คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 2.3 คนในอดีตที่ถูกเหวี่ยงมาเจอกัน
นเพิ่โนผู้หิในอีปิเสธมา หน้าา่อน้าบึ้ึ อารม์หุหิไม่น้อย ระหว่าเินมาที่ลานอรถสำหรับลู้า แล้วเา็้อใ ิ้วำมวเ้าหาัน พลาเม้นามอ้อนนสีาวอมเทา ึ่ำลัุเ้าไปใ้ท้อรถอเาอย่าเอาริเอาั แ่เ้าัวลืมว่าัวเอมีพวหาฟูฟ่อโผล่ออมา
แหม... แอบยัไ็เห็น !
“หนูน้อย เหมียวๆ มาทำอะไรอยู่รนี้เหรอ แอบใรอะ” ัรพรริไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไม้อใ้เสียเล็เสียน้อย เพื่อะพยายามุยับสิ่มีีวิที่ยัยับัวเ้าไปใ้ท้อรถเรื่อยๆ “อย่าเ้าไปนะ ถ้าแเ้าไปใ้ท้อรถแล้ว ันะับรถยัไ ออมาเร็วๆ เ็ี”
น่าแปลที่เหมือนเ้าแมวนฟู ฟัภาษานออ มัน่อยๆ ถอยออมาาใ้ท้อรถ ใบหน้าลมล้อมไป้วยนฟูฟ่อสีเทาอ่อนหันมาู หน้าามอมแมมนิๆ วาสีำวาวใสเหมือนเม็ลำไยล้ายับมีน้ำาเอ่อลอ ถูล้อมรอบ้วยอบาำปี๋เหมือนรีอายไลเนอร์ ้อมอหน้าเาราวับรู้ัันมานานแรมปี สายาที่มอมา้อารอวาม่วยเหลือระนื่นระหน ่อนะเินมานอนล้มบนรอเท้าหนัอเา พร้อมับเอาหน้าถูไถไปมา
“อ้าวเฮ้ย... อยู่ีๆ ล้ามเนื้อ็อ่อนแระั้น เป็นไรไหมเ้าเหมียว” ัรพรริเอ่ยถามออไป้วยวามใริั นัวสูยอบัวล ใ้มือลูบเบาๆ บนหัวลมๆ นั่น ทันทีที่โนมือสัมผัส เ้าแมวี้อ้อน็เอาหน้าไถไปมาบนมือให่ราวับ้อารทำวามรู้ั
ายหนุ่มะพริบาปริบๆ พึมพำออมาอย่าอไม่ไ้ “นแนุ่มั น่ารัมาเลย้วย”
“ม้าววววว”
เ้าแมวนฟูร้อออมา เหมือนพอใับำมและสัมผัสที่ไ้รับ
ัรพรริใสั่นไหวรุนแร ะสบาลำไยอแมวเหมียว “น่ารัอะไรนานี้ แถมยัรู้ภาษา้วย แมวใรเนี่ย แ้อมีเ้าอแน่เลย... ใ่ไหม”
“ม้าววววว”
นุยับแมวถึับ ลมันำลัอบเาว่า มีหรือไม่มีเ้าอวะ
เาึลุึ้นยืนเ็มวามสู เมื่อเห็นมีพนัานอลับนหนึ่ำลัเินมา แ่เ้าแมวเหมียวลับยืัวยืนสอา แล้วใ้าหน้าเาะาเาไว้ แล้วร้อ
“ม้าวววววว”
“โอ๊ย แร้ออ้อนใส่แบบนี้ ใละลายหมเลยว่ะ” ัรพรริ้มมอ พร้อมับยิ้ม ส่ายหน้าไปมา “ัวผู้หรือัวเมียเนี่ยแ น่ารัมาริๆ นะไม่ไ้แล้ม แล้วมาอ้อนแบบนี้ืออบันเหรอ”
“ม้าววววว”
นถามแมวมวิ้วอี ฟัไม่อออยู่ีว่า มันอบว่าอบหรือไม่อบ แ่ที่แน่ๆ ือ เาแพ้ให้ับวามน่ารัอเ้า้อนนนุ่มฟูรหน้า สอมือให่ึอุ้มมันึ้นมาไว้ในอ้อมอ
เ้าแมวเหมียว็แสนรู้ หลับาพริ้ม พร้อมเอาหน้าุเ้าหาหน้าอว้า ส่เสียราือๆ เหมือนพอใมา
“เอ้า... แทำแบบนี้ ันะปล่อยไปไ้ยัไ อยาไปอยู่้วยันเหรอ ถึมาอ้อนแบบนี้” ายหนุ่มถามแมวนฟู้วยน้ำเสียอ่อนโยน “เ้าอแะไม่ิถึเหรอ ถ้าแไปอยู่ับัน”
“ม้าววววว”
“ือไรวะ แำลัอบว่าัวเอไม่มีเ้าอใ่ไหม” ัรพรริเริ่มเ้า้าัวเอ เพราะหลใหลในวามน่ารัอเ้าเหมียวอย่าถอนัวไม่ึ้น
เอาเถอะ... เมื่อี้โนยัยเหมียวนั่นปิเสธ แ่มาเอน้อเหมียวัวนี้ ที่สำัมันทำท่าเหมือนหลุมรัเาอี้วย
ัรพรริมอ้ายมอวา เหมือนำลััสินใ ่อนะ้มลระิบถามแมวในอ้อมอ
“ไปอยู่้วยันไหม”
เ้าเหมียวมอหน้าเาาแป๋วแหวว ร้ออบเสียั
“ม้าววววว”
นรอฟัำอบาแมวะพริบาปริบๆ แล้วเ้า้าัวเอสุพลั
“แปลว่าไปเนอะ”
…………………………….
เ๋ววววนะพี่ทู ือไรอ่ะพี่... ถามเอ อบเอ นัเลพอ ไ้้วยเหรอออออ
แมวัวเบ้อเริ่มมมมมัน้อมีเ้าอไหมะ !? แล้วยัไี ะยัไี 555555
ฝาพี่น้อเล่มอื่นในีรีส์้วยนะ้าาาา...
เรื่อที่ 1 ในอ้อมอัรวาล (อ์ายสี่+หนึ่มลนินเ็) >>E-Book อ์ายสี่
เรื่อที่ 2 ในอ้อมอรั (พี่เป๊ะ+ทราย) >>E-Book พี่เป๊ะ
เรื่อที่่ 3 ในอ้อมอัรวรริ (ุทรี+สิริ) >>E-Book ุทรี
ความคิดเห็น