คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 สร้างตัวละคร(ไม่รู้จะสร้างไปทำไม?ก็เหมือนเดิมหมด)
“ปวดหัวจังเลยที่นี่ที่ไหนเนี่ย?” ณัฐบ่นแบบลอยๆ ตอนนี้ณัฐได้ยืนอยู้บนก้อนเมฆไกลสุดลูกหูลูกตา แล้วจู่ก็มีนาฟ้าโผล่มาตรงหน้าแบบไม่ให้ซุ้มให้เสียงจนณัฐตกใจ
“ใช่คุณณัฐพงษ์ เอกราช หรือเปล่าค่ะ” นางฟ้าคนนั้นถามณัฐ ซึ่งเจ้าตัวพยักหน้าเป็นการตอบรับ “งั้นขอตอบรับสู่เกม Originalค่ะ”
“นี่เป็นห้องสร้างตัวละคร คุณณัฐพงษ์ ต้องการสร้างตัวละครเลยรึเปล่าค่ะ”
“ครับ ผมต้องการสร้างตัวละครเลยครับ” แล้วมีจอใสๆปรากฏอยู่ตรงหน้าณัฐ
“คุณณัฐพงษ์ กรุณาตั้งชื่อเป็นตัวละครด้วยค่ะ” นางฟ้าบอก
ส่วนณัฐนั้นตั้งชื่อง่ายๆ ว่า “นัด” (เจ้าตัวขี้เกียจคิดชื่อ)
“คุณณัฐพงษ์ ชื่อ ‘นัด’ มีชื่อผู้ใช้งานซ้ำคุณณัฐพงษ์จะใช้ชื่อนี้ไหมคค่ะ?”
“ครับ” ณัฐพยักหน้า แล้วก็มีอีกจอขึ้นมาอยู่ที่หน้าณัฐ
“คุณณัฐพงษ์ สามารถปรับแต่งใบหน้า ส่วนสูง ได้ไม่เกิน30เปอร์เซ็น และสามารถปรับสีผมได้ทุกสีค่ะ”
“แล้วไม่มี ปุ่มเปลี่ยนเพศหรอครับ?”
“ไม่มีค่ะ แต่จะมีไอเทมในเกมที่สามารถเปลี่ยนเพศได้แทนค่ะ แต่ราคาของไอเทมชิ้นนั้นจัดในแรร์ไอเทมค่ะ”
จริงๆณัฐแค่อยากลองถามเล่นๆเท่านั้นเอง
“ไม่ครับ ขอไม่เปลี่ยนอะไรเลยครับ” ณัฐกดปิดหน้าจอที่อยู่ตรงหน้าเค้าทันที
“ไม่เปลี่ยนแน่นะคะ” “ครับ” ณัฐพยักหน้า
“งั้น ต่อจะเป็นการสุ่มค่า Luck” แล้วก็มีหน้าจอใสๆขึ้นมา ภายในหน้าจอมีลูกเลขสามตัวซึ่งตอนนี้เป็นเลข000ทั้งหมด และมีคันโยกไว้ให้กดคล้ายตู้สต็อก
“เชิญกดค่ะ ค่า Luck สามารถสุ่มได้สองครั้งค่ะ” ซึ่งณัฐไม่รีรอกดไปทันที
แล้วตัวเลขในจอตั้งสามตัวค่อยๆเลื่อนขึ้นเลื่อนลงไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่ที่ 001
“ค่าLuck อยู่ที่1 ค่ะจะสุ่มใหม่อีกครั้งไหมค่ะ”
“ครับ”
ซึ่งผลการสุ่มค่าLuck ครั้งที่สองก็คือ เหมือนเดิม 001 ซึ่งนางฟ้าได้แต่ยิ้มแห้งๆ เพราะปกติ เวลาสุ่มค่าLuckของคนส่วนใหญ่จะอยู่ที่ราวๆ50-100
ซึ่งณัฐก็ไม่ได้คิดอะไรสักเท่าไร ปกติเค้าไม่ค่อยได้สนเรื่องค่าLuck เท่าไรเพราะปกติเวลาณัฐเล่นเกมส่วนใหญ่เวลามักสุ่มของได้ไม่ค่อยดีเป็นประจำอยู่แล้ว หรือเจ้าตัวปลงแล้วนั้นเอง
ส่วนนางฟ้าก็เห็นณัฐยืนเงียบอยู่นานก็เลยปลอบใจไปว่า “ไม่เป็นไรหรอกนะค่ะ ค่าLcuk สามารถเพิ่มขึ้นมาได้ด้วยการใช้ไอเทมน่ะค่ะ”
“ครับ” ส่วนเจ้าตัวก็ตอบสั้นๆ
“ต่อไปนี้จะเป็นการเลือกสถานที่เกิด คุณณัฐพงษ์จะเลือกที่ไหนดีค่ะ”
“ขอที่ๆมีคนน้อยได้ไหมครับ” ณัฐไม่ค่อยชอบที่มีคนเยอะๆ
“มีค่ะ เมืองเรสวิน ทวีปเริ่มต้น”
ในเกมนี้จะแบ่งทวีปแบบง่ายๆได้เป็น ทวีปเริ่มต้นสำหรับมือใหม่ ซึ่งทวีปเริ่มต้นไม่มีระบบ pvp ต่อมาทวีปหลัก แล้วทวีปหลักและทวีปย่อยๆอีกสองสามทวีปที่คนสร้างเกมยังไม่ได้ตั้งชื่อแต่เป็นผู้เล่นทั่วไปเล่นเรียกว่าทวีปมืด เพราะคลาส5เคยเข้าไปแล้วไม่รอดออกมาสักราย เพราะเลเวลต่ำเกินไป ทางเจ้าหน้าที่ระดับสูงบอกได้บอกว่า ทวีปมืดไว้สำหรับแพทเกมในอนาคตซึ่งและคลาสสูงกว่านี้ ซึ่งตอนี้ตัวเกมจำกัดคลาสห้า และอีกเดือนสองเดือนจะมีการอัพคลาสหกของผู้เล่น
“แล้วคุณณัฐพงษ์ จะฟังเนื้อเรื่องของเกมไหมครับ”
“ไม่ครับ” ณัฐขี้เกียจฟังมากกว่า (จริงๆคนเขียนขี้เกียจนึก)
“ส่วนเรื่องการแนะนำวิธีการเล่นให้ไปที่อาคารเริ่มต้นน่ะค่ะ”
“ครับ” ณัฐหยักหน้า
“แล้วมีอะไรจะถามฉันอีกรึเปล่าค่ะ ถ้าไม่มีจะได้ส่งไปที่เมืองเลยค่ะ” นางฟ้าถาม
“เธอเป็นคนหรือAIครับ” ซึ่งคำถามที่ณัฐถามเป็นปัญหาคลาสสิกซึ่งคนส่วนใหญ่ตอนสร้างตัวละครชอบถาม
“ดิฉันเป็นคนจริงๆค่ะ เป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งในเกมค่ะ” นางฟ้าได้ตอบกลับไป
“เคยทำงานที่เกมอื่นหรือเปล่าครับ หน้ามันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นในเกมอื่น”
“ค่ะ ใช่ค่ะ เมื่อดิฉันก่อนเคยเป็นเจ้าหน้าที่ในเกม Universe ค่ะ” นางฟ้าตอบกลับไป เมื่อก่อนเกม Universe เคยเป็นเกมแบบเดียวกับOriginal แต่สุดท้ายเกมก็ถูกยุบรวมกันเพื่อสร้างเกมOriginal พื้นฐานส่วนใหญ่ในเกมคล้ายเอาเกมหลายเกมมารวมกันแล้วดัดแปลงเป็นเกมขนาดใหญ่
“งั้นหรอครับ อืมๆ” ณัฐเอามือลูบคาง โดยที่ในใจคิดว่า‘ไม่หรอกมั้งต่อให้พวกนั้นมาเล่นเกมนี้เหมือนกันไม่บังเอิญเจอกันง่ายๆหรอกมั้ง’ “ขอบคุณครับที่ตอบคำถามครับ”
“งั้นเดี๋ยวส่งเข้าเกมจริงๆเลยนะค่ะ”
“ครับ” ตัวของณัฐส่องแสงแล้วหายไปเลย
นางฟ้า “...........จะว่าไปหน้าผู้ชายคนนี้ก็คุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนเหมือนกัน แต่ชั่งเถอะ ถ้าโชคดีคงได้เจอกันอีกนั้นแหละ” เธอเลื่อนมือไปแตะจอใสๆข้างตัว “ส่งผู้เล่นคนต่อไปมาได้แล้วล่ะ”
“แสบตา ทำมันเวลาวาร์ปทีนี่มันต้องสว่างๆด้วยนะ” นัดบ่นนิดหน่อยหลังจากที่คุณนางฟ้าได้ส่งมาที่เมืองเรสวิน
เมืองเรสวินเป็นเมืองเล็กๆ ตั้งอยู่ในหมู่เกาะที่ติดอยู่กับทวีปเริ่มต้นซึ่งตัวเมืองนั้นติดอยู่กับทะเลและพื้นป่า แต่ที่นี่ไม่ค่อยมีมอนเตอร์มากมายเหมือนตัวเมืองหลักๆของทวีปเริ่มต้น ซึ่งเมืองแห่งนี้เหมาะสำหรับเพลเยอร์รักการผจญภัยหรือไม่ก็เพลเยอร์ที่ชอบท่องเที่ยวมากกว่า เพราะหมู่เกาะแถวนี้ไม่มีมอนเตอร์ระดับสูงหรือก็คือมีแต่มอนเตอร์ระดับต่ำๆซึ่งไม่เหมาะกับการเก็บเลเวล ซึ่งทำให้รอบเมืองแห่งนี้มีแต่มอนเตอร์ระดับต่ำอยู่เต็มไปหมด
ซึ่งภายในเมืองแห่งนี้ AI ส่วนใหญ่ทำการประมงเมืองแห่งนี้มีการค้าขายกับการประมงซะเป็นส่วนใหญ่ทำให้เรือ ทำให้มีไอเทมจากท้องทะเลเป็นจำนวนมากหรือเหมาะสำหรับเพลเยอร์ที่ชอบอยู่ติดกับทะเล
ภายในเมือง เมืองแห่งนี้ไม่ค่อยมีผู้เล่นมากเท่าไร ส่วนใหญ่จะเป็นAI เสียมากกว่า ซึ่งตอนนี้ณัฐอยู่ในตัวเมือง ซึ่งเมืองแห่งนี้มีกำแพงรอบนอกไว้กันพวกมอนเตอร์ ซึ่งมีทางเข้าและทางออกแค่ไม่กี่ทาง
นัดอยู่ตรงน้ำพุใจกลางเมืองซึ่งจริงๆนัดกำลังคิดอยู่ว่า(ทำไมเวลาเมืองส่วนใหญ่ต้องมีน้ำพุมันจะเอาอย่างอื่นมาแทนได้มั้ยเนี่ย) นัดเดินไปเรื่อยแบบไม่มีทิศทางเพื่อชมบรรยากาศของเมืองในยุคเก่า นัดอยากเล่นเกมแบบสบายๆเล่นบ้างไม่เล่นบ้างตามภาษาของคนทั่วไปที่ติดเกม และนัดไม่มีความคิดที่จะเป็นยอดฝีมือในเกม แค่พอมีฝีมือไว้ต่อกรกับพวกเกรียนๆก็พอแล้ว
แล้วนัดเดินไปเรื่อยๆตามประสาคนหลงทาง (จะบอกว่าไม่ร้ทางจะดีกว่านะ) จนไปเจออาคารเริ่มต้นโดยบังเอิญ
อาคารเริ่มต้นนั้นเป็นอาคารสมัยใหม่ที่เห็นได้ในปัจจุบันซึ่งนัดคงคิดได้เลยว่าคนออกแบบฉากคงคิดว่าให้อาคารเริ่มต้นเป็นอาคารสมัยใหม่เพื่อให้แก่การค้นหา
นัดได้เข้าไปในอาคารเริ่มต้น ซึ่งในนั้นแทบไม่มีผู้เล่นใหม่เลยสักคน เผลอๆเจ้าหน้าที่ในอาคารนี้จะมากกว่าผู้เล่นด้วยซ้ำไป นัดเลยไม่ต้องเสียเวลารอคิวเลย
“คิวที่13 ห้อง104” นัดอ่านบัตรคิวที่อยู่ในมือแล้วนัดก็เดินไปเรื่อยๆ จนไปถึงห้อง 104 พอนัดเปิดประตูเข้าไปถึงสิ่งแรกที่เห็นคือพนักงานชายเป็นดูหนัง AV อยู่ ซึ่งดูแบบ 3Dซะด้วย
สิ่งที่นัดทำคือปิดประตูใส่แบบแรงๆจนพนักงานชายคนนั้นรู้สึกตัว หลังจากที่นัดเปิดประตูอีกครั้งทุกอย่างในห้องก็กลายเป็นห้องสำนักงานเรียบๆที่มีเก้าอี้สีขาวและโต๊ะสีไม้ที่กันระหว่างเก้าอี้เท่านั้นเอง นัดไม่รีรอเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ทันที ส่วนคุณพนักงาน ก็นั่งเฉยๆในสภาพเหงื่อทั่วตัว (ประมาณนั่งสอบสวนคนร้าย) หลังจากที่นัดนั่งสักพักไม่มีจากพูดคุยกันมีแต่บรรยาศตึงเครียด?
นัดจึงเปิดปาก “คุณพนักงานครับ เรื่องในวันนี้ผมจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แต่ทางคุณไม่คิดจะเปิดปากพูดรึไงครับ”
พนักงานอำอึ้งเลยกล่าวไปว่า “ครับ ผมขอโทษด้วยเรื่องเมื่อกี้เอาเป็นว่าผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ” คุณพนักงานคนนี้ดูจากภายนอกอายุราวๆยี่สิบกว่า ซึ่งจากการสันนิฐานอย่างแม่นยำ(?)ของนัด คุณพนักงานคนนี้น่าจะยังซิงอยู่แน่ๆ
“งั้นเรามาแนะนำตัวเรา ผมชื่อนัดครับ ผมมาเอาชุดเริ่มต้นรวมถึงไอเทมพิเศษด้วยครับ” นัดยื่นมาออกไปเพื่อจับมือกับคุณพนักงาน
“ผมชื่อคิงครับ” แล้วคุณคิงก็ยื่นมาไปจับนัด เพื่อเป็นการทักทายของคนทั่วไป ในเกมออนไลน์เกมนี้นั้นไม่ได้ถูกกำจัดโซนในแต่ละประเทศเอาไว้ หรือพูดง่ายๆคือคนทั่วโลกเล่นเซิร์ฟเวอร์เดียวกันหมด การทักทายส่วนใหญ่ในเกมมักจะเป็นการจับมือกันซะเป็นส่วนใหญ่
“คุณคิงคุณรู้อะไรมั้ย ถ้าเมื่อกี้ผมเป็นผู้หญิงล่ะก็เรื่องคงไม่จบง่ายแน่ๆครับ” นัดเตือนไว้ก่อนเมื่อกี้ถ้าเป็นผู้เล่นหญิงล่ะก็เรื่องคงไม่จบง่ายๆแน่ อย่างดีสุดคงแค่โดนหักเงินเดือน แต่ถ้าเลวร้ายสุดคงโดนไล่ออก
“ครับ คราวหน้าผมไม่ทำอีกแล้วครับ” คุณคิงได้แต่เกาแก้มและยิ้มแห้งๆ“ว่าจะคุณนัดจะให้ผมอธิบายวิธีการเล่นเกมแบบคร่าวๆก่อนหรือเปล่าครับ หรือจะเปิดกล่องสุ่มไอเทมพิเศษก่อนครับ” ปกติผู้เล่นส่วนใหญ่ในเกมอยากจะเปิดกล่องสุ่มไอเทมก่อน เลยต้องถามไว้ก่อน
“อืม งั้นขอกล่องสุ่มไอเทมกล่องดีกว่าครับ” ‘อยากเปิดกล่องก่อน’ ความคิดของนัดไม่ได้มีอะไรมากแค่อยากเปิดกล่องก่อนเท่านั้นเอง
“งั้นมาเปิดกล่องนะครับ” จู่ๆก็มีกล่องมาปรากฏอยู่ที่มือของคุณคิง แล้วคุณคิงยื่นกล่องไปให้นัด “ผมขออธิบายหน่อยนะครับ กล่องสุ่มไอเทมนี้สามารถสุ่มไอเทมสามารถสุ่มไอเทมได้หลายระดับ ไม่จำกัดรูปแบบไอเทม แต่ไม่เกิน ระดับ Sครับ เช่นบางคนได้อาวุธระดับA หรือไม่ก็ชุดระดับB นะครับ” คุณคิงอธิบายต่อไปว่า “กล่องนี้สามารถเปิดได้เพียงครั้งเดียว และกล่องนี้เป็นไอเทมที่ต้องซื้อด้วยเงินจริงเท่านั้นนะครับ”
นัดหยักหน้าเข้าใจ แล้วรับกล่องนั้นมา “คุณนัดสามารถ ลองพูดคำว่า ดูรายละเอียด สิครับ” คุณคิงพูดออกมา
“ดูรายละเอียด”
กล่องสุ่มไอเทม ระดับ S
คำอธิบาย กล่องสุ่มไอเทมนี้สามารถสุ่มไอเทมอะไรก็ได้ แต่ไอเทมที่ได้นั้นจะไม่เกินระดับA และไม่สามารถสุ่มหนังสือทักษะรวมทั้งไม่สามารถสุ่มไข่มอนเตอร์หรือไข่สัตว์เลี้ยงได้
วิธีในงาน พูดว่า “เปิดกล่อง”
หลังจากนัดอ่านรายละเอียดแล้วก็เปิดงานใช้งานทันที
“เปิดกล่อง”
ปล.ถ้ามีตรงไหนผิดหรือๆไม่เข้าใจละก็บอกด้วยนะครับ
ปล.บทที่5 มาพรุ่งนี้ครับ
ความคิดเห็น