เหยื่อรักกามเทพ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 งานประมูลเชลยสาวแห่งท้องทะเล......................

“ฉันไปนอนก่อนนะภู..” เสียงทุ้มกังวาน จากชายหนุ่มเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่  ใบหน้าคมสัน  ผู้ที่มีดวงตาคมกริบของอนิรุท รัตนโยธิน  พร้อมกับวางมือหนาลงบนบ่าเพื่อนรักที่นั่งหน้าดำคร่ำเครียดอยู่กับไพ่ในมือ...

“เดี๋ยวก่อนรุท...” ภูชิต  สิวิลัย รั้งมือที่จับบ่าของตนเอาไว้  ทั้งที่ตายังคงจับจ้องอยู่กับไพ่ในมือ..

“แกจะเล่น ก็เล่นไปสิว่ะ..ฉันทั้งง่วงทั้งเมา..อยากจะนอนเต็มทีแล้ว”ร่างสูงใหญ่ที่ยืนไม่ค่อยจะมั่นคงนัก  พยายามแกะมือของเพื่นรักที่พยายามดึงมือของเขาเอาไว้..หากแต่ภูชิตไม่ยอมปล่อยมือของเขาไว้ง่าย...

“ว้า..เสียจนได้..”ภูชิตอุทานอย่างหัวเสียง..เมื่อเพื่อนร่วมวงเผยไพ่ในมือก่อนจะกวาดเงินกลางวงเข้ากระเป๋า

“เที่ยงคืนแล้วนะครับ..สรุปว่าเลิกนะครับ” ชายอ้วนดำผู้กินเรียบรอบวงลุกขึ้นบอกอย่างเสียงดัง...ซึ่งก็ไม่มีใครคัดค้านร่วมทั้งภูชิตด้วย..ซึ่งก็ลุกยืนเคียงข้างอนิรุทด้วยเช่นกัน...

“ฉันเลิกแล้ว..เราไปกันเถอะ” ภูชิตโอบร่างสูงใหญ่ของเพื่อนรักเดินออกจากวง..โดยที่ไม่คิดจะพาเพื่อนรักกลับห้องนอนแต่อย่างไร

“ดี..ฉันง่วงตาจะหลับอยู่แล้วนี่...”อนิรุทบอกกับเพื่อนทั้งที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเพื่อนไม่คิดจะพากลับห้องนอนแต่อย่างไร

“นั่งก่อนรุท...นั่งก่อน...”ภูชิตกดไหล่เพื่อนรักให้นั่งเก้าอี้ตรงหน้าเวที  เมื่อพาเพื่อนมาถึงห้อง ๆ หนึ่ง..อนิรุททรุดตัวลงนั่งตามแรงกดของเพื่อนอย่งมึนเมา  ดวงตาคมกริบเป็นประกายที่แดงกร่ำและหรี่ปรือด้วยน้ำเมาที่ดื่มเข้าไปมากมายเมื่อตอนเย็น เผยอมองไปรอบ ๆ ด้าน  และสิ่งที่เขาเห็นนั้น คือบรรรดาผู้ชายทุกครบนเรือลำนี้ ที่เมื่อสักครู่ ต่างแยกย้ายอยู่ตามวงต่าง ๆ ต่างพากันมานั่งร่วมกันอยู่ในห้องนี้...พวกเขามาทำอะไรกันนะ..อนิรุทคิดอย่างสงสัย..พร้อมกับเอ่ยถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างกาย

“นี่มันไม่ใช่ห้องนอนนี่ภู...นี่นายพาฉันมาที่ไหนนี่..”

“ก็ใครว่าเราจะกลับไปนอนกันล่ะ”....

“แล้วนายพาฉันมาที่ไหนกัน”

“ก็มาการประมูลผู้หญิงน่ะสิว่ะ”

“หา!...การประมูลอะไรนะ...ฉันไม่ได้อยากดู..”

“ดูหน่อยเถอะน่า..นี่เป็นการประมูลผู้หญิงเชียวนะ”ภูชิตกระซิบที่ข้างหูของชายหนุ่ม..คำพูดของเพื่อนรักทำให้ชายหนุ่มหายเมาแทบจะทันที...

“บ้าน่า..ฉันไม่เอาด้วยหรอก..ฉันจะกับไปนอน”ว่าแล้วชายหนุ่มขยับตัวจะลุกขึ้น...แตถูกภูชิตรั้งแขนเอาไว้ไม่ให้ลุกจากเก้าอี้

“เฮ้ย..แกอย่าเพิ่งไปสิว่ะ..อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน..นะ”

“ฉันอยู่เป็นเพื่อนแกหลายหน่อยแล้วนะ..ไอ้ภูทั้งโดดงานมาเที่ยวเรือเป็นเพื่อนแก  ทั้งที่เวลาของฉันทุกนาทีมีค่าตั้งเท่าไรนายก็รู้  แล้วไหนต้องมานั่งดูแกเล่นไพ่อีกตั้งครึ่งคืนค่อนคืน  ทั้งที่ฉันไม่ชอบการพนันแกก็รู้”..อนิรุทเอ่ยอย่างเริ่มหมดความอดทนกับเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบที่ใครได้ยินต่างก็ขนหัวลุก..แต่ไม่ใช่กับภูชิตที่คบกันมาตั้งแต่เริ่มหัดพูดได้....

“น่านะรุท..นายอยู่เป็นเพื่อนฉันอีกนิดนะ...แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว”..ภูชิตเอ่ย ด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนแกมขอร้องให้ชายหนุ่มใจอ่อน 

“ก็ได้..แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ..”อนิรุทเอ่ยออกมาอย่างเสียมิได้

“ขอบใจมากเพื่อน..แล้วแกจะรู้ว่าการประมูลผู้หญิงบนเรือลำนี้สนุกมากแค่ไหน..”ภูชิตกระซิบบอกอีกครั้ง

“นี่ แกพูดอย่างนี้แสดงว่า..แกรู้มาก่อนแล้วใช่ไหมว่าบนเรือลำนี้จะมีการประมูลบ้า ๆ นี่อีก..ใช่ไหมว่ะ”ภูชิตหลบสายตาคมกริบที่จ้องมองมาที่เขาอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ

“ก็มีคนบอกมา”ภูชิตเอยออกมาอย่างอ้อมแอ้ม

“มิน่าล่ะ..นายถึงได้คะยั้นคะยอฉันให้ขึ้นเรือมาลำนี้นัก..ทั้งที่ฉันเห็นว่ามันไร้เกรดสิ้นดี..”

“ก็...แหม..มันน่าสนใจนี่นี่น่า..เกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นการประมูลผู้หญิงเลยนี่น่า..ง”

“แกก็เลยอยากลองงั้นสิ...แกจะลองก็ลองไป..แต่ฉันจะไม่เอาด้วยหรอก..”ว่าแล้วอนิรุททำท่าจะลุกขึ้นจากโต๊ะอีกครั้ง..แต่ก่อนที่เขาจะทำเช่นนั้น..ไฟภายในห้องที่แออัดไปด้วยผู้คนนั้นก็ดับลง..ความมืดทำให้ประสาทของอนิรุทตื่นตัวขึ้นมาทันใด..

“สวัสดีครับ....แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน..”

อนิรุทมองหาที่มาของเสียง...และสิ่งที่เขาเห็นนั้นคือชายเจ้าของเรือที่ต้อนรับเขาตอนขึ้นเรือ...เมื่อช่วงบ่ายปรากฎตัวขึ้นที่หน้าเวทีเล็ก ๆ ที่อยู่ตรงหน้าเขา

“และแล้วช่วงเวลาระทึกใจที่ท่านสุภาพบุรุษบนเรือลำนี้รอคอยในค่ำคืนก็มาถึงแล้วนะครับ...”แสงไฟที่สาดส่องตัวผู้พูดถูกขยายวงกว้างครอบคุมจนทั่วเวที...

อนิรุทเพิ่งสังเกตุเห็นเวทีเดี๋ยวนี้เองว่าเวทีเล็ก ๆ ถูดจัดตกแต่งให้คล้ายกับเกาะร้างกลางทะเล..มีต้นมะพร้าวจริงประดับประดาอยู่ไว้ด้านหนึ่งของเวที..โดยด้านหน้าที่กั้นกลางระหว่างโต๊ะเต็มไปด้วยผ้าสีฟ้า..ซึ่งเขาคงจะสมมติให้เป็นท้องทะเล มีโฬมแกะเป็นรูปครีบปลาฉลามเกลื่อนกราดอยู่หลายที่  ถ้าจะให้ดีต้องมีนางเงือกด้วยชายหนุ่มคิดอย่างมึนเมา..

“ความจริงเขาก็มีนางเงือกไว้แล้วนี่น่า”..

“แกว่าอะไร...”ภูชิตถามเพราะไม่ทันได้ฟังที่เพื่อนพูด

“เปล่า..ไม่มีอะไร..”ชายหนุ่มนึกขำตัวเอง..ที่เผลอพูดออกมา..ก่อนจะยักไหล่เมื่อคนบนเวทีบรรยายคุณภาพของสินค้า

“ทุกท่านโปรดเตรียมเงินในกระเป๋าของตัวเองไว้ให้พร้อมนะครับ..เพราะผมอยากจะบอกกับท่านสุภาพบุรุษทั้งหลายว่า..เชลยสาวที่เราได้มาจากท้องทะเลอันไกลโพ้นในค่ำคืนนี้นั้นเธอช่างเป็นหญิงสาวที่งดงามเหลือเกินครับ..ชนิดที่อาจจะทำให้พวกท่านนั้นตาพร่าได้ง่าย ๆ เลยนะครับ..

“พูดเกินจริงไปแล้ว”อนิรุทคิดพลางส่ายหัวไปพลางเพราะสำหรับเขานั้น ในชีวิตความเป็นหนุ่มของเขาเจอผู้หญิงมามากหน้าหลายตาทั้งไทยทั้งเทศที่ใครต่อใครต่างบอกว่าสวยอย่างนั้นงานอย่างนี้พอเขาเจอตัวจริงก็ไม่เห็นว่าจะจริงอย่างที่ใคร ๆ พูดกันเลย  ในความรู้สึกขอวเขานั้นมันก็งั้น ๆ แหละ ผู้หญิงก็เหมือน ๆ กันหมด..

“ทุกท่านที่เคยขึ้นเรือของผมมาบ้างแล้วก็คงเคยประมูลสาวงามประจำเรือเรากันมาบ้างแล้ว  แต่ผมบอกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนไหน ๆ แน่ครับ”  สิ่งที่เชิดชัยประกาศนั้นทำให้หญิงสาวที่ผูกปากมัดมือปิดตานั้นตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจนต้องขยับมือส่ายหน้าเพื่อที่จะได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ก็ไม่สามารถทำอย่างนั้นได้เพราะเธอโดนมัดไว้แน่เหลือเกิน

แต่สำหรับอนิรุทนั้นเขาคิดว่านายเชิดชัยฉลาด.. ฉลาดมากจริง ๆ ที่เจ้าของเรือใช้วิธีนี้หาเงินเข้ากระเป๋า..ล่อให้ผู้ชายเมา เพราะการพนันและเหล้า  สุดท้ายก็เอาผู้หญิงมาล่อ..มิน่าล่ะบนเรือลำนี้จึงไม่มีผู้หญิงอยู่เลยสักคนเดียว..ผู้หญิงที่นำมาให้ประมูลก็คงจะเป็นผู้หญิงขายตัวถาท่าเรือนั่นแหละที่เจ้าของเรือเอามาย้อมแมวขาย..เขาคงไม่ได้ไปจับผู้หญิงมาจริง ๆ หรอก..เพราะนั้นเป็นสิ่งผิดกฎหมาย...ชาญฉลาดอะไรเช่นนี้..อนิรุทคิดอย่างชื่นชทพร้อมกับนึกรังเกียจการกระทำของเชิดชัยเช่นกัน...

“หากหมอนี่พูดอีกคำเดียว..ฉันจะไม่ทนอีกแล้วนะ..”อนิรุทเอ่ยออกมาอย่างเริ่มหมดความอดทน

“ใจเย็ย ๆ สิว่ะ..นั่นไง..ม่านด้านหลังเปิดแล้ว..”ภูชิตกระซิบอย่างจื่นเต้น..ก่อนที่เสียงฮือฮาจากคนรอบข้างจะดังขึ้นมา..อนิรุทหันไปมองที่บนเวที..เขาคิดอยู่แล้วว่าต้องเจอกับอะไร..ผู้หญิงแน่นอนว่าเขาต้องเจอกับผู้หญิง..แต่ผู้หญิงที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้แม้แต่น้อย...ชายหนุ่มเหมือนตกอยู่ในภวังค์  เมื่อมองมาที่หญิงสาวที่ยืนตัวสั่นสะท้านอยู่บนเวที..เสียงเป่าปาก..กระทืบเท้า..ดังเกรียวกราวอยู่รอบ ๆ ตัว...แต่มันไม่ได้เข้าไปในโสตประสาทของชายหนุ่มแม้แต่น้อย..เพราะดวงตาของเขา..ความคิดของเขากลังจับจ้องอยู่ที่สาวน้อยบนเวที..สายตายของชายหนุ่มจับจ้องอยู่ที่เอวกลมกลึงที่พันด้วยผ้ายสีสันสดใสมันเล็กอย่างไม่น่าเชื่อ...จนเขาคิดว่าสองมือของเขาคงกำมันได้รอบ..อนิรุทแทบไม่อย่างจะละสายตาจากหน้าท้องเรียบเนียนต่ำจากเสื้อเอวลอยตัวนั้น..มันช่างล่อตาล่อใจพวกบรรดาเสือหิวอย่างเป้นที่สุด..รวมถึงสายตาของเขาด้วยเช่นกัน..แต่เขาจำใจต้องละสายตาเพื่อทีจะได้มองเรื่อยลงมาตามโค้งสะโพกกลมกลึงที่เห็นต้นขาขาวแวบวอมเมื่อสายลมพัดผ้าพัดกายของเธอกระพื่อไหว...
“เป็นไงยบ้างครับท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย..สินค้าของเราถูกใจกันบ้างไหมครับในค่ำคืนนี้..เชิดชัยพูดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง..หลังจากปล่อยให้บรรดาสายตาของแขกทุกคนมองหญิงสาวบนเวทีอย่างพอใจ..เสียงตบมือตอบรับดังเกรียวกราว.รวมทั้งเสียงชื่นชมของใครบ้างคนดังขึ้นด้วยเช่นกัน...

“เยี่ยมมากครับ..คุณเชิชัย..เยี่ยมกว่าครั้งไหน ๆ ที่ผ่านมาเลยครับ..”ภูชิตเหลือบสายตาไปมองที่มาของเสียง..มันเป็นเสียงของคนที่กินของของเขาไปเรียบ...

“ขอบคุณครับ..สำหรับคำชม...เชิดชัยโน้มศรีษะรับคำชม..ก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียกังวาน..ที่ทำให้สาวน้อยบนเวทีใจหายวาบ

“ครวานี้ถึงเวลาประมูลแล้วนะครับ..เราจะเริ่มที่เท่าไรกันดี..”เชิดชัยทำท่าทางคิด..ก่อนจะมีคนเอ่ยขึ้นมา

“ก็พันนึง  เหมือนทุกครั้งไงล่ะครับ”เชิดชัยโบกมือ..

“สินค้าครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมานะครับ...ผมบอกแล้วไงว่ามันพิเศษกว่าตรั้ง ไหน ๆ ..ผมได้เชลยสาวคนนี้มาจากท้องทะเลอันไกลโพ้นโน้นไงครับ...”หลายคนเริ่มหัวเราะชอบใจด้วยเข้าใจว่าเชิดชัยแต่งเรื่องเพื่อเพิ่มรสชาติแห่งการประมูล....แต่มันกลับทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่บนเวทีใจหายวาบ..เธอเริ่มขยับข้อมือที่ถูกผูกไว้ด้วนหลังอย่างแรง..เธออยากเห็นเหตุการณ์ตรงหน้ามากกว่าได้ยินเสียงที่ชวนให้ตกใจเช่นนี้..เธอไม่น่าใจอ่อนยอมทำตามคำขอร้องของนายเชิดชัยเลย..เขาบอกว่ามันเป็นการแสดงละครว่าเธอต้องตกเป็นเชลยที่ถูกเขาจับตัวมาเพื่อขึ้นเวทีประมูล..ใครประมูลได้มากที่สุด..เธอก็จะเป็นอิสระและเพื่อให้มันสมจริงเธอต้องยอมให้เขาผูกปากและตาพร้อมกันมัดแขน...แต่ขาของเธอไม่ได้ถูกมัดด้วยนี่..หญิงสาวคิด ก่อนจะเริ่มเดินสะเปะสะปะบนเวที...จนเชิดชันเริ่งสังเกตุว่าเหยื่อของเขาเริ่มที่จะรู้ตัวแล้ว..จึงรีบเดินมาหาหญิงสาวเพื่อจับตัวเอาไว้หร้อมกับกระซิบขู่ที่ข้างหูหญิงสาวเพื่อให้เธอหวาดกลัว

“คุณจะเดินให้ตกเวทีหรือไง..อยากโดนไอ้พวกผู้ชายกลัดมันข้างล่างมันจับคุณไปขยี้ขย้ำก็ตามใจนะ..แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าผมไม่ช่วยคุณหรอก..เพราะคุณอยากทำงานของผมพัง....คุณผู้หญิง..”เสียงกระซิบข้สงหูของนายเชิดชัยทำให้หญิงสาวยืนตัวแข็งทื่อหน้าซีดไม่กล้าออกเดินไปไหนอีก....เชิดชัยเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่กล้าเดินไปไหนอีก  ก็กลับไปโต๊ะพร้อมกับเริ่มประมูลในที่สุด

“งั้นเริ่มที่  ห้าพันนะครับ” เชิดชัยเคาะค้อนอยู่กับโต๊ะเล็ก”ใครจะเริ่มคนแรกครับ”

“ผม  ผม..ผมครับ”หลายคนยกมือกันหน้าสลอน

“ผมให้หก”

“ผมเจ็ด”

“ผมให้แปดเลยเอ้า”

“ผมให้หมื่นนึง”

ภูชิตเม้มปากจำได้ว่าเป็นเสียงของคนที่กิดเงินเค้าไปหมื่นนึง...ส่วนนายเชิดชัยตาลุกวาว..หมื่นนึง  ทำไมมันเร็วอย่างนี้  ถ้าเป็นนังสีดานะ  เขาต้องโฆษณาจนเหมื่อยปากกว่าจะถึงหมื่น...

“หมื่นนึงครั้งที่หนึ่ง”

เสียงฮือฮาดังขึ้งรอบตัว  ขณะที่อนิรุทกำลังถูกภูชิตดึงแขนเสื้อ...

“นายจะมาดึงเสื้อฉันทำไม”..อนิรุทถามอย่างรำคาญ

“นายไม่คิดจะประมูลกับเขาบ้างเหรอ..”ภูตชิตถาม..อนิรุทได้แต่ยักไหล่ไม่ตอบคำถามอยากรู้ของเพื่อนพร้อมกับหันไปสนใจการประมูลบนเวทีต่อ..

“สามหมื่นครั้งที่หนึ่งครับ..”

“อั้วให้ห้าหมื่น”...เชิดชัยตาลุกวาวอีกครั้ง..เมื่อเห็นว่าการประมูลในครั้งนี้สูงกว่าตรั้งไหน ๆ เขาคิดถูกจริง ๆ ที่ยอมเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางเอาตัวหญิงสาวขึ้นเวทีประมูล..

“ห้าหมื่นครั้งที่หนึ่ง..ห้าหมื่นครั้งที่สอง..”เห็นที่การประมูลครั้งนี้จะสิ้นสุดลงแค่นี้ล่ะมั้ง  เชิดชันคิดพร้อมกับเงื้อค้อนในมือ พร้อมกับเสียงทรงอำนาจดังขึ้นมา..

“แสนนึง..”

..................................................................................................

“เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องที่บ้าที่สุด  เทาที่เธอได้เจอมาเลย”  แก้วกันหาคิดพร้อมกับพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นกับการถูกมัด..เชิดชัยกำลังทำอะไรกับเธออีกล่ะ..ก็ในเมื่อการประมูลสิ้นแล้ว..หลักจากที่มีใครคนนึงให้แสนนึง  และไม่มีใครสู้ราคาอีกเลย..แก้วกันหาโล่งอก..เมื่อได้ยินเสียงของกลุ่มคนที่แยกย้ายกันออกจากห้อง..เสียงขยับตัว..ลากเก้าอี้..เสียงฝีเท้า  และเสียงพึมพำพูดคุยทั้งหลายค่อย ๆ จางลง...ทุกอย่างจบลงแล้ว..ละครของนายเชิดชัยจบลงแล้ว..ก็แล้วเขาอยู่ไหนล่ะทำไมยังไม่มาแก้มัดให้เธอ...แก้วกันหาคิดทุกอย่างสงสัย..และแล้วเธอก็ได้ยินเสียงของลูกน้องนายเชิดชัยคนที่เธอเห็นตั้งแต่เธอลืมตาฟื้นขึ้นมา..

“กลับไปที่ห้องกันเถอะเถอะครับคุณ”  เดชค่อย ๆ ประคองหญิงสาวลงจากเวที  แก้วกันหาอยากพูดอยากบอกบอกให้เขาแกะผ้าผูกปากและตาเธออก..แต่เธอพูดไม่ได้  เดชก็น่าจะเข้าใจแก้มัดให้เธอ..หากแต่เขากลับทำแค่ประคองเธอเดินไปเรื่อย ๆ จนพามาถึงที่ห้อง ๆ หนึ่ง ซึ่งแก้วกันหารู้วามันไม่ใช่ห้องเดิมที่เธอฟื้นขึ้นมาเพราะมันมีกลิ่นหอมเอียน ๆ อยู่ในห้องนี้กับน้ำหอมปรับอากาศในห้องนอน  เดชจับหญิงสาวนั่งบนที่นอน..มันทั้งหนาทั้งนุ่มซึ่งไม่เหมือนเตียงนอนเล็ก ๆ ของห้องนายเดช..

“ช่วยแก้มัดให้ฉันที”..แก้วกันหาพยายามพูดทั้งที่ยังมีผ้าผูกที่ปากเธออยู่..

แก้วกันหาใจมา เมื่อรู้สึกถึงมือแข็ง ๆ ของนายเดชอ้มไปด้านหลังศีรษะเขากำลังแกะผ้าผูกปากของเธอออก  หญิงสาวกำลังจะยิ้มและขอบคุณเขา  แต่มือแข็ง ๆ ของนายเดชกลับจับคางมนของเธอแน่น..

“ผมขอโทษนะครับ”..แก้วกันหาพยายามดิ้นรนต่อสู้อย่างเต็มที่  เมื่อเดชกรอกของเหลว ๆ ลงไปในปากของเธอ  นี่มันอะไรกันพวกเขาจะทำอะไรกลับเธอกันอีก..แก้วกันหาพยายามครองสติให้อยู่กับตัวเองให้ได้มากที่สุด..ขณะที่สมองของเธอเริ่มมึนงง..หัวใจของเธอสั่นหวิว..เหมือนจะเป็นลม.นี่เราเป็นอะไรไปนี่..นายเดชเอาอะไรให้เธอกันนี่..ทำไมเนื้อตัวเรามันถึงได้ร้อนผ่าวอย่างนี้นะ....

“โอ้ย..ร้อน...  ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ..ราวจะเป็นไข้เลย..”แก้วกันหาอยากทึ้งเส้าผ้าออกจากตัวเธออย่างที่สุด..เธออยากให้ลมเย็น ๆ ลูบไล้ผิวเนื้อของเธอ..หญิงสาวขนลุกชัน..เมื่อคิดได้ว่าเธอกำลังเจอกับอะไร..ไม่นะไม่..หญิงสาวสะอื้นในอก..เมื่อคิดได้ว่าเดชให้เธอกินอะไร..เขาให้เธอกิน..กินน้ำแต่ในน้ำนั้นมมันมียาปลุกอารมณ์ทางเพศ..หญิงสาวคิดอย่างอดสูใจกับสิ่งที่เธอต้องมาเจอเมื่อรอดพ้นจากพายุแห่งท้องทะเล  ทำไมเธอไม่ตายมันตั้งแต่อยู่ในทะเลนั่นนะ ทำไม..

“ผมเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ..เชิญครับ..”เชิดชัยแง้มประตูเปิดให้ชายหนุ่ม..แต่ก่อนที่อนิรุทจะก้าวผ่านเข้าไปข้างใน  เชิดชัยกลับเอามือกั้นเอาไว้ไม่ยอมให้ชายหนุ่มเข้าไปได้ง่าย ๆ ..

“อะไรอีกล่ะ...”อนิรุทมองหน้าเชิดชัยอย่างเอาเรื่อง  เชิดชัยหัวเราะอย่างอารมณ์ดี....

“ผมเพียงแต่อยากถามคุณว่าเช็คเงินสดใบนี้...ผมไปขึ้นเงินพรุ่งนี้ได้เลยไหมครับ..เขาโบกเช็คในมือไปมา

“เช็คของผมไม่เคยเด้ง..”อนิรุทบอกเสียงกร้าว..พร้อมกับส่งสายตาดุดันไปยังนายเชิดชัย  จนชายเจ้าเลห์จนรีบปล่อยมือจกประตูห้องโดยไว..

“ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะครับ”..เชิดชับบอกพร้อมกับโค้งให้อย่างนอบน้อม

อนิรุทมองตามหลังชายเจ้าเลห์ไปด้วยสายตายังคงดุดัน..เขารู้สึกไม่ถูกชะตากับเชิดชัยแม้แต่น้อยและรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของตนเองด้วยเช่นกันที่ทำเหมือนกับสนับสนุนกิจกรรมอันน่ารังเกียจในคืนนี้..ตาเขาคงทนไม่ได้ไม่ได้เช่นกันที่จะให้หญิงสาวคนนี้ถูกชายร่างเตี้ยอ้วนดำได้ไปครอบครอง  คิดได้ตอนนี้ก็สายไปซะแล้ว..อนิรุทส่ายศีรศะไล่ความมึนงง..ก่อนที่จะปิดประตูตามหลัง..คืนนี้เขาไม่มีความรู้สึกอยากนอนกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น..ชายหนุ่มคิดก่อนที่จะหัยหลังกลับไปมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง..ลมหายใจของชายหนุ่มติดขัดกะทันหัน..เมื่อเห็นร่างสวยนอนบิดกายอยู่บนเตียง..ความคิดเมื่อสักครู่หายไปทันใด..สายตาของชายหนุ่มจับจ้องอยู่ที่หญิงสาว...เธอยังคงเหมือนตอนที่อยู่บนเวทีทุกอย่าง..ถูกมัดเอาไว้ซึ่งชายหนุ่มสงสัย ก่อนน่านี้เขาได้ถามนายเชิดชัยว่าเพราะอะไรถึงต้องมัดเธอเอาไว้  ซึ่งนายเชิดชัยก็ได้ให้คำตอบตอนเดินมาพร้อมกันว่า..

“เธอชอบอย่างนี้ครับ..เธอจะรู้สึกมีอารมณ์มากเป็นพิเศษ  หากไม่รู้ว่าคู่นอนของเธอคะใครครับ..”คำพูดของนายเชิดชัยทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิด..เขาคิดไปได้อย่างไรว่าหญิงสวยังบริสุทธิ์..แล้วเป็นไงล่ะ..ชายหนุ่มมองร่างสวยที่นอนบิดไปบิดมาอยู่บนเตียงนอน..ผู้หญิงบริสุทธิ์คงไม่มีท่าทีเหมือนผู้หญิงร่านสวาทได้ขนานนี้หรอก..

“ใคร”สติสัมปชัญญะที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของหญิงสาวรับรู้ถึงการมาของใครบางคน..เขานั่งลงชิดตัวเธอบนเตียง  พร้อมกับรับรู้ถึงสัมผัสลูบไล้อย่างแผ่วเบาที่ขานวลของเธอเพียงเท่านี้ก้สามารถทำให้หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง..หญิงสาวพยายมหักห้ามใจตัวเองพร้อมกับชักขาหนีทันที..พร้อมกับเอ่ยปากไล่..

“ออกไปนะ..”ทว่าเสียงที่เธอเปร่งออกมานั้นมันช่างสั่นพร่าและเบาหวิว..เสียงที่ได้ยินทำให้อนิรุทแปลกใจใครบางคนแกะผ้าผูกปากของเธอออกแล้ว..เธอจึงเอ่ยปากไล่เขาได้..ชายหนุ่มมองปากอิ่มที่เขาได้เห็นถนันตา..ใบหน้าแดงจัด..สีหน้าของหญิงสาวแสดงถึงอารมณ์ที่พรั่งพร้อมเต็มที่...เธอช่างเป็นมืออาชีพจริง ๆ ชายหนุ่มยิ้มเยาะ..หากแต่อดที่จะเอื้อมมือลงไปลูบไล้แก้มนวลจนถึงริมฝีปากอิ่มแดงสดนั้นไม่ได้..แก้วกันหาถึงกับสะดุ้งเมื่อรับรู้ถึงปลายนิ้วที่ลูบไล้ลงมา..

“ไม่นะ..อย่านะ..”หญิงสาวพยายามสะบัดหน้าหนี..หนีความรู้สึกอย่างนี้..เธอต้องอดทนให้ได้นะแก้วกันกา..แต่ความรุ่มร้อนมันกำลังแผดเผาตัวเธอไปทั้งร่าง..โอ้ย..เธอต้องข่มกลั้นมันไว้ให้ได้..เธอจะต้องไม่ทำเรื่องน่าอับอายเพราะฤทธิ์ยานรกนี่...

“คุ..คุณ..ยะ..อย่ามานุ่งกับฉันนะ..”หญิงสาวได้ยินเสียงหัวเราะ  เมื่อเธอเอ่ยปากไล่อีกครั้ง..

“ขอช้าไปแล้วล่ะคนสวย..”อนิรุทยังคงไล้นิ้วไปตามแก้มขาวนวล..มันร้อนจัดจนแทบจะลวกมือของเขาได้..เขาอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงที่เขาจะนอนด้วยถนัดตานัก..

นี่เขาจะทำอะไรกับเธออีก..แก้วกันหาคิดอย่างสงสัย..แล้วเธอก็ได้คำตอบว่า..เขากำลังแกะผ้าผูกตาของเธออก..เมื่อดวงตาของเธอเจอแสงสลัวของแสงเทียนของภายในห้องนี้..

“เธอมีดวงตาที่สวยมาก..แถมยังหวานอีกต่างหากต้องเติมน้ำตาลทุกวันหรือเปล่านี่...ชายหนุ่มเอ่ยชมถายอกเย้าทั้งที่เมื่อก่อนเขาไม่เคยล้อเล่นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน..แต่แก้วกันหาไม่ได้รับรู้สิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยด้วยซ้ำ..เพราะสายตาของเธอมัวแต่มองไปรอบ ๆ ห้อง มันไม่ใช่ห้องเดิมจริง ๆ ด้วย..ห้องนี้มันใหญ่กว่าและสวยกว่า..

“เห็นหน้ากันชัด ๆ แบบนี้ก็ดี..ฉันไม่ชอบนอนกับผู้หญิงในความมืด”คำพูดของเขาเรียกสติของหญิงสาวกลับคืนมา..หญิงสาวหันมาสบตาคมที่มีประกายบางอย่างที่เธอนั้นอ่านมันไม่ออก..เขานั่นเองที่เป็นคนประมูลตัวเธอมา..คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีรูปร่างหน้าตาที่..

“เอ้อ..คุณ”แก้วกันหาสะดุ้งอีกครั้งเมื่อปลายนิ้วอุ่น ๆ ของเขาแตะลงมาที่บนริมฝีปาก..อารมณ์ภายในถูกกระตุ้นอีกครั้งง..หญิงสาวหอบหายใจแรง..ริมฝีปากอุ่น ๆ ของหญิงสาวทำให้อนิรุทอดใจมาไหว..ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปชิด  ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยอยากจูบผู้หญิงคนไหนมาก่อน  เพราะสำหรับเขานั้นผู้หญิงนั้นมีค่าเพียงบำบัดอารมณ์หนุ่มเพียงเท่านั้นเอง..

“เอาไว้คุยกันที่หลังนะคนสวย..”

“ไม่นะ..”แก้วกันหาร้องห้าม..เมื่อชายหนุ่มดึงปลายนิ้วออกแล้วทาบทับด้วยริมฝีปากของเขาแทน..จิตใจของหญิงสาวต่อต้านอย่างเต็มที่..หากแต่ร่างกายของหญิงสาวกลับเป็นใจไปกับชายหนุ่มแปลกหน้าผู้นี้..

“รอเดี๋ยวนะคนสวย..”ชายหนุ่มรีบร้อนถอดเสื้อผ้าออกจากตัว..แก้วกันหารับรู้ถึงการกระทำของชายหนุ่มด้วยด้วยตาที่พร่ามัวไปด้วยฤทธิ์ยา...ผู้ชายคนนี้กำลังจะ..แก้วกันหาพลิกตัวหนี..แต่ชายหนุ่มคว้าร่างที่กำลังจะตกเตียงเอาไว้ทัน..

“จะไปไหน..จ๊ะ..คนดี..มาฉันจะถอดเสื้อให้..”

“มะ..ไม่”แก้วกันหาปฎิเสธ..หากแต่ชายหนุ่มกลับไม่ฟัง..

อนิรุทคว้าร่างอวบอิ่มนุ่มนวลของคยตรงหน้าเข้ามาชิดตัว..แม้จะมีเสื้อผ้าของหญิงสาวกางกั้นอยู่..แต่กระไอร้อนจากตัวของหญิงสาวก็ร้อนผ่าว..อกอวบอิ่มเบียดอัดกับอกขอลชายหนุ่ม..ทำให้แก้วกันหาถึงกับคราง..เธอรู้ดีต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้น..เธอต้องช่วยตัวเอาให้ได้..

“แก..แก้มัด..”เสียงแหบพร่าของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มได้คิดว่าหญิงสาวยังถูดมัดที่มือและเท้า..เอาไว้..

“ไม่จะเป็นเลยสักนิด..”ชายหนุ่มบ่นเบา ๆ ขณะแก้มัดให้หญิงสาว..ไม่จำเป็นต้องมัดเธอเอาไว้..เชิดชัยทำเพื่อเร้าอารมณ์  หากแต่ไม่จำเป็นเลยแม้แต่น้อย..มือของเธอเป็นอิสระแล้ว..เธอสามารถหนีได้แล้ว..แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะคิดช้าไป..เมื่อเสื้อผ้าของเธอโดยกระชากออกจากร่างอย่างแรง..

“กรี๊ด..”หญิงสาวร้องอย่างตกใจ..เมื่อรับรู้ถึงแรงกระชาก..

“โทษที..ฉันใจร้อนไปหน่อย..”น้ำเสียงของเขาไม่ได้บ่งบอกตามความรู้สึกเหมือนคำพูอเลยแม้แต่น้อย..

แก้วกันหาเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม..แต่เขาไม่ได้มองหน้าเธอด้วยซ้ำ  แต่กับกวาดสายตามองตามร่างของเธอที่ตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าปดปิดอยู่เลย  ดวงตาของเขารุ่มร้อนบรรจุไว้ด้วยเปลวไฟ...”ฉันจะต้องหนี....ก่อนที่จะ..”แก้วกันหาได้แต่คิดตามเคย..เมื่อถูกกระชากตัวเข้าไปชิดกับอกกว้าง ๆ ของชายหนุ่มโดยแรง..อ้อมแขนของเขาเหมือนปลอกเหล็ก และชายหนุ่มก็ระดมจูบลงมาอีก..จนทำให้หญิงสาวหายใจแทบไม่ออก..จนจ้องยันอกของชายหนุ่มออกพร้อมกับสะบัดหน้าหนี..อนิรุทหัวเราะเมื่อเจอการต่อต้าน...คิดว่าหญิงสาวอยากเพิ่มรสชาติ

"ฉันไม่อยากรอแล้ว"..ว่าแล้วชายหนุ่มก็ผลักหญิงสาวนอนลงบนที่นอน..แก้วกันหาสั่งร่างกายให้ต่อสู้..หญิงสาวยกมือยักอกของชายหนุ่มเอาไว้..แต่เมื่อมือนุ่ม ๆ ของเธอสัมผัสกับอกอุ่น ๆ  มือของเธอกลับลูบไล้กล้ามเนื้อแข็งๆ นั้น  แก้วกันหาบังคับมือของตนเองไม่ได้  ดูเหมือนสมองกับร่างกายของเธฮจะทำงานตรงข้ามกันเสียแล้ว เมื่อมือของเธอค่อย ๆ ไต่ขึ้นไปโอบรอบคนของชายหนุ่มเพื่อโน้มต่ำลงมาเพื่อให้ริมฝีปากของทั้งคู่ได้พบกัน  จุมพิตอันหวามล้ำของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวไม่อยากคิดอะไรทั้งนัน  นอกจากปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์รักให้นำพาไป.....

ท่ามกลางความเร่าร้อนแห่งอารมณ์รักที่ทั้งสองต่างมอบให้กัน..อนิรุทได้รับรู้ถึงสิ่งที่ไม่คาดฝันประการหนึ่ง..ว่าหญิงสาวที่อยู่ในอ้อนแขนของตนนั้นยังไม่เคยผ่านมือชายคนนั้นมาก่อน...มันทำให้ชายหนุ่มเกิดความหวงแหน  ..พร้อมกับคิดว่าเขาไม่มีทางปล่อยมือผู้หญิงคนนี้ไปเป็นอันขาด..ในเมื่อเค้าประมูลได้เธอมา..เธอก็ต้องเป็นสมบัติของเขาตลอดไปหรือจนกว่าเขาจะเบื่อชายหนุ่มก้มลงจุมพิตที่ปากอิ่มและพวงแก้มที่เปื่อนไปด้วยคราบน้ำตาของหญิงสาวเพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับความสุขที่ลึกซึ้งที่เขาไม่เคยได้จากผู้หญิงคนไหนมาก่อน..ทั้งที่หญิงสาวนั้นหลับใหลไร้สติไปเรียบร้อยแล้ว..ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระชับอ่อนแขนกอดร่างน้อย ๆ ของหญิงสาวแล้วหลับตามหญิงสาวไปอย่างอ่อนเพลีย..ทั้งที่เมื่อก่อนชายหนุ่มไม่เคยในผู้หญิงคนไหนหลับร่วมเตียงมาก่อน  สำหรับเขาเมื่อเสร็จกิจเขาก็จะไล่ผู้หญิงพวกนั้นกลับเลย  ไม่มีทางที่จะนอนร่วมเตียงด้วยเด็ดขาด  เพราะเขารู้สึกรำคาญและน่าอึดอัดอย่างที่สุด......