ความทรงจำในกำมือ

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มๆแรกๆ ก็คือ.............

    ตื่นเต้นจังเลยคะจะได้ไปนั่งรถเมล์ครั้งแรกแล้ว ขิมเด็กหญิงอายุประมาณ 8 ขวบพูดขึ้น จะตื่นเต้นไปทำไมแค่นี้เอง แข พี่สาวของขิมพูด ก็นี่เป็นครั้งแรกของขิมนี่ ขิมพูดเถียง เอาหละไม่ต้องทะเลาะกันขึ้นรถได้แล้ว แม่พูด และทุกคนก็ขึ้นรถไป ขณะที่รถแล่นไปอยู่ขิมมองไปก็เห็นเงาสะท้อนของกระจกคนข้างหน้าใส่เสื้อกันหนาวที่ดูคุ้นตาขิมมาก แต่ขิมก็ไม่สนใจอะไรจนรถแล่นไปได้ไม่นานในช่วงสายๆ เด็กผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็ถอดเสื้อกันหนาวออกเค้าใส่เสื้อกีฬาสี สีเหลือง ของโรงเรียนขิม และเป็นสีเดียวกับขิมด้วยแต่วันนั้นขิมไม่ได้ใส่เสื้อตัวนั้น ขิมประหลาดใจมาก เฮ้ยอะไรกันหนะแม่ดูนั่นสิคะนั่นมันเสื้อกีฬาสี ของโรงเรียนขิมนี่นา สีเดียวกับขิมอีกต่างหาก ขิมพูด เออใช่เนาะเอะหรือว่าอยู่โรงเรียนเดียวกัน แม่พูด ขิมยังงุนงงอยู่และยิ่งดูไปดูมาก็คุ้นๆอยู่ ไม่นานเด็กคนนั้นก็หันมาขิมจึงรู้ว่านั่นคือ ศร เพื่อนที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันนาทีนั้นขิมรู้สึกประหลาดใจในความบังเอิญมากแม้ว่าศรจะไม่รู้ก็ตาม เฮ้ย นายศรนี่นา ขิมพูด ใครเหรอลูก แม่พูด เพื่อนที่ห้องเดียวกับขิมคะบังเอิญจังนะคะ ขิมพูด รู้จักก็ทักเค้าสิลูก แม่พูด ขิมไม่ได้ตอบ เมื่อเดินทางไปถึงยังที่หมาย พ่อมารับขิม แข และแม่ ไปพักที่บ้านพักทหารในค่าย พ่อรับปากขิม แข และแม่ว่าจะพาไปเที่ยว เชียงราย พ่อพาทุกคนไปเที่ยวเชียงราย ไปที่ ดอยตุง แม่สาย สามเหลี่ยมทองคำ เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงปีใหม่หยุดยาว ครอบครัวของขิมดูมีความสุขมากกันทุกคน เมื่อกลับไปเรียน มีอยู่ครั้งหนึ่งขิมได้มีโอกาสไปที่ กลุ่มของ ศร

ศรช่วงวันหยุดตอนวันที่..วันที่...อะไรนะขิมจำไม่ได้และมองหาปฏิทิน ศรทำเหมือนไม่ได้ยิน ขิมเห็นอย่างนั้น บวกกับนึกชื่อไม่ออกจึงไม่ได้บอกให้ ศรรู้ในเหตูบังเอิญคราวนั้น ไม่นานช่วงปิดภาคเรียนที่ 2 ก็มาถึง พ่อตัดสินใจพาครอบครัวไปใช้ชีวิตในซัมเมอร์นี้ ที่ เชียงใหม่ ภายในค่ายที่กว้างขวาง ขิมได้รู้จักกับเพื่อนรุ่นน้องที่อายุห่างกันประมาณ 2-3 ปี คือ แจง เป็นลูกสาวเพื่อนพ่อในช่วง ซัมเมอร์ที่ยาวนานขิมออกจากบ้าน แต่เช้าทุกวัน โดยที่ พ่อ แม่ไม่ต้องกังวลต่ออันตรายเพราะขิมคงไปไหนได้ไม่ไกลอย่างน้อยก็ออกจากค่ายไม่ได้



โปรดติดตาม ตอน 2