาก.....ผ่านปกเสื้อของขวัญกดปลายเล็บครูดผ่านลงเรื่อย ชอบใจนักกับสัมผัสนูนด้วยกระดูกไหลปลาร้าใต้เสื้อนักเรียนให้นึกอยากจะดึงทึ้งเพื่อขบกัดมันซักที...แลบลิ้นเลียริมฝีปากจนจรดปลายนิ้วเข้าที่เนินอกจิกเล็บเกลี่ยเพียงแผ่วเรียกให้กล้ามเนื้อขวัญเกร็งขึ้นอย่างรู้สึกได้ ก่อนจะแตะเส้นเนคไทรูดม้วนเกี่ยวมันเล่นอย่างเชื่องช้าทั้งสายตาช้อนมองคนตรงหน้าให้จมูกได้รูปพ่นลมหายใจซะแรง สไปรท์หรี่ตาลงกดเสียงกระซิบพร่าชิดริมฝีปาก “รุก พอรึยัง”
แกร๊ก
ผลัก! หว๋า!!!!!
แล้วปิดท้ายด้วยเสียงโครมดังๆพร้อมร่างบางปลิวถลาตามแรงโน้มถ่วงโรยตัวจูบพื้นด้วยท่วงท่าอันสวยงาม จะช้อนตาเหวี่ยงค้อนใส่คนที่รุก เอ่อ...หมายถึง ลุก ยืนพรวดไม่มีบอกกล่าวแถมยังผลักให้เธอกลิ้งหลุกๆแผ่ใส่พื้นก็ดันไปป๊ะสายตาใสๆสองคู่ทำหน้าอึ้งกิ่มกี่กับกายกรรมผาดโผนของพี่มัน
สไปรท์ตีนิ่งใส่ลุกยืนขึ้นปัดตามตัว จัดเสื้อเล็กน้อยพยุงหน้าไม่ให้มันแตกยับแล้วทักทายรุ่นน้องไป
“สวัสดียามเย็นน้องดาวน้องก้อย สบายดีไหม?”
“อะ เอ่อ... ก็โอค่ะพี่”
แล้วพี่หล่ะไหวไหมคะ
คำตอบที่น้องหนูดาวได้แต่คิดและก็สงสัย แล้วยิ่งขมวดคิ้วฉงนว่าทำไมสภาพเสื้อผ้าพี่เค้าถึงได้ยับกันนักนะ อ่า เนคไทพี่ขวัญเบี้ยวด้วยอะ รึอาจจะผ่านสงครามการเรียนหนักหนามาก็เป็นได้ แต่น้องดาวนี้...พอมองปะไปยังหน้าแดงๆของรุ่นพี่ขวัญต่อมการจิ้นก็เริ่มทำงานมือมันสั่นพั่บๆริอยากแต่ฟิคขึ้นมาทันควัน อ่า หันไปตามแรงบีบที่มือก็เห็นเพื่อนก้อยทำหน้าเคลิ้มราวกันคู่จิ้นเป็นจริงทำหน้าฟินไปถึงดาวอังคาร เลยพากันไปเดินผ่านพี่สไปรท์ที่ลากเก้าอี้แถวนั้นมานั่ง น้องดาวและคุณเพื่อนก็มาหาพี่ขวัญ ยืนทำตาตี่ใส่ซักนิดก็ยิ้มหน้าบานยื่นกระดาษเอสี่ให้พี่เค้า
“หนูว่าจะเขียนเรื่องนี้ด้วยอะค่ะ พี่ขวัญว่าโอไหม”
รุ่นพี่สุดน่ารัก จะว่าไป.... ทำไมช่วงนี้พี่ขวัญดูเข้มขึ้นอะ
ดาวทำหน้าลอยตาเคลิ้มมองรุ่นพี่ที่ยิ้มซะหวาน
ยะ อย่าค่ะ.....อย่า ยิ้ม ถ้าไม่อยากให้หนูปล้ำพี่
เออะ! นั่นแหละ
เอาเป็นว่าพี่ขวัญดึงกระดาษไปกวาดสายตาอ่านคร่าวๆแล้วยิ้มออกมา
“อื้อ เอาสิน่าสนใจนะ อ่า...แต่ถ้าพี่จะขอประมาณวันจันทร์ดาวพอเขียนทันไหมอะ”
“โอ้ยสบายมากค่ะพี่ขวัญ ”
“ไปยัง ห้าโมงสิบห้าแล้วนะ”
เสียงสุดท้ายอะไม่ใช่ของสองเรา หน้าสวยๆของพี่สไปรท์เสนอมาเกยไหล่พี่ขวัญ อ่า..ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่แลดูเหมือนรังสีพิฆาตจะทะลวงผ่ากระบาลน้องดาวด้วยดวงตาส๊วยสวยของพี่ไปรท์คนงามราวกับมีญาณทิพย์หยั่งรู้ได้ว่าหนูดาวนั้นแอบเคลิ้มไปกับคู่จิ้นของพี่เค้าไปสามวิ และเหมือนพี่ขวัญจะยักไหล่ยิกๆจะไล่หน้าสวยๆของเพื่อนสาวราวกับเขินอายสายตาน้องน้อยสองหน่องั้นแหละ
อ่า....อย่าค่ะพี่ เดี๋ยวน้องดาวจะไม่ทน! เรทยี่สิบเลยดีม๊อย!! ดาวรับกระดาษร่างบทความมาจากขุ่นพี่เสร็จแต่ยังยืนมองรุ่นพี่ทั้งสองตาแป๋ว เห็นพี่ขวัญเก็บกระเป๋าแล้วพี่สไปรท์ก็ดึงไปถือให้หนีบรวมกับของตัวเองที่แขนอีกข้างแล้วจับมือพี่ขวัญ ให้ดาวและพองเพื่อนทำหน้าเคลิ้มรีบเรียกพี่เค้าหวังจะได้ของที่ละลึกแทนความรักสีม่วงก่อนจะจากกัน
“พี่ขวัญไปรท์คะ!” อ่า....ขวัญไปรท์ เอาเป็นชื่อคู่จิ้นเลยดีปะอะ อิคึอิคึ
หืม... รุ่นพี่คู่วายหันมาทำหน้างงใส่ แต่เธอไม่รอให้รุ่นพี่รอนานถึงได้ควักมือถืออิโฟนห้ามาโดยไว
กดเข้าแอปกล้องแล้วทำกระพริบตาปิ้งๆส่งให้พี่เค้าไปสองที
“ดาวขอถ่ายรูปพวกพี่หน่อยได้ไหมอ่า”
หา? พี่ขวัญชี้หน้าตัวเองสภาพงงหนัก แต่พี่สไปรท์กลับดึงให้ยืนชิดกันคล้องแขนไว้ชูนิ้วท่าสู้ตายแล้วเอียงคอซบไหล่คนที่สูงกว่ายิ้มซะกว้าง น้องดาวก็ไม่รอช้ารีบกดแช๊ะรัวๆไปซักสิบรูปเผื่อเสีย โบกมือบายเมื่อเสร็จภารกิจยืนมองหลังพี่ทั้งสองไปเคลิ้มๆจนลับสายตาแล้วแรงสะกิดยิกๆที่ไหล่ถึงได้หันไปหาซักนิด อ้อ เพื่อนก้อยนี่เอง
“แกๆส่งรูปมาให้หน่อยดิ ตั้งแฟนเพชดีปะ!”
โห......หนักนะขุ่นเพื่อน
**
“เห็นไหมมาช้าแล้วเนี่ย! เร็วๆ”
“ช้าไปนิดเดียวเอง เค้ายังไม่ถึงไหนกันหรอกก”
พูดไปให้ขวัญยู่ปากใส่
สองร่างในชุดนักเรียนเต็มยศพากันเดินฝ่าความมืดเข้าบ้านครูสุดที่รัก พอถึงหน้าประตูขวัญนี่รีบถอดรองเท้าซะสภาพเร่งรีบ
ส่วนเธอกค่อยถอดอย่างเอื่อยเฉื่อย แล้วขวัญก็บ่นต่อไม่หยุด
“จิ๊!เพราะเธอคนเดียวทำไรชักช้า นี่ถ้าไม่กวนเรานะมาถึงตั้งแต่ห้าโมงแล้วเชื่อปะ”
นั่นยังไม่หยุดอีก บ่นเข้าไป เอ้าๆ ไม่หยุด! ไม่หยุดใช่ปะ สไปรท์หงยหน้าหรี่ตามองปากบางขยับบ่นใส่เป็นชุด พุ่งมือคว้าเนคไทคนสูงกว่ากระชากสุดแรงให้สาวขี้บ่นหน้าถลาปากกระแทกจูบใส่อุดเสียงบ่นระคายหูได้หมด อื้อ! ดูดแค่นิดแล้วถอนออก เบะปากใส่ขวัญ “พูดมาก” บ่นใส่มั่งด้วยคำสุดจะสั้นแต่ขวัญดันหุบปากเงียบกริบได้ผลอย่างที่คาด สไปรท์เลิกคิ้วทำหน้าไม่หยี่ระมองขวัญเกาต้นคอตัวเองสภาพเขินจัดแล้วเสตามองประตูเจอป้ายเอสี่แปะซะเด่นหราที่บานประตูทำเป็นสนใจกิจกรรมบนกระดาษงั่งๆมากกว่าหน้าเธอ แหม่....ส่วนกิจกรรมยามดึกอะอีกเรื่อง
“เห้ย Speak English only? น่าสนุกอะ”
พูดไปให้สไปรท์พยักหน้าหงึกหักหัวเราะคิกคักตามประสาคนอารมณ์ดีแล้วพากันเปิดประตูซะเบา
แต่คนในบ้านก็ได้ยินอยู่ดีนั่นแหละถึงได้หันมามองเธอเป็นตาเดียวซะขนาดนั้น แกร๊ก
‘เข้าใจไหมทุกคน’
อ่า...เหมือนจะขัดจังหวะอินโทรการสปีคอิงลิชพอดีเลยแห๊ะ
ครูอ้อละสายตาจากเพื่อนเห็นเธอกับสไปรท์ก็กวักมือเรียก
“อ้าวสาวๆมากันแล้วหรอคะ เชิญข้างในค่ะ”
พากันเดินมายังไม่ทันจะได้หาที่นั่งครูอ้อก็พูดอีกรอบ
อ้าวในฐานะมาสายนะคะ เดี๋ยวเราจะให้สองคนนี้เป็นตัวอย่างให้ดีไหม”
เสียงตอบรับระงมทำเอาไปรท์ขวัญหันมองหน้ากันอย่างงงๆ สีหน้าสไปรท์นี่สภาพตื่นสุดแลดูไม่ถูกกับภาษาอังกฤษขั้นรุนแรง
ได้แต่หัวเราะแหยๆไป แหนะเพื่อนมีปรบมือบังคับกันอีกเนอะ ตบทำไม!กดดัน! ครูอ้อหันมาพูดกับนักเรียนต่างห้อง
“เอ้อนี่ Sprite ห้องสองใช่ไหมคะ”
โห..สำเนียงมาเต็ม ว่าแต่ครูรู้จักได้ไงอะนี่เธอเซเลปขนาดนั้นเลย? สาวไปรท์พยักหน้าหงึกหงักรับแถมยิ้มกว้างๆส่งไปด้วย
แหม่...ขวัญรักใครเธอก็รักตามอะนะ คิดเรื่อยเปื่อยแล้วเสียงครูอ้อก็ดึงสติเข้าที่อีกครั้ง
“OK Sprite and Kwan ,Can you introduce yourself to my friends?”
ครูผายมือแนะนำเพื่อนฝรั่งทั้งสามเสร็จ แน่หล่ะสไปรท์นี่หุบปากเงียบมีแต่ขวัญที่เริ่มเป็นคนพูด
ถึงจะตะกุตะกะตามประสาสกิลอิ้งของสาวใสวัยม.ปลายก็เถอะ แต่เธอชอบเสียงขวัญพูดอิ้งนะ มัน...เซ็กซี่อะบ่องตง
“อะ เอ่อ... Good evening. Sis, Michelle and Tony, right? ”
พวกเขาพยักหน้ามาให้สาวขวัญถึงว่าต่อ
“My name is ของขวัญ .It means a gift in Thai language.
I’m 17 year olds อ่า.. study in science major and..”
แอนไรดีอะ มองซ้ายขวาคิดนิดแล้วทำหน้าปิ้งไอเดียผายมือไปทางครูอ้อ
“and ครูอ้อ is my teacher. She’s really nice to set this up, and nice to meet you guys today.”
โอ้วแม่เจ้า
ไม่ใช่เธอคนเดียวแล้วหล่ะ ครูอ้อรรวมถึงพองเพื่อนนี่ปรบมือกันระงมเมื่อขวัญรัวอิ้งชุดใหญ่เสร็จซะเธอเริ่มมึนตึ๊บ หัวเราะร่วมไปกับเพื่อนซักนิดแล้วทำหน้าเงิบตาโตเมื่อครูประจำชั้นของขวัญผายมือเป็นว่าตา-แก-ละ สไปรท์ตบอกตัวเองเบาๆเป็นว่าหนูหรอคะ? แล้วยิ้มแหยหันมองเพื่อนๆที่นั่งหน้าสลอนพร้อมฟังสุด
ง่ะ... สไปท์เม้มปากนิดหัวก็คิดอะไรให้วุ่นดึงสกิลอิ้งอันต้อยต่ำมาขยับลิ้นไก่ซักหน่อย
เอาหล่ะ โชว์ความเก่งหน่อยสิยะนังสไปรท์!
“อะเอิ้ม เหิ้ม~”
หลุดความเขินอายออกปากซะเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบตัวได้สุด
สูดหายใจลึกก่อนจะพูดเสียงมั่นใจนึกลอกประโยคคนข้างตัวนี่แหละ
“ฮาโล่! ไอแอมสไปรท์ ไอแอมเซเว่นทีนเยียโอว แอ๊น...”
แอ๊นไรอะ
เฉตาทำหน้าคิดใส่กำแพงทำตาหลุกหลิกแล้วหัวเราะใส่หนึ่งที
“ไอเลิฟเอวี่วันนนน!!~”
อิ้งขั้นเทพซะเพื่อนฮาครืนมีบอกรักท่าสไปเดอร์แมนเอ่อ...หรือท่าเจนนี่นะไม่แน่ใจ ช่างมันเถอะน่า!เลิกไร้สาระซักทีได้ปะนังไปรท์!! นั่นแหละ ทำท่าทางประกอบไปด้วยกลัวเพื่อนไม่เข้าใจ หันมองคนข้างตัวเห็นรอยยิ้มกว้างของขวัญให้ยิ้มตาม ได้ยินเพื่อนปรบมือให้ความภูมิใจล้นปรี่เลยอัดให้หลุดพูดภาษาบ้านเกิดซะเลย
“เป็นไงล่า”
“อ้ะๆ นี่ผิดกฎนะคะต้องลงโทษใช่ไหม หืม”
มีชี้มาทางสไปรท์ให้ทำหน้างอแงใส่ดิฟแถไปตามนิสัย
“อ้าวอะไรอะครู ก็ หนูไม่รู้นี่”
ครูอ้อก็ใจดี๊ใจดีหยวนให้
“โอเค งั้นครั้งนี้ครูจะหยวนให้นะคะ แต่เมื่อเข้าโหมด English Speakingแล้ว
ครูNo more อนุโลมให้นะคะ เข้าใจไหม”
สไรปท์พยักหน้าหงึกๆซึ่งครูก็ถามอีกครั้งให้เพื่อนตอบรับกันระงม ก่อนจะผายมือให้เพื่อนชายที่ครองโซฟาอยู่สละที่ให้สองสาว นั่งจ๋องกับพื้นแทน ขวัญไปรท์ก็วางกระเป๋าไว้ข้างโซฟาก่อนจะทิ้งตัวนั่งโซฟาแสนนุ่มนิ่มข้างกัน โซฟาหน่ะมันไม่ได้แคบ แต่พอได้นั่งอัดรวมกับเพื่อนก่อนหน้าแบบนี้ทำเอาต้นแขนของเรามันชิดกันเลยหล่ะ
แกร๊ก
หืม...
สาวไปรท์หันมองตามเสียงเปิดประตูเหมือนเพื่อนคนอื่น แต่สีหน้าครูอ้อกลับเปลี่ยนฉับเมื่อเห็นของที่เด็กผู้ชายเอาติดมือมาด้วย
“นั่นถืออะไรอยู่หน่ะ”
พวกแก๊งผู้ชายไม่ตอบแต่ยิ้มกริ่มชูแอลหลายขวดเป็นคำตอบให้ครูอ้อถอนหายใจ
“ใครเป็นคนต้นคิด” เสียงที่แข็งขึ้นทำเอาขวัญเอี้ยวตัวมองตามด้วยความอยากรู้
ถึงเห็นพวกมาใหม่ชี้ไปทางเดียวใส่นายชัยชนะที่ยังจะยืนยิ้มไม่ได้หยี่ระกับอะไรซักนิดแถมยังพูดเสียงติดจะพอใจทำให้เธอเลือกที่จะหันกลับ
“ผมซื้อมานิดเดียวเองครับครู แค่คนละจิบสองจิบก็หมดละ”
ครูอ้อทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่นะถึงได้เงียบไปและวินก็ยิ้มขึ้นรอดูท่าทีของครู
รออีกนิดครูอ้อก็เปิดปาก
“ในเมื่อจะกินจริงๆ ครูก็ไม่ห้ามนะ แต่มีกฎอยู่สองข้อ”
ชูนิ้วขึ้นพรึ่บตามจำนวนสั่งเสียงเข้มไปให้เด็กมัน
“ข้อแรกห้ามบังคับเพื่อนๆให้ทาน ข้อที่สองใครกินดูแลตัวเองและถ้าอ้วกในบ้านครูนี่หักคะแนนหมดเลยนะ เข้าใจปะ?”
เด็กผู้ชายมันพยักหน้ารับหงึกหงักแล้วครูอ้อจึงหันไปพูดกับเพื่อนที่เหลือ
“เอาแล้วทีนี้นะคะ Everyone speck English, Ok?”
‘OK~’
.
.
..
.
“Are you get Ready!!!”
‘Yeah!!!!’
แหกปากกันตรึมใส่เกมส์ใบ้คำสุดจะเบสิคแต่มันจะฮาแตกเพราะการใบ้คำของเด็กไทยนี่แหละ บิ๊ก บิ๊กไรวะ โด่วEnormous แค่นี้ใบ้ไม่ได้เง๊ะ สไปรท์นั่งอ้าปากลุ้นตามเพื่อนต่างห้องที่ใบ้คำใหญ่มโหราฬได้มีศิลปะที่ใบหน้าสุด หัวเราะเห๊อะๆร่วมกับเพื่อนเมื่อนายฝรั่งดูสภาพจะไม่เข้าใจแต่คงกะได้จากไซด์หน้าถึงได้ทำหน้าปิ้งไอเดียตอบถูกให้เพื่อนเฮ เอ้าปรบมือ!
“Sprite!your turn!!”
ห๊ะหนูหรอคะ! เบิกตาใส่หน้าครูอ้อซักทีแล้วลุกขึ้นปัดกระโปรงเปาะแปะยิ้มหน้าบานไปยืนหน้านายฝรั่งเงยหน้ายิ้มให้เอาไทยสมายสู้ฝรั่งเลยนี่แหละ กระพริบตาปริบๆก่อนเลิกคิ้วหน้าเวอ เมื่อนายฝั่งเอาโพสอิทใบ้แปะหน้าผาก เซ็กส์โฟน? เอ้ยแซ็กโซโฟน เหยใบ้ไงอะคล่องแต่เครื่องดนตรีไทย
“อืม....”
ทำตาหลุกหลิกคิดซักพักก็ทำหน้าปิ๊งไอเดีย โพล่งใส่หน้าให้ฝรั่งเงิบ
“วู๊เมนแอนแมน!
ปั๊ม!!!!ๆๆๆๆๆๆ”
ปั้มมือป๊าบๆๆแถมไปด้วยกลัวนางไม่เข้าใจเรียกเสียงฮาครืนลั่นห้องได้ยินครูร้องวี๊ดว๊ายใส่นักเรียนวัยใสให้ฝรั่งทำหน้างง
”sex?” “เยสๆๆๆ ยูไร้ท์ เอ่อ...เอ่อ...”
อะไรของไปรท์เนี่ย! สาวขวัญทำหน้าเหวอใส่การใบ้คำสมกับเป็นสไปรท์สุด พอเข้าเรื่องหน่อยที่บอกว่าเป็นมิวสิค แต่อะไร๊! มาปี้ปิ่บปี้ปิ่บเพื่อ! ปี้ซะนานจนเกือบหมดเวลาเพื่อนก็นับถอยหลัง ขวัญก็ยิ่งลุ้นตามเมื่อฝรั่งทำหน้าคิดเอาคำใบ้ใต้สะดือมาประกอบอย่างมีมิติ สไปรท์เห็นท่าไม่ดีเลยจัดอีกซักกระบวนท่ายกมือขึ้นพรึ่บ!ท่าโทรสับ แอคติ้งอินเนอร์ออกหน้าเข้าไปด้วยเพื่อนางไม่เข้าใจ
“อู้! อ้า~”
“Sexphone?”
“เกือบแล้วๆๆๆ
อู้ว.. อ๊าห์~ ปี้ปิ่บ ปี้ปิ่บ~”
“Um… Saxophone?”
“โอเย๊ เย๊ๆๆๆๆ“
เห้ยเดาถูกได้ไงเนี่ย! ขวัญอ้าปากค้างฮาครืนพร้อมเพื่อนปบมือป้าบๆนี่ถ้าไม่ใช่ไปรท์ทำไม่ได้เหอะ
สกิลอิ้งพัทยาเทพมากอะ
“บ้าปะ อู้อ้าไรเนี่ย!อุบาท”
ขวัญแหวใส่เสียงติดจะขำเมื่อสไปรท์หย่อนตัวนั่งข้างกันหลังจากบรรลุภารกิจ นางยักไหล่ทำหน้ามั่นให้หมั่นไส้เล่นเลยแทงศอกใส่ซะเลย! โอ้ย! สไปรท์ลูบสีข้างตัวเองป้อยๆไม่นานเปลี่ยนสีหน้าฉับทำตาพราวใส่ ”รุนแรงนะ เดี๋ยวคืนนี้จะทำให้อู้อ้าไม่จบเลยคอยดู”
“ยัย! / ขวัญอยากออกค่ะครูอ้อ!”
เอ้ย!!
ไม่ทันจะด่าใส่ไอ่ตัวข้างๆมันก็ดึงแขนเธอชูขึ้นพรึ่บ!ให้ครูอ้อที่กำลังหาเหยื่อต่อจากหมอกได้ยิ้มกริ่มให้ขวัญหัวเราะแห้งๆลุกไปหาฝรั่งมีหันมาส่งสายตาพิฆาตให้ตัวต้นเรื่องที่ได้หน้ากวนๆยักคิ้วใส่สภาพน่าเตะสุด เอาจริงนะเธอใบ้ไอ่ฝรั่งนี้ซะประโยคยาวเหยียดขุดศัพท์จัดตรึมแต่ทำไมมันไม่รู้! นี่เคยดูดิสโคฟเวอร์รี่สารคดีโลกสวยบ้างปะถามจริง โอเอซิสมันยากตรงหนายย หมดเวลาเลยเห็นปะเนี่ย!
“you don’t know Oasis”
“I know it!!”
แหนะแพ้แล้วยังโบ้ยให้เธออีกไอฝรั่ง
“you don’t know”
“I know!!”
ย่นจมูกใส่ฝรั่ง นางทำหน้าล้อเลียนแล้วบอกมันคือวงร็อค อะไร ไม่รู้จัก ชีวิตนี้พี่โต๋โอนลี่เหอะ ย่นจมูกใส่เค้าให้ฝรั่งขำปิดท้าย
จะเดินเข้าที่แต่ครูอ้อนี่ห้ามซะดัง “ No no no get a punishment ก่อนสิจ้ะของขวัญ เอาไรดี”
‘ปั่นตั๊กแตน!!!’
ใครไม่รู้หล่ะโพล่งมาแต่ตาเธอดันไปป๊ะเข้ากับคนที่นั่งหัวเราะสภาพสะใจสุดมองเธอปั่นให้เพื่อนนับ ลุกทีนี่มึนตึ๊บหัวกระเซิงเดินโงนเงนมานั่งแปะก้นข้างสไปรท์ที่ได้เสียงหัวเราะคิกคักซ้ำใส่ อีกไม่กี่เกมส์ก็ครบทุกคนครูอ้อถึงได้เปลี่ยนเป็นให้เล่นต่อประโยคแทน เอาจริงนะแต่ละประโยคไม่ได้มีความสัมพันธ์กันซักนิดอะแต่มันสนุกเพราะตรงนี้แหละ เรา ไม่ เรียกว่าเพื่อนทุกคนต่างสนุกกับมันส์ ชนะบ้างแพ้บ้างให้โดนทำโทษทาสีสันให้การเรียนภาษาอังกฤษสุดจะน่าเบื่อ เวลามันผ่านไปเร็วตามความสุขของทุกคน ตอนนี้คงซักสามทุ่มแต่ยังไม่มีใครคิดจะกลับบ้านเมื่อเกมส์มันยังไม่จบ กติกามันเหมือนเดิม ทุกอย่างที่ออกจากปากต้องเป็นภาษาอังกฤษแต่เหมือนมันจะถูกริดรอนการกลั่นกรองด้วย
เครื่องดื่มแอลกอฮอล์
“But then..you know he said I’m pretty”
เมื่อกี้เรายังเฮฮากันอยู่ แต่ตอนนี้กลับเงียบสนิทอาจจะเพราะตั้งใจฟังสำเนียงอิ้งขั้นเทพของอ้อยใจหน้าแดงปลั่งเล่าไปก็ซดไป
แต่ถ้าจะให้เดา คงเพราะถูกฤทธิ์ของมึนเมาบั่นทอนการรับรู้กันไปแล้วซะมากกว่า เดี๋ยวนะ ที่ซัดไปนี่ไม่ใช่แป๊ปซี่เพียวรึ
“But! I found him with ผู้ชายค่ะ!!
อีสัส! อีฟลาเวอร์!อีดอก!! อะ...I can’t bare this.”
เรื่องมันเศร้าแต่ดูแล้วเพื่อนคงไม่ได้เห็นใจซักเท่าไหร่ โอยน่าสง.. ตอนนี้ก็ยังอยู่ในเกมส์ครูอ้อถึงชิงตัดจบให้เมื่อสาวอ้อยใจท่าจะอยากคุยกับเหล้าปลอมมากกว่าเพื่อน ครูเล่นคิดซะนานตามสติที่เริ่มไปกับแอลกอฮอล์ เพื่อนถึงได้หัวเราะใส่ท่าทางตลกๆของครูอ้อ ขวัญก็เหมือนกัน ท่าทางมีความสุขเหมือนกับทำเป็นว่าตัดกันได้ขาดจริงๆ
มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง
เพื่อนทุกคนกำลังสนุก และเขาเป็นคนเดียวที่นั่งอยูบนโซฟา
วินมองใบหน้าของขวัญที่ยังคงยิ้ม หัวเราะไปกับเพื่อน ทำเหมือนกับว่ามองข้ามหัว ราวกับเขามันไร้ตัวตนยิ่งกว่ามวลอากาศ
“OK it’s my turn. Ketie is the most beautiful girl in the school.”
ครูพูดจบก็ส่งต่อให้เด็กผู้ชาย เขาหน้าติดจะแดงทำตาปรือตอบเคลิ้มๆ
“She loves with Mike who is a football player.”
พูดจบทำคอหักใส่ วินมองสภาพคออ่อนขอเพื่อนให้นึกสมเพช ยกแก้วใส่น้ำสีอัมพันขึ้นจิบ
วางมันลงกับโต๊ะกระจกข้างโซฟาเมื่อมันคงถึงตาเขาซักที เมื่อกี้พูดอะไรหน่ะหรอ ไม่เห็นต้องใส่ใจ ในเมื่อสิ่งที่เขาอยากจะพูดหน่ะ
ดวงตาจ้องมองคนตรงหน้าถึงจะห่างกันเป็นโยชก็เถอะ
ตลกดีนะ ทั้งทีเรานั่งตรงข้ามกันแท้ๆแต่ของขวัญกลับไม่แม้แต่จะสบตาเขาเลยซักนิด
หล่อนยังคงหัวเราะไปกับเพื่อน มีความสุขกับเพื่อนสนิท แล้วเขาหล่ะ..
“Too bad , Some girl…”
คงจะสำเร็จประโยคสั้นๆมันถึงเรียกดวงตาคู่นั่งให้มาจดจ้องเขาได้ซักที ทุกคนตั้งใจฟัง
และยิ่งขวัญมองเค้าเหมือนจะพร้อมจะรับฟังต่างจากทุกทีมันทำให้ยิ่งอยากตะเบ็งออกไป เบื่อหน้าตาบึ้งตึงแบบนี้เต็มทน
“doesn’t really accept the truth”
แค่นั้นที่เขาพูด คงไม่มีใครเข้าใจที่คงต้องยกเว้นคนตรงหน้าเขาไว้คนนึง ขวัญจ้องมองเขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง รอยยิ้มเลือนหดหายราวกับโดนประโยคสั้นๆนั่นสูบไปหมด แทนที่จะมีคนต่อประโยคทุกคนกลับมองท่าทีที่เปลี่ยนไปของขวัญ นั่นมันก็รวมถึง
เธอ
นายวินมองขวัญตั้งแต่เหยียบเข้ามาที่นี่ เธอรู้ และสังเกตมาตลอด
ที่จริงไม่ต้องสังเกตก็เห็นโต้งๆอยู่นะเล่นมองโจ่งแจ้งไม่มีปิดบังเลยซักนิด
สไปรท์ละสายตาจากวินจดจ้องเข้าที่เรียวหน้าด้านข้างของขวัญ ที่กลับเงียบไปเหมือนโดนคำพูดแทงใจดำ
รับความจริง...อะไร?
“Fuck you”
คำหยาบที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากขวัญมันทำให้เธอกัดริมฝีปาก ถึงจะหมายถึงนายวินนั่นก็เถอะ ไม่ใช่ว่าโลกสวยหรืออะไรหรอกนะ สไปรท์มองตามคนที่พรวดพราดลุกหนีไปทันทีที่พ่นคำหยาบคายเหมือนจะแสดงความอั้ดอั้นอะไรที่ขวัญไม่คิดจะบอกให้เธอรับรู้ และยิ่งกำมือแน่นเมื่อนายชัยชนะตามไปทันที ราวกับว่ามันมีเรื่องบางอย่างที่เธอไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยว ไม่มีสิทธิ์พอที่จะรู้ หรือจะพูดให้ถูก....
มือเธอกำลังสั่น รู้เพราะกำลังจ้องมองมันอยู่ ที่จริงไม่ใช่แค่มือหรอก
ก้อนเนื้อในอกมันสั่นคลอนเรียกร้องให้เธอทำอะไรกับมันซักอย่างเหมือนทนแสร้งต่อไปไม่ไหว
เรียกว่าเสแสร้ง แกล้งทำเป็นไม่รับรู้จะดีกว่า
talk:
อ่านให้สนุกนะคะ
เอาจริงเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดราม่าเยอะสุดที่เคยแต่งเลยมั้ง อย่าเพิ่งเบื่อนะ#ถูคาง
ถามเล่นๆมั่ง คิดว่าเรื่องนี้คิดว่าใครเคะเมะอะ
นี่เรายังแยกไม่ค่อยออกเลยนะ รึจะทูเวย์ดี
พร่ามอะไรเยอะแยะ เอาเป็นว่าเจอกันโอกาสหน้าค่ะ รักรีดเดอร์และคอมเม้นซัมเหมอ ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามนะคะ #จูบ
ปล. สำหรับคำผิดก็..... อ่านข้ามๆไปละกันค่ะ*0* #ขี้เกียจแก้
มุท่านวดไม่เข้าใจก้ข้ามๆไปเถอะค่ะ
ความคิดเห็น