เพียงแค่เธอ

ลำดับตอนที่ #8 : เพื่อนบ้านคนใหม่

ตอนที่๘ เพื่อนบ้านคนใหม่

เช้านี้เธอรีบแต่งตัวแล้วก็ลงไปข้างล่างเพื่อออกไปวิ่งสักหน่อยก่อนที่ตอนเที่ยงเธอจะต้องออกไปเจอเพื่อนรักทั้งสามต้องเอาของฝากจากเกาหลีไปให้เพื่อนด้วยนี่สิ  เธอจูงสามแสบไปวิ่งทุกคนต้องมองเป็นตาเดียวเพราะมันตัวใหญ่มากแทบจะลากเธอได้อยู่แล้วอ่ะแล้วเป็นหมาหน้าดุซะด้วยแบบนี้แหละทุกคนคงไม่กล้าจีบ  วิ่งจนเหนื่อยเธอก็พากลับบ้านแต่ตอนกลับบ้านผ่านบ้านหลังข้างๆที่อยู่ถัดจากเธอมีคนเดินด้วยล่ะเธอเริ่มอยากรู้แล้วสิว่าใคร

“แยม แยม”  เอ๋ใครเรียกเราอ่ะเราไม่มีคนรู้จักแถวนี้นิมีคนๆนึงวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ  พอเห็นหน้าแล้วเธอก็ต้องตกใจยกใหญ่เลยล่ะ 

“วิน   วินมาอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี่ยไมได้อยู่เกาหลีหรอ”  เธอกำลังอึ้งและยิงคำถามรัวๆใส่เขา

“เค้ากลับมาไทยแล้วล่ะเพิ่งถึงเมื่อวานเลย  เนี่ยบ้านเราแยมอยู่บ้านโครงการนี้หรอ”  เขาถามเพราะเห็นเธอวิ่งแล้วก็จูงหมาตั้งสามตัวดูแล้วเจ้าสามตัวนี้คงหวงเจ้าของน่าดู

“อ๋อใช่  พอดีเรามาวิ่งน่ะบ้านวินหลังนี้หรอ”

“ใช่ๆ แล้วบ้านแยมหลังไหนอ่ะเผื่อเค้าจะไปเล่นด้วยบ้าง” เขาทำหน้าอยากรู้แล้วยิ้มให้กับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาเธอเปลี่ยนไปเยอะเลยล่ะ  ดูโตแต่ก็มีความเป็นเด็กทุกอย่างยังเหมือนเดิม  แล้วใจเธอล่ะยังเหมือนเดิมไหมสำหรับเขาแล้วเขายังรักเธอเหมือนเดิมทั้งที่เวลาผ่านไปนานขนาดไหน เขารู้ก่อนที่จะไปเรียนต่อที่เกาหลีด้วยซ้ำว่าเธอรักเขา ต่เป็นเพราะไม่อยากให้เธอรอแค่เขาเธอยังมีโอกาสอีกมากมายที่จะเจอคนที่ดี  แต่เมื่อเขากลับมาหากเธอยังไม่มีใครเขาก็อยากจะลองทำตามใจตัวเองดูสักครั้งหลังจากที่ปล่อยให้มันค้างคามาตั้งหลายปี

โฮ่งงงงงงง

เสียงเห่าของแฮมทำให้ทั้งสองคนสะดุ้งหลังจากที่ตกอยู่ในพะวัง  ญาริกาเห็นเจ้าสามแสบเข้าไปดมแล้วจ้องหน้าอนุวัติเธอก็อดขำไม่ได้   เป็นปกติของทั้งสามตัวแล้วเพราะถ้าใครมาคุยกับเจ้านายต้องผ่านด่านพวกมันซะก่อนแถมยังเป็นหมาที่หวงเจ้าของซะด้วย

“เออ แยมยังไม่ตอบเลยบ้านแยมอยู่ตรงไหน”

“อยู่ติดกับบ้านวินนี่แหละบ้านนี้ไงบ้านแยม  เราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้วนะเนี่ย”

“ฮ่าๆๆๆ บังเอิญจริงนะ  ว่าแต่เจ้าสามตัวนี้นี่กัดไหมอ่ะ  ดูจะหวงเจ้าของน่าดู”

“ไม่บอกหรอก   ต้องขอตัวก่อนนะพอดีเรามีงานต่อน่ะแล้วเจอกันใหม่นะ”   พูดแค่นั้น ญาริกาก็หายเข้าบ้านไปพร้อมกับสามแสบเธอควรจะดีใจหรือเสียใจดีนะที่อยู่ดีๆคนที่เธอแอบรักมาเป็นสิบปีดันมาอยู่ข้างเธอ  เธอควรจะทำยังไงนะ

กริ๊งๆๆๆๆ

“ฮัลโหลว่าไงฐิสา”

(แกรีบมานะพอดีพวกชั้นอยากไปเที่ยวหลายที่เลยตอนนี้ชั้นอยูร้านละ)

“ห๊ะแกจะบ้าหรอ  ชั้นเพิ่งวิ่งเสร็จค่ะเพื่อนงั้นรอแปปนะเดี๋ยวจะรีบไป”

(ดีมากคำนี้แหละที่อยากได้ยินที่สุด)

“ค่ะเพื่อน”   หลังจากวางสายไปเธอก็รีบอาบน้ำทันทีเพราะกลัวเพื่อนรักทั้งสามรอนาน  ให้คนอื่นรอนานมันไม่ดีเลยล่ะแม้จะเป็นเพื่อนของเราก็ตาม  เธอมาถึงที่นัดร้านประจำของกลุ่มก็เห็นเพื่อนทุกคนรออยู่แถมสั่งเครื่องดื่มของโปรดไว้ให้เธออีกด้วย

“น่ารักที่สุดมาช้าไปนิดแต่ก็มาก่อนเวลาเนอะเพื่อนรัก”  เธอหันไปยิ้มให้กับเพื่อนรักที่นั่งมองเธอไม่วางตา

“ค่าเพื่อนรัก  สั่งของชอบไว้ให้แล้วเราไปเที่ยวกันดีกว่าเนอะ”  อารยาเป็นฝ่ายบอกแล้วทั้งสามก็ลากเธอออกจากร้านเลย  เราสี่คนเดินเล่นชอปปิ้งตามภาษาผู้หญิงอ่ะแปปเดียวของก็เต็มมือไปหมด 

“เฮ้ยแยมโทรศัพท์น่ะ”  ณมนบอกญาริกาในขณะที่เธอกำลังลองชุดอยู่เธอก็ต้องรีบเปลี่ยนชุดแล้วให้เพื่อนจ่ายเงินให้  แต่ก็มารับสายไม่ทันอยู่ดี  เธอเห็นว่าเป็นสายจากธนภัทรเธอเลยโทรกลับ

“ฮัลโหลค่ะพี่ภัทร”

(แยมพี่โทรมากวนหรือเปล่าเมื่อกี้ไม่รับสาย)

“พอดีแยมออกมาข้างนอกกับเพื่อนค่ะ  พี่ภัทรมีอะไรหรือเปล่า”

(อ้อพี่จะชวนเราออกไปข้างนอกน่ะคุยเรื่องงานด้วย)

“ประมาณกี่โมงคะพอดี  เพิ่งเจอเพื่อนเมื่อกี้เอง

(อ้อพี่ไม่รีบหรอกแค่โทรมาชวนน่ะ)

“อ้อ  งั้นหกโมงเย็นนะคะแล้วสถานที่ค่อยนัดกันอีก”

(มาบ้านพี่เลยแล้วกันคุณแม่อยากเจอด้วย)

“อ้อได้ค่ะ”หลังจากที่เธอวางสายแล้วเธอก็ชอต่อมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอมีความสุขที่สุดนอกนั้นเธอจะต้องเครียดอยู่กับงานน่ะ  ประมาณบ่ายสามแล้วสี่สาวก็เข้าไปในร้านอาหาร  แต่ภาพที่สะดุดตาทุกคนก็คือ  อนุวัติที่มากับผู้หญิงคนนึงที่ไม่ใช่คนเดียวกับที่เธอเจอที่เกาหลี  เพื่อนทุกคนเห็นเธอก็เห็นแต่เธอก็ไม่ได้อยากพูดอะไรนอกจากเดินไปหาโต๊ะที่ไกลที่สุดและไม่ต้องมองเห็นเขาอีก  มันเจ็บนะ  แต่ผู้หญิงคนนั้นสวยมากสวยจนเธอไม่สามารถจะเทียบได้เลย  เธอควรจะเลิกรออะไรที่มันเป็นไปไม่ได้สักทีมันยาวนานเกินไปสำหรับการรอคอย

“แยมแกจะกินไร”

“พวกแกสั่งกันเลยไม่รู้จะกินรัยอ่ะ”  เธอบอกแค่นั้นเพื่อนๆทุกคนก็สั่ง  เธอก็ได้แต่นั่งเหม่อลอยจนไม่รู้ว่านานแค่ไหนเพื่อนก็เห็นอาการเธอไม่ดีหลังจากที่ได้เจออนุวัติ  ไม่นานอาหารก็มาพอดี

“ฐิสา  คนที่มากับวินสวยว่ะ”  เธอเป็นฝ่ายพูดก่อนและทำให้เพื่อนทุกคนยิ้มเจื่อนๆ

“เออสวย  นั่นน่ะนางแบบระดับแถวหน้าแกไม่คุ้นหรือไงเห็นออกงานซะบ่อย” ฐิสาตอบแกมประชดกับเธอ

“ไม่อ่ะแกก็รู้ในสมองมีแต่งานเต็มไปหมด”

“เออว่าแต่พี่ภัทรโทรมาว่าไง”  อารยาเป็นคนที่เปลี่ยนหัวข้อสนทนาใหม่

“นัดตอนเย็นอ่ะ  ที่บ้านคุยกับพวกแกเสร็จเค้าก็ต้องไปหาที่บ้านอีก”

“ว้าวดีงาม  พี่ภัทรนี่เป็นผู้ชายน่ารักเนอะอยากได้อ่ะ”  ณมนเริ่มคิดแล้วเพ้อฝัน

“อย่าเยอะแก มีแฟนแล้วก็อยู่เฉยๆไป”  เธอบอกกับเพื่อนเพื่อเตือนให้รู้ว่าตนมีแฟนแล้ว

“นี่หวงเจ้านายหรอแก” ฐิสาเป็นฝ่ายแซวจนเธอหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เลยล่ะ  เธอไม่ตอบอะไรนอกจากตักอาหารมาใส่ปากเพราะถ้าพูดไปเธออาจจะโดนเพื่อนแซวต่อ  ร้านอาหารริมแม่น้ำแบบนี้เธอชอบที่สุดเลยสายน้ำเป็นสิ่งที่เธอรัก  เป็นปกติที่เธอจะถ่ายรูปก่อนกลับหลังจากแยกย้ายกันแล้วเธอก็ไปหาธนภัทรทันทีเพื่อไปพบกับคุณหญิงแม่ของธนภัทร หากไปช้ากว่านี้รถอาจจะติดและทำให้เกินเวลานัดได้