คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 4.2 สิทธิ์ของแฟนเก่า
บทที่ 4.2
สิทธิ์อแฟนเ่า
“ไหนบอว่าะยอมทำทุอย่าไ” เาถาม ลมหายใอุ่นร้อนเป่ารแ้มเนียนนเธอ้อเบือนหลบ
“แ่ไม่ใ่แบบนี้...” พิรัมภาพยายามปิเสธ ไม่ยอมลไปในหลุมเสน่หาที่เาสร้าึ้น
“แบบนี้น่ะแบบไหน ลืมไปหมแล้วใ่ไหม ว่าเราเยเป็นอะไรัน” เสียทุ้มเอ่ยถามอย่าอ่อนโยน ทำเอานในอ้อมอถึับอ่อนระทวย วาลมสั่นระริ ะิถึวามสุในอี
“พิไม่เยลืม”
ทันทีที่ไ้ยินเธอพูบ รวิ็ทาบริมฝีปาลไปบนเรียวปาบาอย่าโหยหา เาบูบแบบหนัหน่ว ูบ้วยวามรู้สึในใที่อัแน่น ูบนเธอลืมัว ยแนึ้นโอบรอบอเาไว้ เพื่อยึเาะ
“พี่็ไม่เยลืมพิ” รวิเผลอัว ระิบ้าริมหูเล็ ่อนะบเม้มเบาๆ แล้วลาลมาุที่ออหอมรุ่น
ริมฝีปาร้อนผ่าวเลื่อนเรื่อยลมา พร้อมถอเสื้อัวนออเธอออ เาปละอบราอย่าำนา สอมืออบุมทรวอสวยาม ูเม้มไล้เลียบนปลายยอแ็เ่รหน้า
“อื้อ... พี่วิ”
พิรัมภาิเล็บลบนหลัว้า ไร้เรี่ยวแร่อ้าน หลับาล ยินยอมปล่อยเนื้อปล่อยัวให้ายหนุ่มเยมามใ
อย่าน้อย... ็่วยทำให้เธอลายวามิถึเาลไปไ้บ้า
รวิอุ้มเธอึ้นแนบอ ่อนะพาเ้าไปในห้อนอน
เาวาพิรัมภาลบนเียนุ่มอย่าแผ่วเบา ใบหน้ามเลื่อนเ้ามาใล้อีรั้ ูบอ่อนหวาน เว้าวอน ูบให้เธอรู้ว่าเาิถึเธอมาเพียใ
ปลายลิ้นร้อนสอระหวัรัเี่ยวลิ้นนุ่ม้านใน เริ่มเรียร้อ ปลุเร้า ุระุ้นไฟปรารถนาในายเธอให้พัระพือ
สอมืออบุมทรวอนุ่ม บีบ นว ยำ ่อนะเลื่อนลิ้นลาลไล้เลียปลายยอ ูเม้มบึนเธอร้อรวรา
รวิลุึ้นัารับเสื้อผ้าอัวเอ และรูาเเธอออาัว ผิวายนวลเนียนูอิ่มเ็มึว่าเมื่อห้าปี่อนมา ในสายาเา อนนี้พิรัมภาูสวยผุผา มีเสน่ห์ น่าปรารถนามาึ้น
เายับลับเ้าไป พร้อมับเ้าไป้าๆ วามอึอัับึรัรอบัว น้อมวิ้ว พอะรับรู้ไ้โยสัาิาว่าระหว่าที่ห่าันไป เธอไม่มีใรนอื่น ยัเป็นอเานเียว
วามรู้สึหวแหนลับืนสู่หัวใ รวิัฟันรอ พยายามอทนให้นานที่สุ ระเบิอารม์วาม้อาร และวามิถึเธอผ่านารยับเลื่อนัว
มือบาิผ้าปูที่นอนแน่น เพราะวามับึาารรุรานเร่าร้อน แอ่นสะโพรับารรอบรออเาที่ย่มลมาแรึ้น หัวใเ้นโรมราม เมื่อสัมผัสร้อนผ่าวพัผ่านผิวายเนียนละเอีย
รวิใูเม้มเนื้ออ่อน ฝารอยูบไว้บนออาวผ่อหลายรอย เม้มปาเมื่อวามับแน่นภายในเร่เร้าให้เายับัวเร็วและแรึ้น
พิรัมภาอรัเาไว้ อ่อนโอน ยินยอมให้เาทำทุอย่าั่ใ้อาร
ายหนุ่มอรึ ฝาฝัร่าาย ั้ใลโทษนใ้ร่าให้ำ... ว่าเาือผู้ายนเียวอเธอ
พิรัมภาเปล่เสียราอีรั้ ะที่เาพาเธอเหวี่ยึ้นไปยอเาสู มันสวยาม าบ่าน วาบหวิว และรัวนใ
ายหนุ่มรับรู้าารอรัอย่ารุนแรว่าเธอสุสมไปล่วหน้า ึเร่ัหวะ ยับเลื่อนัวเ้าออภายในอย่าเร็ว บยี้ัวลไปแรๆ ่อนะร้อออมา เมื่อไ้พบปลายทาสวยามเหมือนเธอ
เาหายใหอบ ทิ้ร่าลบนเรือนร่าละมุน ุหน้าลบนออาวผ่อ
มูโ่เลื่อนไล้ับพวแ้มนุ่ม หอม้ำๆ นนใ้ร่าัเิน
“ปล่อยพิเถอะพี่วิ”
“ทำไมล่ะ”
“หนั” เธอทำเสียอุบอิบ หน้านวลแ่ำ
“เมื่อี้ไม่เห็นบ่นว่าหนัเลย” เาทำหน้าล้อเลียน ่อนะยอมามใ ยับเลื่อนมานอน้าๆ พร้อมับอเธอไว้แนบอ วาแวววาวเป็นประายแปลๆ
“เราืนีันแล้วใ่ไหมะ” นในอ้อมอัสินใถามออไป เาพามาที่นี่ เพื่อให้เธอ...
ู่ๆ หัวา็ร้อนผ่าว รวิมีวามสัมพันธ์ับเธอ รอบรอเธออย่าอ่อนหวาน เพื่อระบายวามโมโหที่เธอาไปไม่บอล่าว
มันือารลโทษอเาอย่านั้นเหรอ
“พี่วิ อย่าบอนะว่าที่พี่ทำับพิเมื่อี้ พี่แ่...”
“อืม” เารับำหน้าาเย ระับอ้อมอแน่น หรี่ามอร่าเปลือยเปล่าที่ำลัสั่นระริ มอเา้วยสายาผิหวั “ทำไมล่ะพิ เรา็ไม่ใ่ว่าะไม่เยมีอะไรันสัหน่อย”
หิสาวลั้นสะอื้น อ้ำในใเหลือเิน
“ที่พิบอว่าะยอมทำทุอย่า พิไม่ไ้หมายถึเรื่อนี้” เธอบอเาเสียสั่น
“แ่ันว่าเรื่อนี้เหมาะับเธอที่สุแล้วนะ” รวิแนบริมฝีปาลบนแ้มเนียน “หเือน... ”
“หมายวามว่ายัไะ”
“เธอ้อนอนับันหเือน”
“แล้วหลัานั้น...” พิรัมภาถามออไป้วยน้ำเสียแหบพร่า
“หลัานั้น่อยิอีที”
น้ำาร้อนไหลร่วอาบแ้มเนียน เา้อารทำให้เธอเ็บปวใ่ไหม
“พี่วิ้อารให้พิเ็บใ่ไหม”
รวิูบแ้มเธออีรั้ ่อนะยิ้มร้ายา “เธอวรรู้ันะว่าวามเ็บปวริๆ เป็นยัไ”
พิรัมภาิ้น พร้อมับเม้มปา “ไม่่ะ พิไม่ล พี่วิะทำแบบนี้ับพิไม่ไ้”
เาลับรัร่าเธอแน่นว่าเิม
“เธอไม่มีสิทธิ์ปิเสธ ถ้าเธอยอมนอนับันหเือน ันะไม่ิใ หรือโรธเือเรื่อที่เธอทิ้ันไปอี”
หิสาวหยุิ้น มอนรหน้า้วยสายาไม่่อยไว้ในั “ถ้าพิยอม หลัาหเือน พี่วิะปล่อยพิไปใ่ไหม”
เธอยัิะไปาเาอีเหรอ ี... แบบนี้ะไ้ไม่้อรู้สึผิมา
“แล้วแ่เธอเลย”
รวิพู ่อนะพลิร่ามาทาบทับร่าบาไว้อีรั้ โน้มหน้าลมาูบริมฝีปาเธอแรๆ
“สัาอเรา เริ่ม้น บันี้”
พิรัมภาหลับาล ปล่อยให้เาทำทุอย่าามอำเภอใ
...
เฮือ !!! ><
อน่อไป อัปเ 20:00 ้าาา
E-Book ออแล้วนะ้าาาาาาา
เล่มเ็มไ้้าาา !!!
ความคิดเห็น