คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CH 01
บึ๋ย บึ๋ย..... บึ๋ย~
คิ้วเรียวย่นเข้าเพ่งดวงตาให้จดจ้องหวังจะสูบหมึกดำๆภาษาต่างชาติในสมุดโน้ตเข้าหัวด้วยสายตา
บึ๊ย~ บรึ๊ย~
อืม...
Intercept Obstruct Prevent แปลว่าขัดขวาง อืม... ถ้าPreventใช้เชิงเป็นความหมายว่าป้องกันไม่ให้เกิด
บรึ๋ย ~ ขวัญ บรึ๋ย ~
แต่ถ้า Intercept Obstruct จะใช้เป็นกีดกันขัดขวาง
อืมๆ พยักหน้าหงึกหงักเป็นว่าเข้าใจความหมายด้วยการแปลที่จดมาในคาบของทิชเชอร์สุดแสนจะใจดี
ก้มลงขีดๆเขียนในสมุดโน๊ตยกตัวอย่างให้เกิดความเข้าใจอีกซักนิด
“นี่! จะเอาดินสอเราไปทำไมเล่า!!”
“ก็ขวัญไม่สนใจเราอะ บรึ๋ยๆ”
“หยุดบรึ๋ยได้แล้ว! เอามานี่”
มือบางวืดคว้าอากาศเมื่อยัยตัวชอบบรึ๋ยดันหลบเจ้าดินทอแท่งเก่งไว้ด้านหลัง ทำลอยหน้าลอยตายิ้มใส่ทั้งเลิกคิ้วให้ตาโตๆนั่นดูกลมบ๊อกเปล่งความใสซื่อปนกวนโอ้ยได้อย่างลงตัวเกินไปจริงๆ ของขวัญทำสั่งเสียงเข้มอีกซักรอบแบมือกระดิกนิ้วยิกๆให้นางส่งคืนมาซะดีๆ แต่สาวชอบเรียกร้องความสนใจไม่คิดจะทำตามทั้งยื่นหน้าใส่ปล่อยยิ้มตาปิดส่งให้ยัยเด็กเรียนไปซะอย่างงั้น
“อ่านไรเยอะแยะ อีกสิบห้านาทีก็สอบแล้วจำตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วปะ”
“เพราะเหลืออีกแค่สิบห้านาทีไง เราถึงต้องใช้ทุกนาทีให้มันคุ้มค่า”
งือ.....
สไปรท์ครางงือหลับตาปี๋เมื่อของขวัญบีบเข้าที่จมูกเธอ ดึงเข้าเหมือนจะทำโทษข้อหาก่อกวนแล้วแย่งดินสอคืนไปได้ซะเฉย เธอก็ได้แต่นวดดั้งตัวเองคลายความปวดที่ยัยเด็กคงแก่เรียนใส่แรงซะหนึบไปทั้งจมูก มองนางถดตัวไปนั่งพิงกำแพงหน้าห้องมัธยมสามทับห้าเคียงข้างกันเหมือนเดิม พื้นมันแข็งอยู่หรอกนะ แต่นั่งทุกวันกลายเป็นว่ามันชินก้นไปซะแล้ว นี่ก็ไม่รู้จะจริงจังอะไรเยอะแยะ ก็แค่สอบย่อยอะ สิบคะแนนเอง น้อยจะตายไว้ค่อยสู้ตายตอนมิดเทอมก็ได้ปะ สไปร์ทม้วนผมเล่นอย่างไม่มีอะไรทำ ท่าทางดูชิวเวอร์มันเรียกความสนใจจากของขวัญมาได้ซักที
“ศัพท์แม่นแล้วรึไงเนี่ย”
“เป๊ะสุดๆ ท่องมาทั้งคืน”
ทำหน้าตามั่นใจเต็มเปี่ยมให้ของขวัญเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
พยักหน้านิดๆเหมือนจะรับรู้แล้วพลิกหน้ากระดาษของสมุดโน๊ตในมือ
“Intercept,Obstruct,prevent แปลว่าอะไร
อย่าแอบดูสิ๊!!”
ทำเสียงดุให้อีกคนทำหน้าหงอยหดหน้ากลับเข้าที่
เบะปากขมุบขมิบเหมือนจะบ่นอะไรก็ทำหน้านึกซักพักแล้วดีดนิ้วเป๊าะให้รู้ว่าคิดออกดูแอ๊คติ้งเกินความจำเป็น
“ขัดขวางไง โถ่ง่ายจะตาย”
“แล้ว prevent ต่างจากสองตัวแรกยังไง”
เออะ สะกดไม่เหมือนกัน....มั้ง ถ้าตอบแบบนี่ไปขวัญจะโบกหัวเราไหมอะ
สไปรท์ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยไม่กล้ากวนอารมณ์ของขวัญเวลาจริงจังมากนัก
ทำหน้าคิดซะคิ้วแทบพันกันให้ได้ยินเสียงถอนหายใจระอาในความสนใจในการเรียนที่ค่อนไปทางติดลบ
สไปรท์เร่งหาคำตอบที่มันลางๆเหมือนอ่านผ่านๆก่อนนอนก็ร้องอ๊อในลำคอตอบเสียงฉะฉาน
“Intercept Obstruct มันออกแนวกีดกันปะ ส่วน prevent มันเชิงป้องกันไม่ให้เกิด”
เห็นของขวัญทำหน้าดูพอใจในคำตอบก็เสริมต่ออีกซักนิดให้แลดูมีความรู้อัดอยู่เต็ม
“prevent ก็เช่นพวกป้องกันไม่ให้ท้อง แบบ I usually use Condoms to prevent pregnancy อืม......ฉันใส่ถุงยางเพื่อป้องกันไม่ให้ตั้งท้องอะไรแบบนั้น เอ๊ะ มันแค่ยกตัวอย่างนะใครมันจะไปเคยใส่ ว่าแต่ขวัญเห็นในเซเว่นปะ มีรสสตอเบอร์รี่ด้วยอะแล้วก็ยังผิวเรียบผิวขุขระอีก ดีนะไม่มีดำเงาดำด้าน ฮะฮ่า ฮะ!!..อื๊อ!”
ของขวัญรีบตะปบปิดปากช่างจ้อของคนข้างตัวแทบไม่ทันเมื่อยัยตัวดีดันพร่ามอุปกรณ์ใต้สะดือไม่หยุด
ยกตัวอย่างอะไรของแกเนี่ย!!!
“เอ้า นักเรียนเข้าห้องสอบได้แล้วค่ะ นั่นๆของขวัญบีบหน้าเพื่อนแรงไปรึเปล่าจ๊ะ
สุนิสาหน้าเขียวแล้วมั้ง”
ของขวัญปล่อยมือ ทำลูบหน้าลูบผมตัวเองพลางส่งยิ้มเจื่อนๆให้ครูประจำวิชาภาษาอังกฤษเก็บสมุดใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยวางกองนอกห้องรวมกับเพื่อนคนอื่น สุนิสาที่ว่าก็ทำเสียงงุ้งงิ้งพอหันไปสไปร์ทก็ทำหลับตายื่นปาก มือก็จิ้มเข้าที่ริมฝีปากนุ่มนิ่มของตนเหมือนจะบอกว่าเจ็บมากมายงั้นแหละ ขวัญเลยเอามือปาดใส่ปากน่าหมั่นไส้นั่นให้เจ้าตัวทำโวยวายแลบลิ้นแล้วยังจนบ่นว่าเค็มอีกแหนะ
“เธอนี่มันทะลึ่งจริงๆ ”
“ก็แค่พูดเล่น ก่อนสอบมันต้องผ่อนคลายนะรู้เปล่า”
แล้วก็ทำปากจู๋ยื่นหน้าใส่ให้ของขวัญผงะออกอย่าตกใจรีบหันหน้าหลบไปตามเสียงเรียกเข้าห้องอีกครั้งจากครู
ให้ไปยืนเรียงแถวร่วมกับเพื่อนม.ต้นกระโปงกางเกงน้ำเงินกับเป็นแถว
หืม..สไปรท์เอียงคอมองผิวอ่อนของแก้มใสที่มันดูสีระเรื่อได้อย่างน่าฉงน เจ้าตัวหน่ะเร่งให้เธอเข้าห้องสอบซักทีซึ่งเธอก็พยักหน้ารับไป เดินตามนางต้อยๆมีเปิดประเป๋าดินสอให้คุณครูตรวจหาโพยซักหน่อยก็เดินไปนั่งเข้าที่โต๊ะสอบด้านหลังของขวัญที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องเป็นตำแหน่งนี้ทุกครั้งที่จัดสอบ แต่ก็ดีนะ.....เธอชอบออก แผ่นหลังบอบบางของของขวัญหน่ะ มันเพลินสายตาจะตายไป
มือเรียวรับกระดาษคำตอบจากคุณครูสายตายังคงจดจ้องแผ่นหลังบางๆของร่างด้านหน้าที่ขยับตามการเคลื่อนไหวก้มหน้าอ่านกระดาษคำตอบทำไมก็ไม่รู้ ข้อสอบยังไม่มาแล้วจะอ่านอะไรนักหนาเนี่ย สไปรท์ยืดตัวไปเขี่ยก้นปากกาใส่หลังของขวัญให้เพื่อนสนิทสะดุ้งยืดตัวซะตรงเรียกเสียงดุใส่จากคุณครูคุมสอบข้อหาเล่นไม่รู้ตักเวลาได้ซะดังคับห้อง แต่เจ้าตัวก็แค่หดกับมานั่งจ๋องตามเดิม ก้มลงเขียนชื่อใส่กระดาษคำตอบแต่เหมือนอะไรดลใจให้เหลือบตาขึ้นถึงได้สบสายตากับคนที่แอบเหล่มา หืม...แก้มยังแดงอยู่เลยแห๊ะ คนอะไรเขินง่ายชะมัด
'รสช็อกโกแลตกับมิ้นก็มีนะไว้จะพาไปดู'
“สุนิสา ถ้ามีอีกรอบหล่ะก็ ศูนย์เลยนะจ๊ะ”
สไปรท์รีบขานรับค่ะอ่อยๆรับกระดาษข้อสอบจากคุณครู กระซิบแหย่ของขวัญแสนจะเบาแต่ครูดันคิดว่าเด็กมันจะกล้าลองดีทุจริตข้อสอบให้ทำหน้าเคร่งใส่ สาวสไปรท์เขียนคำศัพท์ที่จำได้อย่างแม่นยำใส่ช่องว่าง ตาก็เหลือบมองเข้าที่สาวผมเปียข้างหน้า แล้วต้องหัวเราะในลำคอเหมือนความสุขมันตีเข้าตัวแม้ข้อสอบมันจะยากพอดูเลยก็เถอะ
ของขวัญหูแดงน่ารักอะ
**
ง่ะ..
“อะไรไม่เห็นเข้าใจ จะหาทำไมไอ่ค่าเอ็กซ์เนี่ย
หาได้แล้วดียังไงโลกจะน่าอยู่ขึ้นหรอ โอ้ยไม่เรียนแล้ว!!”
สไปรท์บีบสมุดเล่มบางทำเขย่าไปมาซะปกแทบหลุดให้ของขวัญรีบแงะแกะมันออกก่อนจะขาดจริง มาพับปิดวางไว้ที่โต๊ะหินอ่อนที่มาร่วมติวเลขให้ยัยหัวอ่อนคำนวนระหว่างพักกลางวัน แต่เหมือนสไปรท์จะไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไหร่ถึงทำเลื้อยนอนฟุบกับโต๊ะ ของขวัญจับหน้ายัยตัวดี ประคองด้วยสองมือให้อีกฝ่ายทำยื่นหน้าเข้าหาตามแรงประคองอยู่แบบนั้น
“โต๊ะมันสกปรกจะตายเดี๋ยวสิวขึ้นแล้วจะมาบ่นให้เราฟังอีก ”
“โหย บ่นนิดบ่นหน่อยไม่ได้เลยรึไงเล่า”
“ก็ตามใจสิ นี่ ยังทำข้อนี้ไม่เสร็จเลยอีกนิดเดียวเองตั้งใจหน่อยได้ไหมเนี่ย”
มือบางๆบีบหน้าเนียนของสไปรท์จนแก้มบี้ปากบู้ดูตลกอย่างกับปลาหมึกใส่บิ๊กอายส์
ให้ได้หลุดหัวเราะอย่างอารมณ์ดีโชว์ฟันกระต่ายสุดน่ารัก
สไปรท์ทำทิ้งหัวซบแหมะใส่ไหล่บางของเพื่อนสาว ฉกมือขยุ้มใส่เอวบางให้ของขวัญหัวเราะลั่น
ดิ้นหนีมือซุกซนที่ถึงจะตีป้าบๆใส่ก็ยังหนึบหนับตามจี้ไม่ปล่อยจนเกือบจนตกเก้าอี้อยู่แล้ว
“ฮะ ฮะ ฮะ ฮะหะ..หยุดได้แล้วไปรท์!! ”
“ขวัญต้องให้เราไปค้างด้วยคืนนี้ โอปะ”
“แต่เราจะอ่านหนังสือนะ ไปท์ชอบกวนอะเราอ่านไม่รู้เรื่อง”
เห็นของขวัญไม่ยอมสไปรท์เลยทำท่าจะจี้ใส่ต่อ จนของขวัญกอดเอวตัวเองแน่นทำหน้าบึ้งใส่จนสไปรท์ถดแขนไปกอดอก
“มิดเทอมมันก็ตั้งเดือนหน้าไว้ค่อยอ่านไม่ได้หรอ
วันนี้แม่ไปต่างจังหวัด เราแค่ไม่อยากนอนคนเดียว”
ไหล่บางห่อลงเหมือนถูกความผิดหวังกดทับทั้งเสตาหลบให้คนดูใจอ่อนยวบ
เริ่มลุกลี้รุกรนเมื่อเพื่อนสนิททำฟุบหน้าใส่แขนลงโต๊ะแถมยังไหล่สั่นได้อย่างน่าสะเทือนใจสุดๆ
“โอเคๆ วันนี้ไปนอนบ้านเราแล้วกัน
แต่ต้องสัญญานะว่าห้ามกวน ไม่ต้องมาทำบรึ๋ยๆใส่ด้วย”
“เยส!!”
ร้องเยสซะดังให้ของขวัญย่นคิ้วใส่จะอ้าปากว่ากล่าวการแสดงตุ๊กตาทองคำซักหน่อย
ยัยตัวดีก็โผเข้ากอดเต็มรักให้เกือบหงายหลังรัดคอจนไอค่อกแค่กสไปรท์ถึงคลายแรงนิด
“น่ารักแล้วยังใจดีสมกับมีเพื่อนสวยจริงๆเล้ย!”
“อื้อ!! ”
พูดชมผสมหลงตัวเองให้คนในอ้อมกอดได้ตบป้าบๆใส่หลังซะแอบระบมแต่ก็ไม่ยอมปล่อย
หัวเราะคิกคักรัดร่างที่ทำดิ้นดุ้กดิ๊กไม่ได้แคร์สายตาคนรอบข้างที่เริ่มซุบซิบจนกางเกงน้ำเงินมันเข้ามาอยู่ในสายตานี่แหละ
“ขวัญ เอ่อ...พอว่างปะ”
สไปรท์ช้อนตาขึ้นมองหน้าละอ่อนของหนุ่มวัยม.ต้นชั้นเดียวกัน
เผลอคลายแรงปล่อยให้ของขวัญหลุดจากอ้อมแขน สาวเจ้าหันไปตามเสียงเรียกของคนที่ยืนค้ำกันอยู่
“ก็ว่างนะ มีอะไรหรอต้น”
“คือ.. การบ้านเลขเธอทำแล้วใช่ปะ”
“จะขอยืม?” “ไม่ๆเราอยากให้เธอช่วยสอนหน่อย ได้ปะ”
ภาพการสนทนาของสองคนที่เหมือนจะผลักเธอหลุดออกจากเฟรมมันทำให้เรียวคิ้วขมวดเข้าอย่างไม่รู้ตัว แล้วยิ่งย่นหนักจนแทบผูกปมเมื่อของขวัญพยักหน้ารับคำไปปล่อยให้ต้นถลาไปนั่งฝั่งตรงข้ามทันที เขายื่นสมุดที่เขียนแค่โจทย์ให้ของขวัญดูซึ่งเธอคงไม่ได้คิดไปเองหรอกนะว่าไอ่คุณต้นมันดูสนใจหน้าขวัญมากกว่าไอ่ค่าเอ็กซ์มหาประลัยในสมุดซะอีก
“แล้วก็เอามาแทนค่าตรงนี้ จากนั้นก็ถอดรูท ก็ได้คำตอบแล้ว พอเข้าใจไหมอะ”
ของขวัญเงยหน้าขึ้นก็ปะกับสายตาของต้นที่จ้องมองอยู่ก่อน
เลยแตะหลังมือต้นเหมือนจะเรียกซึ่งเขาก็สะดุ้งนิดๆเหมือนจะรู้สึกตัวแล้วพยักหน้าหงึกหงักครางอือในลำคอ
“เกทละ ขอบใจมากนะขวัญ”
“เห้ยสบายมาก ไม่เข้าใจตรงไหนอีกถามได้เลย”
ของขวัญโบกมือไปมาเหมือนจะบอกว่าสบายมาก ให้ต้นได้ยิ้มกว้างขึ้นกับท่าทางน่ารักๆแล้วกระแอมอีกซักที
เหมือนจะหาเรื่องชวนคุยอีกซักนิดก็ต้องชะงัก...เมื่อแขนรู้สึกถึงผิวอุ่นมาแนบถึงได้ละจากใบหน้าหวานๆของขวัญ
ที่ก้มลงเช็คมือถือไม่รับรู้เหตุการณ์มายังต้นตอของสัมผัสเหมือนจะเรียกความสนใจ
เรียวหน้าสวยติดจะไปทางหวานมันคงไม่ดูยั่วยวนได้ถ้าไม่นับมุมปากที่ยกขึ้นด้วยดวงตาที่หรี่ลงเหมือนแฝงความหมายให้ต้นรู้สึกน้ำลายมันหนืดขึ้นทันตาถึงได้กลืนได้อย่างยากลำบาก สบตากับสไปรท์ที่นั่งเท้าคางทั้งไม่ละมืออีกข้างที่เคลื่อนสัมผัสแผ่วถูเบาๆเข้าที่แขนด้วยหลังมือเนียน
“ต้นมีอะไรจะให้เราดูอีกไหมอะ ครูนัดเรากับไปรท์ให้ไปเอาสมุดของเพื่อนก่อนหมดพักหน่ะ เดี๋ยวคงต้องไปแล้ว”
“อะ อ่อ ตามสบาย เออ เดี๋ยวเราจะไปเตะบอลแล้วเหมือนกัน”
ต้นผงะออกทันทีที่ขวัญเงยหน้าเปล่งเสียงดูมีพิรุจที่ขวัญไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ถึงได้พยักหน้าเป็นว่ารับรู้แล้วชวนสไปรท์ให้ไปด้วยกัน
หนุ่มหน้ามนยืนเกาหัวแกรกๆมองตามหลังสองสาวที่เดินงุ้งงิ้งหยอกกันดูน่ารักดีตามประสาเพื่อนสาว แล้วต้องมือเกร็งขึ้นมาซะดื้อๆเมื่อดวงตาที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงดูคมกริบขึ้นทันตามันถูกส่งมาจากเพื่อนของผู้หญิงที่เขาชอบพอทั้งที่แขนหล่อนยังกอดแขนของขวัญไม่ปล่อย ไม่รู้ว่ามันจะมีความหมายอย่างอื่นรึเปล่า แต่ที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้เขาแปลความหมายได้แค่อย่างเดียว
เขากำลังถูกสไปรท์ยั่ว
ความคิดเห็น