The Original Online

ลำดับตอนที่ #6 : บทนำ (อีกเรื่องลองเอามาให้ลองอ่านครับ)

            “พระเจ้า ช่วยนี่มันบ้าชัด มันไม่ใช่สงครามแล้วเป็นการไล่สังหารหมู่ชัดๆ ไอ้พวกผู้นำนั้นส่งพวกเรามาตายชัดๆ” ทหารคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาหลังจากที่เห็นเพื่อนทหารและหัวหน้าของเค้าถูกฆ่าโดยสิ่งที่เค้าไม่รู้จัก และไม่เคยเห็น

“นี่มันบ้าชัดๆเราต้องรอดไปจากที่นี่ให้ได้ นี่มันเป็นเวทมนตร์แบบไหนกันแน่แล้วไอ้ตัวเมื่อกี้คืออะไรกันแน่”  ทหารคนนั้นกล่าวขึ้นมาอีกครั้งเพื่อให้กำลังใจตนเอง แล้วกำด้ามดาบที่แขวนอยู่ที่เอวเอาไว้

ตอนนี้สถานที่ที่ทหารคนนี้อยู่เต็มไปด้วยซากศพและกลิ่นคาวเลือดจำนวนมาก ไอน้ำสีแดงที่มาจากเลือดแล้วคนจำนวนมาพร้อมทั้งเสียงระเบิดจำนวนมากที่พอจะฆ่าคนตัวเล็กๆอย่างทหารนายนี้ได้อย่างง่ายดาย

โชคดีที่ทหารนายนี้เป็นหน่วยสนับสนุนทำให้รอดการระเบิดจำนวนมากที่ใส่กองทัพของทหารหนุ่มคนนี้และทหารหนุ่มคนนี้ไหวตัวทันทำให้รอดจากการโจมตีครั้งใหญ่ของพวกนั้นมาได้

ตึง!  จู่ๆทหารหนุ่มก็ได้ยินเสียงผีเท้าขนาดยักษ์เดินเข้าใกล้ “บ้าชิบ”ทหารหนุ่มอุทานออกมา แล้วทหารหนุ่มคนนั้นก็วิ่งหนีจากโขนหินที่ตัวเองซ่อนตัวไปอย่างรวดเร็วพร้อมใช้เวทมนตร์ระดับต่ำเพิ่มเสริมความเร็วในการวิ่งแล้วเค้า

“บ้าชิบ ไอ้สัตว์ประหลาดนั้นตามเรามา”  ทหารหนุ่มกล่าวออกมาหลังจากที่เห็นตัวประหลาดขนาดยักษ์เท่ามังกรไวเวิร์นกำลังตามไล่ล่าเค้าอยู่

ปัง! จู่ๆสัตว์ประหลาดตัวนั้นก็ได้ยิงอะไรบางอย่างที่ไวมากไปที่ขาขวาของทหารหนุ่มคน วิ่งไม่ได้แล้วล้มลงไป

“ได้โปรดอย่างทำอะไรชั้นเลยได้ ขอร้อง ข้าไม่เคยทำอะไรให้พวกเจ้า” หลังจากทหารหนุ่มคนนั้นได้ร้องขอชีวิตจากสัตว์ประหลาดที่เห็นอยู่ตรงหน้า

สัตว์ประหลาดตัวนั้นมีตาสีแดงส่องสว่างสองดวงอยู่ที่หัวและมีเขางอกออกมาคล้ายด้วง และมันมีสี่ขา ตัวของมันเป็นสีเทาออกเงิน แต่ตอนนี้ขาทั้งสี่ของมันเต็มไปด้วยเลือดสีแดงเข้มซึ่งเกิดจากการเหยียบซากศพของทหาร และด้านหลังของมันเหมือนมีแท่งขนาดใหญ่สองทั้งอยู่ข้างหลังมัน ซึ่งตอนนี้เล็งไปที่ทหารคนนั้น

ตอนนี้ ตาของมันกำลังจ้องที่ทหารหนุ่มคนนั้น ราวกับว่ากำลังคิดว่าจะฆ่าดีไหม?

แล้วจู่ๆสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้หมุนตัวกลับถอยห่างออกไปจากทหารหนุ่มคนนั้น เหมือนกับว่าสัตว์ประหลาดไม่สนทหารหนุ่มคนนี้อีกต่อไป

สัตว์ประหลาดตัวนั้นแค่ทำหน้าที่ของมันคือ ทำลายล้างทุกอย่างที่เป็นอันตรายต่อกองทัพของมันเท่านั้นเอง

ภายในสัตว์ประหลาดตัวนั้นกลับมีผู้ชายคนหนึ่งในชุดรัดรูปแล้วใส่หมวกที่คล้ายหมวกกันน็อกเอาไว้  ซึ่งตอนแรกหน้าที่ของเค้าคือทำลายทุกอย่างที่อยู่ในสนามรบที่ไม่ใช่ สักพักหลังจากที่พวกเค้าทำการกวาดล้างต่อมาเค้าได้รับข้อความหนึ่งซึ่งมีเนื้อหาว่า ภารกิจสิ้นสุดแล้ว ชายหนุ่มที่อยู่ในตัวสัตว์ประหลาดเลยถอยออกมาจากสนามรบ

“อโหสิ ด้วยนะ พวกคุณทหาร ผมก็ทำหน้าที่ของผมด้วยเช่นกัน” ผู้ชายคนนั้นกล่าวออกมาหลังจากที่พวกเค้าถอยออกมาจากสนามรบที่พวกเค้าได้ทำการไล่ฆ่าไม่สิสังหารหมู่จะดีกว่า เพราะทหารพวกนั้นไม่สามารถทำอะไรพวกเค้าได้เลย
           “พวกสัตว์ประหลาดพวกนั้นได้ถอยไป” ทหารหนุ่มของกองทัพคนที่รอดชีวิตคนนั้นได้กล่าวออกมา “โอ้ย เจ็บๆ หวังว่าไอ้แผลนี่คงไม่มีพิษหรอกนะ” และทหารหนุ่มคนนั้นได้ใช้เวทมนตร์ระดับต่ำอีกครั้ง เพื่อรักษาแผลที่ขาของเค้าแบบลวกๆ ซึ่งหลังจากที่ชายหนุ่มคนนั้นเห็นอะไรก้อนสีเงินๆที่อยู่ในแผลของเค้า แล้วเจ้าตัวได้ใช้ความบ้าทั้งหมดเพื่อแงะมันออกจากขาของเค้า

“บ้าเอ้ยดีนะที่ใช้เวทมนตร์เป็นนิดหน่อยไม่งั้นตายแน่ๆ” เค้าหยิบก้อนสีเงินที่อยู่ในขาเค้า “เคี้ยว? ไม่สินี่มันเป็นเหล็กชัดๆ”  รูปร่างของมันคล้ายเขี้ยวของสัตว์ทั่วไป แต่ตรงที่เขี้ยวมันไม่โค้งมันกลับแท่งตรง

หลังจากที่ทหารหนุ่มคนนั้นไอ้เอาผ้ามาพันแผลที่ขาของเค้าแล้วใช้ไม้พยุงจึงเดินได้ ชายหนุ่มคนนั้นได้กลับเขาสู่สนามรบเพื่อทำการช่วยเหลือผู้รอดชีวิต ถึงแม้ว่าจะมีผู้รอดชีวิตจากการสังหารหมู่ครั้งนี้ไม่กี่คนก็ตายหรืออาจไม่มีเลยก็ได้

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่ง(ไม่นับฟิดที่ลบไป) แต่เป็นฉบับรีไรท์รอบที่สี่ ชื่อเรื่องขี้เกียจคิด (ยังไม่มี)

แต่พล็อตมันกว้างไปนิดเลยแต่งยากเลยลงเอามาแค่บทนำให้ดูก่อนครับ

คนที่หลงเข้าก็ช่วยให้ความคิดเห็นหน่อยครับ

แนวแฟนตาซี+ไซไฟ