คนึงหาเจ้ากรรณิการ์

จันทร์หอม บุตรสาวคนเล็กของท่านเจ้าพระยาจิณห์วรา หล่อนเป็นดั่งเด็กดื้อรั้นของวงศ์ตระกูล ช่างเสเพมิเอาการเอางานวันๆเอาแต่เที่ยวเล่น เป็นดั่งจุดด่างพร้อยของเรือนท่านเจ้าพระยาผู้ยิ่งใหญ่แห่งพระนคร

แม้จักถึงวัยที่ควรมีคู่ครองแล้วก็ยังมิมีผู้ใดมาเป็นคู่หมั้นคู่หมาย

"อ๋า~ ลูกจักอยู่ดูแลเจ้าคุณพ่อจนแก่เฒ่าดีหรือไม่เจ้าค่ะ"

กรรณิการ์ บุตรชายคนโตแสนอาภัพของเรือนท่านพระยา ช่างไร้เดียงสา น่าสงสาร จนถูกข่มเหงรังแกอย่างโหดร้าย 

"อึก... อย่า..."

"อย่ากลัว ข้าจักปกป้องท่านเอง"

.

.

"ข้าแก่แล้วมิได้งดงามอ่อนเยาว์ดั่งคุณชายผู้นั้น อยู่เคียงข้างข้าไปแม่หญิงคงจักเสียสายตาเปล่าๆ แม่หญิงไปถะ-..."

"มันผู้ใดกล้ากล่าวเช่นนั้น ข้าจักไปตบมันให้เลือดกกปาก!"

.

.

"อย่ายั่วยวนข้าจักได้หรือไม่คุณชาย"

"ข้ายังมิได้ทำอันใด อ่ะ...!" 

---

[ !! ]

เนื้อหาในนิยายเป็นแนวพีเรียดที่ไม่ได้อ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ใดๆ

อาจมีถ้อยคำที่หยาบคาย การใช้ความรุนแรงและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมผิดหลักศีลธรรม ไม่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

ตัวละครและเนื้อเรื่องเป็นสิ่งที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีอยู่จริงในโลกแห่งความเป็นจริง ผู้อ่านทุกท่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

* ห้ามดัดแปลงเนื้อหา คัดลอก ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาต *

* มีความผิดตามกฎหมายว่าด้วยเรื่องลิขสิทธิ์ทรัพย์สินทางปัญญา *

[ ! ] 

: ยังแต่งไม่จบแต่อยากเปิดไว้ก่อน