exo x you มีแต่คำว่าเป็นไปไม่ได้

ลำดับตอนที่ #3 : impossible sehun x you 2

คฤหาสน์นาอึล..

"เฮ้ออออออออ"ชั้นถอนหายใจอย่างยาวเมื่อกลับมาถึงบ้านเซงกับชีวิต

"เป็นอะไรลูก"แม่ชั้นถามขึ้น

"ป่าวค่ะแม่.."

"ลูกโกหกแม่ได้แต่โกหกคัวเองไม่ได้นะแล้วที่ลูกพูดแม่ก็ไม่เขื่อด้วยว่าลูกพูดจริง"โหหแม่

"คือออ..หนูจะเลิกชอบวงเกากลีแล้วค่ะแม่"ฮืออออจะร้องไหห้

"อ้าววว ทำไมหละลูกเห็นยังซื้อของนู่นนี่มาตรึมเลย"

"คืออแม่คะ หนูไม่รู้นะคะว่าหนูชอบเค้าแบบแฟนคลับหรืออะไรก็ตามแต่หนูรู้สึกว่าหนูไม่อยากมองผู้ชายคนไหนนอกจากเค้าเลยค่ะ"

"ลูกคิดไปเองรึป่าวทุกคนเค้าก็คิดแบบนั้นรึป่าว"ไมมมม่นะ

"ไม่นะคะแม่หนูพอเห็นเค้าก็ใจเต้นแรงแปลกทั้งๆที่หนูเจอดาราคนอื่นก็ใจเต้นแรงแต่ไม่เหมือนคนนี้เลย"

"แต่ยังไงก็เป็นไปไม่ได้นะลูกแม่ไม่อยากให้ความหวังลูก"รู้แล้วคาะแมมม่--

"หนูถึงต้องออกห่างไงคะ ขอตัวนะคะ"

ห้องนอนแสนสุข(รึป่าววว)

ติ๊ด~ติ๊ด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"ใครทักมาเนี่ยยคนจะหลับจะนอนไว้พรุ่งนี้ค่อยดูละกันน"ในที่สุดชั้นก็ล้มตัวนอนลง

ตี2.48น.

ติ๊ด~~ ติ๊ดดดดดด ติ๊ด

 ~~ติ๊ด ติ๊ดดดๆๆๆๆ

"โอ๊ยยยยน่ารำคาน"นี่มันจะดังอะไรนักหนาวะเนี่ยยจะด่าให้ ชั้นเปิดไอโฟนขึ้นมาใครส่งไลน์มา100กว่าาาโหห

:ยัยคนขี้ป๊อด;

'นี่ๆๆ'

'คุณ'

'.....'

'ตอบผมด้วยสิ่'

'หลับแล้วหรอ'

'ไม่มั้งงเพื่อนเทอบอกเทอนอนช้า'

'ย๊าาา!'

'โกรธละนะ'

โหหหใครเนี่ยยยว่าชั้นได้ไงแล้วมาโกรธอีกก

                           :Naeun ;

                         'นี่ นายเป็นใครมาว่าชั้น'

'คนที่คุณก็รู้ว่าใคร'

                          'อย่ามากวน'

'ใครน้าาาร้องไห้วิ่งออกมาจากคอน'

                          'นายหรออเซฮุนนนน!'

'ปิ๊งป่อง กว่าจะนึกออก'

                      'นายเอาไลน์ชั้นมาจากไหน'

'ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกชั้นแค่อนากคุยกับเทอ'

                      'ขั้นไมาอยากคุยกับนาย'

'แน่ใจหรอว่าไม่อยากคุย'

                      'ชั้นเกลียดนายยยยยย!!'

'เป็นคนขี้โวยวายซะด้วยเริ่มจะชอบละสิ'

                      'ไปตายยยเลยไป'

'ตายไม่ได้เดี่ยวคนแถวนี้จะเสียใจ'

                       'บ้าหรอฮะ.. ตกลงทักมา             

                                              ทำไม'

'ชั้นอยากคุยกับเทอมาเจอกันได้มั้ย'

                           'เรื่องอะไรร'

'เรื่องของเราไงงจ้ะ'

                           'อย่ามาทะลึ่ง'

'โอเคงั้นพรุ่งนี้10.00ร้านxxxxเจอกัยบาย'

                            'นี่...นายยยอะไรเนี่ย'

เฮ้อไอ้บ้าเซฮุนนายรู้จักชั้นได้ยังไงชั้นอยากรู้ทั้งๆที่ตอนแรกนายไม่เคยเห็นชั้นเลยแม้แต่น้อยมันเกิดอะไรขึ้น
 

ห้างxxxx 10.30
"เฮ้ออ นี่มันเลยมาครึ่งชม.ละชักช้าจิงๆ"ชั้นได้แต่บ่นพึมพำและกำลังจะลุกเดินออกจากร้านที่ไม่มีคนเลยใครจะไปรอ
"นี่ๆคุณจะไปไหนหละ"เสียงของผู้ชายร่างสูงที่เคย ทำให้ใจชั้นหวั่นไหวยังไงหละ
"ก็ถ้านายจะเหลดขนาดนี้นะใครเข้าจะไปรอ--"
"ขอโทษได้มั้ยหละเพิ่งทำธุระเสร็จ"
"ทีหลังก็นัดดูเวลาบ้างชั้นมีงานต้องทำเสียเวลามากพอละจะพูดไม่พูดเร็วๆ"หงุดหงิดดด
"แหมมมมคุณนาอึลคร้าบบทำเป็นรีบไปได้"
"นิ่ !!อย่ามาไร้สาระเร็วๆ"
"ก็ไม่มีไรมากก็แค่อยากเจอ"!!!!!
"ย่าาาา!!เรื่องแค่นี้อะนะปัญญาอ่อนชั้นกลับหละ"
"เดี่ยวสิ่จะรีบไปไหนนี่ไงชั้นจำเธอได้แล้วไม่ดีใจหรอ"
"ถ้าเป ้นเมื่อก่อนอ่จจะใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่สายตาชั้นนายก็แค่ผู้ชายคนๆนึงที่ชั้นไม่จำเป็นต้องใส่ใจแล้ว"
"..."
"ลาก่อนหวังว่าเราจะไม่ต้องมาเจอกันอีกนะ"
"ไม่เคยมีใครหันหลังให้ชั้นเลยนะ"
"ชั้นนี่แหละคนแรกที่จะทำ ขออย่าได้เจอกันอีกเลย"ว่าแล้วชั้นก้อหันหลังพร้อมกับน้ำตาบ้าๆใช่สิ่ชั้นต้องอยุ่ให้ได้
จบกันที่นะ  โอเซฮุน!!!