คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 รื้อของเก่า
เด็กหนุ่ม ม.ปลาย อายุ18ปี ที่มีสีดำสั้น มีความสูงประมาณ170 เซนติเมตร และมีขาขวาเป็นขาเทียมซึ่งเด็กหนุ่มคนนั้นเค้ามีชื่อว่า ณัฐพงษ์ เอกราช
ณัฐ เสียขาขวาไปในอุบัติเหตุเมื่อตอนอายุได้15ปี และต้องนอนโคม่าไม่ได้สติเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มๆ ซึ่งหมอบอกว่าอุบัติเหตุคราวนั้นทำให้สมองกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงและมีเลือดออกจากสมองมาซึ่งมีสมองที่เสียหายโดยเป็นส่วนที่เกี่ยวกับบุคลิก ซึ่งทำให้นิสัยของเปลี่ยนไปจากเมื่อตอนอายุ15ปี เป็นอย่างมาก ซึ่งหมอบอกบอกว่าแค่นิสัยเปลี่ยนไปนิดหน่อย ไม่มีผลข้างเคียงอะไรและอาการอย่างนี้ไม่ทำให้เป็นบ้าได้
ส่วนขาขวาที่ถูกตัดทึ้งไปซึ่ง ทางโรงพยาบาลได้เสนอโครงการหนึ่งของให้ให้เป็นตัวทดลองขาเทียมรุ่นๆใหม่โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น+ด้วยเงินสวัสดิการเล็กๆน้อยๆทุกเดือนเป็นการตอบแทน(เป็นหมื่น-สองหมื่นของประมาณ เพราะถึงว่าเป็นความเสี่ยงที่ขาเทียมเกิดการทำงานผิดพลาดซึ่งอาจทำให้เสียชีวิตได้ ปัจจุบันยังไม่มีเหตุการณ์อุบัติเหตุหรือขัดข้องตั้งแต่เริ่มโครงการขึ้นมา) (ซึ่งแน่นอนว่าณัฐต้องเสนอตัวด้วยแน่ๆ งก )
ซึ่งทางพ่อแม่ขอณัฐ ให้นัดอนุญาตให้ณัฐย้ายบ้านมาอยู่คนเดียวที่ต่างจังหวัดใกล้โรงพยาบาลประจำได้ โดยที่พ่อแม่ของณัฐได้ซื้อห้องคอนโดเล็กๆที่มีความปลอดภาพในระดับหนึ่งเป็นการอยู่อาศัยแทน ซึ่งณัฐเองไม่ได้ว่าอะไร ดีซะอีกจะได้อยู่ตัวคนเดียวทำอะไรได้สะดวกกว่าเยอะ
ส่วนพ่อกับแม่ของณัฐ ทำงานเป็นประธานบริษ์ทใหญ่ๆ ไม่ค่อยมีเวลามาเยี่ยม แต่โทรมาคุยประจำ รวมพี่น้องของณัฐด้วย ซึ่งประกอบไปด้วยสามคน พี่สาวสองคน คนแรกห่างกันหนึ่งปี คนที่สองก็เป็นพี่สาวฝาแฝดคนละฝา ส่วนคนสุดท้ายน้องชายสุดกวนประสาทซึ่งโชคดีหน่อยที่ไอ้น้องชายสุดท้องคนนี้ไปเรียนต่างประเทศ
ปัจจุบัน ณัฐอยู่คนเดียว มีนิสัย เป็นคนเงียบสลับกับพูดมากบางครั้ง ไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเท่าไร เพราะปัจจุบันมีเพื่อนที่มีเบอร์ในมือถือแทบนับหัวได้เลย และเจ้าตัวค่อนข้างที่จะติดเกมPC(ออฟไลน์) กับ PS5 มากกว่าเครื่องเล่นเกมเสมือนจริง และที่สำคัญที่สุด ณัฐเป็นนีทตัวกับโอตาคุตัวพ่อซึ่งส่วนใหญ่แทบไม่ออกไปให้อยู่แต่ในห้อง(ยกเว้นเลยไปหาข้าวกินกับไปรร.) ซึ่งนั้นทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไร
ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาสามโมงกว่า ซึ่งณัฐเดินเล่นไปเรื่อยๆเพื่อตรงไปห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองแห่งนี้ (ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันเท่าไรเลยเดินไปเอง)
ในห้างสรรพสินค้า จะมีร้านขายคอมพิวเตอร์เล็กที่หลบอยู่ซอกมุมในที่ไม่ค่อยมีใครเห็น ในร้านนั้นจะขายแทบทุกอย่างตั้งแต่เครื่องออนไลน์เสมือนจริง เครื่องเล่นเกมพกพา เกมต่างๆมากมาย อะไหล่คอมพิวเตอร์ในราคาสูง(ไปหน่อย) ของทั้งหมดนี้เกินครึ่งเป็นสินค้าที่ผลิตในต่างประเทศ ซึ่งมีคุณภาพสูงหากเทืยบกับร้านอื่นๆ รวมถึงราคานี้สามารถสั่งซื้อซีดีเกม อนิมะจากญี่ปุ่นได้โดยตรง และค่าขนส่งถูกกว่าที่อื่นมาก
ในร้านคอมพิวเตอร์
ณัฐเดินตรงไปที่เคาเตอร์
“เฮียหมี(เจ้าของร้าน) ของที่สั่งไว้ได้ยัง?” เรียกหาเจ้าของร้านปกติร้านนี้ถ้าไม่เรียกเจ้าของร้านจะไม่ออกมา(ไม่มีคนเฝ้าในร้าน แต่เสือกมีอุปกรณ์กันขโมย)
“รอแปปนึง เดี๋ยวเฮียออกไป” เสียงของเฮียหมีเจ้าของร้านดังขึ้นมาจากในร้านพร้อมทั้งเสียงเครื่องมืออะไรบางอย่าง
ณัฐยืนรอที่เคาเตอร์ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะปกติเฮียแกมักชอบซ่อมเครื่องเกมเก่าๆให้กลับมาใช้งานได้เพื่อขายให้นักสะสมของเก่าซึ่งนั้นเป็นรายได้เสริมอย่างหนึ่งของเฮีย
หลังจากรอได้สักห้านาที เฮียหมีก็ออกมา เฮียมีรูปร่างที่สูงใหญ่แต่อ้วนไปนิดนึง ใส่เชื้อกล้ามสีขาวกางเกงยีนส์ ซึ่งเสื้อของเจ้าตัวเปอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำมันที่ซักไม่ออกและเฮียหมีถามว่า
“มาเอาของรึไง” ณัฐพยักหน้า “เดี๋ยวไปหยิบมาให้แต่ของไม่ครบนะ”
“อืม” ณัฐตอบรับเบาๆ แล้วเฮียหมีก็เดินไปหยิบของหลังร้าน แล้วจู่ๆเสียงโทรศัพท์ของณัฐก็ดังขึ้นมา
“พี่มัด?” มือถือของณัฐโชว์เบอร์พี่สาวฝาแฝดของณัฐ ซึ่งปกติไม่ค่อยโทรมาช่วงบ่ายๆชักเท่าไร
“มีไร อ่ะหรอพี่มัด?”
“เปล่าแค่คิดถึงเลยโทรมาหา”
“ไม่มีอะไรทำรึไง ถึงได้โทรมาเนี่ย” ณัฐถอนหายใจ ปกติคนในพี่สาวทั้งสองของณัฐมีนิสัยขี้เล่นซะเป็นส่วน (แต่น้องชายที่กวนสุดๆเลย)
“ก็เปล่าหรอก เห็นน้องเหงาๆไม่มีค่อยเพื่อน สนใจจะเล่นเกมออนไลน์อีกครั้งไหมจะได้มีเวลาคุยแก้เหงามากขึ้น” ณัฐเลิกคิ้วความแปลกใจ
“ไม่ล่ะ ขี้เกียจเล่น” ณัฐตอบไปเรียบๆ ซึ่งเจ้าตัวขี้เกียจเล่นมากกว่า
“น่าๆเล่นหน่อยน้า รู้ไหมเกมนี้เงินในเกมสามารถแลกเป็นเงินได้”
“หืม? แล้วเป็นเงินจริงได้?” ณัฐแปลกใจปกติเกมออนไลน์แทบทั้งหมดไม่สามารถแลกเป็นเงินจริงได้ ยกเว้นผู้เล่นจะทำกันเองเท่านั้น
“น่าสนไหมล่ะ” ณัฐกำลังคิดว่าน่าสนอยู่เหมือนกันเพราะปัจจุบันเงินเก็บ(ส่วนตัว)ของณัฐถึงจะมีเยอะอยู่พอสมควรแต่ก็ยังอยากได้มาสำรองไว้อยู่ดี
“เอาก็เอา เล่นก็ได้ ว่าแต่เกมไหนล่ะ”
“ออริจินอล จะให้สมัครให้ไหมล่ะ”
“ไม่ล่ะ บังเอิญพี่อยู่ร้านเกมเดี่ยวผมสมัครเอง แต่จะขอเล่นเองสักสองสามวันก่อนนะ”
“อืมจ้า งั้นพี่วางสายก่อนล่ะ พอดีมีงานเข้ามาบายจ้า” มัดก็วางสายไป
ส่วนตัวณัฐในใจคงคิดว่าลองเล่นดูหน่อยคงไม่เป็นไรแต่ที่แน่ฝีมือเก่าขึ้นสนิมเรียบร้อยแล้วแน่ๆ
“ตกลงจะเล่นไหมล่ะ?” เฮียหมีถามขึ้นมา เพราะเฮียหมีมาทันฟังณัฐคุยโทรศัทพ์อย่างไม่ได้ตั้งใจ
“อืม” ณัฐพยักหน้า “แล้วมีโปรแบบไหนล่ะ” ปัจจุบันเกมออนไลน์ส่วนใหญ่จะตอนสมัครสมาชิกเริ่มต้นจะมีโปรหรือไอเทมพิเศษแจกซึ่งราคาอยู่ที่สูงหรือต่ำตามแพคเกจ
เฮียหมีรูปคาง “อืมมันก็มีหลายแบบนะ ถ้าจำไม่ผิดณัฐมีเครื่องออนไลน์อยู่แล้วใช่มั้ย” ณัฐพยักหน้า “งั้นอืมมีอยู่สองแบบ แถมโค้ดสุ่มไอเทมระดับสูงในเกม แต่ราคาไม่แพง(ไม่รวมเครื่องออนไลน์) กับโค้ดเพิ่มEXP*2 หนึ่งอาทิตย์(ในเกม)พร้อมสุ่มอาวุธระดับสูง”
“ขอแบบแรกก็ละกันเฮีย” ณัฐตัดสินใจเอาแบบแรกดีกว่าเพราะเค้าตั้งใจเก็บเลเวลไปเรื่อยๆมารีบร้อน
ณัฐพูดเสร็จ เฮียหมีเค้าก้มลงไปที่เคาเตอร์ แล้วหยิบแผ่นเกมขึ้นมาวางไปที่เคาเตอร์
“อ่ะ ราคาเฮียลงให้พิเศษ ถือว่าเป็นลูกค้าประจำ” เฮียหมียื่นใบเสร็จให้
“ขอบคุณครับ เดี่ยวผมลงเกมในเครื่องเองครับ” ณัฐหยิบแผ่นเกมและหยิบของที่เค้าสั่งซื้อไว้ “เฮียเดี๋ยวผมโอนเงินไปให้ทีหลังนะ”
เฮียหมีพยักหน้า “งั้นขอณัฐเล่นให้สนุกก็ละกัน”
ที่คอนโด ในห้องของณัฐ
หลังจากที่ณัฐกลับมาณัฐทำการรื้อของพร้อมทั้งทำความสะอาดเครื่องออนไลน์ซึ่งเครื่องของณัฐถือว่าเป็นรุ่นเก่าพอสมควร แต่ก็ยังใช้ได้ สภาพตัวเครื่องคล้ายแว่นตาขนาดใหญ่ แต่เครื่องรุ่นนี้สามารถบรรจุเกมได้แค่ทีละเกมเท่านั้น ส่วนรุ่นใหม่สามารถปัจจุบันเกมออนไลน์ได้ทีละห้าหกเกม
ตอนนี้ณัฐเล่นคอมพิวเตอร์เพราะการจะลงเกมของเครื่องออนไลน์ซึ่งเกมหนึ่งอย่างต่ำต้องใช้เวลาสองถึงสามชั่วโมง ซึ่งตอนนี้ณัฐกำลังศึกษาระบบเกมต่างๆไว้ล่วงหน้า
หลังจากที่ดูไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ ซึ่งเบอร์โทรเป็นของแม่ของณัฐ “ว่าไงครับแม่ มีอะไรถึงได้โทรมาครับ?”
“เปล่าจ๊ะแม่แค่คิดถึงเลยโทรมา เห็นว่าลูกจะเล่นเกมอีกครั้ง ใครชวนล่ะ” แม่ของญัฐตอบกลับมา
“พี่มัดชวนน่ะ พอดีว่างด้วย (จริงๆอยากเงินเท่านั้นเอง)”
“งั้น หรอจะว่างไปแล้วช่วงนี้เห็น พวกสาวๆว่าทำตัวเชื่อยๆอย่างนี้เมื่อไรจะมีแฟนจะเค้าสักที” แม่ของญัฐถือโอกาสเปลี่ยนเรื่อง
“แฟนน่ะมีแล้ว แค่ไม่อยากบอกพวกพี่สาวเท่านั้นเองนั้นแหละ เดี๋ยวเธอจะซวยซะเปล่าๆ” ณัฐตอบกลับไปแบบเรียบๆ จริงๆณัฐเองก็มีแฟนมาได้สองปีแล้วล่ะ แต่ณัฐไม่เลือกที่จะบอกพี่สาวทั้งสองของตัวเอง แต่เลือกที่จะบอกกับน้องชายและพ่อแม่(แถมตอนมาเยื่ยมก็เคยเจอแล้วด้วย)แทน เพราะพี่สาวทั้งสอง.......ชอบแกล้งสุดๆ
“นั้นสิน่ะ แม่ยังคิดไม่ออกเลยว่าลูกสาวสองคนนี้ได้เชื้อมาได้ใครน้า”
“เอาเถอะงั้นแค่นี้นะครับ เดี๋ยววางสายแล้ว”
“อืม พ่อฝากมาบอกว่าเล่นให้สนุกล่ะ”
“ครับๆ ฝันดีนะครับ” ณัฐวางสาย แล้วปิดเครื่องคอม เพราะเกมที่ลงไว้ในเครื่องออนไลน์นั้นเสร็จสมบูรณ์แล้วนั้นเอง
ณัฐทำการจัดเตียงของตัวเองให้เรียบร้อยแล้วใส่เครื่องออนไลน์ไปที่หัวของตัวเอง ”เอาล่ะ” ณัฐทำการเปิดเครื่อง “ได้เวลาเล่นเกมอีกครั้งแล้วล่ะ”
ปล.ถ้ามีอะไรผิดพลาด ติได้ ด่าได้ยิ่งดี (คนเขียนเป็นSM)
ปล2.คนเขียนชอบดอง = w=//(หันหน้าหนี)
ความคิดเห็น