จอมดาบกายสิทธิ์

ลำดับตอนที่ #2 : ผู้ครอบครอง

ณ กรุงเทพมหานคร 03.00 น.
     ในเวลาที่ทุกคนกำลังหลับไหล ได้มีบางอย่างเกิดขึ้นที่เมืองหลวงของประเทศไทย  มีรูบางอย่างอยู่บนท้องฟ้า รูสีดำสนิท และ ต่อมา มีแสงสว่างวาบ เรืองแสงสีขาวส่องแสงอยู่ในรู  และก็มีสร้อยบางอย่างออกมาจากรูนั่น   


กรี้ง....กรี้ง....
"ห้าว ง่วงจัง" ผมตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียมาก ก็เพราะเมื่อคืนต้องรีบปั่นการบ้านให้เสร็จ จน ถึง 5 ทุ่มแน่ะ  ตามความเคยชินของผม ต้องหยิมนาฬิกาขึ้นมาดู และสิ่งที่ผมเห็นก็คื
"เฮ้ย 7โมง ครึ่ง เวรแล้ว "ก็วันนี้ผมตื่นสายแล้วไอ้นาฬิกาปลุกบ้าก้มาปลุกสายอีก (แกลืมปรับเองนะ) 

"เคนลูก.... ยังไม่ลงมาอีกหรอ เดี๋ยวสายหรอกลูก " เสียงแม่ผมเรียกเองแหละ
"คร้าบแม่ วันนี้ผมตื่นสาย" ผมต้องรีบตอบแม่ไปเพราะ....เพราะ.....เพราะผกำจะจะสายยยยยยยย!!!!!!

                  ผมต้องรีบอาบน้ำ อันที่ จริง ไม่สมควรที่จะเรียกว่าอาบน้ำ เพราะผมแค่วิ่งผ่านน้ำเฉยๆ  แล้วก็แปลงฟัน แต่งตัว ด้วยชุดนักเรียน ลวกๆ แล้วก็รีบวิ่งไป รร. ทันที เมื่อผมอยู่หน้า รร. 
"เวร แล้วไง เมื่อวานครูบอกให้  เอาของโบรารของครอบครัวมา นี่หว่า ตั้ง 10 คะแนน ลืมได้ไงเนี่ย"ผมสบถเบาๆ   เออช่างมันวะ เดี๋ยวสาย โดนตัด 15 คะแนน รีบเข้าเรียนดีกว่า อี 5 นาทีเออลง


 " เป็นไงบ้างวะไอ้เคนเอาการบ้านมาป่ะ " เสียงไอ้ บอล เพื่อนของ ผมเองมันต้องมาถามไถ่ เรื่องการบ้าน กับ ผมทุกวันเหมือนรอโอกาส เยาะเย้ย 
"ลืมเอามา ว่ะ " ผมตอบไปอย่างเซ็งๆ
" 555555 ตั้ง 10 คะแนนลืมเอามาได้ไงวะ ไอ้โง่"ดูไอ้บอลมันพูดดิไม่เคยให้กำลังใจเลยวะ
"เอ้อวันนี้ อาจารย์ สุนีย์ สอนคริตคาบแรกไม่เข้านะเว้ย ไม่ฝาก ครรภ์ " เสียงไอ้ เป้เพื่อนของผมอีกคนร้องเตือน
"เออ ๆ"ผมตอบแบบส่งไป

เมื่อรู้ว่าครูไม่เข้าสอน ผมก็เลย เดินออกมาห้องน้ำ เสริมความหล่อซะหน่อย อันที่จริงในกลุ่มเพื่อนผมมีที่สนิทอยู่ 3 คน แล้วไอ้ บอล คือคนที่เรียนเก่งที่สุดในกลุ่ม  ไอ้เป้หล่อที่สุด แต่ผมก็หล่อนะ เอ่อ  อแบบว่า ก็หล่ออ่ะ  ผมเรียนอยู่ชั้น ม.4 ใน รร.ชายล้วน แล้ว ข้างๆก็มีรร.หญิงล้วนอยู่ด้วย รร.ผมเลยไม่มีเก อีกอย่างไอ้เพื่อนผมมันก็ชอบไปเหล่สาว ผมก็เลยต้องตามพวกมัน


เมื่อผมเดินอยู่หน้าห้องน้ำ ผมก็เห็นอะไรบางอย่างตกอยู่ที่พื้น เมื่อมอกใกล้ๆ  อ๋อสร้อยนี่เอง  ผมก้หยิบขึ้นมาดู แล้วมันเหมือนวัตถุโบราณทำให้ผม  คิดไอเดียแจ๋วได้ 
" ฮ่า  เอาไปนำเสนอวิชาประวัติศาสตร์ดีกว่า " ฮะไอเดียแจ๋วมั้ยล่า คนฉลาดก็เงี้ย

แล้วผมก็เดินอารมณ์ดีเข้าชั้นเรียนไป  เมื่อถึงคาบประวัติสาสตร์ ผมก็พูดบรรยาย อย่างกับมาอยู่กับผมมา 100ปีแล้วงั้นแหละ ผมเลยได้ 10 คะแนน เต็มเลน คร้าบ



เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนผมก็ตรง กลับบ้านทันที (ไม่ไช่เพราะเด็กดีนะ แต่เพราะผมต้องไปดูรายการโปรดต่างหาก)
    
 เมื่อดูรายการโปรดเสร็จผมก็อาบน้ำเตรียมเข้านอนทันที  อ้อหลังกินข้าวเสร็จแล้วนะ เมื่อผมเข้ามาในห้อง ผมก็ต้องตกใจจนพูดอะไรไม่ออกเลย ก็ไอ้สร้อยวัตถุโบราณนั่นน่ะมัน มีเเสงสว่าง วาบๆ จนแสบตาไปหมด แต่ผมก็แยกออกว่ามันไม่ใช่การเรืองแสงแน่ๆ ผมก็เลยลอง เข้าไปใกล้มันอีกก้าว

"สวัสดีเจ้าเด็กหนุ่ม " เอ้ยๆน่ะเสียงใครอ่ะ เสียงของผู้ชาย ทำให้ผมหันซ้ายหันขวาไปหมด
"มองหาใคร ข้าอยู่ตรงนี้" 
"เฮ้ยอย่าบอกนะว่า ... สร้อยผี สิง!!!!!"
"เฮ้ยพูดอย่างนี้ข้าก็เสียหมดดิ่  ข้าเป็นเทพต่างหาก  เจ้าควรจะภูมิใจนะที่ได้มาพบข้า จะจะ แบบนี้ อันที่ จริงมนุษย์ธรรม ดาไม่มีวาสนาดีพอที่จะ เจอข้าหรอก แต่เจ้า จะได้ครอบครองข้าเชียวนา 555"
"นี่เรา ต้อง ฝัน ไม่ก้บ้าไปแล้วแน่ๆเลย หรือว่าประสาทหลอน " ผมพึมพำเบาๆแล้วก็พยายามตบหน้าตัวเองไปมา
"นี่ทำอย่างนั้นมันก้ไม่ช่วยอะไรหรอกน่า" เสียงจากจี้ดังขึ้น
"นี่คุณจะบอกว่า คุณเป็นเทพแล้ว แล้ว มาสิงจี้โบราณอยู่งั้นหรอ"ผมพูออกไป
"ปล่าว"
"อ้าวแล้วไงอ่ะ" ผมเผลอพูกออกไปด้ายความสงสัย
"ข้าแปลงร่างเป็นจี้นี่ต่างหาก"

  โครม.....!!!!!!!!!!!!!!!!! 
"เฮ้ย! เสียงไรวะ" ผมพูดออกไปด้วยความตกใจ  แล้วพื้นดินก็เริ่มสั่นไหว
"หึ ยังจะตามมาอีก"เสียงจากจี้โบราณดังขึ้น
"คุณหมายความว่าไง อะไรตามมา"ผมถามด้วยความสงสัย






*********************************

อุ้ยเคนคงต้องรับภาระหนักแล้ว

กรุณาติดตามตอนต่อไปด้วนนะคะ

แล้วเรื่องของ ยินดี ไม่มีการสู้คนเดียวแน่นอน

จะมีอะไรคืบหน้าโปนดติดตามตอนต่อไป


**************************************