เพียงแค่เธอ

ลำดับตอนที่ #3 : เธอในมุมที่ไม่มีใครเห็น

ตอนที่ 3  เธอในมุมที่ไม่มีใครเห็น

เช้าวันใหม่ที่สดใสของผู้อื่นกลายเป็นเช้าที่วุ่นวายมากไหนจะรถที่ติดเป็นปกติอยู่เดิมอยู่แล้วแต่วันนี้มันดันติดมากกว่าเดิมซะอีกเพราะเจ้านายคนใหม่ของเธอมานั่งรอเธอที่ห้องทำงานตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้นี่เพิ่งเลยเวลาเข้างานมาแค่ห้านาทีเองนะเจ้านายเธอนี่น่าจะขยันเรียนรู้มากเกินไปหรือเปล่า  “สวัสดีค่ะเจ้านายมาเร็วนะคะมาหาถึงห้องทำงานเลย” ญาริกาพูดขณะที่นั่งตรงข้ามกับธนภัทร  “บอกแล้วไงว่าให้เรียกพี่ภัทร ก็มานั่งรอเริ่มการเรียนนี่แหล่ะไม่คิดว่าครูสอนจะมาสายซะงั้น” พูดไปก็ยิ้มไปเหมือนว่าธนภัทรจะขำอะไรสักอย่าง “ขอโทษนะคะที่มาสายพอดีรถติดค่ะ ว่าแต่ขำแยม แยมตลกตรงไหนหรอคะ” เธอถามอย่างแปลกใจที่มีคนขำเธอเพราะปกติแล้วคนอย่างเธอจะเป็นตัวตลกไม่ได้เด็ดขาดมันให้สาวมั่นอย่างเธอขาดความมั่นใจไปเลย  “บอกแล้วไงว่าให้เรียกพี่ภัทร ที่ยิ้มหรอเปล่าหรอกผมว่าเอาเอกสารมาศึกษาเลยดีกว่านะดูท่าจะเยอะนะอ่านเอกสารเสร็จเราจะได้ศึกษาจากของจริงเลยดีหรือเปล่า พอดีมีโครงการที่เสนอประธานใหญ่ไว้จะได้เริ่มทำเลย”  เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะวางแผนการทำงานไว้ขนาดนี้  หลังจากเขาพูดจบเธอก็ให้เลขาเอาเอกสารที่เกี่ยวกับงานที่จะต้องศึกษามากองไว้ พอรวมๆแล้วแทบจะเต็มโต๊ะทำงานเธอเลยทีเดียว เธอแทบจะไม่ค่อยได้อธิบายอะไรมากนักพอเอกสารมาเขาก็นั่งอ่านส่วนเธอก็เคลียร์งานของเธอไป  พักเที่ยงเจ้านายก็ไม่พักทำให้เธอไม่ได้พักไปด้วยเลย จะขยันอะไรตั้งแต่วันแรกก็ไม่รู้ พอหมดเวลางานเจ้านายก็อ่านจบหมด มีบางส่วนเท่านั้นที่เขาไม่เข้าใจ “พี่ภัทรคะ อ่านจบหมดแล้วเข้าใจเลยใช่ไหมคะเกินกำหนดตามการวางแผนไว้อีกค่ะจะอ่านอะไรเพิ่มเติมไหมคะ”  เธอพยายามหาข้อมูลอื่นมาเสริมให้เขา  “ไม่ต้องหาอะไรมาให้พี่อ่านหรอกเอกสารทั้งหมดในทุกๆด้านของบริษัทน่ะพี่อ่านมาหมดแล้วอ่านตั้งแต่ก่อนมาเข้าทำงานใช้เวลาตั้งหนึ่งเดือนเลยนะกว่าจะอ่านหมดเนี่ย”  เธอได้ยินก็ถึงกับชื่นชมในใจเลยว่าผู้ชายคนนี้ต้องเป็นผู้บริหารที่ดีในอนาคตได้แน่ๆบรัทต้องมีการพัฒนาขึ้นอย่างแน่นอน  “ดีจังเลยค่ะพี่ภัทร แล้วพรุ่งนี้จะให้แยมสอนอะไรล่ะคะแยมคงไม่มีอะไรจะสอนแล้วล่ะ ดูเหมือนทุกอย่างพี่ภัทรจะรู้หมดแล้วซะด้วย”  เธอแกล้งพูดให้เขาอาย แล้วก็จริงๆ ธนภัทรก็เริ่มหูแดงขึ้นมาเลย “ที่พี่อยากให้เรามาคอยสอนคือเวลาที่พี่ออกไปตรวจสาขาหรือจะเริ่มโครงการสร้างอะไรสักอย่างพี่น่าจะมีผู้ช่วยที่ดีพี่เลยเลือกเรามาช่วยพี่ทำงานน่ะ  เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พี่ว่าจะลงไปตรวจโรงแรมในสาขาใกล้ๆซะหน่อยไปพร้อมพี่นะ พี่จะรออยู่ที่บริษัทแล้วเดี๋ยวไปพร้อมกัน”  เธอได้แต่ยิ้มขึ้นมาทันทีเพราะในขณะที่ธนภัทรพูดก็จ้องหน้าเธอไปด้วยแถมยังยิ้มให้อีกตั้งหาก เล่นซะเธอไปไม่เป็นเลยน่ะสิ  หลังจากตกลงเรื่องการทำงานในวันพรุ่งนี้เสร็จฉันก็รีบไปห้างสรรพสินค้าทันทีเพราะนึกขึ้นได้ว่านัดกลุ่มเพื่อนสนิทของเธอเอาไว้ ป่านนี้เพื่อนธอไม่บ่นเธอแย่แล้วหรอเนี่ย เลทไปตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว เมื่อเธอมาถึงห้างสรรพสินค้าเธอรีบเดินกึ่งวิ่งไปหาเพื่อนเธอทันที แต่พอมาเจอเพื่อนๆทุกคนก็ยังยิ้มไม่ว่าอะไรสักคำ  “แกฉันมาช้าขอโทษนะพอดีว่างานมันยุ่งนิดหน่อยอ่ะ” ยังไม่ได้นั่งดีทุกคนก็พร้อมใจมองหน้าญาริกา “แยมแกจะบ้างานไปถึงไหนเนี่ย ตั้งแต่จบมาฉันก็เห็นแกทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อตอยู่เนี่ย” ฐิสา คุณพยาบาลสุดสวยที่สุดในกลุ่มเริ่มต้นเปิดฉากบ่นเธอเป็นคนแรกด้วยความที่เห็นเพื่อนตั้งใจทำงานมากเกินไปจนทุกคนต้องเป็นห่วง “จริงของฐิสามันนะแก  แกก็เบาเรื่องงานบ้างเถอะพักผ่อนบ้างนะพวกเราเป็นห่วง”  ณมน  เพื่อนที่ดูเงียบๆแต่มีความคิดอ่านที่เฉียบแหลมสมกับเป็นทนายหญิงที่ผู้ชายหลายๆคนยังต้องยอมในความฉลาดของเธอ  ก็ยังเป็นห่วงญาริกา นี่เธอดูน่าเป็นห่วงขนาดนั้นเลยหรอเนี่ยเพื่อนๆถึงพากันบ่นเธอแบบนี้ “แยมแกรู้ไหมวันนี้วันอะไรถ้าแกไม่เบลอแกคงพอจำได้นะฉันว่า” และสุดท้าย อารยา  เพื่อนสุดที่รักอีกหนึ่งคนของเธอ  ถามเธอว่าวันนี้วันอะไรไม่ใช่ว่าเธอจะจำไม่ได้ว่าวันนี้วันอะไรนะแค่เธอไม่อยากจะคิดไม่อยากจะจำมันแค่นั้นเอง  “พวกแกฉันมาเหนื่อยๆนะ แทนที่พวกแกจะถามว่ากินอะไรไหม แบบนี้ดีกว่า นี่มาถึงก็บ่นเลยนะ วันนี้วันอะไรไม่สำคัญหรอกแกฉันว่านะมานั่งคุยกันดีกว่าแต่ตอนนี้ก็หิวนะไปหาร้านอาหารนั่งดีกว่า ”  เพื่อนทุกคนก็ไม่พูดอะไรมากนอกจากพาฉันไปร้านอาหารตามใจฉัน ทุกคนจะมองว่าฉันเป็นเด็กเสมอเมื่ออยู่ในกลุ่มสี่คนนี้เพราะ นี่เป็นกลุ่มเพื่อนที่แนรักมากที่สุกพวกเราเป็นมากกว่าเพื่อนสนิทเป็นเหมือนคนในครอบครัวกันไปแล้วล่ะเวลามีใครไม่สบายใจพวกเราแทบจะไปหากันให้เร็วที่สุดเลยก็ว่าได้จึงไม่แปลกถ้าตอนนี้เธอจะทำตัวร่าเริงแต่เพื่อนทุกคนก็รู้ว่าเธอกำลังเศร้าอยู่   ในขณะที่พวกเราสั่งอาหารรออาหารอยู่นั้นก็มีคนเดินเข้ามาหาที่โต๊ะเราหล่อซะด้วยนะแต่ว่าไปญาริกาก็คุ้นหน้าตาของผู้ชายคนนี้จังแต่เพื่อนของพวกเธอนี่สิยิ้มจนค้างกันหมดแล้ว เธอเลยหันไปมองหน้าใหม่อีกรอบ “พี่ภัทร มาได้ไงคะเนี่ย ตกใจหมดเลยเพื่อนแยกก็ค้างกันหมดแล้วเนี่ย” แทนที่เธอจะชวนให้เขานั่งกลับกันเธอบ่นเขาด้วยซ้ำหรือเขาเข้ามาผิดจังหวะนะ “นั่งก่อนค่ะคุณพี่ภัทร”  เป็ฐิสาที่ได้สติก่อนจึงชวนให้ธนภัทรนั่ง  เขาก็มาเดินเล่นดูกิจการปกตินะแต่บังเอิญเจอญาริกาซะก่อนเลยอยากเข้ามาทักแต่ในเมื่อเพื่อนเธอชวนขนาดนี้เขาก็คงไม่ปฏิเสธหรอก เขาเลยนั่งลงข้างๆเธอ ร้านที่พวกเธอมานั่งเป็นร้านบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นผมเลยร่วมแจมมื้อนี้ด้วยเลย เพื่อนในกลุ่มญาริกาดูเป็นกันเองสนุกสนานกันทุกคน ร่าเริง แต่ทุกคนมีแต่งงานแล้วมีแฟนแล้วมีคู่หมั้นแล้ว จะเหลือแต่ญาริกานี่แหล่ะ ที่ยังโสดสนิท ศิษย์คานทองอยู่คนเดียวในกลุ่ม  กว่าสาวๆจะคุยกันจบก็นานมาก แต่ดูพวกเธอจะมีความสุขกันมากๆเลย แต่สุดท้ายเขาก็เป็นประเด็นที่ถูกถามบ้างว่าเขารู้จักญริกาได้อย่างไรเหมือนโดนซักประวัติ  และเมื่อมีถึงเวลาพอสมควร เพื่อนของญาริกาแต่ละคนก็มีคนมารับกลับก็เหลือแต่ญาริกานี่แหล่ะ ที่ยังนั่งอยู่กับเขาที่ลานหน้าห้าง  “พี่ภัทรคะเป็นไงบ้างคะเห็นเพื่อนแยมแต่ละคน พี่ภัทรเป็นคนแรกเลยนะคะที่ได้เนเพื่อนแยมครบทุกคน ว่าแต่พี่ภัทรมาเจอแยมได้ยังไงคะ” เธอนั่งมองน้ำตกแต่ก็ยังตั้งคำถามถามเขาซะยาว “พี่มาเดินตรวจห้างน่ะ พอดีเห็นแยมก็เลยเดินไปหาไม่คิดว่าจะได้คุยกันนานขนาดนี้เพื่อนเราน่ารักทุกคนเลยนะไม่น่าเชื่อว่าเราจะลัทธิคานทอง เห็นมั่นๆอย่างนี้ไม่น่าเชื่อ” หลังจากที่เขาพูดจบญาริกาแทบจะลุกขึ้นมามองหน้าเขาทันทีสงสัยเขาคงจะพูดตรงไป  “พี่ภัทรคะคนเรามองข้างนอกอย่างเดียวไม่รู้หรอกค่ะ แยมไม่ค่อยอยากจะให้ใครเข้ามาค่ะอยากจะทุ่มเทให้งานมากกว่า อายุไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะอยู่คนเดียวก็อยู่ได้นี่คะ” เธอพูดไปตามความจริงที่เธอคิดแต่ความจริงเธอก็ปฏิเสธได้หรอกว่ามันเหงาขนาดไหน “แน่ใจหรอเราอ่ะ” เขามองตาเขาก็รู้แล้วว่าเธอยังเหงาอยู่ “แน่ใจสิคะพี่ภัทรแล้วพี่ภัทรล่ะคะทำไมไม่มีแฟนหรือแค่ตอบปิดเพื่อนแยมไปงั้น” เธอถามออกไปตามที่อยากรู้เพราะระดับหน้าตาอย่างธนภัทรแล้วคงไม่ยากที่จะหาแฟนสวยๆน่ารักสักคนเพราะเขาทั้งเก่งทั้งรวย  “ไม่หรอกพี่ไม่มีจริงๆครับ ขออยู่โสดไปสักพักสงสัยวันหลังเวลาพี่เหงาต้องมาเที่ยวกับกลุ่มแยมบ้างแล้วถ้ากลุ่มเพื่อนพี่ไม่อยู่กัน” เขาพูดหยิกแกมหยอกกับญาริกา “ไม่ให้หรอก ไปหาแฟนดินี่กลุ่มผู้หญิงผู้ชายไม่เกี่ยวฮ่าๆ” สุดท้ายเธอก็ไม่ยอมให้เขาได้เข้าใกล้ง่ายๆเลย “คอยดูละกันพี่ได้ไปเที่ยวแน่  ว่าแต่เราเถอะพอเพื่อนเอาแฟนไปเที่ยวด้วยแล้วจะเหงา” เขาพูดแล้วก็มองหน้าญาริกาที่ตอนนี้เงยหน้ามองฟ้าหาดาวแต่ไม่มีดาวให้มองเลย เธอไม่ได้พูดอะไรตอบเขา เขาก็เลยได้แต่มองเธอที่มุมด้านข้างเท่านั้ที่จริงเขาดูเธอทำงานมาสักพักแล้วเขารู้สึกว่าเธอเป็นคนที่มีอะไรซ่อนอยู่เสมอ  แต่พอมาอยู่เพียงไม่กี่วันเขากลับมองว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่ทุกคนเห็นเท่าไร เขารู้สึกถูกชะตากับญาริกาขึ้นซะแล้วอยู่ใกล้กับเธอทีไรเธอทำให้เขายิ้มออกมาอย่างไม่มีเหตุผล        “พี่ภัทรคะถึงเวลาที่แยมจะต้องกลับบ้านแล้วล่ะมันดึกมากแล้วง่วงอ่ะ” เธอพูดขึ้นทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์ “ให้พี่ไปส่งไหมกลับดึกคนเดียวมันไม่ดีนะ”  แต่ญาริกาก็ปฏิเสธเพราะเหตุผลที่ว่าเธอกลับบ่อยแล้ว แล้วเธอก็กลับไป  หลังจาที่ญาริกากลับไปเขาก็ถามกับตัวเองว่าทำไมเขาถึงยังไม่มีแฟนส่วนใหญ่ใครๆก็พูดแบบนี้ทุกทีว่าเขาต้องมีแฟนแล้วแต่ความจริงเขาไม่มีใครเลยทั้งที่เขาก็มีทุกอย่าง ทั้งดีกรีจบนอก หุ่นดี หน้าตาดี หรือ แม้แต่ฐานะทางบ้าน มีผู้หญิงหลายคนมาขายขนมจีบให้เขาเสมอแต่เขาก็ไม่คิดจะเลือกใครเลยอาจจะเป็นเพราะเขาเจ็บจากรักที่นานมาแล้วรักที่เคยเจ็บ