จอมดาบกายสิทธิ์

ลำดับตอนที่ #3 : สิ่งที่อยู่ตรงหน้า กับ เหตุผลของความเป็นจริง

"หึยังจะตามมาอีก"
"คุณหมายความว่าไง" ผมพยายามถาม ทั้งๆที่พื้นที่สั่นเล็กน้อย� กำลังสั่นอย่างรุนแรง จนพื้นดินเริ่มแยกออก
�"รีบลงไปข้างล่าง"เสียงจากจี้เอ่ย
��������������� ผมซึ่งตอนนี้ทำอะไรไม่ถูก จึงทำตามแต่โดยดี� โดยที่ไม่ลืมเอาสร้อยห้อยคอ แล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง

" พ่อ แม่ !!!!! " ผมตะโกนด้วยความตกใจ เพราะสิ่งที่ผมเห็นคือ สัตวืตัวใหญ่ที่มีรูปร่าง คล้ายจิ้งจกยักษ์ กำลังจับพ่อแม่ผมไว้� แม่ผมร้อยด้วยความเจ็บปอดจากแรงบีบ

"หึ หึ หึ ใครว่าข้าอ่อนแองั้นรึ" ชายในเสื้อคุมสีดำกล่าว�� "แล้วตอนนี้จะมาพึ่งเด็กตัวกระเปี้ยกนี้แล้วรึ���� ฮ่าๆๆๆๆ เจ้าตกต่ำขนาดนี้เลยรึ เทพกายสิทธิ์ผู้สูงส่ง"� น้ำเสียงที่ออกมาจากชายในเสื้อคุมสีดำนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

"หึ หึ หึ เจ้ามาว่าเจ้านี่เป็นเด็ก ตัวกระเปี้ยก แล้วเจ้าล่ะยิ่งใหญ่นัก รึ หึเจ้าไม่มีวันที่จะแข็งแกร่งเท่าเด็กคนนี้ได้หรอก� ไม่ว่า กี่พันปีก็ตาม"

"จะตายอยู่แล้วยังจะมาพูดดีอีก รึ "�� "แล้วจะได้รู้กันว่าใครแข็งแกร่งว่าใคร ! " เมื่อสิ้นเสียงชายในเสื้อคุมสีดำ� เจ้าจิ้งจกยักษ์ ก็ปาพ่อแม่ ของผมไปชนผนัง แล้ว หันมา จู่โจมผมแทน โดยการปล่อยลูกไฟพุ่งเข้ามาที่ผม

"เฮ้ย!"ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ� แต่กลับไม่มี อะไรมากระทบตัว ผมเลยลืมตาขึ้น สิ่งที่ผมเห็นคือ มีม่านพลังมาป้องตัวผมไว้���
"รีบเปลี่ยนร่างข้าสิ" เสียงจากจี้กล่าว
" แล้ว แล้ว ทำไงล่ะ�" ผมถาม
"เจ้าก็แค่รวบรวมสมาธิ คิดถึงสิ่งที่เจ้าจะทำเมื่อข้าเปลี่ยนร่าง"เสียงจากจี้กล่าวบอก
��� ผมจึงรวบรวมสมาธิแล้วคิดว่า ผมจะต้องปกป้อง ตัวผม และครอบครัวให้ได้���� แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ จี้ขนาดเท่าเหรีญ 10 ลอยขึ้น พร้อมส่องแสง แล้วค่อยๆมี บางอย่างยื้นออกมา ในมราสุดจี้อันนั้นก็กลาดเป็นดาบ สีขาว วาววับ ตรงด้ามมีโซ่สีทองพันอยู่� แล้วผมจึงก้าวเท้าออกมาจากม่านพลังที่ปกป้องผมจากลูกไฟ� แล้วลูกไฟก็พุ่งเข้าหาตัวผม� ผมจึงกระโดดหลบ� แล้วเบี่ยงตัวเข้าไปฟันเจ้าจิ้งจกยักษ์ จนตัวมันขาด 2 ท่อน แต่ไม่มีแลอด เป็นฝุนสีดำฟุ้ง� แล้วก็ค่อยๆสลายไป�
���� แล้วชายในเสื้อคุมสีดำก็มีเลือดออกบริเวณฝ่ามือ

"หึ่ย ข้าจะกลับมา"� เสียงชายในชุดคลุมสีดำเอ่ย

"หึ ฝีมือ ดีนะเจ้า"เสียงจากดาบซึ่งตอนนี้กลายเป็นจี้อย่างเก่าเอ่ย
"แฮะๆ ผมเล่นเกมบ่อยน่ะ มันต้องทำอย่างนั้นไม่ใช่หรอ"ผมตอบ
����� แล้วค่อยๆมองไปรอบๆบ้าน แล้วเห้นว่าบ้านมันมีข้าวของกระจัยกระจายแค่ไหน
"แย่แล้วทำไงล่ะทีนี้"ผมพูดกับตัวเองเบาๆ"
"เจ้านำข้าไปใกล้ๆพ่อแม่เจ้าสิ" จี้เอ่ยขึ้น�� แล้วผมจึงถือสร้อยไตรงที่ พ่อ แม่ผมนอนสลบอยู่� แล้วส้อยก็ส่องแสงอ่อนๆ

"เมื่อ พ่อ แม่เจ้า ตื่นขึ้นมาก็จะคิดว่า เรื่องทั้งหมดเป็นแค่แผ่นดินไหวรุนแรง"จี้กล่าว




แล้วผมจึงเดินขึ้นมาบนห้อง�

"คุณเป็นใคร"ผมถามด้วยคำถามสั้นๆ
"ข้าคือ แอสทรอโร่ เทพแห่งสี่ธาตุ บนชั้นสูงสุด หรืออีกนามหนึ่งคือ ดาบกายสิทธิ์ แอสทรอโร่"เสียงจากจี้เอ่ยขึ้น
"แล้วผมเกี่ยว� อะไรกับเรื่องพวกนี้"ผมพูดขึ้นด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว"พ่อแม่ผมเกือบเป็นอะไรไป ตั้งแต่คุณมา"
"แล้วถ้าข้าไปตอนนี้ เจ้าจะปลอดภัย อยู่อย่างเป็นสุขงั้นสิ"เสียงจากจี้ตอบกลับ
"แล้วผมจะทำยังไง"ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงเศร้านิดๆ
"เจ้าต้องย้ายออกไปที่อื่น แล้วอีกอย่าง เจ้าใช้ข้าในการต่อสู้เพื่อปกป้องครอบครัวในครั้งนี้แล้ว� เจ้าไม่มารถถอนตัวได้ เพราะมีสัญลักษ์ขึ้นบนร่างกายของเจ้าแล้ว อันที่จริง"ข้าก็ไม่รู้ แต่ที่รู้�มันมีอยู่ก่อนที่ข้าจะมาซะอีก"

"คุณหมายความว่าไง"

"ข้าก็ไม่รูแต่ที่รู้ๆ เจ้าแข็งแกร่างมาก ซึ่งเป็นอาหารชั้นเยี่ยมกับพวกอีกมิติ"

"แล้วผมต้องทำไง"

"ย้ายออก"




******************************
อย่าลืมชมตอนต่อไปนะ คะ

��������� �รับรองความสนุก

แล้วตอนหน้าจะมีตัวใหม่เพิ่มน้า

�