ความทรงจำในกำมือ

ลำดับตอนที่ #5 : ต่อจากตอนที่แล้ว

อ่าวนักเรียนครูจะให้ทำนิทานนะคะ นี่เป็นงานกลุ่มนะนักเรียน ช่วยกันทำ นะคะครูพูด  ครับ/คะ ทุกคนตอบ กลุ่ม 1 ของขิมแต่งเรื่องได้แล้ว โดยเอินเป็นคนแต่ง นี่ขิม กับ ศรช่วยกันเขียนคำนำนะ เอินพูด อืมก็ได้ขิมตอบ ขิมคิดคำนำออกมาได้ นี่นาย ศรใจคอจะนั่งดูอย่างเดียวรึยังไงช่วยกันบ้างสิ ขิมบ่น ก็ได้ก็ได้ ศรรับคำ เด็กควรอาบน้ำแปรงฟันไม่ควรทานขนมหวาน...ขิมเขียนศรก็ทำเป็นช่วย ไม่ควรทานขนมหวานมากใช่มะ ศรทำทีเดา ส่วนขิมก็คิดจะเขียนอย่างนั้นแต่พอศรบอกก็เลยแกล้งเขียนว่าไม่ควรทานขนมหวานบ่อย นายเดาใจฉันไม่ถูกหรอก ขิมเยาะเย้ย เมื่อเขียนคำนำจบแล้ว ขิมลงชื่อ กลุ่ม 1 โดยเขียนเป็นตัวหนังสือ คดๆโค้งๆ เพราะชอบดูเป็นตัวหนังสือลายศิลป์มีลูกเล่นไม่จืดชืด อะเสร็จแล้วเอาไปให้พวกนั้นดูซะ ขิมบอกศร พอถึงตอนเที่ยง ยัยขิมเธอแกล้งกลุ่มเราเหรอ เอินพูด ป่าวนะเราไม่ได้แกล้ง ขิมพูด แล้วทำไมแกเขียนตัวหนังสือแบบนี้ เอินต่อว่า ขิมจึงร้องไห้ออกมาด้วยความที่อ่อนแอขิมจึงทนไม่ได้ยอมเขียนให้ใหม่

ต่อมาไม่นานนัก ปองไปง้อขิม ดีกันนะ ปองพูด ก็ได้ ขิมพูด เช้าวันนั้นกลุ่มของขิมได้วิจารณ์ หน้าห้อง ขิมกับศรหนะออกไป ขิมยอมออกไปประเมินหน้าห้อง กับ ศร อย่างไม่ถกเถียงทั้งๆที่ไม่เต็มใจออกไป แต่อาจเป็นเพราะรำคาญพวกเอินจึงยอมออกไป ขิมก็ไม่คิดอะไรมากอยู่แล้ว วันต่อๆมาอาจารย์ทุกห้องจะให้อ่านหนังสือและบันทึกการอ่านทุกเช้า ขิมไม่มีหนังสือจึงมักไปหยิบหนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทยของครูมาอ่านทุกเช้า และวันหนึ่งหายไปไหนหนะขิมบ่น อะไรหาย เอถาม ก็หนังสือที่ขิมอ่านทุกวันมันหายไปไหนไม่รู้หนะ ขิมพูดและยืมอ่านหนังสือของปอง ขิมเห็นศรอ่านเล่มนั้น ที่แท้ก็นายศรนี่เองขิมพูดคนเดียว ต่อมาขิมกับศรก็ต้องแย่งกันบ่อยๆ

วันหนึ่งศรนำหนังสือวันเด็กปีล่าสุดมาบันทึกการอ่านเอะชื่อผู้แต่งหายไปไหน ศรพูด อะไร ขิมถาม ก็เราหาชื่อผู้แต่งไม่เจอหนะ ศรพูด ไหนเดี๋ยวเราหาให้ขิมพูดและเอาหนังสือมาหาชื่อผู้แต่งให้ศร เออจริงด้วยเราก็หาไม่เจอขิมพูด นี่นาย ศร ยัยขิม นับวันนี่จะช่วยเหลือเกื้อกูลกันมากขึ้นเรื่อยๆนะ นัสแซว



ติดตามต่อไปนะคะ ตอนหน้าก็จะถึงจุดเปลี่ยนของเรื่องแล้ว รออ่านนะคะ